Ε αφου λες να εκφραστουμε ελευθερα, οριστε:

δεν μας Χ$#@$ΖΕΙΣ βραδιατικα ρε να ανοιγεις τετοια τοπικ? Παω να μαγειρεψω, πεινασα... γμτ...

1. Kαι βασικότερο: Δεν τα σπαμε ΠΟΤΕ. Αν επρεπε να εχουν το μισο μηκος θα το ειχαν εξ αρχης.
2. Ειναι κοροϊδία να πας εξω και να φας μακαρόνια. Τουλαχιστον ετσι το βλεπω εγω. Εξαιρεση οι μαυρες μακαροναδες που δεν τις τρωει η γυναικα, οποτε παμε εξω
3. Απο τα ελληνικα εχω καταληξει στα primo gusto. Ειναι σκληρα, δεν λαπαδιαζουν ακριβως οπως τα θελω. Οσο και να φαινεται παραξενο, τα μαρκα Καρφουρ ειναι αξιοπρεπη. Απεχθανομαι ΑΒΕΖ και απλά Μελισσα.
4. Αγαπημενο σχημα τα Λινγκουίνι. Κραταν καλα και λιγοτερο ομογενοποιημενες σαλτσες, εχοντας την αισθηση του σπαγγετι. Αισχος θεωρω τα τορτελινια και τα τρυπια τυπου παστιτσιο.
5. Τυρί η ξερη μυτζηθρα. Γευση για ελληνες
6. Αγαπημενη συνταγη η μαυρη με σολομο, αν και δε θα ελεγα οχι σε μια απλη με μοσχομυριστό πεστο. Και το αρνακι γιουβετσι παστα δεν ειναι; Βαλε κι ενα γιουβετσακι στον κυριο.
7. Μισητη το παστιτσιο και τα τορτελινια ειδικα με κρεμα γαλακτος. Ξερατό
8. Κανονικα δε θελουν ουτε ξεβγαλμα και πολυ περισσοτερο ουτε βουτυρωμα. Αλλα αν δεν προκειται να τα φας αμεσως ενα περασμα με κρυο νερακι στο σουρωτηρι βοηθαει.

Τιποτα αλλο; Δε θυμαμαι, αλλα κατι θα θυμηθω

Ο χρήστης greo έγραψε:

1. Kαι βασικότερο: Δεν τα σπαμε ΠΟΤΕ. Αν επρεπε να εχουν το μισο μηκος θα το ειχαν εξ αρχης.

Ε τότε μην φοράμε και προφυλακτικό, αν έπρεπε θα το είχαμε απο την γέννα μας

Άσπαστα ειναι πολύ μακρια ρε συ... κάνεις ενα τέταρτο ουυφφφφσσσσσ με χείλια σαν το ψάρι και δεν λεει να τελειωσει!

Εμένα μου αρεσουν τα misko και ας εχω ακουσει τα χειροτερα...

Ο τουρκικος καφες και το σπαγγετι θελουν σφυριγμα. Πως να το καμνομεν;

Ο χρήστης htanso21 έγραψε:
Εμένα μου αρεσουν τα misko και ας εχω ακουσει τα χειροτερα...

Δεν ξερω για τωρα,παλαιοτερα παντως (πριν απο 10-20 χρονια) ξερω οτι χρησιμοποιουσαν κλουβια αυγα,οχι ως μερος της συνταγης ,για πιο φτηνά.

