Ανοίγω νέο thread γιατί ούτως ή άλλως το thread Οργάνωση trackday στην Ευρώπη είναι για άλλο σκοπό (όπως οργάνωση; ) και όχι για εντυπώσεις

Ξεκινώ κάνοντας copy paste τα σχόλια και τις εντυπώσεις του Στέλλιου, που ήταν και ο πρώτος που έγραψε στο άλλο thread.

Ο χρήστης Syele έγραψε:
Καλησπέραααα!

Ας ξεκινήσω με τα καλά βεβαίως, βεβαίως:

1. Πολύ καλή παρέα. Περάσαμε πολύ καλά, με πολύ γέλιο και καλή κουβεντούλα. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις τέτοιο ταξίδι και να μην υπάρχει η ανάλογη παρέα.

2. Η Ελβετία για την ομορφιά της (εν αντιθέσει με τους δρόμους της...)

3. Το ξενοδοχείο. Ωραία δωμάτια, ωραίο τοπίο και ακόμα πιο ωραίο πρωινό με ακόμα πιο ωραία τιμή

4. Το OldTimer στην καινούργια πίστα του Ring (εκεί που γίνεται η F1). Αυτοκίνητα θρύλοι τόσο κινούμενα όσο και ακίνητα. Ήχοι από άλλο κόσμο, ομορφιά από άλλο κόσμο, αυτοκίντα που έχεις δει μόνο σε φωτογραφίες. Βόλτες στο Paddock, επίσκεψη στο κατάστημα για τα ανάλογα ψώνια και άλλα πολλά. Τα αυτοκίνητα που μαζεύτηκαν (όχι για συμμετοχή αλλά για παρακολούθηση) ήταν κάτι το απίστευτο. Θα μου έπερνε μια ολόκληρη μέρα να σας γράψω το τι είδαμε στο ανάλογο thread (Carspotting). Για να το πω όμως με μια κουβέντα: Είδαμε όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στον πλανήτη πλην Enzo & Diablo!

5. To Nordschleife ή αλλιώς γνωστή ως η 'Πράσινη Κόλαση'!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
   Κάτι το μοναδικό, κάτι το εκπληκτικό, κάτι το αξεπέραστο. Η μητέρα όλων των πιστών. Σου προκαλεί δέος η διαδρομή των 20,8 χλμ. Τι να πρωτογράψει κανείς. Για τις καμπές των 200 χλμ, για τα απίστευτα χασίματα που προκαλούν φόβο, για στροφές με εκπληκτικές κλίσεις, για Sακια των 150+ χλμ, για την Flugplatz (το λεει και το όνομα), για την Aremberg, για την Bergwerk, για την Carussell , για... για... για...

6. Η πρώτη βόλτα σαν συνοδηγός με τον Άρη στο τιμόνι. Ήταν βρεγμένη η πίστα, είχε παγίδες και επομένως πήγαμε φυλαγμένα. Ο Άρης έχει γνώση της πίστας και ο γύρος αν και σχετικά φυλαγμένος ήταν κάτι το αποκαλυπτικό. Αυτό που νιώθεις μέσα εκεί δεν μπορεί να στο δώσει κανένα παιχνίδι (ούτε καν το καλύτερο sim). O κόσμος μαζεμένος στις πιο γνωστές στροφές να παρακολουθούν αλλά ο Άρης το χαβά του 'Δεν πρόκειται να τους κάνω τη χάρη...Ας περιμένουν κάποιον άλλον'. Σοφή σκέψη και εφαρμογή. Ο Γύρος τελειώνει γύρω στο 10:30 καθότι αναγνωριστικός. Βγαίνω από το αυτοκίνητο με το χαμόγελο το γνωστό...

