υπαρχει και 1 στην ελευσινα και μαλιστα κυκλοφορει καθημερινα

SD1= εμετος

ειμαι βεβαια biased γιατι κατι 3,5ρια v8 με περναν στο κυνηγι στα φοιτητικα μου χρονια...

Oh mon dieu
tu etes kinigimenόs de mpatsoί anglarές? χανώ πασά ιδεά Στελιός!!!
Oh mon dieu

Πάντως ενα vitesse βυσσινι με ξένες πινακίδες κυκλοφορούσε πολλά χρόνια στην Κόρινθο

το ειχε ενας φιλος του πατερα μου που ζουσε στη Γαλλια και ερχοταν με αυτο στο Ναυπλιο που ειχε σπιτι, ειχαμε κανει πολλες εκδρομες στην Πελλοπονησο και ηταν λιμουζιναρα στα παιδικα μου ματια φαινοτανε διαστημοπλοιο ητανε πρασινο με βελουδενιο μπεζ σαλονι, Ωραια χρονια!. Εχουνε χαθει αυτα τα αυτοκινητα γι'αυτο να το προσεχεις σαν τα ματια σου, μην καταληξει σε καμια χωματερη θα ειναι κριμα.

Ασχέτως εμφάνισης πάντως είναι γεγονός ότι τα μοντέλα πρώτης σειράς, περίπου μέχρι το '80 ήταν πολύ χάλια από πλευράς ποιότητας συναρμολόγησης. Κυρίως γι' αυτό το λόγο το συγκεκριμένο μοντέλο αντιμετωπίζει την περιφρόνηση από τους Άγγλους ... Roverphiles που είχαν συνηθίσει αλλιώς με τα P4, P5 και P6. Μάλιστα άνθρωποι που δούλευαν ως μηχανικοί της Rover τη δεκαετία του '70 έχουν να πουν τα χειρότερα. Βέβαια τη δεκαετία του '80 τα πράγματα στρώσανε αλλά ήταν πια αργά...

παντως τη βημα για την Rover απο το παραδοσιακο στυλ του Ρ6 στο διαστημικο vitesse.Πραγματικα αξιοσημειωτο και παρατολμο ταυτοχρονα.

Το Ρ6 δεν ήταν καθόλου παραδοσιακό το 1963 που παρουσιάστηκε. Ήταν απίστευτη καινοτομία για τον τρόπο σκέψης της εταιρίας εκείνη την εποχή. Μέχρι και με στροβιλοκινητήρα σκεφτόντουσαν σοβαρά να το βγάλουν. Το μόνο παραδοσιακό του Ρ6 ήταν η εμμονή στην ποιότητα, μακράν καλύτερη από τις Jaguar της εποχής, αλλά και η οποία βέβαια άρχισε να φθίνει με την έλευση της δεκαετίας του '70.
Στα βήματα του Ρ6 ακολουθούσε το Ρ8, το οποίο προοριζόταν για αντικαταστάτης του γερασμένου Ρ5, αλλά ακυρώθηκε ακριβώς πριν την παρουσίασή του μετά από πιέσεις του William Lyons για να μην πάρει μερίδιο από τις πωλήσεις των Jaguar και ενώ φυσικά η εταιρία είχε ήδη επωμισθεί το κόστος εξέλιξης. Για αντίστοιχους λόγους ακυρώθηκε και η ανανεωμένη έκδοση του Ρ6 στα τέλη της δεκαετίας του '60 που είχε 16βάλβιδο καπάκι με 2ΕΕΚ για τον 4 κύλινδρο κινητήρα, και γόνατα μπροστά που αντικαθιστούσαν την περίεργη μπροστινή ανάρτηση με τα οριζόντια ελατήρια.
Το SD1 είναι άλλο φρούτο, μπορεί να έχει σχεδιαστεί και αυτό από τον David Bache όπως το Ρ6 αλλά ουσιαστικά ήταν προϊόν της Leyland, και όχι της Rover, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Σε ακουω με πολυ ενδιαφερον, εχω μια απορεια πως μπορουσε ο Σερ Λαιονς να ασκει πιεση σε αλλη εταιρεια??

Ο χρήστης Geokat έγραψε:
Σε ακουω με πολυ ενδιαφερον, εχω μια απορεια πως μπορουσε ο Σερ Λαιονς να ασκει πιεση σε αλλη εταιρεια??

Δυστυχώς μέχρι τότε η Rover είχε ήδη χάσει τη ανεξαρτησία της. Το 1968, και με τις ευλογίες της Αγγλικής κυβέρνησης που πίστευε ότι μπορούσε να δημιουργήσει κάτι σαν την General Motors, η Leyland Motors (Alvis, Rover, Triumph) συγχωνεύτηκε με τη British Motor Holdings (Austin, Morris, Riley, VDP, Jaguar etc...) για να δημιουργήσουν την γνωστή μας British Leyland Motor Corporation. Ήταν η τελευταία (και καταστροφικότερη) μιας σειράς συγχωνεύσεων της δεκαετίας του '60. Η Rover για παράδειγμα είχε συγχωνευτεί μόλις το 1967 με την Leyland μέρος της οποίας ήταν η Triumph από το 1961. Shotgun marriage είχε ονομάσει τη συγχώνευση αυτή το περιοδικό CAR λόγω της παραδοσιακής αντιπαλότητας ανάμεσα στις 2 μάρκες. Από την άλλη πλευρά η Jaguar είχε εξαγοραστεί από τη BMC το 1966. Μετά την τελική συγχώνευση του 1968 πρόεδρος της BLMC γίνεται ο Donald Stokes ενώ ο William Lyons διατηρεί θέση στο διοικητικό συμβούλιο αλλά και αρκετή επιρροή. Από 'κει και πέρα δεν χρειάζεται πολύ να καταλάβεις ότι Άγγλοι που δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα, θα τα έκαναν μούσκεμα σε αυτό τον απίστευτο αχταρμά.

Οι παρεμβάσεις αυτού του είδους εκ μέρους του William Lyons ήταν και με επιχειρηματικά κριτήρια βλακώδεις. Η Rover και η Jaguar μπορεί να πουλούσαν αυτοκίνητα σε αντίστοιχες κατηγορίες τιμής, αλλά από 'κει και πέρα το κοινό τους ήταν διαφορετικό. Rover προτιμούσαν κυρίως οι ανήκοντες στην κατηγορία old money, ενώ Jaguar περισσότερο οι nouveau riche. Επομένως δεν υπήρχε θέμα ανταγωνισμού ανάμεσα στις δύο εταιρίες. Άσε και που η μικρή δυνατότητα παραγωγής Jaguar για την XJ6, δεν μπορούσε να καλύψει τη ζήτηση, άρα υπήρχε χώρος στην αγορά για ένα ακόμη μοντέλο στην κατηγορία όπως το Ρ8.

Είχε όμως προηγηθεί και κάτι άλλο: Ο Donald Stokes πριν αγοράσει την Rover είχε προσεγγίσει τον Lyons, αλλά φήμες λένε ότι ο sir δεν γούσταρε τον φορτηγατζή και αρνήθηκε να πουληθεί στην Leyland. Έτσι η Leyland πήρε τη Rover, η Jaguar πουλήθηκε στην BMC και η μοίρα θέλησε μετά από ένα χρόνο να γίνουν όλοι μια παρέα.....

ειστε πολυ διαβασμενοι, υποκλινομαι κυριοι!