-
Επιστροφη στα πάτρια εδαφη μετά από ένα πανέμορφο 5 ημερο στο Βόλο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήταν να ταξιδέψω 29 Δεκεμβρίου για Πειραιά. Άκουγα όμως για κάτι 9-10 μποφόρ εκείνη τη μέρα και με πληρωμένη τη διαμονή μου δεν ήθελα να το ρισκάρω. Ταξίδεψα μια μέρα νωρίτερα. Ήταν 100% ή σωστή επιλογή. Την επόμενη μέρα είχε απαγορευτικό. Ξεκινήσαμε από Πειραιά λοιπόν και αρχίσαμε την ανάβαση. Δεν είχα βάλει καύσιμα στο 'Μήτσο' καθώς σκέφτηκα ότι θα έβρισκα φθηνότερα καύσιμα. Αμ δε!!! Όλα τα πρατήρια ΕΚΟ στην εθνική είχαν πιο ακριβά τα πετρέλαιο κάτι που ήρθε σαν σοκ για μένα. Πιο ακριβά το πετρέλαιο στην Αθήνα από ότι στη Κρήτη?
To L200 κατάπινε τα χιλιόμετρα με μεγάλη άνεση. Δεν βάζει φωτιά στην άσφαλτο σε καμία περίπτωση αλλά μπορείς να κινηθείς γρήγορα σε αυτό το δρόμο χωρίς στροφές και προπάντων χωρίς λακκούβες!!! Εντάξει κάνει θόρυβο δεν είναι άνετο για αυτόν που κάθεται στο πίσω κάθισμα (1,5 καμπίνα). Τι να κάνουμε, αυτό είχαμε, με αυτό ταξιδέψαμε. Η εκδίκηση εν μέρη ήρθε κάπου μετά τη Μαλακάσα ή κάπου στη Βοιωτία, συγνώμη δεν ξέρω τις περιοχές) οταν μας έπιασε σφοδρή χιονόπτωση. Εκεί έβλεπες όλα τα αγριόγκαζα να πηγαίνουν σαν τις χελώνες κι εγώ τους περνούσα σα σταματημένους. Άλλη μια φορά η τύχη ή η επιλογή μιας σωστής απόφασης μας βοήθησε, αφού την επόμενη μέρα ακούσαμε ότι η εθνική έκλεισε σε εκείνο το ύψος. Μου άρεσε βέβαια πολύ τα δεκάδες μηχανήματα που καθάριζαν το δρόμο και προσπαθούσαν να κρατήσουν ανοιχτό το δρόμο. Μέχρι ένα σημείο τα κατάφεραν.
Από τη στιγμή που βγήκαμε από εκείνο το σημείο και μέχρι το Βόλο ο δρόμος και ο καιρός ήταν καθαρός. Κάναμε στάση στη Λαμία για καφέ και ξεκούραση και μετά πήραμε κατεύθυνση για Βόλο. Τι να πει κανείς για αυτή τη πόλη. Του μονόδρομου το κάγκελο γίνεται. Είναι όμως ολοι οι δρόμοι τόσο τακτοποιημένοι, είναι πραγματικά τετραγονοποιημένοι που πραγματικά δεν ένιωσα σε καμια περίπτωση ότι θα χαθώ θα ταλαιπωρηθώ. Παρόλο το κρύο έχει ζωή, οι καφετέριες έσφιζαν από ζωή, ο κόσμος ψώνιζε ήταν τόσο όμορφα. Καθίσαμε σε 2 καφετέριες για καφέ, δεν θυμαμαι δυστυχώς ονόματα. Ήταν και οι 2 σε πολύ κεντρικό σημείο. Φάγαμε επίσης ένα βράδυ σε ένα τσιπουράδικο (?) 