Ξανακάθεσαι το συντομότερο για να μη το πάρεις από φόβο, και κατά προτίμηση με έναν καλό δάσκαλο, όπως αυτοί στο σεμινάριο 4Τ - safetrack στην πίστα των Μεγάρων, ή στο αντίστοιχο του Ιαβέρη.
Αυτά ως προς το οδηγικό σκέλος του ζητήματος...

To ξαναπιάνεις όσο πιο γρήγορα γίνεται (και την ίδια μέρα αν είναι δυνατόν). Έχε μαζί σου και κάποιο άτομο που εμπιστεύεσαι.

Καλωσήρθες, μιας και δεν σου έχω ευχηθεί...

Το 1998 είχα ένα πολύ άσχημο ατύχημα. Λόγω των συνθηκών, χρειάστηκε αμέσως μετά (ΑΜΕΣΩΣ λέμε τώρα) να πάρω ένα άλλο αμάξι και να οδηγήσω.

Αυτό ήταν, το ξεπέρασα αμέσως!

Κάνε το ίδιο αν θες τη γνώμη μου! Μπες μόνη σου σε ένα αμάξι και οδήγησέ το. Δεν είναι τίποτα, θα το δεις!

Καλή τύχη!

Πριν 5 χρονια ειχα πεσει απο το μηχανακι. Γραντζουνιες και τετοια αλλα ψιλοειχα κομπλαρει γιατι στην ουσια εριξα το μηχανακι εξω απο το δρομο σε μια στροφη γιατι ερχοταν στο ανιθετο ρευμα ενα pickup το οποιο το ειδα να ερχεται πανω μου και αμεσως πεταξα εξω το μηχανακι ατσαλα βεβαια οποτε ειχα ψιλοαγχωθει(κυριως τι θα πω στον πατερα μου για το μηχανακι). Ημουνα σιγουρος οτι απο τοτε και στο εξης θα το φοβομουν πολυ. Αφου μπηκα ομως σε ενα μαγαζι διπλα και καθαριστηκα απο τα αιματα επρεπε να το παω σπιτι. Ε τελειωσε στην πρωτη στροφη δεν καναφοβηθηκα. Απο τοτε εχω κερδισει πολυ σε ψυχραιμια και μου εχουν συμβει πολλα στραβα με το αυτοκινητο απο μαλακιες αλλων αλλα και απο δικα μου 'παιχνιδια' στο δρομο και παντα ημουν απολυτα ψυχραιμος για να αποφυγω και να αντιδρασω τελειως ψυχρα ακομα και σε καραμπολα παραλιγο να εμπλακω 6 αυτοκινητων και ημουνα ο μονος που τη γλυτωσα. Γιάυτο οδηγα αμεσως τωρα!

οταν ηνουν 18 ειχα το πρωτο μου ατυχημα(ειχα διπλωμα)λογω υπερβολικης ταχυτητας σε μια κλειστη στροφη περασα στο αντιθετο ρευμα,περασα αναμεσα απο μια κολονα της ΔΕΗ και ενα δεντρο και ηρθα και σταματησα στην ακρη ενος 10 μετρου γκρεμου. οχι απλα φοβομουν αλλα δεν ηθελα να μπω σε αυτ-το!καλα που υπηρχε ο πατερας μου,με πηρε και με εβαλε να οδηγησω με το ζορι μεσα σε μια εβδομαδα,αυτο ηταν χαρη στην εμπιστοσυνη που μου εδειξε τοτε εμπιστευτηκα και εγω τον εαυτο μου και σιγα σιγα ξεπερασα καθε φοβο μου,αυτο σου συνιστω να κανεις και εσυ

Μπες μέσα και οδήγα! Τώρα όμως. Ατυχήματα συμβαίνουν. Όσο πιο γρήγορα προσπαθήσεις να το ξεπεράσεις τόσο πιο εύκολα θα το πετύχεις.

Για αλλους μπορει να ισχυει το 'οδηγαω αμεσως μετα το ατυχημα' Για καποιους ομως χρειαζεται απαραιτητα χρονος. Χρονος για να κανουν την αυτοκριτικη τους (οδηγικες ικανοτητες), ισως χρονος για extra οδηγικη επιμορφωση,οπως ειπε καποιος φιλος, και τελος χρονος για να επανακτησουν την χαμενη ψυχικη ισοροπια και να απομακρυνουν σταδιακα τις φοβιες τους. Η συμβουλη μου ειναι οδηγηση μετα απο ατυχημα μονο αν αισθανεται καποιος πραγματικα ανετα στη θεση του οδηγου.

Ο χρήστης tiodor έγραψε:
Για αλλους μπορει να ισχυει το 'οδηγαω αμεσως μετα το ατυχημα' Για καποιους ομως χρειαζεται απαραιτητα χρονος. Χρονος για να κανουν την αυτοκριτικη τους (οδηγικες ικανοτητες), ισως χρονος για extra οδηγικη επιμορφωση,οπως ειπε καποιος φιλος, και τελος χρονος για να επανακτησουν την χαμενη ψυχικη ισοροπια και να απομακρυνουν σταδιακα τις φοβιες τους. Η συμβουλη μου ειναι οδηγηση μετα απο ατυχημα μονο αν αισθανεται καποιος πραγματικα ανετα στη θεση του οδηγου.