Αρκετα στοιχεια για τα μακαρονια θα βρειτε σε αυτο το αρθρο:

http://images.tanea.gr/AssetService//Im ... pg=204187&

To ξεβγαλμα απομακρυνει την κολλα (ή εστω καποια κολλα) που δημιουργειται απο το μαγειρεμα τους. Κανονικα το θελουμε, αλλα αν προκειται να φαγωθουν κρύα ή ξαναζεσταμενα, με ενα γρηγορο φρατς με κρυο νερο γλιτωνεις το αηδιαστικο εκεινο πραμα που ολη η μακαροναδα εχει γινει μία μπαλα. Τωρα θα μου πεις γιατι να μαγειρεψεις μακαρονια που θα φας αργοτερα. Συμφωνοι, δε θα το κανεις συχνα, αλλα καμια φορα χρειαζεται

Από τα κλασικά που βρίσκονται σε κάθε σούπερ μάρκετ έχω καταλήξει στα barilla. Τώρα τελευταία παίρνω και ολικής άλεσης.

Πειραζει που μ αφηνουν αδιαφορο και μ αρεσουν σα συνοδευτικο τα 'pasta' ??
Ας πουμε το παστιτσιο δε με τρελαινει..
Επισης δε μ αρεσουν καθολου οι χυλοπιτες..

Ο χρήστης onyx ! έγραψε:

1. Kαι βασικότερο: Δεν τα σπαμε ΠΟΤΕ. Αν επρεπε να εχουν το μισο μηκος θα το ειχαν εξ αρχης.

Συμφωνώ για το ότι δεν τα σπάμε, νωρίτερα έκανα μια επίδειξη για να εξηγήσω στη σύζυγο ότι δεν χρειάζεται να τα σπάσει για να χωρέσουν σε σχετικά μικρή κατσαρόλα...

8. Κανονικα δε θελουν ουτε ξεβγαλμα και πολυ περισσοτερο ουτε βουτυρωμα. Αλλα αν δεν προκειται να τα φας αμεσως ενα περασμα με κρυο νερακι στο σουρωτηρι βοηθαει.

Συμφωνώ μαζί σου. Σε συζήτησή μου με ιταλίδα παλιά νοικοκυρά ήταν κατηγορηματική εναντίον του ξεβγάλματος. Αλλά στην Ελλάδα το έχω ακούσει αρκετά και το αναφέρεις κι εσύ. Σε τι χρησιμεύει;

100% συμφωνώ και στα 2

1. Απαγορεύεται δια ροπάλου το σπάσιμο, ευτυχώς το έχει μάθει και η Στέλλα και τους φέρεται με το γάντι
   2.Κάφροι φίλε μου, κάφροι, άκου ξέβγαλμα!!...Oh mon Dieu

Μάρκα = De Cecco σχεδόν αποκλειστικά. (Η έλκυσή τους γίνεται σε μπρούντζινα καλούπια, μέσα στα οποία παίρνουν το σχήμα τους.Υποτίθεται ότι ο χαλκός δίνει μια πορώδη υφή η οποία συγκρατεί τη σάλτσα πάνω στο ζυμαρικό.)

Επικουρικά Buitoni ή Voiello (και αυτά σε μπρούτζινα καλούπια γίνονται νομίζω).

Εννοείται al dente. Το παραβρασμένο ζυμαρικό είναι η μεγαλύτερη κατάρα και καταστροφή του.

Ιδιαίτερη προτίμηση στα λινγκουίνια.

Παρμεζάνα, αλλά δεν θα πιαστώ και στα χέρια με το greo αν βάλει τη μυτζήθρα του

Νόστιμο τοπικ!

Τα τελευταία χρόνια, λίγο η φιλία με ιταλό σεφ, λίγο το πήγαινε-έλα στην Ιταλία με έχουν κάνει οπαδό της πάστας (και χούλιγκαν των ριζότο).
Τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κανείς είναι:

