Χορός τέτοιου τύπου, κάπου από το γυμνάσιο-λύκειο, ή κάτι τέτοιο... Μετά γίναμε πολύ σκληροί και αλύγιστοί...

Και τεράστιοι κομπλεξικοί και λαμάκες μάλλον...

Ήθελα να πάω κάποια στιγμή να μάθω tango, αλλά και πάλι, μάλλον δεν το 'χω, δεν είχαμε και στο χωριό μου tango μαθήματα όσο να 'ναι....

Αχ ρε Skye τι με θύμησες τώρα.

Last time was 15 χρόνια πριν σε ιδιωτικό πάρτυ της γκρούπας(7-8 άτομα) στη Bulgaria. Χόρεψα με δυο από τα ομορφότερα κορίτσια της σχολής

Ρε συ skye, είσαι ερωτευμένος; Όχι, δεν είναι απαραίτητα κακό...

Ο χρήστης skye έγραψε:
...
Σας εχει τυχει ποτε να χορεψετε tango με τη γυναικα της ζωης σας; Σε φαση να ορκιζεστε στον εαυτο σας 'δεν με νοιαζει τιποτα, απλα θελω να περασω τη ζωη μου με αυτη την πολυ ομορφη και γοητευτικη γυναικα' ; Υπαρχει πιο ρομαντικο πραγμα απο το να χορευεις blues με μια ομορφη γυναικα που μυριζει ομορφα, εχει βαλει τα χερια της γυρω απο το λαιμο σου και σε κοιταζει στα ματια; Αμφιβαλλω
...

'Tough guys don't dance' , ειναι τιτλος βιβλιου του Norman Mailer που γυριστηκε και ταινια.
Ναι, εχω χορεψει με τις δυο γυναικες που εχω υπαρξει ερωτευμενος και για οσο (μικρο) διαστημα ημουν ερωτευμενος. Ο ερωτας κραταει οσο υπαρχει καποιο ανεκπληρωτο κενο , μετα παπαλα ο ερωτας. Αρχιζεις να βαριεσαι ακομα και να τη βλεπεις , δε μπα ναναι και η Charlize Theron. Τα περι μακροχρονιου ερωτα ειναι παπαριες...

1. Άρα ο έρωτας είναι σαν την πείνα. Όπως έλεγε ο Οβελίξ 'J'ai un petit creux...'. Όπως σβήνει η πείνα μόλις περιδρομιάσουμε, έτσι σβήνει ο έρωτας μόλις καλυφθεί το συναισθηματικό (ή κάποιο άλλο) κενό - και μάλιστα γρήγορα. [ ]
2. Το παραπάνω δεν είναι οπωσδήποτε λανθασμένο, μόνο αν μιλάμε όμως για ανθρώπους με κουτσουρεμένο συναισθηματικό κόσμο, που κάνουν φραγκοδίφραγκα -βλ. εκλογικεύουν- κάθε κατάσταση γύρω τους (νοβοκαΐνη; ).
3. Τις τελευταίες 1-2 δεκαετίες δεν χορεύω, παρά μόνο σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. Αυτές τις θυμάμαι μία προς μία.

Ένα καλό τσιφτετέλι, όπως κι ένας καλός μπάλλος, έχουν την ίδια αίσθηση, προκαλούν τα ίδια συναισθήματα, είναι ό, τι είνα τα blues κι ακόμα περισσότερα.
Τσιφτετέλι ΔΕΝ είναι μόνον η αθλιότητα του σκυλάδικου, όπου άντρες ή γυναίκες ανεβαίνουν σε τραπέζια κ λικνίζονται, ενώ άλλοι από κάτω τους ραίνουν με γαρίφαλα κηδείας.
1 - 7 μέρες, κ το ξανακάνω σε κάθε ευκαιρία (προβλέπεται την Κυριακή το βράδυ). Και τάνγκο και μπάλλο και, απλά, μπλουζάκι. Ίσως και τσιφτετέλι.

Ο χρήστης manosk έγραψε:

1. Άρα ο έρωτας είναι σαν την πείνα. Όπως έλεγε ο Οβελίξ 'J'ai un petit creux...'. Όπως σβήνει η πείνα μόλις περιδρομιάσουμε, έτσι σβήνει ο έρωτας μόλις καλυφθεί το συναισθηματικό (ή κάποιο άλλο) κενό - και μάλιστα γρήγορα. [ ]
2. Το παραπάνω δεν είναι οπωσδήποτε λανθασμένο, μόνο αν μιλάμε όμως για ανθρώπους με κουτσουρεμένο συναισθηματικό κόσμο, που κάνουν φραγκοδίφραγκα -βλ. εκλογικεύουν- κάθε κατάσταση γύρω τους (νοβοκαΐνη; ).

