Εγώ μια φορά έχω τρακάρει και αυτή ήταν με το Στάγιερ του στρατού!

Για να γίνει τρακάρισμα 95% χρειάζονται δύο απρόσεκτοι, άσχετο ποιός έχει την τυπική ευθύνη. Ετσι όπως οδηγούν σε αυτή τη χώρα, γίνεσαι θες δεν θες διπλά και τετραπλά επιφυλακτικός. Οϋτε stop νάχει ο άλλος δεν είσαι σίγουρος! Οπότε, ΠΡΟΣΕΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ.

Εγω τα βγαζω με την μια ολικη καταστροφη, τα παιρνω απο την μεικτη (παντα κ σε ολα τα αυτοκινητα, ακομα κ της μανας μου, μεικτη ασφαλιση), κ δεν αγχωνομαι για τετοια μικροπραγματα...

1 Xsara VTS γνησιο 2λτ
1 Astra G 1.4

Ο χρήστης htanso21 έγραψε:
Εγώ μια φορά έχω τρακάρει και αυτή ήταν με το Στάγιερ του στρατού!

Το Stayer έζησε;

Το 1998 ως συνοδηγός σε Citroen BX πέσαμε πάνω σε φορτηγό μετά από στροφή που την πήρε λάθος ο οδηγός και γνώρισα από μέσα για 3 μέρες το νοσοκομείο της Αμαλιάδας.Πάλι καλά που ζω.
Ως οδηγός ενώ ήμουν παρκαρισμένος σε χωριό κοντά στην Ανδρίτσαινα έπεσε πάνω μου ένα Ford Ranger,με αποτέλεσμα να κάνει 1500 ευρά ζημιά στο αμάξι.Ευτυχώς δεν έπαθα κάτι,του άλλου η τσέπη έπαθε,μάλλον η ασφαλιστική του.

Ο χρήστης kalmik έγραψε:
Για να γίνει τρακάρισμα 95% χρειάζονται δύο απρόσεκτοι, άσχετο ποιός έχει την τυπική ευθύνη. Ετσι όπως οδηγούν σε αυτή τη χώρα, γίνεσαι θες δεν θες διπλά και τετραπλά επιφυλακτικός. Οϋτε stop νάχει ο άλλος δεν είσαι σίγουρος! Οπότε, ΠΡΟΣΕΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ.

Πες το ψέμματα... έχω κάνει ατύχημα στο οποίο ήμουν ο μοναδικός απρόσεκτος. Για διάφορους λόγους που δεν έχουν σημασία τώρα πια, πέρασα ΣΤΟΠ σε οικιστική περιοχή σχεδόν αφρενάριστος (πιο συγκεκριμένα, στην αρχή έπεσα στα φρένα αλλά βλέποντας ότι δεν προλαβαίνω να σταματήσω πάτησα γκάζι για να μη μείνω μέσα στη διαστραύρωση). Ο οδηγός του Ford Escort που βρήκα πίσω δεξιά και το έστειλα στα παρκαρισμένα δεν έφταιγε σε τίποτα. Στο δικό μου ΖΧ όλα μέχρι το ψυγείο σκόρπισαν στο δρόμο, γύρω στα 600χιλ. ζημιά τότε.

Μπορούσα να την είχα βγάλει καθαρή αν δεν περνούσε κανείς, μπορεί να μην ήμουν εδώ αν μου καθόταν το αστικό λεωφορείο στο δρόμο μου (ή ακόμα χειρότερα κάποιο δίτροχο). Ήταν σημείο καμπής για την οδήγησή μου, σκέφτηκα αρκετά πράγματα και ακόμα τα σκέφτομαι. Πραγματικά ούτε με ΣΤΟΠ μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα!

2 φορες τουμπαρισμα μολις πηρα το διπλωμα στα 18 και ηθελα να μοιασω στον Carlos Sainz .