1. Βράσιμο στο φουλ, ξεσκέπαστη κατσαρόλα και άφθονο αλατισμένο νερό (5 lt νερό και 50g αλάτι για 500g μακαρόνια). Αν δεν έχουμε κατσαρόλα που να χωράει αρκετό νερό, προσθέτουμε μερικές σταγόνες λάδι για να μην κολήσουν.
2. Να μην παραβράσουν. Γούστα είναι αυτά και το πολύ al denrte μερικοί δεν το αντέχουν, αλλά μην ξεπερνώντας τα λεπτά που γράφει το πακέτο τρώμε πάστα και όχι λαπά.
3. Ποτέ ξέβγαλμα, αφαιρείται όλη η ουσία. Εξαίρεση έχω διαβάσει για πάστες που θα γίνουν 'σαλάτα' και θέλουν ψυγείο.
4. Κάθε σάλτσα έχει τα συγκεκριμμένα σχήματα που 'δένουν' μαζί της. Ίσια και λεπτά (spaghettini, linguine) κολάνε καλά σε λείες σάλτσες, ενώ τα τρυπητά ή με ...κουφάλες (Penne, Lumaconi, χοντρά) δένουν με κιμά ή σάλτσες χοντροκομμένες.
5. Η πάστα της επόμενης μέρας είναι τροφή για τα ζώα (εξαίρεση ο rabbit). Το προϊόν είναι αρκετά φτηνό για να πετάξουμε χωρίς δάκρυα το υπόλοιπο και να βράσουμε φρέσκα.

Αγαπημένες μου συνταγές οι περισσότερες με ψαρικά, οι φρέσκιες πάστες (έχω και μηχανή) έστω και αν η κουζίνα γίνεται βομβαρδισμένο τοπίο. Πολλές συνταγές βρίσκει κανείς σε αρκετές γλώσσες σε site μακαρονάδων (π.χ. Barilla, DeCecco).

http://int.primopiatto.barilla.com/home/htm/home.htm
http://www.dececco.it/community/default_language.asp

Τα τελευταία, είναι τα αγαπημένα μου. Ακριβούτσικα, αλλά υπάρχουν πλέον σε πολλά SM (ΑΒ, Carrefour, Θανόπουλος σίγουρα). Μαύρα από Μυλέλια, τα φτιάχνω με γαρίδες, πιπεριές 3 χρωμάτων, σκόρδο, κρασί, σαν ζωγραφικός πίνακας avant garde είναι.

Πρωί-πρωί τέτοιο topic, νομίζω ότι θα ξανακυλήσω σήμερα, θα με αναγκάσετε να γυρίσω πάλι στη θεραπευτική κοινότητα για απεξάρτηση με ενέσεις σιμιγδαλιού.

edit: Βλέπω ότι τα DeCecco έχουν αρχίσει να κάνουν κερκίδα

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

1. Kαι βασικότερο: Δεν τα σπαμε ΠΟΤΕ. Αν επρεπε να εχουν το μισο μηκος θα το ειχαν εξ αρχης.

Συμφωνώ για το ότι δεν τα σπάμε, νωρίτερα έκανα μια επίδειξη για να εξηγήσω στη σύζυγο ότι δεν χρειάζεται να τα σπάσει για να χωρέσουν σε σχετικά μικρή κατσαρόλα...

8. Κανονικα δε θελουν ουτε ξεβγαλμα και πολυ περισσοτερο ουτε βουτυρωμα. Αλλα αν δεν προκειται να τα φας αμεσως ενα περασμα με κρυο νερακι στο σουρωτηρι βοηθαει.

Συμφωνώ μαζί σου. Σε συζήτησή μου με ιταλίδα παλιά νοικοκυρά ήταν κατηγορηματική εναντίον του ξεβγάλματος. Αλλά στην Ελλάδα το έχω ακούσει αρκετά και το αναφέρεις κι εσύ. Σε τι χρησιμεύει;

100% συμφωνώ και στα 2

1. Απαγορεύεται δια ροπάλου το σπάσιμο, ευτυχώς το έχει μάθει και η Στέλλα και τους φέρεται με το γάντι
   2.Κάφροι φίλε μου, κάφροι, άκου ξέβγαλμα!!...Oh mon Dieu

Μάρκα = De Cecco σχεδόν αποκλειστικά. (Η έλκυσή τους γίνεται σε μπρούντζινα καλούπια, μέσα στα οποία παίρνουν το σχήμα τους.Υποτίθεται ότι ο χαλκός δίνει μια πορώδη υφή η οποία συγκρατεί τη σάλτσα πάνω στο ζυμαρικό.)