7. Η δεύτερη βόλτα ήταν σα συνοδηγός μιας άλλης M3 (ενός Ιταλού φίλου του Άρη). Το συναίσθημα μετά το γύρο που κάναμε ήταν μοναδικό. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου και μάλλον δεν πρόκειται ξανά. Ίσως μια μελλοντική βόλτα με τον Stuck και τη GTR!!!
   Εκπληκτικά χέρια, τέλεια γνώση της πίστας, στεγνό οδόδτρωμα και ένα αυτοκίνητο με το σχεδόν τέλειο στήσιμο. Ο συνδυασμός που σκοτώνει. Το πέρασμα από την Flugplatz φθάνει... Δεν πατάει φρένο, το αίμα παγώνει, αφήνουμε λίγο το γκάζι πριν την κορυφή του crest, και φρένα...τα φρένα όμως της M3 στο ύψος τους κατεβάζουν την ταχύτητα στα 160-170 χλμ για τη δεξιά καμπή που ακολουθεί. Οι αναρτήσεις της Ohlins τερματίζουν, οι απαραίτητες διορθώσεις με το τιμόνι, η αδρεναλίνη στα ύψη και οι σφυγμοί πλησιάζουν κόκκινο.
   Άλλοι οδηγοί μπροστά προσπαθούν να κρατηθούν αλλά φυσικά δεν μπορούν. Τι 2.5-16V Evo2, τι M5 των 507, τι GT3... Όλοι δεξιά. Προσπεράσματα ακόμα και στην εξωτερική δύσκολων στροφών (αν και αρκετά επικίνδυνο). Ο Alessandro παραπονιέται για τα άθλια πίσω ελαστικά που έχει βάλει (κάτι Fulda) και μένω άναυδος. Δηλαδή μπορούμε και πιο γρήγορα; . 'Φυσικά'... η απάντηση
   Τα φρένα σε κάθε στροφή κλειστή ή ανοικτή παλεύουν να επιβραδύνουν το αυτοκίνητο στη σωστή ταχύτητα εισόδου (η οποία βέβαια είναι πάνω από 50 χλμ μεγαλύτερη απ' ότι φανταζόμουν). Αντέχουν...
   Ο κινητήρας των 320+ αλόγων δίνει ρέστα και τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν καταιγιστικά. Έρχεται η Carussell... To πέρασμα από εκεί μέσα μοναδικό και φυσικά επικίνδυνο. Πάει κι αυτό. Φθάνουμε κοντά στο τέρμα και έχουμε αρχίσει την κουβεντούλα για το αυτοκίνητο, την πίστα, τα ελαστικά, τα φρένα κλπ. Περνάμε από τον τερματισμό... Χρόνος; 8:39
   ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!
   Κατεβαίνω... Τα παιδιά με κοιτάνε και καταλαβαίνουν
   Ένα τσιγάρο ρε παιδιά γρήγορα, γιατί θα τρελαθώ.

8 ) Η τρίτη βόλτα ήταν με εμένα στη θέση του οδηγού της Μ3. Η αγωνία στα ύψη λόγω ξένου αυτοκινήτου (και τι αυτοκινήτου), λόγω μη γνώσης της πίστας και πάνω απ' όλα λόγω του ψιλόβροχου που μόλις είχε αρχίσει (γμτ!). Τελικά πριν μπω, ανάβει το κόκκινο φανάρι και η πίστα κλείνει λόγω ατυχήματος σε κάποιο σημείο της πίστας στο οποίο ενεπλάκηκαν μια Elise, μια CSL και άλλο ένα που δε θυμάμαι τώρα. Τι ατυχία ρε πστ μου
Αναμένουμε να ανοίξει και η αγωνία μεγαλώνει καθώς η ώρα κλεισίματος της πίστας πλησιάζει επικίνδυνα. Τελικά ανοίγει και μπαίνουμε μέσα. Ο Άρης στο δεξί κάθισμα με καθοδηγεί λέγοντάς μου τις στροφές. Η βόλτα μου αρκετά φυλαγμένη φυσικά τελειώνει τόσο γρήγορα που δεν το πιστεύω...Κιόλας;

Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις όπως μου έρχονται. Ίσως να ξέχασα κάτι. Θα επανέλθω. Φωτό και βίντεο από τον Θέμη

Ανοίγω νέο thread γιατί ούτως ή άλλως το thread Οργάνωση trackday στην Ευρώπη είναι για άλλο σκοπό (όπως οργάνωση; ) και όχι για εντυπώσεις

Ξεκινώ κάνοντας copy paste τα σχόλια και τις εντυπώσεις του Στέλλιου, που ήταν και ο πρώτος που έγραψε στο άλλο thread.

Ο χρήστης Syele έγραψε:
Καλησπέραααα!

Ας ξεκινήσω με τα καλά βεβαίως, βεβαίως:

1. Πολύ καλή παρέα. Περάσαμε πολύ καλά, με πολύ γέλιο και καλή κουβεντούλα. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις τέτοιο ταξίδι και να μην υπάρχει η ανάλογη παρέα.

2. Η Ελβετία για την ομορφιά της (εν αντιθέσει με τους δρόμους της...)

3. Το ξενοδοχείο. Ωραία δωμάτια, ωραίο τοπίο και ακόμα πιο ωραίο πρωινό με ακόμα πιο ωραία τιμή

4. Το OldTimer στην καινούργια πίστα του Ring (εκεί που γίνεται η F1). Αυτοκίνητα θρύλοι τόσο κινούμενα όσο και ακίνητα. Ήχοι από άλλο κόσμο, ομορφιά από άλλο κόσμο, αυτοκίντα που έχεις δει μόνο σε φωτογραφίες. Βόλτες στο Paddock, επίσκεψη στο κατάστημα για τα ανάλογα ψώνια και άλλα πολλά. Τα αυτοκίνητα που μαζεύτηκαν (όχι για συμμετοχή αλλά για παρακολούθηση) ήταν κάτι το απίστευτο. Θα μου έπερνε μια ολόκληρη μέρα να σας γράψω το τι είδαμε στο ανάλογο thread (Carspotting). Για να το πω όμως με μια κουβέντα: Είδαμε όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στον πλανήτη πλην Enzo & Diablo!