Αυτη ειναι η σωστη αντιμετωπιση του προβληματος.Αν μπεις να οδηγησεις την επομενη μερα,κατω απο πιεση,ειναι χειροτερα τα πραγματα.

ανετα δεν προκειται να αισθανθει κανενας!Πρεπει να εισαι πολυ αναισθητος για να καθησεις με ανεση ξανα στο τιμονι.Πρεπει να βρεθει ο καταλληλος ανθρωπος να σε βοηθησει να ξεπερασεις σε καποιο βαθμο τον φοβο σου.Η αλλη λυση ειναι να σου αναγκαιο το αυτ/το και να αναγκαστεις απο μονος σου να καθησεις στην θεση του οδηγου
λοιπον κατερινα αυτο που σου συνεβη μπορει να συμβει στον καθενα,απλα η απειρια σου δεν σε βοηθησε να αποτρεψεις κατι που καποιος πιο εμπειρος θα μπορουσε να αποτρεψει

Πριν από έναν χρόνο περίπου είχα κι εγώ την 'στιγμη' μου ευτυχώς εντελώς αναίμακτα και με ελάχιστες ζημιές αλλά καθαρά από τύχη. Το σοκ δεν ηταν μεγάλο λόγω του αποτελέσματος αλλά άρχισα να τρομάζω όταν συνειδητοποίησα τι θα μπορούσε να είχε γίνει (καλλιστα θα μπορούσα να είχα θερίσει κάποιον αθώο μοτοσυκλετιστή αν είχε την ατυχία να περνάει από εκεί εκείνη την ώρα).
Τις πρώτες μέρες όταν ξαναχρειάστηκε να οδηγήσω είχα ένα σφίξιμο κυρίως γιατί ήταν το πρώτο μου τσαλάκωμα και άρχισα να συνειδητοποιώ οτι όλοι αυτοί που σκοτώνονται καθε μέρα στους δρόμους δεν υπάρχουν μόνο στα δελτία ειδήσεων.
Προσπάθησα όμως να συναρμολογήσω τις εικόνες που είχα από το ατύχημα γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν ξέρω πως λειτουργεί ο εγκέφαλος, αν είναι παρεπόμενη συνέπεια από την προσπάθειά του να δουλέψει εκείνες τις στιγμές σε υψηλότερες ταχύτητες ή κάτι άλλο, πάντως η ανάμνηση του γεγονότος είναι αποσπασματική, περισσότερο σαν φωτογραφικά στιγμιότυπα παρά σαν κινούμενη εικόνα.
Οταν έβαλα τα πράγματα σε μια σειρά και συνειδητοποίησα τι λάθη έκανα και τι θα μπορούσα να είχα κάνει κατα κάποιον τρόπο νίκησα τον φόβο που μου είχε δημιουργηθεί ακριβώς γιατί ήξερα από τι να φυλάγομαι πλέον (σε σχέση με τον εαυτό μου)

Φαντάζομαι οτι είναι πιο δύσκολο όταν εμπλέκεσαι σε ένα επώδυνο ατύχημα από το πουθενά, από αυτά που δεν έχεις καμία ευθύνη και δεν είχες κανένα περιθώριο να αντιδράσεις

πριν 3 χρόνια ο αδερφός μου είχε το δίπλωμα 4 μήνες. Θεωρούσε πως ήταν πολύ καλός οδηγός ενώ κινούταν το λιγότερο επικίνδυνα. Με εμένα συνοδηγό παραβίασε stop [δεν το είδε ] και έκανε το αυτοκίνητο σμπαράλια. 1 μήνα μετά ξανάρχισε να οδηγεί, αμυντικά στην αρχή. Τώρα οδηγεί πολύ καλύτερα αν και ακόμα επιθετικά. Πρόσφατα μου εξομολογήθηκε πως χωρίς το ατύχημα θα ήταν ακόμα χάρος και πως χρειάστηκε λίγο χρόνο να σκεφτεί τα λάθη του.

άρα εξαρτάται από το άτομο. Η εμπειρία σε αφήνει σοφότερο αλλά οι χρόνοι επανόδου διαφέρουν. Προσωπικά ασκώ αυτοκριτική συνεχώς οπότε λίγο το σκέφτηκα τις 2 φορές που οδήγησα μετά από ατύχημα. Η εγρήγορση θέλει εξάσκηση, μην το σκεφτείς και πολύ, έτσι?

