Όσο ωραίες εμπειρίες κι αν έχει κανείς πίσω από το τιμόνι, ποτέ δεν είναι αρκετές αν δεν έχει νιώσει ακραίες συγκινήσεις και από το διπλανό κάθισμα. Είχα την τύχη να καθίσω δίπλα σε δύο πρωταθλητές αγώνων. Ο ένας ήταν ο Παύλος Μοσχούτης (τον θυμάστε με τα 323 GTR;) αλλά με έκανε μια σύντομη βόλτα με ένα Nissan Almera sedan και δεν κατάλαβα τίποτα από το ταλέντο του . Ο άλλος ήταν ο Σώτος Κοκκίνης αλλά και σε αυτή την περίπτωση, μάλλον δεν ασχολήθηκε να εντυπωσιάσει έναν αδαή και προσπέρασε.
Πάνω από αυτούς, βάζω τον ελάχιστα γνωστό Ιωάννη Τσιγκρή, νυν συντάκτη του Drive. Θεωρώ ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα χαμένα ταλέντα του ευρωπαϊκού χώρου. Στον ειδικό τύπο, τον θεωρούν ως τον ταχύτερο, μαζί ίσως με τον Χατζηπαναγιώτου (ΣΧ) των 4Τροχών. Μιλάμε για απίστευτο χερά, με ειδικότητα στην κίνηση του αυτοκινήτου με το πλάι. Μοντέλα που προσωπικά τα θεωρούσα υποστροφικά (π.χ. Leon 20VT), με έκανε να τα δω με άλλο μάτι. Αλλά δεν είναι μόνο θεαματικός, είναι και ταχύτατος.
Ανάβαση Θίσβης 2002 και ο Οικονομίδης της MEVA POWER τού παραχωρεί το χωμάτινο Subaru του Χατζητσοπάνη. Φορώντας ασφάλτινες αναρτήσεις και λάστιχα, ο Τσιγκρής το οδηγεί πρώτη φορά στα 3 ελεύθερα περάσματα του Σαββάτου. Τη στιγμή που οι άλλοι οδηγοί προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τις λεπτομέρειες της διαδρομής που θα έκαναν τη διαφορά, αυτός μάθαινε το αυτοκίνητο. Όσοι έχετε ασχοληθεί με τις αναβάσεις και τις μικρές τους διαφορές, θα λέγατε ότι ήταν χαμένος από χέρι. Να σημειώσω ότι δεν έχει εμπειρία από αγωνιστικά, οπότε φανταστείτε πόσο θα έπρεπε να προπονηθεί για να 'μάθει' την έξτρα πρόσφυση που προσφέρουν τα σλικ λάστιχα, το πόσο ευαίσθητα είναι στο όριο...
Την επόμενη μέρα, γράφει 4ο χρόνο γενικής και 2ο στην κατηγορία Ν, μπροστά από Σπάρταλη και Πατσουρέα που ξέρουν τα EVO σαν το πίσω μέρος του χεριού τους. Με ελάχιστη εμπειρία ενός χωμάτινου αυτοκινήτου :eek:
Επόμενος χεράς ήταν ένας καραβανάς που είχα στη Χίο. Όπλο του η Ε30 320is ή αλλιώς ιταλική Μ3. Δίλιτρο μοτέρ της Μ Power και στήσιμο Μ3. Όσοι από Χίο, ας θυμηθούν τις στροφές από τα Καρδάμυλα μέχρι το Βροντάδο. Δε θα μιλήσω για το χρόνο (που ήταν κάπου στα 12 λεπτά) αλλά για την παρατεταμένη και ηθελημένη πλαγιολίσθηση με 120+ km/h . Πώς μπορεί τώρα και επιβιώνει με το Focus RS; Κορυφαίο ναι, αλλά προσθιοκίνητο .