5. To Nordschleife ή αλλιώς γνωστή ως η 'Πράσινη Κόλαση'!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
   Κάτι το μοναδικό, κάτι το εκπληκτικό, κάτι το αξεπέραστο. Η μητέρα όλων των πιστών. Σου προκαλεί δέος η διαδρομή των 20,8 χλμ. Τι να πρωτογράψει κανείς. Για τις καμπές των 200 χλμ, για τα απίστευτα χασίματα που προκαλούν φόβο, για στροφές με εκπληκτικές κλίσεις, για Sακια των 150+ χλμ, για την Flugplatz (το λεει και το όνομα), για την Aremberg, για την Bergwerk, για την Carussell , για... για... για...

6. Η πρώτη βόλτα σαν συνοδηγός με τον Άρη στο τιμόνι. Ήταν βρεγμένη η πίστα, είχε παγίδες και επομένως πήγαμε φυλαγμένα. Ο Άρης έχει γνώση της πίστας και ο γύρος αν και σχετικά φυλαγμένος ήταν κάτι το αποκαλυπτικό. Αυτό που νιώθεις μέσα εκεί δεν μπορεί να στο δώσει κανένα παιχνίδι (ούτε καν το καλύτερο sim). O κόσμος μαζεμένος στις πιο γνωστές στροφές να παρακολουθούν αλλά ο Άρης το χαβά του 'Δεν πρόκειται να τους κάνω τη χάρη...Ας περιμένουν κάποιον άλλον'. Σοφή σκέψη και εφαρμογή. Ο Γύρος τελειώνει γύρω στο 10:30 καθότι αναγνωριστικός. Βγαίνω από το αυτοκίνητο με το χαμόγελο το γνωστό...

7. Η δεύτερη βόλτα ήταν σα συνοδηγός μιας άλλης M3 (ενός Ιταλού φίλου του Άρη). Το συναίσθημα μετά το γύρο που κάναμε ήταν μοναδικό. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου και μάλλον δεν πρόκειται ξανά. Ίσως μια μελλοντική βόλτα με τον Stuck και τη GTR!!!
   Εκπληκτικά χέρια, τέλεια γνώση της πίστας, στεγνό οδόδτρωμα και ένα αυτοκίνητο με το σχεδόν τέλειο στήσιμο. Ο συνδυασμός που σκοτώνει. Το πέρασμα από την Flugplatz φθάνει... Δεν πατάει φρένο, το αίμα παγώνει, αφήνουμε λίγο το γκάζι πριν την κορυφή του crest, και φρένα...τα φρένα όμως της M3 στο ύψος τους κατεβάζουν την ταχύτητα στα 160-170 χλμ για τη δεξιά καμπή που ακολουθεί. Οι αναρτήσεις της Ohlins τερματίζουν, οι απαραίτητες διορθώσεις με το τιμόνι, η αδρεναλίνη στα ύψη και οι σφυγμοί πλησιάζουν κόκκινο.
   Άλλοι οδηγοί μπροστά προσπαθούν να κρατηθούν αλλά φυσικά δεν μπορούν. Τι 2.5-16V Evo2, τι M5 των 507, τι GT3... Όλοι δεξιά. Προσπεράσματα ακόμα και στην εξωτερική δύσκολων στροφών (αν και αρκετά επικίνδυνο). Ο Alessandro παραπονιέται για τα άθλια πίσω ελαστικά που έχει βάλει (κάτι Fulda) και μένω άναυδος. Δηλαδή μπορούμε και πιο γρήγορα; . 'Φυσικά'... η απάντηση
   Τα φρένα σε κάθε στροφή κλειστή ή ανοικτή παλεύουν να επιβραδύνουν το αυτοκίνητο στη σωστή ταχύτητα εισόδου (η οποία βέβαια είναι πάνω από 50 χλμ μεγαλύτερη απ' ότι φανταζόμουν). Αντέχουν...
   Ο κινητήρας των 320+ αλόγων δίνει ρέστα και τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν καταιγιστικά. Έρχεται η Carussell... To πέρασμα από εκεί μέσα μοναδικό και φυσικά επικίνδυνο. Πάει κι αυτό. Φθάνουμε κοντά στο τέρμα και έχουμε αρχίσει την κουβεντούλα για το αυτοκίνητο, την πίστα, τα ελαστικά, τα φρένα κλπ. Περνάμε από τον τερματισμό... Χρόνος; 8:39
   ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!
   Κατεβαίνω... Τα παιδιά με κοιτάνε και καταλαβαίνουν
   Ένα τσιγάρο ρε παιδιά γρήγορα, γιατί θα τρελαθώ.

