H απόφαση για συμμετοχή στον Εθνικό μας αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι πάρθηκε, μετά από την απόφαση να μην συμμετάσχουμε στο πρωτάθλημα Β. Ελλάδος, αφού το προηγούμενο αυτοκίνητό μας είχε πληγωθεί ανεπανόρθωτα ύστερα απο το περισινό Ράλι Κένταυρος. Θα ήταν ο δεύτερος αγώνας χωμάτινος για μένα (πρίν από 5 χρόνια ο πρώτος) και ο δεύτερος για τον Λευτέρη (Ολυμπιακό πριν 2 χρόνια) και ο πρώτος μαζί. Πολλοί αντέδρασαν, άλλοι θετικά, άλλοι αρνητικά. Απτόητοι όμως ξεκινήσαμε για την προετοιμασία και οργάνωση που απαιτεί ένας αγώνας τέτοιου είδους. Αφού δεν έχουμε οδηγήσει το αυτοκίνητο και αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα (άνα μεγάλο ευχαριστώ για τη βοήθεια από τους ανθρώπους της LION), ξεκινήσαμε για Αθήνα και δοκιμές στο ΟΑΚΑ.

Πρώτη σκέψη? Φαίνεται μικρότερο από μέσα?
Δεύτερη σκέψη?Θα είναι γεμάτο και θα μας βλέπουν όλοι;.

Πίσω στα Καμένα Βούρλα και δοκιμές για τις υπόλοιπες ειδικές?με μία κουβέντα.. ΚΟΥΡΑΣΗ. (Χαρά στο κουράγιο των πενηντάρηδων που συμμετέχουν! ) Κάθε μέρα ξύπνημα στις 5 και τέλος στις 7 ή 8... αν όλα πάνε καλά. Και λέω αν όλα πάνε καλά, γιατί απλά (νόμος του Μέρφι) δεν πάνε. Τετάρτη βράδυ μαθαίνουμε ότι ράγισε το παρμπρίζ, αλλά και ότι το άτομο που θα κατέβαζε το αυτοκίνητο κολύεται και αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε για Θεσσαλονίκη και επιστρέφουμε στις 4.00 το πρωί. Ξανά βοήθεια από την LION που κανονίζει ραντεβου με τον αντιπρόσωπο Λαμίας, Πέμπτη πρωί για αντικατάσταση παρμπρίζ...

Δηλώσεις πρίν την έναρξη του Αγώνα: «Είναι η πρώτη μας φορά στο Ακρόπολις. Η εμπειρία είναι μοναδική. Αυτή τη στιγμή είμαστε αρκετά κουρασμένοι, όχι μόνο από τις αναγνωρίσεις, αλλά και από όλες τις λεπτομέρειες που απαιτεί η προετοιμασία για έναν αγώνα σαν το Ακρόπολις. Η πραγματική διασκέδαση θα αρχίσει μαζί με τον αγώνα. Μας άρεσε πολύ η Γραμμένη, το Ελευθεροχώρι και το Κουμαρίτσι, ενώ αρκετά δύσκολες είναι η Παύλιανη και το Περιβόλι. Πιστεύω ότι η πρώτη μέρα θα είναι αρκετά δύσκολη, αφού θα είμαστε ακόμα φρέσκοι, ενώ σίγουρα η τελευταία μέρα χρειάζεται προσοχή, αφού έχει μεγάλες και δύσκολες ειδικές».

Εκκίνηση από το ΟΑΚΑ? Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και δε βλέπουμε την ώρα να μπούμε μέσα?Ένα περίεργο συναίσθημα να βλέπεις αναμμένα όλα τα φώτα και 50.000-60.000 θεατές να σε κοιτάνε?
Εκκίνηση και ύστερα από τα πρώτα 200 μέτρα έχω χάσει το συνοδηγό και προσπαθώ να γλιστράω το αυτοκίνητο, πράγμα εύκολο, αφού η νέα άσφαλτος είχε σκόνη και γλιστράει?
Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο λέμε ότι μόνο αυτό έφτανε κι ας μέναμε την άλλη μέρα?

Αυτή είναι η απόδειξη ότι η Ελλάδα αγαπάει τους αγώνες. Απλά.