'Τα φιλαράκια'. Φάγαμε καλά ήπιαμε τσίπουρο σε σημείο τελικής πτώσης και θεωρω οι τιμές ήταν λογικές. Πρωτοχρονιά κάναμε στου 'Ζώη'. Κλείσαμε εκεί αφετέρου επειδή κάποια καλά μαγαζιά που μας σύστησαν ήταν ήδη γεμάτα και αφετέρου από σχόλια στο ίντερνετ. Έχουν γραφτεί και αρνητικά σχόλια για το συγκεκριμένο αλλά ευτυχώς περάσαμε όμορφα, το φαγητό ήταν καλό όπως επίσης και η μουσική. Κλείνοντας για το Βόλο πρέπει να πω και για το εντομολογικό μουσείο. Είναι κάτι που πρέπει να πάτε να δείτε αξίζει το κόπο. 4 ευρώ το άτομο και 2 ευρώ τα παιδιά. Ένας ευγενάστατος κύριος μας είχε έξω από το μουσείο πάνω από μισή ώρα και μας μίλησε για το έντομα και για τα μέρη που έχει πάει σε όλο το κόσμο για να αποκτήσει τα χιλιάδες έντομα που έχει μέσα. Τα αρνητικά ήταν 2 κύρια. 2 φορές σε φανάρι πεζός πήγα να περάσω με πράσινο και παραλίγο να με χτυπήσουν 2 'γρόθοι' (Ηρακλειώτικη βρισιά). Υπάρχει γενικά θέμα με τις διαβάσεις, όπως σε όλη τη χώρα φυσικά. Σταματούσα το αμάξι σε διάβαση να περάσει ο κόσμος. Πίσω μου κορνάρανε οι μεν, δίπλα μου στη διπλανή λωρίδα ούτε καν σκέψη για τους πεζούς δεν σταματούσε κανείς. Το δεύτερο κακό ήταν το πάρκινγκ στο λιμάνι. 18 ευρώ για περίπου 20 ώρες δεν είναι πολλά? Ευτυχώς βρήκα υπόγειο πάρκινγκ την επόμενη μέρα, ένας ευγενέστατος κύριος του είπα ότι θέλω να αφήσω το αμάξι 3 βράδυα και μου είπε 20 ευρώ και για τις 3 μέρες. ΘΕΟΣ!!! Γενικά στο κέντρο, πάλι όπως στις περισσότερες πόλεις, είναι no parking area!!! Μιλάω για τη στάθμευση γιατί ας μην ξεχνάμε ότι είμαι με αγροτικό. Δεν είναι ότι καλύτερο να γυρίζεις μέσα σε μια πόλη να ψάχνεις για στάθμευση με ένα αγροτικό. Πιστέψτε με!!!
Την επόμενη μέρα ανεβήκαμε στη Πορταριά. Τρελό μποτιλιάρισμα, τρελό χιόνι, το μπάχαλο του αιώνα. Εντάξει, το αξίζει βέβαια. Είναι πανέμορφο το μέρος. Έκανα μια προσπάθεια να συνεχίσω και πιο πάνω με δυνατή χιονόπτωση. Έφτασα μέχρι τα Χάνια, καλά το γράφω?) ήθελα να πάω και πιο πάνω, το αμάξι πήγαινε άνετα, αλλά η παρέα μου φοβήθηκε και δεν συνέχισα. Πολλά μπράβο άλλη μια φορά στα μηχανήματα που πήγαιναν πάνω κάτω και καθάριζαν το δρόμο. Στο κατέβασμα μπήκαμε για λίγο στη Μακρινίτσα. Ίσα ίσα για λίγα ψώνια αφού η πλατεία ήταν γεμάτη και μόνο αφού έμεινα εγώ στο αμάξι και βγήκαν για ψώνια οι άλλοι.
Η τελευταία βόλτα μας ήταν στα Μετέωρα. Αν εξαιρέσουμε το μ@λ@κισμένο tomtom που για κάποιο λόγο με πήγαινε Θεσσαλονίκη ήταν τέλεια. Ευτυχώς κατάλαβα σχετικά νωρίς ότι κάτι δεν πάει καλά και γύρισα προς τα κάτω. Έκανα 60 χιλιόμετρα 30+30 παραπάνω. Μεγάλη θετική έκπληξη οι δρόμοι. Ήθελα να μπω για καφέ στα Τρίκαλα αλλά πάλι δεν μας έπαιρνε ο χρόνος.
Φτάνουμε στο δια ταύτα. 1200 χιλιόμετρα έγραψε το κοντέρ και έβαλα περίπου 190 ευρώ σε πετρέλαιο.
Να είμαστε και του χρόνου καλά να πάμε και πιο βόρεια!!!
