-
Και Καλους Απογονους, να Ζησετε και Να Ευτιχισετε
-
Η βέρα είναι κίνδυνος για όσους δουλεύουν με τα χέρια.
- Όσοι δουλευουν με τα χέρια είναι εργάτες.
- Όσοι δουλεύουν με το μυαλό είναι επιστήμονες.
- Όσοι δουλευουν με την καρδιά είναι ποιητές
Εγώ που δουλεύω με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά είμαι καλλιτέχνης, γιυατό και δεν την φοράω.
-
delete
-
Αγαπητέ professeur, βίο ανθόσπαρτο, ευτυχισμένο, με υγεία, γαλήνη και τόνους ευτυχίας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Α, και καλούς απογόνους!!!!!
-
Ευχαριστώ και για τις τελευταίες ευχές ! Ελπίζω να πιάσουν και αυτές όπως και οι προηγούμενες ... τόπο !
Αν και δεν βιάζομαι να βγάλω ποτέ συμπεράσματα, οι μέχρι τώρα εντυπώσεις του έγγαμου βίου είναι θετικές. Είναι όμορφο πράγμα η 'εστία' σαν έννοια και όταν μοιράζεται επισήμως με ένα άτομο γίνεται ακόμη πιο όμορφη. Φυσικά το εργενιλίκι, ή η συγκατοίκηση με φίλο ή γκόμενα ή γονείς έχει και αυτό τα συν και τα πλην του αλλά αποκτά άλλη βαρύτητα με την επισημοποιήση. Εκτός αυτού όμως και το μυστήριο το ίδιο μου ασκούσε πάντοτε μια γοητεία και τώρα τη βίωσα ως παντρεμένος. Προσπαθώ να πηγαίνω σε γάμους φίλων,συγγενών αλλά μόνο στο μυστήριο και όχι στο τραπέζι. Νομίζω ότι με την εμπορευματοποίηση του γάμου και τα τραπέζια χάνεται όση ουσία είχε το μυστήριο. Τέσπα, μεγάλη κουβέντα.
Κάτι που παρατήρησα είναι όταν παντρεύεσαι ανακαλύπτεις νέους φίλους αλλά χάνεις και κάποιους από τους παλιούς. Δεν είναι μόνο η αξία του δώρου ή του φακέλου αλλά και η όλη συμπεριφορά από κάποιους ανθρώπους η οποία άλλοτε σε εκπλήσσει θετικά αλλά δυστυχώς οι μεγαλύτερες εκπλήξεις είναι οι αρνητικές. Ζήλεια, αδιαφορία, φθόνος ακόμη και κακία από κοντινούς (που νόμιζες!) σου ανθρώπους πραγματικά σε αφήνουν άφωνο αλλά ταυτόχρονα σε κάνουν έναν πιο 'έμπειρο' και ενδεχομένως (σε βάθος χρόνου) έναν πιο ώριμο άνθρωπο.
Ο λάος λέει: αν δεν χτίσεις και αν δεν παντρέψεις (ευτείς) δεν έχεις μάθει τη ζωή. Τώρα βλέπω ότι για ακόμη μία φορά ο λαός έχει δίκιο!
Συνοπτικά (και απευθυνόμενος προς ανύπαντρους/αμετανόητους εργένηδες) : Παντρευτείτε, κάνει καλό !!
-
delete
-
Έχεις δίκιο ότι πολλοί άνδρες χάνονται μετά το γάμο αλλά δεν εννοώ τόσο το μακροπρόθεσμο που έθιξες εσύ αλλά την περίοδο πριν το γάμο. 1-2 μήνες και σε συζητήσεις (συμπαράστασης πολλές φορές. Δεν είναι μικρό το βήμα) αλλά και σε διαδικαστικά θέματα (ποιος θα κάνει συγκεκριμένες δουλειές).
Επειδή δεν είμαι από τους ανθρώπους που χώνω εύκολα τους γύρω μου, πολλά (αν όχι όλα) από τα θέματα της ετοιμασίας περάσανε από τα χέρια μου (μάλιστα ο νεοκόρος μου είπε ότι είμαι ο μοναδικός γαμπρός που ασχολείται με τις ετοιμασίες της τελευταίας στιγμής. Δίσκος, βέρες, στέφανα κλπ στην εκκλησία ετοιμάστηκαν από μένα γιατί αν περίμενα από γονείς εκατέρωθεν που είχαν πιάσει το κουβεντολόι με συγγενείς που είχαν να δουν χρόνια, ακόμη ανύπαντρος θα ήμουν! ) οπότε η βοήθεια (αλλά περισσότερο η διάθεση για βοήθεια) από κάποιους ανθρώπους που δεν ήρθε ποτέ φαίνεται κάπως.