Επικουρικά Buitoni ή Voiello (και αυτά σε μπρούτζινα καλούπια γίνονται νομίζω).

Εννοείται al dente. Το παραβρασμένο ζυμαρικό είναι η μεγαλύτερη κατάρα και καταστροφή του.

Ιδιαίτερη προτίμηση στα λινγκουίνια.

Παρμεζάνα, αλλά δεν θα πιαστώ και στα χέρια με το greo αν βάλει τη μυτζήθρα του

Ακριβώς έτσι...σε ολα
De cecco τα καλύτερα,τα οποία βέβαια δεν κάνουν για τους παραδοσιακούς Έλληνες γιατί δεν λασπώνουν
Τα de cecco είναι απολαυστικά φτιαγμένα aglio olio e peperoncino (λάδι,σκόρδο,καυτερή πιπεριά)
Νόστιμες συνταγές μπορείτε να βρείτε στα site των barilla και de cecco

Ο χρήστης nonos έγραψε:
Πειραζει που μ αφηνουν αδιαφορο και μ αρεσουν σα συνοδευτικο τα 'pasta' ??
Ας πουμε το παστιτσιο δε με τρελαινει..
Επισης δε μ αρεσουν καθολου οι χυλοπιτες..

Νονέ, με αυτά που γράφεις θα σε βρούνε γαζωμένο στην καρέκλα σου. Προσβολή για τη famiglia.

Μίσκο χρυσή σοδειά ή Μέλισσα primo gusto ή Barilla (κατ' εξαίρεση). Η μοναδική ελληνική από αυτές είναι η Μέλισσα πλέον, τιμάμε την ελληνική οικονομία - ξένα αποφεύγω για τον λόγο αυτό, αλλά άμα μου γυαλίσουν.... Επίσης κάποια μικρής παραγωγής (χυλόπιτες, κριθαράκι) με αυγά και καλό σιμιγδάλι.

Σάλτσες όλες. Οι σάλτσες ντομάτας για να είναι καλές πρέπει να έχουν φρέσκια ντομάτα, όχι πελτέδες -κουτιού μόνο σε περίπτωση ανάγκης.
Το παστίτσιο, που αναφέρθηκε, αν γίνει σωστά είναι εξαιρετικό (μυρωδάτος κιμάς, χειροποίητη μπεσαμέλ -ποτέ 'έτοιμη'- με αρκετό τυρί). Αλλά δεν το βρίσκεις σωστά φτιαγμένο.
Το παραδοσιακό 'ροσμπίφ' (κοκκινιστό μοσχάρι) επίσης είναι συγκινητικό έδεσμα όταν συνοδεύει ζυμαρικά.

Δεν τα κόβουμε, δεν τα πλένουμε. Πολύ αλάτι στο νερό, κατά περίπτωση μπορεί να μπει κύβος κρέατος ή λαχανικών.
Βράσιμο όσο λέει στο πακέτο συν (για εμένα) 2 λεπτά.
Βάζουμε ελαιόλαδο αντί για βούτυρο, που δεν το καίμε, το ζεσταίνουμε απλώς. Εκτός από πολύ πιο υγιεινό, δεν κάνει τα μακαρόνια να κολλάνε αν κρυώσουν λίγο.