Η άλλη μέρα ξεκίνησε σχετικά άσχημα..
1η ειδική Ελευθεροχώρι και μπαίνοντας στην ειδική ανακαλύπτουμε ότι χύνεται βενζίνη από κάπου? Χάνουμε χρόνο, τρώμε καπέλο και τελικά, συνεχίζουμε χωρίς ενδοσυνεννόηση. Ωστόσο, αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε το αυτοκίνητο? Και να γουστάρουμε!
Πολύς ο κόσμος και πιο πολλά τα χειροκροτήματα, και οι χεραιτισμοί.
2η ειδική Ρεγγίνι, αλλά πολύ ανηφόρα για το λεγόμενο Α6 αλλά ουσιαστικά Ν2 «πεζάκι» μας. Πολύ καλό το κράτημα, όμως αρχίζουν τα drift και τα flic.
Αυτό που μας κόβει τη φόρα είναι ένα μπουλόνι ξεβιδωμένο από την πίσω ανάρτηση, όπου μας αναγκάζει να κάνουμε τη μεγαλύτερη ειδική Ελάτεια-Ζέλι, με πέντε με χρόνο περίπου (55’), και να βγούμε εκτός χρόνου. Κρίμα γιατί ήταν γρήγορη ειδική?
Με το super rally όμως μπορούμε να επανεκκινήσουμε την επόμενη μέρα.

Επόμενη μέρα (2η) όπου
στο Κουμαρίτσι όλα πήγαν καλά. Τόσο η Παύλιανη όσο και η Στρόμη ήταν πολύ κακές για το αυτοκίνητό μας με αποτέλεσμα να επιδεινώσουν ένα πρόβλημα της προηγούμενης μέρας στο εμπρός δεξί αμορτισέρ μπαίνοντας έτσι στην Άμφισσα, αν και την ευχαριστηθήκαμε. Όλα είναι, όμως, μέσα στο πρόγραμμα. Ένα στοιχείο που μας έκανε εντύτπωση είναι τα σφιχτά ωράρια των απλών διαδρομών. Ο κόσμος. Είναι πάρα πολύς, μέσα και έξω από τις ειδικές και μας χαιρετάει και μας ενθαρύνει συνεχώς και αυτό μας χαροποιεί ακόμα περισσότερο. Το διασκεδάζουμε πολύ!

Τρίτη μέρα και στόχος ο τερματισμός. Πρώτη ειδική και ένα χτύπημα στο κιβώτιο μας κάνει να κατεβούμε τα τελευταία 8 χιλιόμετρα περίπου μόνο με 3η ταχύτητα. Πρόβλημα, το οποίο ευτυχώς ήταν παροδικό και δεν μας εμποδίζει να ευχαριστηθούμε την ειδική Γραμμένη, αλλά το πίσω δεξί αμορτισέρ όπου οι άνθρωποι της LION και πάλι αποκαθιστούν με τον καλύτερο τρόπο. Τελευταίες 2 ειδικές, οι πιο σκληρές της ημέρας, και η ράμπα του τερματισμού φένεται πιο κοντινή. Το κάθε πλήρωμα ακολουθεί τη δική του τακτική κι έτσι, υπάρχει πολύ σκόνη από μπροστινά αυτοκίνητα με τον κίνδυνο να χτυπήσει το δικό μας, κι έτσι στη τελευταία ειδική κόβουμε ρυθμό για να τερματίσουμε. έστω και με ένα μπουλόνι λιγότερο στη πίσω ανάρτηση (πάλι-από δικό μας λάθος).
Υπέροχο! Το συναίσθημα του τερματισμού στο Ακρόπολις είναι υπέροχο. Ο κόσμος καταπληκτικός και μας υποστήριζε σε κάθε ειδική. Προσπαθήσαμε πολύ, αλλά τα προβλήματα που μας ταλαιπώρησαν ήταν πολλά. Τελικά, καταφέραμε να φτάσουμε εδώ και νιώθουμε απίστευτα.

H απόφαση για συμμετοχή στον Εθνικό μας αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι πάρθηκε, μετά από την απόφαση να μην συμμετάσχουμε στο πρωτάθλημα Β. Ελλάδος, αφού το προηγούμενο αυτοκίνητό μας είχε πληγωθεί ανεπανόρθωτα ύστερα απο το περισινό Ράλι Κένταυρος. Θα ήταν ο δεύτερος αγώνας χωμάτινος για μένα (πρίν από 5 χρόνια ο πρώτος) και ο δεύτερος για τον Λευτέρη (Ολυμπιακό πριν 2 χρόνια) και ο πρώτος μαζί. Πολλοί αντέδρασαν, άλλοι θετικά, άλλοι αρνητικά. Απτόητοι όμως ξεκινήσαμε για την προετοιμασία και οργάνωση που απαιτεί ένας αγώνας τέτοιου είδους. Αφού δεν έχουμε οδηγήσει το αυτοκίνητο και αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα (άνα μεγάλο ευχαριστώ για τη βοήθεια από τους ανθρώπους της LION), ξεκινήσαμε για Αθήνα και δοκιμές στο ΟΑΚΑ.