Σας ευχαριστώ όλους για τις αξέχαστες στιγμές

Όσο ωραίες εμπειρίες κι αν έχει κανείς πίσω από το τιμόνι, ποτέ δεν είναι αρκετές αν δεν έχει νιώσει ακραίες συγκινήσεις και από το διπλανό κάθισμα. Είχα την τύχη να καθίσω δίπλα σε δύο πρωταθλητές αγώνων. Ο ένας ήταν ο Παύλος Μοσχούτης (τον θυμάστε με τα 323 GTR;) αλλά με έκανε μια σύντομη βόλτα με ένα Nissan Almera sedan και δεν κατάλαβα τίποτα από το ταλέντο του . Ο άλλος ήταν ο Σώτος Κοκκίνης αλλά και σε αυτή την περίπτωση, μάλλον δεν ασχολήθηκε να εντυπωσιάσει έναν αδαή και προσπέρασε.
Πάνω από αυτούς, βάζω τον ελάχιστα γνωστό Ιωάννη Τσιγκρή, νυν συντάκτη του Drive. Θεωρώ ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα χαμένα ταλέντα του ευρωπαϊκού χώρου. Στον ειδικό τύπο, τον θεωρούν ως τον ταχύτερο, μαζί ίσως με τον Χατζηπαναγιώτου (ΣΧ) των 4Τροχών. Μιλάμε για απίστευτο χερά, με ειδικότητα στην κίνηση του αυτοκινήτου με το πλάι. Μοντέλα που προσωπικά τα θεωρούσα υποστροφικά (π.χ. Leon 20VT), με έκανε να τα δω με άλλο μάτι. Αλλά δεν είναι μόνο θεαματικός, είναι και ταχύτατος.
Ανάβαση Θίσβης 2002 και ο Οικονομίδης της MEVA POWER τού παραχωρεί το χωμάτινο Subaru του Χατζητσοπάνη. Φορώντας ασφάλτινες αναρτήσεις και λάστιχα, ο Τσιγκρής το οδηγεί πρώτη φορά στα 3 ελεύθερα περάσματα του Σαββάτου. Τη στιγμή που οι άλλοι οδηγοί προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τις λεπτομέρειες της διαδρομής που θα έκαναν τη διαφορά, αυτός μάθαινε το αυτοκίνητο. Όσοι έχετε ασχοληθεί με τις αναβάσεις και τις μικρές τους διαφορές, θα λέγατε ότι ήταν χαμένος από χέρι. Να σημειώσω ότι δεν έχει εμπειρία από αγωνιστικά, οπότε φανταστείτε πόσο θα έπρεπε να προπονηθεί για να 'μάθει' την έξτρα πρόσφυση που προσφέρουν τα σλικ λάστιχα, το πόσο ευαίσθητα είναι στο όριο...
Την επόμενη μέρα, γράφει 4ο χρόνο γενικής και 2ο στην κατηγορία Ν, μπροστά από Σπάρταλη και Πατσουρέα που ξέρουν τα EVO σαν το πίσω μέρος του χεριού τους. Με ελάχιστη εμπειρία ενός χωμάτινου αυτοκινήτου :eek:
Επόμενος χεράς ήταν ένας καραβανάς που είχα στη Χίο. Όπλο του η Ε30 320is ή αλλιώς ιταλική Μ3. Δίλιτρο μοτέρ της Μ Power και στήσιμο Μ3. Όσοι από Χίο, ας θυμηθούν τις στροφές από τα Καρδάμυλα μέχρι το Βροντάδο. Δε θα μιλήσω για το χρόνο (που ήταν κάπου στα 12 λεπτά) αλλά για την παρατεταμένη και ηθελημένη πλαγιολίσθηση με 120+ km/h . Πώς μπορεί τώρα και επιβιώνει με το Focus RS; Κορυφαίο ναι, αλλά προσθιοκίνητο .