Την πρωτη φορα στη Ναουσα σε ερημο δρομο πηρα στροφη πολυ πιο πανω απ' το οριο και εφυγα με τα 4 σε δεντρο , η alfa 33 χτυπησε με την πισω πορτα του οδηγου σε δεντρο και απο την ορμη γυρισε μεταβολη και επεσε σε χαντακι 2 μετρα. Ευτυχως που ημουν τυχερος γιατι σε 5 μετρα αριστερα και δεξια απ' το χαντακι ηταν γκρεμος 1 χλμ, κατι δηλαδη σα να επεσα στην τρυπα του μπιλιαρδου... Η ΕΛΠΑ εκανε 2 ωρες να βγαλει το αυτοκινητο και σα να μην εφτανε αυτο ηρθε κι ενας 'αυστραλος' και μου λεγε 'πρεπει να πηγαινες πανω απο 140 γιατι εγω αυτη τη στροφη την παιρνω με 120 ανετα' (Μιλαμε οτι πηγαινα με 70).Λιγοι μωλωπες στη μεση απο τη ζωνη ασφαλειας ευτυχως.

Μετα απο ενα χρονο, στο δρομο πετροκερασων - ζαγκλιβεριου σε κατηφορικη φουρκετα ,φευγει υποστροφη χωρις αυριο και μολις πατησε χαλικι στην ακρη τουμπαρει 1 φορα και ερχεται ξανα στα 4 σε χαντακι διπλα απο εκκλησια. Καποιοι ανθρωποι που ηρθαν περιμεναν να με δουν κομματια και μου ειπαν 'με το θορυβο που ακουσαμε νομισαμε οτι περναει αεροπλανο. Ευτυχως που εισαι ζωντανος' Το μονο που επαθα ηταν οτι εφτυνα χωματα μιας και το παρμπριζ ειχε πεταχτει 10 μετρα μακρια. Το καλο ηταν οτι οταν εκανα τετοιες καγκουριες δεν επαιρνα κανενα μαζι και κοιτουσα να εχω ορατοτητα απο απεναντι..

Απο τοτε βεβαια δεν εχω κανει ουτε γρατζουνια αλλα εχω να θυμαμαι ποσο ημουνα. Ο πατερας μου εβριζε τα κ@@περιοδικα που διαβαζω , που με παροτρυναν να κανω 'υπερστροφη'
Η φοβια με τις στροφες εκανε πολυ καιρο να μου φυγει...

Αυτο με την ψυχολογια ειναι ουσιωδες,και θα χε ενδιαφερον μια συζητηση επ'αυτου.Δλδ πως αντιδρα κανεις μετα απο ενα σοβαρο ατυχημα.Αλλος π.χ χεζεται και δε θελει να ξαναδει αμαξι,κι αλλος λεει 'αφου τρακαρα και ζω,πηρα το κολαι,δεν εχω τπτ να φοβηθω στα @@@'μου '

Από εδώ:

viewtopic.php?f=13&t=15419&start=15

Λιώμα η 'Ρενα'...

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505611

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505645

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505618

Ο χρήστης thymios έγραψε:
Από εδώ:

viewtopic.php?f=5&t=37734

Λιώμα η 'Ρενα'...

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505611

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505645

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505618

Ο χρήστης MindFresh KilBreeze έγραψε:
Αυτο με την ψυχολογια ειναι ουσιωδες,και θα χε ενδιαφερον μια συζητηση επ'αυτου.Δλδ πως αντιδρα κανεις μετα απο ενα σοβαρο ατυχημα.Αλλος π.χ χεζεται και δε θελει να ξαναδει αμαξι,κι αλλος λεει 'αφου τρακαρα και ζω,πηρα το κολαι,δεν εχω τπτ να φοβηθω στα @@@'μου '