Ντομάτα-καρότο, αραμπιάτα, καρμπονάρα με κρέμα ή αυγό (ιταλική εκδοχή), κιμάς κοκκινιστός είναι οι συνηθέστερες για εμένα. Και η απλή με λάδι-σκόρδο λέει για γεύμα των 15'.
**Edit: ** για τη σάλτσα: πρέπει να είναι δεμένη. Αν στο τέλος βρεθεί νερό στο πιάτο, υπάρχει αποτυχία. Το παραπανίσιο νερό της σάλτσας πρέπει να εξατμίζεται ή να πίνεται από τα υπόλοιπα υλικά.
Τυρί αλμυρό και σκληρό, όχι κάτι γκούντα ή ρεγκάτο. Και η φέτα πηγαίνει τριμμένη, αν έχεις σάλτσα ντομάτας από κάτω.

Σπαγγέτι Νο. 6, πένες τα συνηθέστερα, αλλά και Νο 10, κανελλόνια, ταλιατέλες.

Ο χρήστης greo έγραψε:

2. Ειναι κοροϊδία να πας εξω και να φας μακαρόνια. Τουλαχιστον ετσι το βλεπω εγω. Εξαιρεση οι μαυρες μακαροναδες που δεν τις τρωει η γυναικα, οποτε παμε εξω

Από την άλλη είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ 'ασφαλές' φαγητό που μπορείς να φας σε μέρη που δεν εμπιστεύεσαι (σαλάτες: άπλυτες, ενδεχομένως κομμένες με μαχαίρια που έκοβαν ωμά κρέατα πριν - κρέας: - λαχανικά: άπλυτα, άγνωστης προέλευσης - ωμές τροφές (τυριά, αλλαντικά): βλ. σαλάτες)

Edit: τι διάολο, όση ώρα έγραφα προστέθηκαν 3 μηνύματα. Έχουν πέραση τα μακαρονάκια.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Μίσκο χρυσή σοδειά ή Μέλισσα primo gusto ή Barilla (κατ' εξαίρεση). Η μοναδική ελληνική από αυτές είναι η Μέλισσα πλέον, τιμάμε την ελληνική οικονομία

Τα Barilla παράγονται και στην Ελλάδα, το εργοστάσιο είναι στην ΕΟ Αθηνών-Λαμίας, όποτε περνάω κόβω ταχύτητα και κάνω το σταυρό μου.

Tα De Cecco δεν με εχουν πεισει οτι αξιζουν τα παραπανω που ζητανε απο τα Barilla
Επισης τα Barilla ολικης αλεσεως ειναι τα καλυτερα ολικης αλεσεως που μπορειτε να βρειτε...

Casa Mantovani
Χειροποιητα, σπιτικα ζυμαρικα, το μοναδικο πραγματικα Ιταλικο εστιατοριο στη Θεσσαλονικη.

Aπο φιρμες που υπαρχουν στα ραφια σουπερμαρκετ, προτιμω Barilla.
Τα MISKO που αναφερθηκαν, ανηκουν στον ομιλο Barilla

Al dente φυσικα και παντα καταναλωση μολις βγουν απο την κατσαρολα.
Ολα μου αρεσουν, εκτος απο τα 'κοφτα', πεννες κτλ, με ιδιαιτερη προτιμηση στο spaghetti (No6 - No10).
Γουσταρω φουλ παστιτσιο και κανελλονια, αν και δεν τα θεωρω και πολυ 'μακαρονια' και 'παστα'

Σαλτσες, κυριως οι στανταρ κοκκινες με κιμα και λιγοτερο οι λευκες. Αλλα και με σολωμους κτλ δε με χαλαει καθολου...
Απεχθανομαι τα μπερδεματα με χταποδια, θαλλασινα (εκτος απο σολωμο), κρεας (εκτος απο κιμα) κτλ

Ιδανικα, με μια μακαροναδα χρειαζομαι και συνοδεια αυγων. Συνηθως τηγανιτα 'ματια'. Οχι πανω στη μακαροναδα αλλα σε ξεχωριστο πιατο, διπλα απο αυτην.
Επισης, τυρια και σαλατες. Δε μπορω να φαω μακαροναδα ανευ συνοδειας.