-
Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ο καθένας μας έχει ένα πρότυπο συμπεριφοράς, αρχών, και εκφράσεων, κι ένα πλαίσιο αναφοράς μέσω του οποίου προσλαμβάνεται και τυγχάνει επεξεργασίας ο αντικειμενικός κόσμος, έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιδρά το υποκείμενο όταν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν αποκλίσεις.
Δηλαδή, όταν νιώθει ότι δεν πληροί τις προδιαγραφές, που ο ίδιος έχει θέσει για τον εαυτό του.
Τότε ξεκινά η αυτοκριτική.
Είναι εύκολο λένε να στρέψεις το νυστερί στον άλλο (κριτική), επώδυνο όμως όταν το στρέφεις στον εαυτό σου.
Επειδή τα πράγματα είναι πολύ σχετικά, θέλω να σταθώ στο ότι η αυτοκριτική ξεκινά μόνο, όταν υπάρχει απόκλιση από το πρότυπο, που εμείς επιθυμούμε για τον εαυτό μας.
Κάνουμε τελικά τόσο συχνά όσο θα έπρεπε την αυτοκριτική μας (ακόμα και σε φορουμίστικο επίπεδο);
Συμβαδίζει με την κριτική των τρίτων προς εμάς; -
Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ο καθένας μας έχει ένα πρότυπο συμπεριφοράς, αρχών, και εκφράσεων, κι ένα πλαίσιο αναφοράς μέσω του οποίου προσλαμβάνεται και τυγχάνει επεξεργασίας ο αντικειμενικός κόσμος, έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιδρά το υποκείμενο όταν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν αποκλίσεις.
Δηλαδή, όταν νιώθει ότι δεν πληροί τις προδιαγραφές, που ο ίδιος έχει θέσει για τον εαυτό του.
Τότε ξεκινά η αυτοκριτική.
Είναι εύκολο λένε να στρέψεις το νυστερί στον άλλο (κριτική), επώδυνο όμως όταν το στρέφεις στον εαυτό σου.
Επειδή τα πράγματα είναι πολύ σχετικά, θέλω να σταθώ στο ότι η αυτοκριτική ξεκινά μόνο, όταν υπάρχει απόκλιση από το πρότυπο, που εμείς επιθυμούμε για τον εαυτό μας.
Κάνουμε τελικά τόσο συχνά όσο θα έπρεπε την αυτοκριτική μας (ακόμα και σε φορουμίστικο επίπεδο);
Συμβαδίζει με την κριτική των τρίτων προς εμάς; -
Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ο καθένας μας έχει ένα πρότυπο συμπεριφοράς, αρχών, και εκφράσεων, κι ένα πλαίσιο αναφοράς μέσω του οποίου προσλαμβάνεται και τυγχάνει επεξεργασίας ο αντικειμενικός κόσμος, έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιδρά το υποκείμενο όταν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν αποκλίσεις.
Δηλαδή, όταν νιώθει ότι δεν πληροί τις προδιαγραφές, που ο ίδιος έχει θέσει για τον εαυτό του.
Τότε ξεκινά η αυτοκριτική.
Είναι εύκολο λένε να στρέψεις το νυστερί στον άλλο (κριτική), επώδυνο όμως όταν το στρέφεις στον εαυτό σου.
Επειδή τα πράγματα είναι πολύ σχετικά, θέλω να σταθώ στο ότι η αυτοκριτική ξεκινά μόνο, όταν υπάρχει απόκλιση από το πρότυπο, που εμείς επιθυμούμε για τον εαυτό μας.
Κάνουμε τελικά τόσο συχνά όσο θα έπρεπε την αυτοκριτική μας (ακόμα και σε φορουμίστικο επίπεδο);
Συμβαδίζει με την κριτική των τρίτων προς εμάς; -
Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:
η αυτοκριτική ξεκινά μόνο, όταν υπάρχει απόκλιση από το πρότυπο, που εμείς επιθυμούμε για τον εαυτό μας.Σε αυτό διαφωνώ!