Συνηθως αυτοι που εχουν το μικροβιο δεν πτοουνται, οσο πιο πολυ κ@@λωμενος τοσο δεν τρεχει τιποτα.
Η αληθεια ειναι οτι οσο περισσοτερο adrenaline junkie εισαι , τοσο λιγοτερο μαθαινεις απο τα λαθη σου.
Χαρακτηριστικο παραδειγμα οι μηχανοβιοι που επισκεπτονται το ΚΑΤ πιο πολυ απο το σπιτι τους.
Απο την αλλη, το να προσεγγιζεις ενα τοσο σοβαρο θεμα οπως η αυτοκινηση με φοβο , μονο προβληματα δημιουργει,αν φοβασαι πολυ, καλυτερα μην ξαναπιασεις τιμονι. Δε μιλαω για νορμαλ καταστασεις ,μιλαω γι' αυτους που εχουν τη θεση τερμα μπροστα και την αγωνια ζωγραφισμενη στο προσωπο τους.
Βεβαια ο εγκεφαλος εχει το χουι να ανασυρει κακες αναμνησεις οταν αναγνωριζει παρομοιες συνθηκες ,ακομα και αν δεν εχουν βιωθει πραγματικα ,πχ ακομα και αυτα που βλεπουμε στην τηλεοραση μας επηρεαζουν πολυ περισσοτερο απ' οτι νομιζουμε, ειναι αναλογα με το χαρακτηρα και την ιδιοσυγκρασια του καθενος ,το ποσο επηρεαζεται απο αναμνησεις.

Παντως πιστευω οτι αυτοι που δε φοβουνται καθολου εχουν σχεδον ιδιες πιθανοτητες να παθουν ζημια με αυτους που φοβουνται τον ισκιο τους, για διαφορετικους λογους ο καθενας. Οι μεν γιατι παιζουν με την τυχη τους οι δε γιατι στην παραμικρη αναποδια πανικοβαλλονται τοσο που δεν εχουν τον παραμικρο ελεγχο.

Από εδώ:

viewtopic.php?f=5&t=37734

Λιώμα η 'Ρενα'...

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505611

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505645

http://briefcase.pathfinder.gr/download/505618

τι πάθατε και χάσατε τη μιλιά σας ωρε;;

Α, για το γρατζουνισματάκι...

μεγάλο πάθημα/μάθημα...

πατησα εναλαγο που αλλαξε πορεια και αντί να το αποφύγω έπεσα πάνω μου!!
Απο ζημιες τίποτα!
Απλα ενα στιφάδο περιποιημένο

Ο χρήστης thymios έγραψε:
τι πάθατε και χάσατε τη μιλιά σας ωρε;;

Α, για το γρατζουνισματάκι...

μεγάλο πάθημα/μάθημα...

Γρατζουνισματακι;

Εγω τον Ιουλιο του 1991 ,ενα μηνα μηνα με διπλωμα,τρακαρα σε διασταυρωση.Εγω περναγα κανονικα απο δρομο με προτεραιότητα και ο αλλος ερχοταν απο δεξια και παραβιασε το στοπ,δεν το ειδε οπως ελεγε.Ειχα ενα αουντι 80 του 70κατι που εγινε σαν 'ς' αφου με χτυπησε μπροστα δεξια,ολικη καταστροφη.Ο αλλος ειχε ενα κορσα σενταν .
Εγω ειχα κοπει στο προσωπο απο τα γυαλια .Για αρκετα χρονια κατι με επιανε οταν περναγα απο εκεινη τη διασταυρωση,σαν κατι να σφιγγοταν μεσα μου .

Neeexxt...

Εγω μετα απο καθε τρακαρισμα επαιρνα το Lada (δεν σπαει δεν χαλαει δεν τρακαρει ) κ πηγαινα στον προορισμο μου. Με το Astra ημουν καθ'οδον για πρωτοχρονιατικο ρεβεγιον οποτε το επεστρεψα σε ενα τοπικο βενζιναδικο κ οπως ημουν κουστουμαρισμενος+φτιαγμενος στην τριχα πηρα το Lada κ εσκασα πρωτη μουρη στο Intercontinental.

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:
.Για αρκετα χρονια κατι με επιανε οταν περναγα απο εκεινη τη διασταυρωση,σαν κατι να σφιγγοταν μεσα μου .

Ψυχολογικό τραύμα.
Ένα σφίξιμο στο στομάχι όταν τα ερεθίσματα που δέχεσαι θυμίζουν έντονα μια όχι ευχάριστη εμπειρία/διαδικασία.