Όσες κοπέλες είχα (και 3 ήταν σοβαρές και πολυετείς σχέσεις) δεν με οδήγησαν σε αποξένωση από φίλους. Το ίδιο πράττω μέχρι τώρα και ως νέοπαντρεμένος. Αν άλλαξει στο μέλλον θα ενημερώσω!
Σίγουρα πάντως οι υποχρεώσεις αλλάζουν και ο χρόνος διανέμεται διαφορετικά. Ειδικά στα χρόνια μας και στην αθήνα ο χρόνος αποκτά μία μεγάλη αξία και γίνεται και δυσεύρετος. Χρόνος όμως για φίλους αλλά και γονείς πάντοτε θα υπάρχει και πρέπει να υπάρχει .
-
Μην ξεχναμε επισης οτι αν υπαρχουν και παιδια, ο χρονος ειναι ακομα πιο περιορισμενος. Κι αυτα ομως να μην υπαρχουν, αλλο πραγμα ειναι να μενεις με τους γονεις σου και να εχεις το σπιτι μονο για να τρως και να κοιμασαι, κι αλλο να εχεις πια το δικο σου, με το οποιο θα πρεπει να ασχοληθεις περισσοτερο, ωστε να τρως και να κοιμασαι σαν ανθρωπος, αφου πλεον απο σενα θα εξαρταται!!
Πολλοι ανθρωποι δε μπορουν να κατανοησουν τις αλλαγες στον τροπο ζωης του αλλου και ισως γι'αυτο να παρατηρουνται αυτα τα φαινομενα αποξενωσης... Δεν οφειλονται παντα ή μονο απο τη μια πλευρα
-
delete
-
Συμφωνουμε
Οσο για το θεμα της συντροφου, γενικα ειμαι κατα των συμβιβασμων αλλα απο μεγαλυτερους εχω ακουσει 'μην εισαι μιζερος, να βρεις μια για να μη μεινεις μονος' οποτε δεν ξερω πως θα σκεφτομαι κι εγω σε μερικα χρονια, αλλα με τα τωρινα δεδομενα, νομιζω οτι τετοιες συμπεριφορες ευκολα φαινονται, οπως γενικα ο χαρακτηρας του αλλου. Αν λοιπον δεν παρασυρεσαι απο αλλους παραγοντες, καλο ειναι να το σκεφτεις αρκετα πριν ακομα κανεις την κινηση να παντρευτεις ωστε να αποφευγεται αυτο ακριβως, οι υπερβολη. Αν δυο ανθρωποι ειναι συνειδητοποιημενοι ( ο ανδρας να ασχολειται με το σπιτι για μοιρασμα του βαρους - η γυναικα εφοσον γινεται αυτο, να μην απαιτει αποκλειστικοτητα) νομιζω πως δε θα υπαρχει προβλημα
Ενα παραδειγμα: ενα απογευμα, μοιραζεται το ζευγος τις υποχρεωσεις, βγαινουν γρηγορα, κι εχουν το βραδυ ελευθερο να κανουν το χομπι τους/ να δουν τους φιλους τους κλπ. Αυτο το θεωρω υγιες.
οσο γι' αυτο που ειπα για τις παρεες εννοουσα πως λογικο με τις αυξημενες υποχρεωσεις, μπορει ο παντρεμενος να μην ειναι διαθεσιμος πχ 3-4 φορες τη βδομαδα για εξοδο με φιλους αλλα 1-2. Αυτο καποιοι δεν το κατανοουν και νιωθουν 'γραμμενοι'...
ΥΓ αυτα τα λεω οντας 21, δεν ξερω μελλον αλλαξω αποψη, παντως τωρα ετσι τα βλεπω τα πραγματα... (αν κ δε νομιζω πως θ'αλλαξω κ πολυ )
-
Οι φίλοι (ή 'φίλοι'... διαλεξτε και πάρτε) χάνονται από μόνοι τους όταν παντρεύονται/συγκατοικούν/βρίσκουν τον έρωτά τους. Είναι ουτοπία να νομίζεις ότι στα 35 θα είσαι με την παρέα σου όπως ήσουν στα 20. Ο καθένας ακολουθεί τον δρόμο του. Καλώς ή κακώς η λέξη σύντροφος συνοψίζει την παρέα του ανθρώπου. Εκτός και αν μαζευτούν μερικοί εκ πεποιθήσεως εργένηδες και το παίζουν... Rolling Stones ως τα γεράματα...