8 ) Η τρίτη βόλτα ήταν με εμένα στη θέση του οδηγού της Μ3. Η αγωνία στα ύψη λόγω ξένου αυτοκινήτου (και τι αυτοκινήτου), λόγω μη γνώσης της πίστας και πάνω απ' όλα λόγω του ψιλόβροχου που μόλις είχε αρχίσει (γμτ!). Τελικά πριν μπω, ανάβει το κόκκινο φανάρι και η πίστα κλείνει λόγω ατυχήματος σε κάποιο σημείο της πίστας στο οποίο ενεπλάκηκαν μια Elise, μια CSL και άλλο ένα που δε θυμάμαι τώρα. Τι ατυχία ρε πστ μου
Αναμένουμε να ανοίξει και η αγωνία μεγαλώνει καθώς η ώρα κλεισίματος της πίστας πλησιάζει επικίνδυνα. Τελικά ανοίγει και μπαίνουμε μέσα. Ο Άρης στο δεξί κάθισμα με καθοδηγεί λέγοντάς μου τις στροφές. Η βόλτα μου αρκετά φυλαγμένη φυσικά τελειώνει τόσο γρήγορα που δεν το πιστεύω...Κιόλας;

Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις όπως μου έρχονται. Ίσως να ξέχασα κάτι. Θα επανέλθω. Φωτό και βίντεο από τον Θέμη

Ανοίγω νέο thread γιατί ούτως ή άλλως το thread Οργάνωση trackday στην Ευρώπη είναι για άλλο σκοπό (όπως οργάνωση; ) και όχι για εντυπώσεις

Ξεκινώ κάνοντας copy paste τα σχόλια και τις εντυπώσεις του Στέλλιου, που ήταν και ο πρώτος που έγραψε στο άλλο thread.

Ο χρήστης Syele έγραψε:
Καλησπέραααα!

Ας ξεκινήσω με τα καλά βεβαίως, βεβαίως:

1. Πολύ καλή παρέα. Περάσαμε πολύ καλά, με πολύ γέλιο και καλή κουβεντούλα. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις τέτοιο ταξίδι και να μην υπάρχει η ανάλογη παρέα.

2. Η Ελβετία για την ομορφιά της (εν αντιθέσει με τους δρόμους της...)

3. Το ξενοδοχείο. Ωραία δωμάτια, ωραίο τοπίο και ακόμα πιο ωραίο πρωινό με ακόμα πιο ωραία τιμή

4. Το OldTimer στην καινούργια πίστα του Ring (εκεί που γίνεται η F1). Αυτοκίνητα θρύλοι τόσο κινούμενα όσο και ακίνητα. Ήχοι από άλλο κόσμο, ομορφιά από άλλο κόσμο, αυτοκίντα που έχεις δει μόνο σε φωτογραφίες. Βόλτες στο Paddock, επίσκεψη στο κατάστημα για τα ανάλογα ψώνια και άλλα πολλά. Τα αυτοκίνητα που μαζεύτηκαν (όχι για συμμετοχή αλλά για παρακολούθηση) ήταν κάτι το απίστευτο. Θα μου έπερνε μια ολόκληρη μέρα να σας γράψω το τι είδαμε στο ανάλογο thread (Carspotting). Για να το πω όμως με μια κουβέντα: Είδαμε όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στον πλανήτη πλην Enzo & Diablo!

5. To Nordschleife ή αλλιώς γνωστή ως η 'Πράσινη Κόλαση'!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
   Κάτι το μοναδικό, κάτι το εκπληκτικό, κάτι το αξεπέραστο. Η μητέρα όλων των πιστών. Σου προκαλεί δέος η διαδρομή των 20,8 χλμ. Τι να πρωτογράψει κανείς. Για τις καμπές των 200 χλμ, για τα απίστευτα χασίματα που προκαλούν φόβο, για στροφές με εκπληκτικές κλίσεις, για Sακια των 150+ χλμ, για την Flugplatz (το λεει και το όνομα), για την Aremberg, για την Bergwerk, για την Carussell , για... για... για...