Σας ευχαριστώ όλους για τις αξέχαστες στιγμές

Όσο ωραίες εμπειρίες κι αν έχει κανείς πίσω από το τιμόνι, ποτέ δεν είναι αρκετές αν δεν έχει νιώσει ακραίες συγκινήσεις και από το διπλανό κάθισμα. Είχα την τύχη να καθίσω δίπλα σε δύο πρωταθλητές αγώνων. Ο ένας ήταν ο Παύλος Μοσχούτης (τον θυμάστε με τα 323 GTR;) αλλά με έκανε μια σύντομη βόλτα με ένα Nissan Almera sedan και δεν κατάλαβα τίποτα από το ταλέντο του . Ο άλλος ήταν ο Σώτος Κοκκίνης αλλά και σε αυτή την περίπτωση, μάλλον δεν ασχολήθηκε να εντυπωσιάσει έναν αδαή και προσπέρασε.
Πάνω από αυτούς, βάζω τον ελάχιστα γνωστό Ιωάννη Τσιγκρή, νυν συντάκτη του Drive. Θεωρώ ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα χαμένα ταλέντα του ευρωπαϊκού χώρου. Στον ειδικό τύπο, τον θεωρούν ως τον ταχύτερο, μαζί ίσως με τον Χατζηπαναγιώτου (ΣΧ) των 4Τροχών. Μιλάμε για απίστευτο χερά, με ειδικότητα στην κίνηση του αυτοκινήτου με το πλάι. Μοντέλα που προσωπικά τα θεωρούσα υποστροφικά (π.χ. Leon 20VT), με έκανε να τα δω με άλλο μάτι. Αλλά δεν είναι μόνο θεαματικός, είναι και ταχύτατος.
Ανάβαση Θίσβης 2002 και ο Οικονομίδης της MEVA POWER τού παραχωρεί το χωμάτινο Subaru του Χατζητσοπάνη. Φορώντας ασφάλτινες αναρτήσεις και λάστιχα, ο Τσιγκρής το οδηγεί πρώτη φορά στα 3 ελεύθερα περάσματα του Σαββάτου. Τη στιγμή που οι άλλοι οδηγοί προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τις λεπτομέρειες της διαδρομής που θα έκαναν τη διαφορά, αυτός μάθαινε το αυτοκίνητο. Όσοι έχετε ασχοληθεί με τις αναβάσεις και τις μικρές τους διαφορές, θα λέγατε ότι ήταν χαμένος από χέρι. Να σημειώσω ότι δεν έχει εμπειρία από αγωνιστικά, οπότε φανταστείτε πόσο θα έπρεπε να προπονηθεί για να 'μάθει' την έξτρα πρόσφυση που προσφέρουν τα σλικ λάστιχα, το πόσο ευαίσθητα είναι στο όριο...
Την επόμενη μέρα, γράφει 4ο χρόνο γενικής και 2ο στην κατηγορία Ν, μπροστά από Σπάρταλη και Πατσουρέα που ξέρουν τα EVO σαν το πίσω μέρος του χεριού τους. Με ελάχιστη εμπειρία ενός χωμάτινου αυτοκινήτου :eek:
Επόμενος χεράς ήταν ένας καραβανάς που είχα στη Χίο. Όπλο του η Ε30 320is ή αλλιώς ιταλική Μ3. Δίλιτρο μοτέρ της Μ Power και στήσιμο Μ3. Όσοι από Χίο, ας θυμηθούν τις στροφές από τα Καρδάμυλα μέχρι το Βροντάδο. Δε θα μιλήσω για το χρόνο (που ήταν κάπου στα 12 λεπτά) αλλά για την παρατεταμένη και ηθελημένη πλαγιολίσθηση με 120+ km/h . Πώς μπορεί τώρα και επιβιώνει με το Focus RS; Κορυφαίο ναι, αλλά προσθιοκίνητο .
Σας ευχαριστώ όλους για τις αξέχαστες στιγμές