-
Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Οι φίλοι (ή 'φίλοι'... διαλεξτε και πάρτε) χάνονται από μόνοι τους όταν παντρεύονται/συγκατοικούν/βρίσκουν τον έρωτά τους. Είναι ουτοπία να νομίζεις ότι στα 35 θα είσαι με την παρέα σου όπως ήσουν στα 20. Ο καθένας ακολουθεί τον δρόμο του. Καλώς ή κακώς η λέξη σύντροφος συνοψίζει την παρέα του ανθρώπου. Εκτός και αν μαζευτούν μερικοί εκ πεποιθήσεως εργένηδες και το παίζουν... Rolling Stones ως τα γεράματα......λυπάμαι αλλά δεν συμφωνώ.
Οι φίλοι είναι επιλογές ελεύθερες και βασισμένες σε κοινές εμπειρίες, γούστα, πεποιθήσεις και πολλά άλλα χωρίς όμως να είναι συγγενείς(που τους δέχεσαι όπως και νά΄ναι) Δεν είναι κάτι απαραίτητα ιερό αλλά πέρα για πέρα αληθινό... τουλάχιστον σε ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό πολλών από εμάς(υπάρχουν και εξαιρέσεις με τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά συμφέροντα να επιβάλλονται βίαια) Οι φίλοι μας θέλω να πω, ότι είναι πτυχές του εαυτού μας μεγενθυμένες ή εμπλουτισμένες ή τέλος πάντων διαφοροποιημένες αλλά πάντα επιθυμιτές.
Πολλές σύντροφοι λοιπόν, δεν βλέπουν ούτε και θέλουν τον (αληθινό)σύντροφό τους και προσπαθόντας να προβάλουν συνεχώς πάνω του αυτόν που αυτές θα ήθελαν αυτός να είναι, δεν δέχονται τους φίλους του... πράγμα που υποδηλώνει ανειλικρινές προθέσεις από μόνο του πέρνα του γεγονότος ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να αρέσεις σε μια γυναίκα για αυτό που είσαι/ εκπροσωπείς/ πιστεύεις και να μην της αρέσουν οι πιο πραγματικές επιλογές σου, αυτές που έχεις κάνει σε ανθρώπους, χωρίς πίεση ή συμφέρον. Δεν είναι δυνατόν να σε αγαπάει κάποιος για αυτό που είσαι και να μην αρέσκεται σε κανέναν μα κανέναν φίλο σου! Βρομάει η υπόθεση... από μακριά! Δεν είναι θέμα συμβιβασμού αλλά αντιμετώπισης της κοινής πραγματικότητας... δε λέω υπάρχουν και φίλοι, όλων μας, που είναι λίγο πιο ιδιαίτεροι, περιθωριακοί. Αυτούς το καταλαβαίνω να μην τους δέχεται εύκολα στο σπίτι.
Άρα τότε η σύντροφος δεν αρέσκεται στο πραγματικό εσύ αλλά σε κάτι άλλο όπως είπα πιο πάνω... έτσι σε απομακρύνει από τους φίλους σου που αυτή δεν εγκρίνει, άρα και σε απομακρύνει από τον αληθινό σου εαυτό. Φοβάμαι ότι πολλοί το έχουν πάθει.. ένας δικός μου σε βαθμό που μετά δέκα χρόνια χώρισε και ένιωσε τόσο ο εαυτός του ξαφνικά, προσποιούμενος την ικανοποίηση τόσα χρόνια γάμου, που ήθελε ψυχολόγο για να συνέλθει
Άραγε γιατί οι γυναίκες ποτέ δεν αφήνουν τους άντρες τους να διαλέξουν για αυτές φίλες τους? το έχετε αναρωτηθεί ποτέ αυτό? Σας ρωτάνε την γνώμη σας όπως αυτές απαιτούν να γνωρίζουν τα του φίλου σας και να τον κρίνουν αδιαλείπτως!
έθιξα ένα πααααρα πολύ μικρό κομμάτι του σημερινού 'γάμου'... δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά είναι λίγες.