Πρώτη σκέψη? Φαίνεται μικρότερο από μέσα?
Δεύτερη σκέψη?Θα είναι γεμάτο και θα μας βλέπουν όλοι;.

Πίσω στα Καμένα Βούρλα και δοκιμές για τις υπόλοιπες ειδικές?με μία κουβέντα.. ΚΟΥΡΑΣΗ. (Χαρά στο κουράγιο των πενηντάρηδων που συμμετέχουν! ) Κάθε μέρα ξύπνημα στις 5 και τέλος στις 7 ή 8... αν όλα πάνε καλά. Και λέω αν όλα πάνε καλά, γιατί απλά (νόμος του Μέρφι) δεν πάνε. Τετάρτη βράδυ μαθαίνουμε ότι ράγισε το παρμπρίζ, αλλά και ότι το άτομο που θα κατέβαζε το αυτοκίνητο κολύεται και αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε για Θεσσαλονίκη και επιστρέφουμε στις 4.00 το πρωί. Ξανά βοήθεια από την LION που κανονίζει ραντεβου με τον αντιπρόσωπο Λαμίας, Πέμπτη πρωί για αντικατάσταση παρμπρίζ...

Δηλώσεις πρίν την έναρξη του Αγώνα: «Είναι η πρώτη μας φορά στο Ακρόπολις. Η εμπειρία είναι μοναδική. Αυτή τη στιγμή είμαστε αρκετά κουρασμένοι, όχι μόνο από τις αναγνωρίσεις, αλλά και από όλες τις λεπτομέρειες που απαιτεί η προετοιμασία για έναν αγώνα σαν το Ακρόπολις. Η πραγματική διασκέδαση θα αρχίσει μαζί με τον αγώνα. Μας άρεσε πολύ η Γραμμένη, το Ελευθεροχώρι και το Κουμαρίτσι, ενώ αρκετά δύσκολες είναι η Παύλιανη και το Περιβόλι. Πιστεύω ότι η πρώτη μέρα θα είναι αρκετά δύσκολη, αφού θα είμαστε ακόμα φρέσκοι, ενώ σίγουρα η τελευταία μέρα χρειάζεται προσοχή, αφού έχει μεγάλες και δύσκολες ειδικές».

Εκκίνηση από το ΟΑΚΑ? Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και δε βλέπουμε την ώρα να μπούμε μέσα?Ένα περίεργο συναίσθημα να βλέπεις αναμμένα όλα τα φώτα και 50.000-60.000 θεατές να σε κοιτάνε?
Εκκίνηση και ύστερα από τα πρώτα 200 μέτρα έχω χάσει το συνοδηγό και προσπαθώ να γλιστράω το αυτοκίνητο, πράγμα εύκολο, αφού η νέα άσφαλτος είχε σκόνη και γλιστράει?
Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο λέμε ότι μόνο αυτό έφτανε κι ας μέναμε την άλλη μέρα?

Αυτή είναι η απόδειξη ότι η Ελλάδα αγαπάει τους αγώνες. Απλά.

Η άλλη μέρα ξεκίνησε σχετικά άσχημα..
1η ειδική Ελευθεροχώρι και μπαίνοντας στην ειδική ανακαλύπτουμε ότι χύνεται βενζίνη από κάπου? Χάνουμε χρόνο, τρώμε καπέλο και τελικά, συνεχίζουμε χωρίς ενδοσυνεννόηση. Ωστόσο, αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε το αυτοκίνητο? Και να γουστάρουμε!
Πολύς ο κόσμος και πιο πολλά τα χειροκροτήματα, και οι χεραιτισμοί.
2η ειδική Ρεγγίνι, αλλά πολύ ανηφόρα για το λεγόμενο Α6 αλλά ουσιαστικά Ν2 «πεζάκι» μας. Πολύ καλό το κράτημα, όμως αρχίζουν τα drift και τα flic.
Αυτό που μας κόβει τη φόρα είναι ένα μπουλόνι ξεβιδωμένο από την πίσω ανάρτηση, όπου μας αναγκάζει να κάνουμε τη μεγαλύτερη ειδική Ελάτεια-Ζέλι, με πέντε με χρόνο περίπου (55’), και να βγούμε εκτός χρόνου. Κρίμα γιατί ήταν γρήγορη ειδική?
Με το super rally όμως μπορούμε να επανεκκινήσουμε την επόμενη μέρα.