6. Η πρώτη βόλτα σαν συνοδηγός με τον Άρη στο τιμόνι. Ήταν βρεγμένη η πίστα, είχε παγίδες και επομένως πήγαμε φυλαγμένα. Ο Άρης έχει γνώση της πίστας και ο γύρος αν και σχετικά φυλαγμένος ήταν κάτι το αποκαλυπτικό. Αυτό που νιώθεις μέσα εκεί δεν μπορεί να στο δώσει κανένα παιχνίδι (ούτε καν το καλύτερο sim). O κόσμος μαζεμένος στις πιο γνωστές στροφές να παρακολουθούν αλλά ο Άρης το χαβά του 'Δεν πρόκειται να τους κάνω τη χάρη...Ας περιμένουν κάποιον άλλον'. Σοφή σκέψη και εφαρμογή. Ο Γύρος τελειώνει γύρω στο 10:30 καθότι αναγνωριστικός. Βγαίνω από το αυτοκίνητο με το χαμόγελο το γνωστό...

7. Η δεύτερη βόλτα ήταν σα συνοδηγός μιας άλλης M3 (ενός Ιταλού φίλου του Άρη). Το συναίσθημα μετά το γύρο που κάναμε ήταν μοναδικό. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου και μάλλον δεν πρόκειται ξανά. Ίσως μια μελλοντική βόλτα με τον Stuck και τη GTR!!!
   Εκπληκτικά χέρια, τέλεια γνώση της πίστας, στεγνό οδόδτρωμα και ένα αυτοκίνητο με το σχεδόν τέλειο στήσιμο. Ο συνδυασμός που σκοτώνει. Το πέρασμα από την Flugplatz φθάνει... Δεν πατάει φρένο, το αίμα παγώνει, αφήνουμε λίγο το γκάζι πριν την κορυφή του crest, και φρένα...τα φρένα όμως της M3 στο ύψος τους κατεβάζουν την ταχύτητα στα 160-170 χλμ για τη δεξιά καμπή που ακολουθεί. Οι αναρτήσεις της Ohlins τερματίζουν, οι απαραίτητες διορθώσεις με το τιμόνι, η αδρεναλίνη στα ύψη και οι σφυγμοί πλησιάζουν κόκκινο.
   Άλλοι οδηγοί μπροστά προσπαθούν να κρατηθούν αλλά φυσικά δεν μπορούν. Τι 2.5-16V Evo2, τι M5 των 507, τι GT3... Όλοι δεξιά. Προσπεράσματα ακόμα και στην εξωτερική δύσκολων στροφών (αν και αρκετά επικίνδυνο). Ο Alessandro παραπονιέται για τα άθλια πίσω ελαστικά που έχει βάλει (κάτι Fulda) και μένω άναυδος. Δηλαδή μπορούμε και πιο γρήγορα; . 'Φυσικά'... η απάντηση
   Τα φρένα σε κάθε στροφή κλειστή ή ανοικτή παλεύουν να επιβραδύνουν το αυτοκίνητο στη σωστή ταχύτητα εισόδου (η οποία βέβαια είναι πάνω από 50 χλμ μεγαλύτερη απ' ότι φανταζόμουν). Αντέχουν...
   Ο κινητήρας των 320+ αλόγων δίνει ρέστα και τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν καταιγιστικά. Έρχεται η Carussell... To πέρασμα από εκεί μέσα μοναδικό και φυσικά επικίνδυνο. Πάει κι αυτό. Φθάνουμε κοντά στο τέρμα και έχουμε αρχίσει την κουβεντούλα για το αυτοκίνητο, την πίστα, τα ελαστικά, τα φρένα κλπ. Περνάμε από τον τερματισμό... Χρόνος; 8:39
   ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!
   Κατεβαίνω... Τα παιδιά με κοιτάνε και καταλαβαίνουν
   Ένα τσιγάρο ρε παιδιά γρήγορα, γιατί θα τρελαθώ.

8 ) Η τρίτη βόλτα ήταν με εμένα στη θέση του οδηγού της Μ3. Η αγωνία στα ύψη λόγω ξένου αυτοκινήτου (και τι αυτοκινήτου), λόγω μη γνώσης της πίστας και πάνω απ' όλα λόγω του ψιλόβροχου που μόλις είχε αρχίσει (γμτ!). Τελικά πριν μπω, ανάβει το κόκκινο φανάρι και η πίστα κλείνει λόγω ατυχήματος σε κάποιο σημείο της πίστας στο οποίο ενεπλάκηκαν μια Elise, μια CSL και άλλο ένα που δε θυμάμαι τώρα. Τι ατυχία ρε πστ μου
Αναμένουμε να ανοίξει και η αγωνία μεγαλώνει καθώς η ώρα κλεισίματος της πίστας πλησιάζει επικίνδυνα. Τελικά ανοίγει και μπαίνουμε μέσα. Ο Άρης στο δεξί κάθισμα με καθοδηγεί λέγοντάς μου τις στροφές. Η βόλτα μου αρκετά φυλαγμένη φυσικά τελειώνει τόσο γρήγορα που δεν το πιστεύω...Κιόλας;

Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις όπως μου έρχονται. Ίσως να ξέχασα κάτι. Θα επανέλθω. Φωτό και βίντεο από τον Θέμη