εύχομαι καλή δύναμη και να είστε πάντα ειλικρινείς με τον εαυτό σας γιατί με αυτόν θα πεθάνετε, είτε το θέλετε είτε όχι. Οι σύντροφοι είναι για να μας συντροφεύουν, να μας υποστηρίζουν, να δέχονται και αυτές την δική μας θετική ενέργεια σε όλα τα θέματα, δίκαια, ανοιχτά, ειλικρινά. Σε όλα χωράει αυτό που λένε οι Αγγλοι play αλλά όχι και να χάσουν και τα δυο μέλη ενός ζευγαριού τον εαυτό τους! Απλά ατυχήσατε στην επιλογή σας...
-
Ο χρήστης vellerefontis έγραψε:
Πολλές σύντροφοι λοιπόν, δεν βλέπουν ούτε και θέλουν τον (αληθινό)σύντροφό τους και προσπαθόντας να προβάλουν συνεχώς πάνω του αυτόν που αυτές θα ήθελαν αυτός να είναι, δεν δέχονται τους φίλους του... πράγμα που υποδηλώνει ανειλικρινές προθέσεις από μόνο του πέρνα του γεγονότος ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να αρέσεις σε μια γυναίκα για αυτό που είσαι/ εκπροσωπείς/ πιστεύεις και να μην της αρέσουν οι πιο πραγματικές επιλογές σου, αυτές που έχεις κάνει σε ανθρώπους, χωρίς πίεση ή συμφέρον. Δεν είναι δυνατόν να σε αγαπάει κάποιος για αυτό που είσαι και να μην αρέσκεται σε κανέναν μα κανέναν φίλο σου! Βρομάει η υπόθεση... από μακριά! Δεν είναι θέμα συμβιβασμού αλλά αντιμετώπισης της κοινής πραγματικότητας... δε λέω υπάρχουν και φίλοι, όλων μας, που είναι λίγο πιο ιδιαίτεροι, περιθωριακοί. Αυτούς το καταλαβαίνω να μην τους δέχεται εύκολα στο σπίτι.Άρα τότε η σύντροφος δεν αρέσκεται στο πραγματικό εσύ αλλά σε κάτι άλλο όπως είπα πιο πάνω... έτσι σε απομακρύνει από τους φίλους σου που αυτή δεν εγκρίνει, άρα και σε απομακρύνει από τον αληθινό σου εαυτό. Φοβάμαι ότι πολλοί το έχουν πάθει.. ένας δικός μου σε βαθμό που μετά δέκα χρόνια χώρισε και ένιωσε τόσο ο εαυτός του ξαφνικά, προσποιούμενος την ικανοποίηση τόσα χρόνια γάμου, που ήθελε ψυχολόγο για να συνέλθει
Άραγε γιατί οι γυναίκες ποτέ δεν αφήνουν τους άντρες τους να διαλέξουν για αυτές φίλες τους? το έχετε αναρωτηθεί ποτέ αυτό? Σας ρωτάνε την γνώμη σας όπως αυτές απαιτούν να γνωρίζουν τα του φίλου σας και να τον κρίνουν αδιαλείπτως!
Κώστα γιατί θεωρείς ότι σώνει και καλά πρέπει να συμβαίνουν αυτά που περιγράφεις; Αν ένας από τους δύο συντρόφους δεν 'πάει' κάποιον από την παρέα του άλλου συντρόφου απλά δεν κάνουν κοινή παρέα. Αν εμένα π.χ. δεν μου αρέσει μια φίλη της, δεν θα βγούμε όλοι μαζί, ας βγούνε μόνες τους. Το ίδιο θα κάνει και η γυναίκα με τους φίλους του άντρα της αν δεν τους χωνεύει (δεν γίνεται να μην τους χωνεύει όλους - εκτός αν είναι όλοι περίεργοι).
ΥΓ: Αυτό το τελευταίο που το είδες; Ποτέ δεν μου επεβλήθη ποιόν θα έχω φίλο και ποιόν όχι...
-
**Να παντρευτείς, να συζείς ή να είσαι εργένης **
**Ανοίχτε βρε αυτό το εξαίσιο τοπικό, που το έφαγε αδίκως η μαρμάγκα **
Χαλάμε και το τοπικό του Προφέσορα,...... που παρεμπιπτόντως δίνει άκρως ενδιαφέρουσες απαντήσεις στον προβληματισμό του φίλτατου Λάππα
-
-
-
Την Κυριακή παντρεύομαι !