Η αυτοκρικτική δεν ξεκινά από εκεί, αλλά και από το ίδιο το πρότυπο!
-
Άμα δώσω στον εαυτό μου τις ίδιες ανοχές που δίνω κρίνοντας τους άλλους θα γίνω κοπρίτης...
Βλέπω τα λάθη μου, τα κρίνω, και τα κατακρίνω, έστω και κατόπιν εορτής πολλές φορές... Το κακό είναι πως δεν τα διορθώνω πολλές φορές...
-
Σπανιες ειναι οι περιπτωσεις που καποιος μπορει να κανει απο μονος του και αναιτια αυτοκριτικη.
Προσωπικα προσπαθω ομως καθε τι που ακουω εναντιον μου να καταλαβω γιατι το λεει ο αλλος, εχοντας υποψη μου οτι δεν ειμαι και κανενας σημαντικος, ωστε καποιος ξυπνησε γκαβλωμενος για να με βρισει. Και ψαχνω να βρω τι εκανα.
Κατι τετοιο δεν ειναι η αυτοκριτικη; -
Σε μένα το πρώτο βήμα είναι ο εντοπισμός των λαθών.
Προσπαθώ να κάνω συχνά αυτοκριτική γιατί μόνο έτσι αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, έχω δηλαδή την υποχρέωση να εντοπίζω τα λάθη και να τα διορθώνω.
Τώρα, το θέμα της διόρθωσης είναι ακανθώδες.
Διότι πρέπει να αντικαταστήσεις τη x συμπεριφορά υπό τις β συνθήκες με μία άλλη υπό άλλες συνθήκες. Επειδή όμως οι συνθήκες ποτέ δεν είναι ακριβώς ίδιες, είναι ένα ζήτημα να επιλέξεις τη σωστή συμπεριφορά.
Μπορεί δηλαδή η χ συμπεριφορά να ήταν εσφαλμένη για τις β συνθήκες αλλά ενδεδειγμένη για τις α συνθήκες. -
Σορρυ αλλα απαντω για το θεμα της αυτοκριτικης με ενα στιχακι
ΟΛΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΑ ΒΡΗΚΑ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ,,ΘΕΛΩ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑΑΑΑ ΣΤΗ ΖΩΗΗΗΗ
Τι σημαινει αυτο??Οτι το τριτο προσωπο ΣΕ ΣΕΝΑ μπορει να ειναι ο ιδιος μας ο εαυτος κι αν τον αγαπησουμε οπως αυτος ειναι να ειμαστε σωστοι και ευτυχισμενοι..Αρκει να μην την ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ και γινουμε ναρκισσοι....
Επισης απαιτειται self consciousness ουτως ωστε να ξερουμε τα ορια μας και περιπου μεχρι που φθανουμε χωρις να πιστευουμε οτι ειμαστε κατωτεροι απο τους αλλους..
ΔΗΛΑΔΗ Η ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΛΕΙΝΩ......ΩΙΜΕΕΕΕ ΔΟΞΑΣΤΕ ΜΕ ΜΕ ΤΟ ΕΞΗΣ ΓΝΩΜΙΚΟ..
ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ, ΟΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ, ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΔΕ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ για αυτο οτι και αν γινεται στη ζωη σας συγκρατηθειτε πριν πειτε η κανετε κατι που θα πληγωσει τον αλλον και μετα θα αναγκαστειτε να κριτικαρετε τον εαυτο σας μονοι σας με μεγαλη δυσμενεια...
Η ζωη ειναι μικρη για να ναι θλιβερη μαγκιτες...
-
Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι (Τρύπες)
-
Δυστυχώς, αντέχουμε!