Ο χρήστης enginekiller έγραψε:
Πριν 5 χρονια ειχα πεσει απο το μηχανακι. Γραντζουνιες και τετοια αλλα ψιλοειχα κομπλαρει γιατι στην ουσια εριξα το μηχανακι εξω απο το δρομο σε μια στροφη γιατι ερχοταν στο ανιθετο ρευμα ενα pickup το οποιο το ειδα να ερχεται πανω μου και αμεσως πεταξα εξω το μηχανακι ατσαλα βεβαια οποτε ειχα ψιλοαγχωθει(κυριως τι θα πω στον πατερα μου για το μηχανακι). Ημουνα σιγουρος οτι απο τοτε και στο εξης θα το φοβομουν πολυ. Αφου μπηκα ομως σε ενα μαγαζι διπλα και καθαριστηκα απο τα αιματα επρεπε να το παω σπιτι. Ε τελειωσε στην πρωτη στροφη δεν καναφοβηθηκα. Απο τοτε εχω κερδισει πολυ σε ψυχραιμια και μου εχουν συμβει πολλα στραβα με το αυτοκινητο απο μαλακιες αλλων αλλα και απο δικα μου 'παιχνιδια' στο δρομο και παντα ημουν απολυτα ψυχραιμος για να αποφυγω και να αντιδρασω τελειως ψυχρα ακομα και σε καραμπολα παραλιγο να εμπλακω 6 αυτοκινητων και ημουνα ο μονος που τη γλυτωσα. Γιάυτο οδηγα αμεσως τωρα!

Και πες μου σε παρακαλω οτι τωρα δεν πας ουτε ενα μετρο χωρις να φορας κρανος, μπουφαν, παντελονι, γαντια και μποτες με το μηχανακι.

Δεν στην πεφτω, αλλα οδηγαω μηχανη (πανω απο 600cc) πολλα χρονια και εχω πανω απο 100 χιλιαδες χιλομετρα σε μηχανη και εχω δυο ατυχηματα (Με το Suzuki SV650 και με την Moto Guzzi V1100) και στα δυο φορουσα ρουχα μοτοσυκλετας (Aerostich Roadcrafter http://www.aerostich.com/product_image.php?imageid=255 ) κρανος μποτες και γαντια. Κατεστρεψα δυο κρανη, ενα μπουφαν και ενα ζευγαρι γαντια(αυτα με το κεβλαρ) αλλα σηκωθηακ αμεσως και δεν υπηρχε ουτε μια αμυχη. Εκτος απο τον εγωισμο μου (που δεν εχω πολυ ουτως η αλλως) και λιγο πονο στην πλατη και μεση (ναι πηγα στο νοσοκομειο και τις δυο φορες και με κοιταξανε απο την κορφη ως στα νυχια), δεν επαθα τιποτα αλλο.

Φυσικα πηρε ενα μηνα να ανεβω στην μηχανη γιατι ηταν στην αντιπροσωπεια και την εφτειαχναν καινουργια. Αλλα δεν ειχα κανενα προβλημα να την ξανα-οδηγησω. Φυσικα εμαθα απο το παθημα και μια και στο πρωτο αυχημα ενας ηλιθιος σε μια διασταυρωση εκοψε μπροστα μου παραβιαζοντας το κοκκινο(ουτε σταματησε την εκανε λαμογια) και στο δευτερο μια κοπελα, με ενα Honda Accord, αλλαξε λωριδα και με πηρε απο κατω (μου ειπε δεν σε ειδα, της απαντησα οτι ισως να χρειζεται γυαλια ) και τωρα κοιταω δυο και τρεις φορες οταν κανω κατι. Οποτε αν μαθαινεις κατι απο το ατυχημα που σε βοηθαει να εισαι καλυτερος οδηγος εχει καλως.

Νικος

ισως θα πρεπει αν βλεπεις μηχανακι μπροστα να κοβεις και να μενεις αρκετα πισω ωστε να αποφευγεις παρομοια συμβαντα...παλι καλα που παει καλύτερα...

έστω, απο την στιγμη που τον βλέπεις διπλα σου να προσπερναει πατα φρενο και κανε δεξιά να τον αφήσεις να απομακρυνθει...οταν καποιος χτυπαει καποιον αλλο απο πισω σημαινει οτι δεν ειχε αφήσει αρκετο χώρο ώστε να εχει την ευκαιρια να αντιδράσει οταν χρειαστεί...

επισης η αποψη μου ειναι οτι επρεπε να πατησεις τερμα φρενο (ελπιζω να ειχε ΑΒS το αυτοκινητό σου) και να κοψεις δεξιά, έτσι θα κερδιζες λιγα μετρα και μπορει να μην τον είχες χτυπήσει...

έπρεπε-ξεέπρεπε δεν έχει σημασία πια και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τη μαλώνετε εφόσον θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα ανά πάσα μη αναμενόμενη χρονική στιγμή. Ας κρατήσουμε τα 'εγώ θα έκανα αυτό, γιατί δεν έκανες το άλλο' κ.ο.κ. για τον εαυτό μας. Σημασία έχει που είναι όλοι καλά. Τώρα για το πώς θα αντιμετωπίσει στο μέλλον παρόμοιες καταστάσεις, η ίδια το ξέρει καλύτερα απ'όλους.