Καλοκαίρι 1995 πλαγιομετωπική με την Πηνελόπη Ι στο δρόμο προς το σπίτι μου 3 το βράδυ. Ζημιές άνω του 1,000,000 δρχ. στους εμπλεκόμενους (πλήρωσε η ασφαλιστική).

Από την στιγμή εκείνη ποτέ οδήγηση κουρασμένος και ποτέ οδήγηση σε συνθήκες βιασύνης.

Ήταν το πρώτο και τελευταίο ατύχημα με δική μου υπαιτιότητα. Μου στοίχησε δε πολλαπλάσια με το υπερ-αυξημένο bonus-malus τα επόμενα χρόνια.....

το εχω ξαναβαλει..ημουν με το clio σε διασταυρωση κινουμενος με 110 + χλμ/ω και μου πεταχτηκε αγροτικο το οποιο ειχε απαγορευτικα

δε φορουσα ζωνη, αλλα τη γλιτωσα τελικα με μια κοκκινη σταμπα στο κουτελο και ελαφρια βαθουλωματα στο καλαμι του αριστερου ποδιου μου.
με τα ποδια μου εβγαλα το ταμπλω απο τη θεση του και με το κεφαλι μου στραβωσα το τιμονι.
Ημουν σιγουρος οτι θα σκοτωνομουν , αλλα δεν επαθα απολυτως τιποτα.

Απο τοτε ειμαι πολυ πιο προσεκτικος στην οδηγηση (τον πρωτο καιρο μετα το ατυχημα ειχα φοβιες ακομα και να διασχισω το δρομο πεζος ) , βαζω ΠΑΝΤΑ τη ζωνη μου αλλα απο την αλλη δεν φοβαμαι τοσο τις συνεπειες των ατυχηματων στον εαυτο μου οσο στην περιουσια μου.

ειναι δυσκολο με καινουριο αυτοκινητο (και απο τη στιγμη που δεν προκειται να κανεις μετωπικη ή να βρεις σε καμια κολωνα) να σκοτωθεις.
ειναι ομως αρκετα ευκολο να κανεις ατυχημα.

Αρα ειμαι πολυ πιο προσεκτικος οχι γιατι φοβαμαι για τη ζωη μου, αλλα γιατι ειναι ευκολο να εχεις τρεχαματα.
και παντα εκτος ελαχιστων περιπτωσεων παω πιο αργα απο οτι μπορω να παω , γιατι πιο πριν δεν ειχα τοσο πολυ την αισθηση του κινδυνου..

δυστυχως επρεπε να το μαθω με αυτο τον ασχημο τροπο και μαλιστα κανοντας δευτερη φορα παρομοιο ατυχημα (ειχα αλλο ενα με το renault 19 μας , αλλα καμια σχεση σε σφοδροτητα)

Πλεον το πιο σημαντικο για μενα ειναι να γυρισω σωος σπιτι μου και μετα ερχεται το να περασω καλα κανοντας μια καλη βολτα ή ταξιδι..

αλλα οσο δεν το παρατραβαω δε νιωθω οτι κινδυνευω. ευτυχως αν και δεν εχω κανει και τα χλμ ενος 40αρη βλεπω τους μαλακες στο δρομο (απο ολους του καθρεφτες) και στο 99% των περιπτωσεων καταλαβαινω ποτε καποιος ειναι ετοιμος να κανει μαλακια 'η ποτε ετοιμαζεται να γινει μια καραμπολα (και αφηνω κενο μπροστα για να μην πληρωσω το μπροστινο μου)
επισης τα αντανακλαστικα μου ειναι παρα πολυ καλα ακομα και σε περιπτωσεις που αψυχολογητα καποιοι αλλαζουν λωριδα και πανε να πεσουν πανω μου
(μου εχει τυχει αυτο με ατομο που ηταν διπλα μου )

δεν ειμαι σιγουρα ο καλυτερος οδηγος (εννοω γρηγορος) , αλλα πιστευω οτι εχω γινει τρομερα καλος στο να αποφευγω τρακαρισματα.
ειδικα αν κινουμαι σε νορμαλ ταχυτητες αποκλειεται να τρακαρω ακομα και αν καποιος θελει να με χτυπησει επιτηδες