Ο Στέλλιος έγραψε με φοβερή περιγραφικότητα συναισθημάτων και δράσης. Εγώ θα γράψω κάτι πιο πολύ σαν trip report, λίγο πιο ξενέρωτο δηλαδή, αλλά πιο αναλυτικό. Μετά από αυτό το post θα ακολουθήσει και photo report

Παρασκευή φτάνουμε Milano και Σάββατο πρωί ξεκινάμε από τη Brescia (όπου μένει ο Άρης) για το Nurburgring. Παραδόξως, ενώ πέρσυ οι χάρτες του http://www.viaMichelin.com μας πήγαν καρφί, φέτος ας μην πω καλύτερα τι κάνανε και μας ταλαιπώρησαν πάρα πολύ (δρόμοι κλειστοί για έργα, επιλογή επαρχιακών δρόμων αντί για εθνικούς κλπ). Ευτυχώς που η παρέα ήταν καλή και υπήρχε κέφι και ευτυχώς που βρέθηκε και ένας Γάλλος με ένα τετράτροχο μηχανάκι (αυτά που είναι για το χώμα, δεν ξέρω πώς λέγονται) και μας έδειξε το δρόμο για Γερμανία στα σύνορα Γαλλίας – Γερμανίας. Εκ των υστέρων, ανακαλύψαμε ότι όλη η διαδρομή είναι κυριολεκτικά μια ευθεία!!

Με τα πολλά, φτάνουμε στο ξενοδοχείο κατά τις 7:30 τοπική ώρα που σήμαινε ότι η πίστα είχε κλείσει πριν από λίγο και δεν προφτάσαμε να μπούμε να κάνουμε κανένα αναγνωριστικό γύρο. Κανένα πρόβλημα πάντως, το ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό, σε πολύ ωραίο μέρος (αν και εκεί όπου και να μείνεις είναι παράδεισος) με πολύ καλά λεφτά και πλούσιο πρωινό. Μόνο μειονέκτημα η απόσταση από την πίστα (περίπου 25χλμ), αλλά δεν καταφέραμε να κλείσουμε κάτι πιο κοντά λόγω του Oldtimer GP (όλα ήταν κλεισμένα 2-3 μήνες πριν σε ακτίνα 15 χλμ). Ο καιρός αρκετά καλός.

Το Σαββατόβραδο πεταγόμαστε σε κοντινό χωριό για σνίτσελ και μπυρίτσες και το απαραίτητο κους-κους…

Κυριακή πρωί με το που ξυπνάμε έπεφτε πολλή βροχή και ο ουρανός ήταν γεμάτος σύννεφα. ΟΚ, όχι και ό,τι καλύτερο, όμως στο ring, ο καιρός αλλάζει για πλάκα, οπότε διατηρήσαμε την ψυχραιμία μας και κατευθυνθήκαμε προς την πίστα. Το Oldtimer μόλις ξεκινούσε εκείνη την ώρα, οπότε πέσαμε και στο μεγαλύτερο traffic που μπορούσαμε. Ήταν όμως το μοναδικό traffic στη ζωή μου που δεν ήθελα να τελειώσει. Koeningsegg CCR, Porsche Carrera GT, σχεδόν όλες οι σύγχρονες Ferrari, Lotus, TVR, Morgan, Bristol, Maserati, AC Cobra, Donkevoort, Caterham, Bentley, Rolls Royce, Triumph, Mercedes Gullwing και 300SL, Porsche 914, 911 και 356! Αυτοκίνητα από κάθε χρονιά και χώρα, που τα έβλεπες μικρός μόνο στα χαρτάκια και έπαιζες σούπερ-ατού και τα περισσότερα από αυτά τα είδαμε πολλές φορές το καθένα! Αγωνιστικά των 50s-60s-70s να περνούν στο δρόμο δίπλα σου, να είσαι μποτιλιαρισμένος πίσω από 10 Ferrari και να μη σε πειράζει γιατί στο απέναντι ρεύμα ήταν μποτιλιαρισμένα στη σειρά 2 AC Cobra!

Φανταστείτε ότι σε κάποια φάση κορεστήκαμε τόσο πολύ, που κάποια στιγμή εγώ έγραψα μήνυμα στο κινητό και περνά ένα Cobra από δίπλα με τον V8 να κουνά όλη την Μ3, οπότε πετάγεται ο Μάνος και μου λέει «μ@λ@κ@ κι άλλο Cobra», οπότε του λέω εγώ απαθέστατα συνεχίζοντας να γράφω το μήνυμα «ναι, ναι, το άκουσα». Μετά συνειδητοποίησα ότι σνόμπαρα ένα Cobra

Αφού λοιπόν νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα, βγάζουμε εισητήρια για το Oldtimer και μπαίνουμε στο GP Track και καθόμαστε στις κερκίδες μπροστά από το start/finish. Αφού ακούσαμε και είδαμε απίστευτα πράγματα, πήγαμε βόλτα στα paddocks και είδαμε άλλα τόσα απίστευτα. Νομίζω το κλίμα το έχετε πιάσει, ό,τι και να σας γράψω, δε θα θυμηθώ ούτε τα μισά. Θα δείτε ενδεικτικά μερικές φωτογραφίες στο επόμενο post που λένε πιο πολλά από τα λόγια.