Επόμενη μέρα (2η) όπου
στο Κουμαρίτσι όλα πήγαν καλά. Τόσο η Παύλιανη όσο και η Στρόμη ήταν πολύ κακές για το αυτοκίνητό μας με αποτέλεσμα να επιδεινώσουν ένα πρόβλημα της προηγούμενης μέρας στο εμπρός δεξί αμορτισέρ μπαίνοντας έτσι στην Άμφισσα, αν και την ευχαριστηθήκαμε. Όλα είναι, όμως, μέσα στο πρόγραμμα. Ένα στοιχείο που μας έκανε εντύτπωση είναι τα σφιχτά ωράρια των απλών διαδρομών. Ο κόσμος. Είναι πάρα πολύς, μέσα και έξω από τις ειδικές και μας χαιρετάει και μας ενθαρύνει συνεχώς και αυτό μας χαροποιεί ακόμα περισσότερο. Το διασκεδάζουμε πολύ!

Τρίτη μέρα και στόχος ο τερματισμός. Πρώτη ειδική και ένα χτύπημα στο κιβώτιο μας κάνει να κατεβούμε τα τελευταία 8 χιλιόμετρα περίπου μόνο με 3η ταχύτητα. Πρόβλημα, το οποίο ευτυχώς ήταν παροδικό και δεν μας εμποδίζει να ευχαριστηθούμε την ειδική Γραμμένη, αλλά το πίσω δεξί αμορτισέρ όπου οι άνθρωποι της LION και πάλι αποκαθιστούν με τον καλύτερο τρόπο. Τελευταίες 2 ειδικές, οι πιο σκληρές της ημέρας, και η ράμπα του τερματισμού φένεται πιο κοντινή. Το κάθε πλήρωμα ακολουθεί τη δική του τακτική κι έτσι, υπάρχει πολύ σκόνη από μπροστινά αυτοκίνητα με τον κίνδυνο να χτυπήσει το δικό μας, κι έτσι στη τελευταία ειδική κόβουμε ρυθμό για να τερματίσουμε. έστω και με ένα μπουλόνι λιγότερο στη πίσω ανάρτηση (πάλι-από δικό μας λάθος).
Υπέροχο! Το συναίσθημα του τερματισμού στο Ακρόπολις είναι υπέροχο. Ο κόσμος καταπληκτικός και μας υποστήριζε σε κάθε ειδική. Προσπαθήσαμε πολύ, αλλά τα προβλήματα που μας ταλαιπώρησαν ήταν πολλά. Τελικά, καταφέραμε να φτάσουμε εδώ και νιώθουμε απίστευτα.

H απόφαση για συμμετοχή στον Εθνικό μας αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι πάρθηκε, μετά από την απόφαση να μην συμμετάσχουμε στο πρωτάθλημα Β. Ελλάδος, αφού το προηγούμενο αυτοκίνητό μας είχε πληγωθεί ανεπανόρθωτα ύστερα απο το περισινό Ράλι Κένταυρος. Θα ήταν ο δεύτερος αγώνας χωμάτινος για μένα (πρίν από 5 χρόνια ο πρώτος) και ο δεύτερος για τον Λευτέρη (Ολυμπιακό πριν 2 χρόνια) και ο πρώτος μαζί. Πολλοί αντέδρασαν, άλλοι θετικά, άλλοι αρνητικά. Απτόητοι όμως ξεκινήσαμε για την προετοιμασία και οργάνωση που απαιτεί ένας αγώνας τέτοιου είδους. Αφού δεν έχουμε οδηγήσει το αυτοκίνητο και αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα (άνα μεγάλο ευχαριστώ για τη βοήθεια από τους ανθρώπους της LION), ξεκινήσαμε για Αθήνα και δοκιμές στο ΟΑΚΑ.

Πρώτη σκέψη? Φαίνεται μικρότερο από μέσα?
Δεύτερη σκέψη?Θα είναι γεμάτο και θα μας βλέπουν όλοι;.