Χτύπα κι άλλο... -
ποσο νουμερο πρεπει να ειναι κανενας ωστε να αυτοεξευτελιζεται και οταν ολοι τον φτυνουν να νομιζει οτι ψυχαλιζει
-
Δυστυχώς νομίζω ότι η αυτοκριτική είναι κάτι που αφορά κυρίως τους ανθρώπους με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Με άλλα λόγια, κριτικάρουν τον εαυτό τους για κάθε χειρισμό, αφού είναι δυσαρεστημένοι με τον εαυτό τους. Είναι δε φαύλος κύκλος, διότι ερμηνεύουν τις αρνητικές αντιδράσεις των άλλων ως αποτέλεσμα της δικής τους μειονεξίας ή των δικών τους κακών χειρισμών, οπότε η υπερβολική αυτοκριτική οδηγεί σε ακόμα χαμηλότερη αυτοεκτίμηση κ.ο.κ.
Μόνο σε έναν άνθρωπο με ισορροπημένη προσωπικότητα, δηλαδή σε έναν που πραγματικά πιστεύει στον εαυτό του, μπορεί η αυτοκριτική να αποβεί χρήσιμη και να τον προσγειώνει όταν αυτό χρειάζεται. Πόσο συχνό είναι όμως αυτό στην εποχή μας? Οι περισσότεροι πάσχουμε από ανασφάλειες και στον εαυτό μας συγχωρούμε πολύ λιγότερα απ'όσα συγχωρούμε στους άλλους... -
ευτυχως το ειδα πριν ανοιξω θεμα.
αναρωτιεμαι, εχετε σκεφτει ποτε οτι μπορει να ειστε βλακες;
εννοω, πραγματικα.. εχετε σκεφτει οτι μπορει γενικα να μη σας κοβει;
εγω τελευταια το σκεφτομαι αρκετα..
δηλαδη ειμαι σιγουρος οτι ειμαι τουλαχιστον ξεπλενης..
το θεμα ειναι οτι ελαχιστοι παραδεχονται οτι ειναι βλακες..
επισης οι περισσοτεροι νομιζουν οτι ειναι τουλαχιστον σοφοι, αλλα και οτι εχουν παντα δικιο, και ειναι φανατισμενοι.. -
Ο χρήστης skye έγραψε:
ευτυχως το ειδα πριν ανοιξω θεμα.αναρωτιεμαι, εχετε σκεφτει ποτε οτι μπορει να ειστε βλακες;
εννοω, πραγματικα.. εχετε σκεφτει οτι μπορει γενικα να μη σας κοβει;
εγω τελευταια το σκεφτομαι αρκετα..
δηλαδη ειμαι σιγουρος οτι ειμαι τουλαχιστον ξεπλενης..
το θεμα ειναι οτι ελαχιστοι παραδεχονται οτι ειναι βλακες..
επισης οι περισσοτεροι νομιζουν οτι ειναι τουλαχιστον σοφοι, αλλα και οτι εχουν παντα δικιο, και ειναι φανατισμενοι..Το έλεγα εγώ ότι ήταν μαλακία να ασχοληθούμε με τις mystikes.selid.es..... Τώρα πολύς κόσμος νοιώθει έτσι!
Μην το παίρνεις κατάκαρδα φίλε skye, συμβαίνει!
(Το μάμησα το θέμα, sorry... Καληνύχτα)
-
nasos79,
εμείς τουλχ κάναμε αυτοκριτική
και παραδεχτήκαμε το-πλαστικό-doll του πράματος.. -
ρε Νασο, απλα εκπλησσομαι πολλες φορες με το γεγονος οτι ειχα φανατισμο σε καποια πραγματα τα οποια τα βλεπω τωρα και λεω οτι ημουν τουλαχιστον γελοιος..
ο φανατισμος δεν ειναι απαραιτητα ξερω'γω οτι τον βγαζεις με μπουνιδια ή ακομα και με με θυμο και απαντησεις απολυτες κλπ
μπορει να βγαινει και αλλιως, πχ να πιστευεις οτι η αποψη σου ειναι σιγουρα η σωστη ή γενικα να εχεις στο μυαλο σου καποια πραγματα που τα θεωρεις δεδομενα, ενω ισως υπαρχει και η αλλη αποψη..