Υποθετω οτι αναφερεσαι στο ποστ μου, αρα σου απαντω.
Υπεραπλουστευμενη και ριζικα λαθος θεωρηση αυτων που εγραψα που καταληγει στο καρα-αυθαιρετο και λανθασμενο συμπερασμα τυπου πεινα-περιδρομιαζω. Εισαι ταλεντο.

Ο ερωτας κραταει **οσο υπαρχει καποιο ανεκπληρωτο κενο **, **μετα παπαλα **ο ερωτας. Αρχιζεις να βαριεσαι ακομα και να τη βλεπεις , δε μπα ναναι και η Charlize Theron. Τα περι **μακροχρονιου **ερωτα ειναι παπαριες...

Εξαιρετικά περίπλοκο και βαθυστόχαστο όντως. Απορώ πως βρήκα το θράσος να το σχολιάσω. Φυσικά πάαααλι κάτι άλλο ήθελε να πει ο ποιητής.

Πραγματικα ειμαι περηφανος που ειμαι μελος σ'αυτο το forum,πολυ καλο το θεμα μπραβο γιατι μη ξεχνατε οτι πρεπει να ζουμε την καθε στιγμη κι ο χορος ειναι για μενα τουλαχιστον 1 μεσο εκτονωσης χαρας και διασκεδασης αλλα ολα αυτα μεχρι πριν απο 2 χρονια που εχασα τον μεγαλο μου αδελφο.Απο τοτε δεν εχω ξαναχορεψει και προσφατα που βρεθηκα σε μια εκδηλωση και υπηρχε πολυ κεφι με σηκωσαν να χορεψω και πραγματικα δεν μπορουσα,τα ποδια μου ηταν ασηκωτα,ελπιζω να το ξεπερασω γιατι επηρεαζω και τους αλλους κι ειδικα την γυναικα μου που καποτε πεταγε.

Τα είδη μουσικής και χορού που με φτιάχνουν αποκλείουν τα δημοτικά, λαϊκά, σκυλάδικα.
Περιέργως μου αρέσουν, συντονίζεται το σώμα μου με κάτι rave trance αλλά καθόλου με RnB, hip hop κλπ.
Γενικά όμως το πολύ να λικνίζομαι, δεν χορεύω, με το ζόρι με σηκώνανε οπότε οι σχετικές αναμνήσεις είναι πρακτικά ανύπαρκτες...
Από τα πιο παθιάρικα όμως και σπέσιαλ θα έχω να θυμάμαι τον αργό blues χορό στον γάμο μου (πριν 2 χρόνια τέτοιες μέρες) υπήρχε αίσθημα, αίσθηση, ομορφιά, χαρά, ικανοποίηση, έρωτας, αγάπη και πλήρης αδιαφορία για όλους τους άλλους που υποθέτω ότι μας κοίταγαν. Ήμασταν οι δυό μας εκεί τότε και για πάντα και τίποτα άλλο! Εμένα μου φτάνει. Θεωρώ πολύ πιθανό να μην υπάρξει άλλη τέτοια φάση στη ζωή μου (και ακόμα λιγότερο πιθανό να υπάρξει με άλλη γυναίκα.... αν και ποτέ μη λες μεγάλη κουβέντα...). Όπως και να έχει όμως με τη μία αυτή φορά ισχύει η έκφραση we'll always have Paris!

Αβάνα πριν 5+ χρόνια,μπαράκι με φοβερή ατμόσφαιρα,φυσικά μόνο latin ρυθμούς που περιέργως απο τότε μ'αρέσουν πολύ..συναισθήματα πάνω-κάτω όπως τα περιέγραψε ο skye μαγία..

Εγώ επειδή είμαι κουτσός (εκ του κουλός), προτιμώ να θαυμάζω αυτούς που το κάνουν καλά και να διασκεδάζω με αυτούς που δεν το κάνουν καλά.

Τι να πω τωρα! Σε ντισκο πηγαινα με τους τοτε φιλους ,κατι σε Ντισκο Φανταζι στυλ Γαρδελη δηλ και πραγματικα περιμενα τα μπλουζ να ζητησω να χωρεψω με την θεα τοτε Αννα (ψηλο, μελαχρινο,πλουσιο ,με αρενωπο βλεμα) και τα καταφερα θυμαμαι αφου βοηθησε και το μπουτι μου που παντα εβαζα εκει αναμεσα και καλα δηθεν αδιαφορος .Σπαρταρησε το μωρο οταν το εκανα αυτο θυμαμαι.Και μετα μεσα στο Μιραφιορε ελιωσε φιλε Skye!
Ωχ μανα μου!

Aχ τι μου θύμησες...!
Ημουν στην πρώτη δημοτικού όταν στη σχολική γιορτή χόρεψα με μια συμμαθήτρια μου!
Ο πρώτος μου έρωτας!

Ερωτηλοι