Πίσω στα Καμένα Βούρλα και δοκιμές για τις υπόλοιπες ειδικές?με μία κουβέντα.. ΚΟΥΡΑΣΗ. (Χαρά στο κουράγιο των πενηντάρηδων που συμμετέχουν! ) Κάθε μέρα ξύπνημα στις 5 και τέλος στις 7 ή 8... αν όλα πάνε καλά. Και λέω αν όλα πάνε καλά, γιατί απλά (νόμος του Μέρφι) δεν πάνε. Τετάρτη βράδυ μαθαίνουμε ότι ράγισε το παρμπρίζ, αλλά και ότι το άτομο που θα κατέβαζε το αυτοκίνητο κολύεται και αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε για Θεσσαλονίκη και επιστρέφουμε στις 4.00 το πρωί. Ξανά βοήθεια από την LION που κανονίζει ραντεβου με τον αντιπρόσωπο Λαμίας, Πέμπτη πρωί για αντικατάσταση παρμπρίζ...

Δηλώσεις πρίν την έναρξη του Αγώνα: «Είναι η πρώτη μας φορά στο Ακρόπολις. Η εμπειρία είναι μοναδική. Αυτή τη στιγμή είμαστε αρκετά κουρασμένοι, όχι μόνο από τις αναγνωρίσεις, αλλά και από όλες τις λεπτομέρειες που απαιτεί η προετοιμασία για έναν αγώνα σαν το Ακρόπολις. Η πραγματική διασκέδαση θα αρχίσει μαζί με τον αγώνα. Μας άρεσε πολύ η Γραμμένη, το Ελευθεροχώρι και το Κουμαρίτσι, ενώ αρκετά δύσκολες είναι η Παύλιανη και το Περιβόλι. Πιστεύω ότι η πρώτη μέρα θα είναι αρκετά δύσκολη, αφού θα είμαστε ακόμα φρέσκοι, ενώ σίγουρα η τελευταία μέρα χρειάζεται προσοχή, αφού έχει μεγάλες και δύσκολες ειδικές».

Εκκίνηση από το ΟΑΚΑ? Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και δε βλέπουμε την ώρα να μπούμε μέσα?Ένα περίεργο συναίσθημα να βλέπεις αναμμένα όλα τα φώτα και 50.000-60.000 θεατές να σε κοιτάνε?
Εκκίνηση και ύστερα από τα πρώτα 200 μέτρα έχω χάσει το συνοδηγό και προσπαθώ να γλιστράω το αυτοκίνητο, πράγμα εύκολο, αφού η νέα άσφαλτος είχε σκόνη και γλιστράει?
Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο λέμε ότι μόνο αυτό έφτανε κι ας μέναμε την άλλη μέρα?

Αυτή είναι η απόδειξη ότι η Ελλάδα αγαπάει τους αγώνες. Απλά.

Η άλλη μέρα ξεκίνησε σχετικά άσχημα..
1η ειδική Ελευθεροχώρι και μπαίνοντας στην ειδική ανακαλύπτουμε ότι χύνεται βενζίνη από κάπου? Χάνουμε χρόνο, τρώμε καπέλο και τελικά, συνεχίζουμε χωρίς ενδοσυνεννόηση. Ωστόσο, αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε το αυτοκίνητο? Και να γουστάρουμε!
Πολύς ο κόσμος και πιο πολλά τα χειροκροτήματα, και οι χεραιτισμοί.
2η ειδική Ρεγγίνι, αλλά πολύ ανηφόρα για το λεγόμενο Α6 αλλά ουσιαστικά Ν2 «πεζάκι» μας. Πολύ καλό το κράτημα, όμως αρχίζουν τα drift και τα flic.
Αυτό που μας κόβει τη φόρα είναι ένα μπουλόνι ξεβιδωμένο από την πίσω ανάρτηση, όπου μας αναγκάζει να κάνουμε τη μεγαλύτερη ειδική Ελάτεια-Ζέλι, με πέντε με χρόνο περίπου (55’), και να βγούμε εκτός χρόνου. Κρίμα γιατί ήταν γρήγορη ειδική?
Με το super rally όμως μπορούμε να επανεκκινήσουμε την επόμενη μέρα.