-
Επιστροφη στα πάτρια εδαφη μετά από ένα πανέμορφο 5 ημερο στο Βόλο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήταν να ταξιδέψω 29 Δεκεμβρίου για Πειραιά. Άκουγα όμως για κάτι 9-10 μποφόρ εκείνη τη μέρα και με πληρωμένη τη διαμονή μου δεν ήθελα να το ρισκάρω. Ταξίδεψα μια μέρα νωρίτερα. Ήταν 100% ή σωστή επιλογή. Την επόμενη μέρα είχε απαγορευτικό. Ξεκινήσαμε από Πειραιά λοιπόν και αρχίσαμε την ανάβαση. Δεν είχα βάλει καύσιμα στο 'Μήτσο' καθώς σκέφτηκα ότι θα έβρισκα φθηνότερα καύσιμα. Αμ δε!!! Όλα τα πρατήρια ΕΚΟ στην εθνική είχαν πιο ακριβά τα πετρέλαιο κάτι που ήρθε σαν σοκ για μένα. Πιο ακριβά το πετρέλαιο στην Αθήνα από ότι στη Κρήτη?
To L200 κατάπινε τα χιλιόμετρα με μεγάλη άνεση. Δεν βάζει φωτιά στην άσφαλτο σε καμία περίπτωση αλλά μπορείς να κινηθείς γρήγορα σε αυτό το δρόμο χωρίς στροφές και προπάντων χωρίς λακκούβες!!! Εντάξει κάνει θόρυβο δεν είναι άνετο για αυτόν που κάθεται στο πίσω κάθισμα (1,5 καμπίνα). Τι να κάνουμε, αυτό είχαμε, με αυτό ταξιδέψαμε. Η εκδίκηση εν μέρη ήρθε κάπου μετά τη Μαλακάσα ή κάπου στη Βοιωτία, συγνώμη δεν ξέρω τις περιοχές) οταν μας έπιασε σφοδρή χιονόπτωση. Εκεί έβλεπες όλα τα αγριόγκαζα να πηγαίνουν σαν τις χελώνες κι εγώ τους περνούσα σα σταματημένους. Άλλη μια φορά η τύχη ή η επιλογή μιας σωστής απόφασης μας βοήθησε, αφού την επόμενη μέρα ακούσαμε ότι η εθνική έκλεισε σε εκείνο το ύψος. Μου άρεσε βέβαια πολύ τα δεκάδες μηχανήματα που καθάριζαν το δρόμο και προσπαθούσαν να κρατήσουν ανοιχτό το δρόμο. Μέχρι ένα σημείο τα κατάφεραν.
Από τη στιγμή που βγήκαμε από εκείνο το σημείο και μέχρι το Βόλο ο δρόμος και ο καιρός ήταν καθαρός. Κάναμε στάση στη Λαμία για καφέ και ξεκούραση και μετά πήραμε κατεύθυνση για Βόλο. Τι να πει κανείς για αυτή τη πόλη. Του μονόδρομου το κάγκελο γίνεται. Είναι όμως ολοι οι δρόμοι τόσο τακτοποιημένοι, είναι πραγματικά τετραγονοποιημένοι που πραγματικά δεν ένιωσα σε καμια περίπτωση ότι θα χαθώ θα ταλαιπωρηθώ. Παρόλο το κρύο έχει ζωή, οι καφετέριες έσφιζαν από ζωή, ο κόσμος ψώνιζε ήταν τόσο όμορφα. Καθίσαμε σε 2 καφετέριες για καφέ, δεν θυμαμαι δυστυχώς ονόματα. Ήταν και οι 2 σε πολύ κεντρικό σημείο. Φάγαμε επίσης ένα βράδυ σε ένα τσιπουράδικο (?) 