Σε κάποια φάση ο καιρός χειροτέρεψε τόσο πολύ που ο αγώνας διακόπηκε προσωρινά. Ευκαιρία λοιπόν για ψώνια! Αφού ψωνίσαμε τα απαραίτητα μπουφάν/ομπρέλες/αυτοκόλητα/μπλουζάκια/φούτερ (ναι, είμαστε θύματα) είδαμε ότι ο καιρός άνοιγε, οπότε ευκαιρία για να πάμε προς το Nordschleife.

Στο πάρκινγκ βρήκαμε τους Ιταλούς φίλους του Άρη, οπότε μπήκε ο Μάνος με τον Alejandro (που περιέγραψε ο Στέλλιος νωρίτερα) και εγώ μπήκα με τον Άρη. Δυστυχώς η πίστα δεν είχε στεγνώσει καλά, κυρίως στο βορειοανατολικό κομμάτι, αλλά ο γύρος ήταν ούτως ή άλλως αναγνωριστικός (το γύρο αυτόν τον τραβήξαμε σε video). Η χαρά που ξανασυνάντησα τη θεά (Nordschleife) ήταν για άλλη μια φορά απίστευτη!!

Μετά συνοδήγησα κι εγώ με τον Alejandro και η εμπειρία ήταν πραγματικά απερίγραπτη. Στόφα επαγγελματία οδηγού, που παρόλο που πήγαινε με ταχύτητες που δε φανταζόσουν ότι μπορεί να πάει το αμάξι με τους νόμους της φυσικής έτσι όπως εγώ τουλάχιστον τους γνωρίζω, δε σε φόβιζε τελικά (επιπλέον ήξερα από πριν ότι ήταν πολύ καλός, οπότε τον εμπιστεύτηκα αμέσως).

Περνούσε ευχάριστα η ώρα και αφού μπήκαμε όλοι με τον Άρη και τον Alejandro και νομίζαμε ότι τελειώσαμε, ο Άρης προς έκπληξή μας μας έδωσε τη Μ3 να την πάμε μια βόλτα. Εντυπώσεις μη μου ζητάτε εμένα προσωπικά, γιατί έκανα αυτό ακριβώς που μπήκα να κάνω: βόλτα!! Πέρσυ με το Focus ST δεν κάναμε βόλτα, πήγαμε καλά νομίζω, αλλά με τη Μ3 και με σημεία με υγρασία, πήγα βόλτα και μάλιστα χαλαρή, όπως νομίζω και ο Μάνος και ο Στέλλιος!! Άρη, ένα δημόσιο ευχαριστώ!!!

Κάπου εδώ άρχισαν να τελειώνουν τα καλά. Ο Άρης αποφάσισε να κάνει άλλο ένα τελευταίο γύρο και (κατόπιν ρίψεως νομίσματος) πήγα εγώ συνοδηγός. Είχε αρχίσει να ρίχνει ψιλόβροχο σε εκείνη τη μεριά του ring και όταν ξεκινούσε ο Άρης έλεγε ότι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να συγκρατήσει την αυτοπεποίθηση που λογικά είχε ανέβει μετά από τόσους γύρους.

Πριν καλά καλά τελειώσει η ευθεία (λίγο πριν τα φρένα για την πρώτη ουσιαστική στροφή του γύρου), η ουρά του αυτοκινήτου βάρεσε χαστούκι και έφυγε ακαριαία. Ήταν τόσο απότομο και σφοδρό που ΔΕΝ μπορούσε να το γλυτώσει ο Άρης, παρόλη την αστραπιαία αντίδραση με ανάποδο. Το αίτιο του «χαστουκιού» ήταν ο συνδυασμός μιας μικρή αναπνοής στο γκάζι με πολύ γλυστερό δρόμο (σε εκείνο το σημείο) και με ταλαιπωρημένα πλέον λάστιχα.

