Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί κάθε φορά που περνάω από συγκεκριμένα σημεία της πόλης, οδηγός ή πεζός, απογοητεύομαι με την κατάσταση που επικρατεί. Κυρίως αναφέρομαι σε στένεμα δρόμων/λεωφόρων με τις αντίστοιχες συνέπειες. Αναφέρω παραδείγματα στην Αθήνα:

• Mall και Μετρό Αγίου Δημητρίου: προσωρινή στάση, πιάτσες ταξί και στάσεις λεωφορείων συνδυάζονται και σχεδόν αναγκάζουν σε ακινητοποίηση τους οδηγούς.
• Μετρό Δάφνης: πιάτσα ταξί που η ουρά της φτάνει πολλές φορές αρκετά μέτρα μέσα στην Αγίου Δημητρίου (δύο λωρίδες γίνονται μία)
• λωρίδες εισόδου και εξόδου Συγγρού (άνοδος): παρκαρισμένα φορτηγά, οχήματα και ταξί αναγκάζουν είτε να κόβεις στη δεξιά λωρίδα για να βγεις (έξοδος), είτε να μπαίνεις χωρίς ταχύτητα στη δεξιά (είσοδος)
• Πανεπιστημίου, σημείο Ρεξ: μονίμως σταθμευμένα οχήματα στη δεξιά λωρίδα τις βραδυνές ώρες, και μάλιστα λίγα μέτρα πριν από αρκετά κεντρικό φανάρι για δεξιά.
• Υμηττού στο Παγκράτι: διπλοπαρκαρισμένα που κάνουν τις δύο λωρίδες μία. Αντίστοιχα και σε Κάρπου, Φιλολάου.
• Ελευθερίου Βενιζέλου (Π. Φάληρο/Νέα Σμύρνη): παράλληλα με το τραμ, υπάρχουν πινακίδες απαγόρευσης στάσης/στάθμευσης, με σκοπό να διατηρούνται δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, ιδιαίτερα χρήσιμο για αριστερές στροφές με φανάρι. Προφανώς τηρείται μόνο από τους νομότυπους.
• Μέχρι πρότεινος είχα και την Ομήρου στη Νέα Σμύρνη στο μυαλό μου, αλλά εκεί εφαρμόστηκε ο διαχωρισμός των λωρίδων με κολωνάκια τύπου ΟΑΣΑ για να σταματήσουν τα διπλοπαρκαρίσματα. Βέβαια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πάλι τα τελευταία, κυρίως σε σημεία με κάδους.

Είναι ανικανότητα ή σκοπίμως αφήνεται η κατάσταση στην τύχη της; Μπορεί ο πολίτης να κάνει κάτι για να κινητοποιήσει το μηχανισμό της τροχαίας για τη διόρθωση τέτοιων συμπεριφορών; Μια καταγγελία στο συνήγορο του πολίτη μπορεί να οδηγήσει κάπου;

Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί κάθε φορά που περνάω από συγκεκριμένα σημεία της πόλης, οδηγός ή πεζός, απογοητεύομαι με την κατάσταση που επικρατεί. Κυρίως αναφέρομαι σε στένεμα δρόμων/λεωφόρων με τις αντίστοιχες συνέπειες. Αναφέρω παραδείγματα στην Αθήνα:

• Mall και Μετρό Αγίου Δημητρίου: προσωρινή στάση, πιάτσες ταξί και στάσεις λεωφορείων συνδυάζονται και σχεδόν αναγκάζουν σε ακινητοποίηση τους οδηγούς.
• Μετρό Δάφνης: πιάτσα ταξί που η ουρά της φτάνει πολλές φορές αρκετά μέτρα μέσα στην Αγίου Δημητρίου (δύο λωρίδες γίνονται μία)
• λωρίδες εισόδου και εξόδου Συγγρού (άνοδος): παρκαρισμένα φορτηγά, οχήματα και ταξί αναγκάζουν είτε να κόβεις στη δεξιά λωρίδα για να βγεις (έξοδος), είτε να μπαίνεις χωρίς ταχύτητα στη δεξιά (είσοδος)
• Πανεπιστημίου, σημείο Ρεξ: μονίμως σταθμευμένα οχήματα στη δεξιά λωρίδα τις βραδυνές ώρες, και μάλιστα λίγα μέτρα πριν από αρκετά κεντρικό φανάρι για δεξιά.
• Υμηττού στο Παγκράτι: διπλοπαρκαρισμένα που κάνουν τις δύο λωρίδες μία. Αντίστοιχα και σε Κάρπου, Φιλολάου.
• Ελευθερίου Βενιζέλου (Π. Φάληρο/Νέα Σμύρνη): παράλληλα με το τραμ, υπάρχουν πινακίδες απαγόρευσης στάσης/στάθμευσης, με σκοπό να διατηρούνται δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, ιδιαίτερα χρήσιμο για αριστερές στροφές με φανάρι. Προφανώς τηρείται μόνο από τους νομότυπους.
• Μέχρι πρότεινος είχα και την Ομήρου στη Νέα Σμύρνη στο μυαλό μου, αλλά εκεί εφαρμόστηκε ο διαχωρισμός των λωρίδων με κολωνάκια τύπου ΟΑΣΑ για να σταματήσουν τα διπλοπαρκαρίσματα. Βέβαια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πάλι τα τελευταία, κυρίως σε σημεία με κάδους.

