Εβλεπα μια εκπομπη προσφατα σχετικα με το ποσο εχουνε αλλαξει οι ισορροπιες με τους γειτονες μας οσον αφορα στους πληθυσμούς και τα νουμερα ειναι τρομακτικα.
Ακομα και σε απολυτα νουμερα, τη στιγμη που οι γειτονες γεννανε σαν τα κουνελια, εμεις συρρικνωνόμαστε διαρκως (χωρις να υπολογιζω μεσα το προσφατο μεταναστευτικο ρευμα)
Αν εχει καποιος στοιχεια , θα ειχανε ενδιαφερον να τα δουμε-σχολιασουμε αναλυτικα

Προσωπικα αν σκεφτω τον κοινωνικο μου κυκλο, οι περισσοτεροι εχουν ενα παιδι, ελαχιστοι απο 2 (για 3+ το ποσοστο ειναι τραγικο). Εχω αναρωτηθει πολλες φορες το γιατι, και μια σοβαρη απαντηση δε βρισκω. Ναι ενα μικρο ποσοστο εχει προβημα αναπαραγωγης, ναι αλλοι εχουνε σοβαρο βιοποριστικο προβλημα αλλα οι δυο παραπανω κατηγοριες αθροιστικα, ποσο πραγματικα ποσοστο του πλυθησμου να αφορουν; Οι περισσοτεροι απλα δε γουσταρουν να ξεβολευτουν , θελουν να κυνηγησουν επαγγελματικες καριερες, να συνεχιζουν το επιπεδο ζωης που εχουν, θεωρουν οτι θα ζοριστουν οικονομικα , ή απλα το αναβάλουν για “αργοτερα¨(καταλήγοντας βεβαια να εχουνε μωρο παιδι στα 40κατι τους).
Εξαλλου, ολα αυτα αφορουν και αλλες, πιο προηγμενες κοινωνιες απο εμας, και ομως αυτη η κατασταση δεν υπαρχει εκει (πχ Αγγλια). Βεβαια, υπαρχει και η διαφορα της κοινωνικης προνοιας (ανυπαρκτη εδω) αλλα και παλι, δεν μπορει να ειναι η αιτια, πιο πολυ σα βολικη δικαιολογια ακουγεται.

Σιγουρα οι εμπειριες και τα βιωματα των επομενων γενεων θα ειναι πολυ διαφορετικα απο τα δικα μας (30+,40 & 50s). Στη δική μου εποχη, το να μεγαλωνεις με αδερφια ηταν ο κανονας, το να εχεις μικροτερη αποσταση απο τους γονεις (με γεννήσεις δηλαδη πριν τα 30τους, αρκετες φορες και στα 25κατι) επισης πολυ συνηθισμενο. Ακομα θυμαμαι τα χρονια που καναμε οικογενειακα δραστηριοτητες , οταν εγω ημουνα 10-15 ετων (και οι γονεις ουτε 40αρηδες).
Τι εμπειριες θα εχουν οι νεοι εφηβοι οταν στα 15 τους θα εχουνε απεναντι τους γονεις κοντα στα 60?

ΥΓ) Έκανα μια αναζήτηση αλλά δε βρήκα σχετικό θέμα, υπάρχουνε αναφορές από εδώ και από εκεί, αλλά κάλο θα ήταν να τα συγκεντρώσουμε όλα κάπου.

Εβλεπα μια εκπομπη προσφατα σχετικα με το ποσο εχουνε αλλαξει οι ισορροπιες με τους γειτονες μας οσον αφορα στους πληθυσμούς και τα νουμερα ειναι τρομακτικα.
Ακομα και σε απολυτα νουμερα, τη στιγμη που οι γειτονες γεννανε σαν τα κουνελια, εμεις συρρικνωνόμαστε διαρκως (χωρις να υπολογιζω μεσα το προσφατο μεταναστευτικο ρευμα)
Αν εχει καποιος στοιχεια , θα ειχανε ενδιαφερον να τα δουμε-σχολιασουμε αναλυτικα

Προσωπικα αν σκεφτω τον κοινωνικο μου κυκλο, οι περισσοτεροι εχουν ενα παιδι, ελαχιστοι απο 2 (για 3+ το ποσοστο ειναι τραγικο). Εχω αναρωτηθει πολλες φορες το γιατι, και μια σοβαρη απαντηση δε βρισκω. Ναι ενα μικρο ποσοστο εχει προβημα αναπαραγωγης, ναι αλλοι εχουνε σοβαρο βιοποριστικο προβλημα αλλα οι δυο παραπανω κατηγοριες αθροιστικα, ποσο πραγματικα ποσοστο του πλυθησμου να αφορουν; Οι περισσοτεροι απλα δε γουσταρουν να ξεβολευτουν , θελουν να κυνηγησουν επαγγελματικες καριερες, να συνεχιζουν το επιπεδο ζωης που εχουν, θεωρουν οτι θα ζοριστουν οικονομικα , ή απλα το αναβάλουν για “αργοτερα¨(καταλήγοντας βεβαια να εχουνε μωρο παιδι στα 40κατι τους).
Εξαλλου, ολα αυτα αφορουν και αλλες, πιο προηγμενες κοινωνιες απο εμας, και ομως αυτη η κατασταση δεν υπαρχει εκει (πχ Αγγλια). Βεβαια, υπαρχει και η διαφορα της κοινωνικης προνοιας (ανυπαρκτη εδω) αλλα και παλι, δεν μπορει να ειναι η αιτια, πιο πολυ σα βολικη δικαιολογια ακουγεται.

Σιγουρα οι εμπειριες και τα βιωματα των επομενων γενεων θα ειναι πολυ διαφορετικα απο τα δικα μας (30+,40 & 50s). Στη δική μου εποχη, το να μεγαλωνεις με αδερφια ηταν ο κανονας, το να εχεις μικροτερη αποσταση απο τους γονεις (με γεννήσεις δηλαδη πριν τα 30τους, αρκετες φορες και στα 25κατι) επισης πολυ συνηθισμενο. Ακομα θυμαμαι τα χρονια που καναμε οικογενειακα δραστηριοτητες , οταν εγω ημουνα 10-15 ετων (και οι γονεις ουτε 40αρηδες).
Τι εμπειριες θα εχουν οι νεοι εφηβοι οταν στα 15 τους θα εχουνε απεναντι τους γονεις κοντα στα 60?

ΥΓ) Έκανα μια αναζήτηση αλλά δε βρήκα σχετικό θέμα, υπάρχουνε αναφορές από εδώ και από εκεί, αλλά κάλο θα ήταν να τα συγκεντρώσουμε όλα κάπου.