ή γενικα να βλεπεις κατι απολυτα χωρις να δεχεσαι κουβεντα..
ενα αλλο σημαδι της βλακειας -για μενα ειναι να επαναλαμβανεις τα λαθη σου, ή εστω, να κανεις συνεχεια λαθηγενικα πιστευω οτι υπαρχουν εξυπνοι ανθρωποι και βλακες.
και ο ανταγωνισμος ειναι στην κατηγορια του βλακα, για το ποιος ειναι λιγοτερο βλακας.το παραδοξο ειναι οτι συνηθως, για να προσδιορισεις κατι τι ειναι, προσδιοριζεις τι δεν ειναι.
εγω αντιθετως, πιστευω οτι ταυτοχρονα ειμαι βλακας αλλα περιτριγυριζομαι και απο βλακες, το οποιο δε μπορω να καταλαβω πως συμβαινει... -
Ο χρήστης skye έγραψε:
εννοω, πραγματικα.. εχετε σκεφτει οτι μπορει γενικα να μη σας κοβει;
Αυτη την απορία έχω και γω γενικά με τους ανθρώπους.Αν και πιστεύω οτι οσο πιο νωρίς φτάσεις σε τέτοιου είδους προβληματισμό ,τόσο το καλύτερο για την περαιτέρω εξέλιξη σου.
Και οι μυστικές σελίδες είναι σίγουρα μια ένδειξη της ευστροφίας,αλλά σε καμία περίπτωση απόδειξη.
-
offset, δεν ασχοληθηκα καθολου με τις μυστικες σελιδες και δεν εχει καμια σχεση το θεμα με αυτο.. απλα με το συμπερασμα οτι ημουν λιγακι κολλημενος και τωρα θελω να ελπιζω αν οχι πιο αντικειμενικος, τουλαχιστον πιο χαλαρος ..
και οσον αφορα αυτο:
Προσπαθώ να κάνω συχνά αυτοκριτική γιατί μόνο έτσι αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, έχω δηλαδή την υποχρέωση να εντοπίζω τα λάθη και να τα διορθώνω.
το θεμα δεν ειναι ποσο συχνα κανεις αυτοκριτικη, αλλα ποσο μπορεις να τη δεις απο μια ουδετερη σκοπια, οσο γινεται δηλαδη..
γιατι και παλι καποιες αποψεις θα τις εχεις δεδομενες και δε θα τις φιλτραρεις.. τεσπα δεν ξερω αν καταλαβες τι λεω -
Καταλαβαίνω μια χαρά τι εννοείς, η πρόταση για τις μυστικές σελίδες πήγαινε στον Νασος79.
Οσο για το θέμα μας,η αυτοκριτική μου θυμίζει μια καλή ατάκα που άκουσα σχετικα με την προπόνηση. Practice makes perfect λένε ,αλλά το σωστό είναι perfect practice makes perfect.Αρα ναι μεν προσπαθούμε να 'αυτοκριθούμε' όμως το υπόβαθρο και οι φοβίες μας δεν μας επιτρέπουν συνήθως να φτάσουμε στο ιδεατό επίπεδο κρίσης.
Αρα πρώτα έρχεται η αυτογνωσία και εν συνεχεία η αυτοκριτική-αν και αυτο θυμίζει λιγο το αυγό που έκανε την κότα...
-
Ο χρήστης skye έγραψε:
αναρωτιεμαι, εχετε σκεφτει ποτε οτι μπορει να ειστε βλακες;
εννοω, πραγματικα.. εχετε σκεφτει οτι μπορει γενικα να μη σας κοβει;
εγω τελευταια το σκεφτομαι αρκετα..'Kαλύτερα να σιωπάς και να νομίζουν όλοι ότι είσαι βλάκας, παρά να μιλάς και να το επιβεβαιώνεις. '*
(χωρίς παρεξήγηση )
Κάποιος το είπε αυτό και θα μπορούσε να μπει άνετα και στις 'σοφίες'
Αυτοκριτική:αντέχουμε;