Είναι ανικανότητα ή σκοπίμως αφήνεται η κατάσταση στην τύχη της; Μπορεί ο πολίτης να κάνει κάτι για να κινητοποιήσει το μηχανισμό της τροχαίας για τη διόρθωση τέτοιων συμπεριφορών; Μια καταγγελία στο συνήγορο του πολίτη μπορεί να οδηγήσει κάπου;

Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί κάθε φορά που περνάω από συγκεκριμένα σημεία της πόλης, οδηγός ή πεζός, απογοητεύομαι με την κατάσταση που επικρατεί. Κυρίως αναφέρομαι σε στένεμα δρόμων/λεωφόρων με τις αντίστοιχες συνέπειες. Αναφέρω παραδείγματα στην Αθήνα:

• Mall και Μετρό Αγίου Δημητρίου: προσωρινή στάση, πιάτσες ταξί και στάσεις λεωφορείων συνδυάζονται και σχεδόν αναγκάζουν σε ακινητοποίηση τους οδηγούς.
• Μετρό Δάφνης: πιάτσα ταξί που η ουρά της φτάνει πολλές φορές αρκετά μέτρα μέσα στην Αγίου Δημητρίου (δύο λωρίδες γίνονται μία)
• λωρίδες εισόδου και εξόδου Συγγρού (άνοδος): παρκαρισμένα φορτηγά, οχήματα και ταξί αναγκάζουν είτε να κόβεις στη δεξιά λωρίδα για να βγεις (έξοδος), είτε να μπαίνεις χωρίς ταχύτητα στη δεξιά (είσοδος)
• Πανεπιστημίου, σημείο Ρεξ: μονίμως σταθμευμένα οχήματα στη δεξιά λωρίδα τις βραδυνές ώρες, και μάλιστα λίγα μέτρα πριν από αρκετά κεντρικό φανάρι για δεξιά.
• Υμηττού στο Παγκράτι: διπλοπαρκαρισμένα που κάνουν τις δύο λωρίδες μία. Αντίστοιχα και σε Κάρπου, Φιλολάου.
• Ελευθερίου Βενιζέλου (Π. Φάληρο/Νέα Σμύρνη): παράλληλα με το τραμ, υπάρχουν πινακίδες απαγόρευσης στάσης/στάθμευσης, με σκοπό να διατηρούνται δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, ιδιαίτερα χρήσιμο για αριστερές στροφές με φανάρι. Προφανώς τηρείται μόνο από τους νομότυπους.
• Μέχρι πρότεινος είχα και την Ομήρου στη Νέα Σμύρνη στο μυαλό μου, αλλά εκεί εφαρμόστηκε ο διαχωρισμός των λωρίδων με κολωνάκια τύπου ΟΑΣΑ για να σταματήσουν τα διπλοπαρκαρίσματα. Βέβαια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πάλι τα τελευταία, κυρίως σε σημεία με κάδους.

Είναι ανικανότητα ή σκοπίμως αφήνεται η κατάσταση στην τύχη της; Μπορεί ο πολίτης να κάνει κάτι για να κινητοποιήσει το μηχανισμό της τροχαίας για τη διόρθωση τέτοιων συμπεριφορών; Μια καταγγελία στο συνήγορο του πολίτη μπορεί να οδηγήσει κάπου;

Stefan σωστά, απ' ό,τι φαίνεται όμως δεν είναι τραγικό για τους περισσότερους, γιατί ελάχιστοι διαμαρτύρονται. Η συνενοχή σε όλα αυτά είναι τεράστια σε ποσοστό, οι περισσότεροι ούτε καν μπαίνουν στον κόπο να κάνουν τον παρανομούντα να αισθανθεί ντροπή για το πρόβλημα που δημιουργεί, ποσώ δε μάλλον να κάνουν κάτι πιο ουσιαστικό ( ; ) όπως να καλέσουν τροχαία ή να επιμείνουν στη διόρθωση της κατάστασης εκείνη τη στιγμή.

Kacey όντως αν γινότα μόνιμη και συστηματική επιβολή προστίμων πέρα από τη λογική στόχων και ημερήσιων διαταγών, ίσως να οδηγούσαν σε τρελλά έσοδα για κάποιο καιρό, αλλά μάλλον αυτό θα ξεθύμαινε όσο, από φόβο και συμμόρφωση πια, τα φαινόμενα αυτά λιγόστευαν (με άλλα λόγια τα ζώα που καβαλάνε τιμόνια να άρχιζαν να καλλιεργούν αναγκαστικά οδηγική συνείδηση).

Ίσως τελικά η ανοχή της παραβατικότητας να μην οφείλεται σε ανικανότητες μηχανισμών κλπ αλλά να γίνεται σκοπίμως, ως αντάλλαγμα στην ανοχή που ζητείται για αντίστοιχες παραβατικότητες σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, δηλαδή 'ασ'τους λίγο λάσκα για να μην αντιδρούν με τις δικές μας λαμογιές', και το παιχνίδι αυτό να το πληρώνουμε με το χάος στους δρόμους.