Επόμενη μέρα (2η) όπου
στο Κουμαρίτσι όλα πήγαν καλά. Τόσο η Παύλιανη όσο και η Στρόμη ήταν πολύ κακές για το αυτοκίνητό μας με αποτέλεσμα να επιδεινώσουν ένα πρόβλημα της προηγούμενης μέρας στο εμπρός δεξί αμορτισέρ μπαίνοντας έτσι στην Άμφισσα, αν και την ευχαριστηθήκαμε. Όλα είναι, όμως, μέσα στο πρόγραμμα. Ένα στοιχείο που μας έκανε εντύτπωση είναι τα σφιχτά ωράρια των απλών διαδρομών. Ο κόσμος. Είναι πάρα πολύς, μέσα και έξω από τις ειδικές και μας χαιρετάει και μας ενθαρύνει συνεχώς και αυτό μας χαροποιεί ακόμα περισσότερο. Το διασκεδάζουμε πολύ!

Τρίτη μέρα και στόχος ο τερματισμός. Πρώτη ειδική και ένα χτύπημα στο κιβώτιο μας κάνει να κατεβούμε τα τελευταία 8 χιλιόμετρα περίπου μόνο με 3η ταχύτητα. Πρόβλημα, το οποίο ευτυχώς ήταν παροδικό και δεν μας εμποδίζει να ευχαριστηθούμε την ειδική Γραμμένη, αλλά το πίσω δεξί αμορτισέρ όπου οι άνθρωποι της LION και πάλι αποκαθιστούν με τον καλύτερο τρόπο. Τελευταίες 2 ειδικές, οι πιο σκληρές της ημέρας, και η ράμπα του τερματισμού φένεται πιο κοντινή. Το κάθε πλήρωμα ακολουθεί τη δική του τακτική κι έτσι, υπάρχει πολύ σκόνη από μπροστινά αυτοκίνητα με τον κίνδυνο να χτυπήσει το δικό μας, κι έτσι στη τελευταία ειδική κόβουμε ρυθμό για να τερματίσουμε. έστω και με ένα μπουλόνι λιγότερο στη πίσω ανάρτηση (πάλι-από δικό μας λάθος).
Υπέροχο! Το συναίσθημα του τερματισμού στο Ακρόπολις είναι υπέροχο. Ο κόσμος καταπληκτικός και μας υποστήριζε σε κάθε ειδική. Προσπαθήσαμε πολύ, αλλά τα προβλήματα που μας ταλαιπώρησαν ήταν πολλά. Τελικά, καταφέραμε να φτάσουμε εδώ και νιώθουμε απίστευτα.

cmarin εχεις δίκιο, έτσι ακριβώς είναι...με απλό κανείς!! (και όταν λέω απλό εννοώ απλό...105 άτια, μόνο κωρονοπήνιο, ΟΧΙ μπλοκέ, ΟΧΙ φιλτροχωάνη, καλό rollcage sparco χρωμομολυβδένιο, ανάρτηση peugeot sport minigrA και ποδιά PS.)

ευχαριστώ πολύ σε όλους τους θεατές για την υπομονή τους...Προσπάθησα να δώσω όσο θέαμα μπορούσα(όσο δεν υπήρχε πρόβλημα), δεδομένου ότι δεν είχα ξαναδοκιμάσει το αυτοκίνητο σε χώμα, και δεν ήξερα τι γινόταν

Όποιος μας έχει σε φωτογραφίες ή video και θα ήθελε να τις δώσει ας τις στείλει στο rally@redfish.gr ή ας επικοινωνήσει στο 6947771577

Ο χρήστης pavlos έγραψε:
Mπράβο Νικο!!!!!!! Και του χρόνου με κανονικό GrA...

Ευχαριστώ,
και σε εσάς με WRC

Αρχικά για να προσμετρήσει η κατηγορία Α6 έπρεπε να δηλωθούν τουλάχιστον 8 πληρώματα. Αργότερα το αφήσαμε αφού δεν υπήρχε κανένας ουσιαστικός λόγος να το αλλάξουμε πλην του ότι άλλο νομίζεις κι άλλο βλέπεις...

Ο χρήστης Rallyeman έγραψε:

Η ηττα απτο fabia μεσα στο ΟΑΚΑ με στεναχωρησε βεβαια αλλα η προσπαθεια μετραει.

Το fabia ήταν ένα ολοκληρωμένο Α5 με σειριακό, 140 άλογα και αξιόλογο πλήρωμα. Βέβαια μέσα στο ΟΑΚΑ χάνεσαι και δεν πας για χρόνους

Ευχαριστώ, άντε και του χρόνου να είστε κι εσείς