Φέραμε τετ α κε, η μούρη χτύπησε στις μπαριέρες και το αμάξι έκανε άλλη μια στροφή πριν ακινητοποιηθεί. Το χτύπημα δεν είναι πολύ σοβαρό και η ζημιά είναι πλήρως επιδιορθώσιμη, αλλά το αμάξι δεν μπορούσε να κινηθεί. Όπως καταλαβαίνετε, από εκεί και πέρα είχαμε αρκετά πράγματα να φροντίσουμε, όπως το που θα πηγαίναμε το αυτοκίνητο, πώς θα γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο, πώς θα γυρνούσαμε Ανκόνα κλπ…

Τελικά τη Δευτέρα, μετά από πολύ ψάξιμο, νοικιάσαμε ένα Seat Toledo (εμείς ζητήσαμε κάτι στην κατηγορία του Golf, αλλά γιατί μας έφεραν φορτηγό δεν κατάλαβα) και γυρίσαμε.

Όπως καταλαβαίνετε, το συμβάν αυτό επισκίασε τα καλά της εκδρομής και αν και δε χάσαμε το κέφι μας, η ψυχολογία όσο να ‘ναι έπεσε και δε μας άφησε να χαρούμε την εμπειρία εκείνη τη στιγμή.

Αναπολώντας τώρα την εκδρομή, σκέφτομαι ότι τελικά περάσαμε πάρα πολύ καλά.

Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά για την παρέα! Με τον Άρη και το Μάνο γνωριζόμαστε ήδη εδώ και χρόνια, αλλά δέσαμε και με το Στέλλιο αμέσως!!

Παρόλη τη μεγάλη αυτή ατυχία, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, προβλέπω ότι το μόνο που θα σκέφτομαι πάλι θα είναι ένα πράγμα: πότε θα ξαναπάω!!

Θέμης

Υ.Γ.
Όπως έγραψα και αλλού, ο Μάνος έχει πάει το GP της Τουρκίας και ο Άρης είναι εδώ για διακοπές, οπότε μπορεί να μην έχει πρόσβαση στο internet μέχρι να γυρίσει Ιταλία.

Υ.Γ.2
Επειδή πήγε 2 η ώρα και γράφω το post ήδη από τις 12 παρά, θα δημοσιεύσω φωτογραφίες αύριο. Λίγη υπομονή

Edit:

• Το ποστ με το photo story βρίσκεται εδώ
• Το ποστ του Μάνου βρίσκεται εδώ
• Το ποστ του Άρη βρίσκεται σε νέο thread εδώ

Παιδιά, θα πρέπει να περιμένετε μέχρι το βράδυ για φωτογραφίες

Ο χρήστης dpolal έγραψε:
Μήπως θα σας ήταν εύκολο να κάνετε μια μικρή ανάλυση των χρημάτων που σας κόστισε η όλη βόλτα βρε παιδιά;

Ευρώ ανά άτομο:

• Αεροπορικά εισητήρια: 148
• Ακτοπλοϊκά εισητήρια: 170
• Δίκλινο δωμάτιο: 26 τη μέρα (ανά άτομο)
• Έξοδα ταξιδιού (βενζίνες - διόδια από Brescia στο ring και πίσω): 110

Τα υπόλοιπα έξοδα ήταν φαγητό και ψώνια.

Η πίστα είναι κάπου κοντά στο Ντύσσελντορφ;

Δεν ξέρω πού είναι το Ντύσσελντορφ. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι το Nurburg είναι περίπου 80χλμ από την Κολωνία, και λίγο πιο μακρυά από το Κόμπλενζ. Η διαδρομή (πάντα από Brescia, δηλαδή βόρεια Ιταλία) είναι πολύ εύκολη και υπακούοντας τα όρια είναι 8 ώρες περίπου με νορμάλ στάσεις για καφέ/τσιγάρο)

Ο χρήστης msamaro έγραψε:
Δυστυχώς αυτό που σας συναίβει είναι ο μοναδικός ίσως κίνδυνος αυτού του ταξιδιού.

Έτσι είναι, αν και χωρίς βροχή, η πιθανότητα να γίνει κάποια στραβή είναι πολύ μικρή. Θα πρέπει να πάρεις μεγάλα ρίσκα για να έχεις έξοδο ή θα πρέπει να μην γνωρίζεις καθόλου την πίστα.

Γενικά πάντως, αν δε βρέχει τα πράγματα είναι πολύ ήπια και θεωρώ πως μια τέτοια εκδρομή εξακολουθεί να είναι must για να οργανωθεί από τους 4Τ με περισσότερες συμμετοχές

Πάρτε και μια φωτογραφία με το Μάνο (cavallino) για ζέσταμα

Χιλιομετρικά η απόσταση είναι πιο λίγη μέσω Ελβετίας - Γαλλίας, όμως τελικά η πιο ξεκούραστη και προτεινόμενη είναι από Ελβετία κατευθείαν Γερμανία. Κάνεις ένα μικρό κύκλο, αλλά καλύτερα όλο ευθεία και ξεκούραστα από τις autobahn, παρά από τα γαλλικά γ@μωχώρια....!!