'Τα φιλαράκια'. Φάγαμε καλά ήπιαμε τσίπουρο σε σημείο τελικής πτώσης και θεωρω οι τιμές ήταν λογικές. Πρωτοχρονιά κάναμε στου 'Ζώη'. Κλείσαμε εκεί αφετέρου επειδή κάποια καλά μαγαζιά που μας σύστησαν ήταν ήδη γεμάτα και αφετέρου από σχόλια στο ίντερνετ. Έχουν γραφτεί και αρνητικά σχόλια για το συγκεκριμένο αλλά ευτυχώς περάσαμε όμορφα, το φαγητό ήταν καλό όπως επίσης και η μουσική. Κλείνοντας για το Βόλο πρέπει να πω και για το εντομολογικό μουσείο. Είναι κάτι που πρέπει να πάτε να δείτε αξίζει το κόπο. 4 ευρώ το άτομο και 2 ευρώ τα παιδιά. Ένας ευγενάστατος κύριος μας είχε έξω από το μουσείο πάνω από μισή ώρα και μας μίλησε για το έντομα και για τα μέρη που έχει πάει σε όλο το κόσμο για να αποκτήσει τα χιλιάδες έντομα που έχει μέσα. Τα αρνητικά ήταν 2 κύρια. 2 φορές σε φανάρι πεζός πήγα να περάσω με πράσινο και παραλίγο να με χτυπήσουν 2 'γρόθοι' (Ηρακλειώτικη βρισιά). Υπάρχει γενικά θέμα με τις διαβάσεις, όπως σε όλη τη χώρα φυσικά. Σταματούσα το αμάξι σε διάβαση να περάσει ο κόσμος. Πίσω μου κορνάρανε οι μεν, δίπλα μου στη διπλανή λωρίδα ούτε καν σκέψη για τους πεζούς δεν σταματούσε κανείς. Το δεύτερο κακό ήταν το πάρκινγκ στο λιμάνι. 18 ευρώ για περίπου 20 ώρες δεν είναι πολλά? Ευτυχώς βρήκα υπόγειο πάρκινγκ την επόμενη μέρα, ένας ευγενέστατος κύριος του είπα ότι θέλω να αφήσω το αμάξι 3 βράδυα και μου είπε 20 ευρώ και για τις 3 μέρες. ΘΕΟΣ!!! Γενικά στο κέντρο, πάλι όπως στις περισσότερες πόλεις, είναι no parking area!!! Μιλάω για τη στάθμευση γιατί ας μην ξεχνάμε ότι είμαι με αγροτικό. Δεν είναι ότι καλύτερο να γυρίζεις μέσα σε μια πόλη να ψάχνεις για στάθμευση με ένα αγροτικό. Πιστέψτε με!!!
Την επόμενη μέρα ανεβήκαμε στη Πορταριά. Τρελό μποτιλιάρισμα, τρελό χιόνι, το μπάχαλο του αιώνα. Εντάξει, το αξίζει βέβαια. Είναι πανέμορφο το μέρος. Έκανα μια προσπάθεια να συνεχίσω και πιο πάνω με δυνατή χιονόπτωση. Έφτασα μέχρι τα Χάνια, καλά το γράφω?) ήθελα να πάω και πιο πάνω, το αμάξι πήγαινε άνετα, αλλά η παρέα μου φοβήθηκε και δεν συνέχισα. Πολλά μπράβο άλλη μια φορά στα μηχανήματα που πήγαιναν πάνω κάτω και καθάριζαν το δρόμο. Στο κατέβασμα μπήκαμε για λίγο στη Μακρινίτσα. Ίσα ίσα για λίγα ψώνια αφού η πλατεία ήταν γεμάτη και μόνο αφού έμεινα εγώ στο αμάξι και βγήκαν για ψώνια οι άλλοι.
Η τελευταία βόλτα μας ήταν στα Μετέωρα. Αν εξαιρέσουμε το μ@λ@κισμένο tomtom που για κάποιο λόγο με πήγαινε Θεσσαλονίκη ήταν τέλεια. Ευτυχώς κατάλαβα σχετικά νωρίς ότι κάτι δεν πάει καλά και γύρισα προς τα κάτω. Έκανα 60 χιλιόμετρα 30+30 παραπάνω. Μεγάλη θετική έκπληξη οι δρόμοι. Ήθελα να μπω για καφέ στα Τρίκαλα αλλά πάλι δεν μας έπαιρνε ο χρόνος.
Φτάνουμε στο δια ταύτα. 1200 χιλιόμετρα έγραψε το κοντέρ και έβαλα περίπου 190 ευρώ σε πετρέλαιο.
Να είμαστε και του χρόνου καλά να πάμε και πιο βόρεια!!!
Οι διακοπές μου...