Έρχεται, που λες, φίλε Συνστρίφτη, η εκείνη νυξ εκ του παρελθόντος και, έχοντας κανονίσει εκ των προτέρων βραδινή περιπολία-επιδρομή στα παράλια με τα καταδιωκτικά-αναχαιτιστικά του φίλου-Φώτη και του φίλου-Κώστα, εξορμούμε επί το έργον...

Τούτο είναι του φίλου-Κώστα. Το γνωστό, που έχω ξαναναφέρει. Έξω από το σκοτάδι φαίνεται το χαρακτηριστικότερο σημείο της ταυτότητάς του: Η Πτέρυξ η Οπισθία. Το υπόλοιπο χάνεται μέσα στη νύχτα και μπροστά από τα παρμπρίζ σχεδόν όλων των οχτρών...

Αυτό πάλι είναι του φίλου-Φώτη. Σε μπλου ηλεκτρίκ. Προτιμά να ξεπροβάλλει τη μουσούδα του έξω από το Σκοτεινό Άγνωστο, αναζητώντας τη βραδινή του λεία...

Η αναπνοή είναι εκ των ων ουκ άνευ και για τα δυο τους, που βαριανασαίνουν χαρακτηριστικά (τσαφ και μπουμ, οι μπαλωθιές από σκάστρες και μπουριά...)

Και είπαμε...Το αίμα νερό δε γίνεται! Συγγενείς εξ αίματος ελλοχεύουν στο σκοτάδι... Κάποιο σαλονάτο, χλιδάτο, κλασάτο Γερμανούχτεν θα περάσει, δε θα περάσει;; Χεχεχε...

Συσπειρωμένα στα 4 ηρωικά ελαστικά τους, τα αιλουροειδή σαρκοβόρα, με τις αεροτόμ (πώς λέμε Αεροφλότ...) ενδεικτικές των διαθέσεών τους, καραδοκούν εν τη σκοτία...

-Ρε, συ; Θα περάσει τίποτα ή θα φωτογραφιζόμαστε όλη νύχτα σα μοντέλες;;

Μπορεί το ασημί να φοράει πολλή και καλή πραμάτεια, αλλά και το μπλου δεν είναι ακριβώς 'άοπλο'. Τα αγωνιάρικα Silverstone (με 200 τελική, περικαλώ) και η μπουρούκλα της HKS, εσκεμμένα αγνώστων λοιπών στοιχείων, δίνουν το στίγμα...

Η Michelle Mouton της παρέας... Χρειάστηκε ενθάρρυνση, για να καθίσει στο cockpit του ATF (Advanced Tactical Fighter), αλλά μετά χρειάστηκε να την μεταπείσουμε, για να βγεί...

Αυτά ή τουλάχιστον, κάποια από αυτά, που συνέβησαν τη νύχτα εκείνης της Παρασκευής, φίλε Συνστρίφτη... Τα υπόλοιπα δεν είναι προς περιγραφήν...
Ευτυχώς, που είναι καλοί φίλοι και οι δύο (τρεις) τους, αλλιώς θα έβγαζα τη Λεόνα από τη φωλιά της και θα τους κατακρεουργούσα ανηλεώς! Αμ, πώς;!

Έρχεται, που λες, φίλε Συνστρίφτη, η εκείνη νυξ εκ του παρελθόντος και, έχοντας κανονίσει εκ των προτέρων βραδινή περιπολία-επιδρομή στα παράλια με τα καταδιωκτικά-αναχαιτιστικά του φίλου-Φώτη και του φίλου-Κώστα, εξορμούμε επί το έργον...

Τούτο είναι του φίλου-Κώστα. Το γνωστό, που έχω ξαναναφέρει. Έξω από το σκοτάδι φαίνεται το χαρακτηριστικότερο σημείο της ταυτότητάς του: Η Πτέρυξ η Οπισθία. Το υπόλοιπο χάνεται μέσα στη νύχτα και μπροστά από τα παρμπρίζ σχεδόν όλων των οχτρών...

Αυτό πάλι είναι του φίλου-Φώτη. Σε μπλου ηλεκτρίκ. Προτιμά να ξεπροβάλλει τη μουσούδα του έξω από το Σκοτεινό Άγνωστο, αναζητώντας τη βραδινή του λεία...

Η αναπνοή είναι εκ των ων ουκ άνευ και για τα δυο τους, που βαριανασαίνουν χαρακτηριστικά (τσαφ και μπουμ, οι μπαλωθιές από σκάστρες και μπουριά...)

Και είπαμε...Το αίμα νερό δε γίνεται! Συγγενείς εξ αίματος ελλοχεύουν στο σκοτάδι... Κάποιο σαλονάτο, χλιδάτο, κλασάτο Γερμανούχτεν θα περάσει, δε θα περάσει;; Χεχεχε...

Συσπειρωμένα στα 4 ηρωικά ελαστικά τους, τα αιλουροειδή σαρκοβόρα, με τις αεροτόμ (πώς λέμε Αεροφλότ...) ενδεικτικές των διαθέσεών τους, καραδοκούν εν τη σκοτία...

-Ρε, συ; Θα περάσει τίποτα ή θα φωτογραφιζόμαστε όλη νύχτα σα μοντέλες;;

Μπορεί το ασημί να φοράει πολλή και καλή πραμάτεια, αλλά και το μπλου δεν είναι ακριβώς 'άοπλο'. Τα αγωνιάρικα Silverstone (με 200 τελική, περικαλώ) και η μπουρούκλα της HKS, εσκεμμένα αγνώστων λοιπών στοιχείων, δίνουν το στίγμα...

Η Michelle Mouton της παρέας... Χρειάστηκε ενθάρρυνση, για να καθίσει στο cockpit του ATF (Advanced Tactical Fighter), αλλά μετά χρειάστηκε να την μεταπείσουμε, για να βγεί...

Αυτά ή τουλάχιστον, κάποια από αυτά, που συνέβησαν τη νύχτα εκείνης της Παρασκευής, φίλε Συνστρίφτη... Τα υπόλοιπα δεν είναι προς περιγραφήν...
Ευτυχώς, που είναι καλοί φίλοι και οι δύο (τρεις) τους, αλλιώς θα έβγαζα τη Λεόνα από τη φωλιά της και θα τους κατακρεουργούσα ανηλεώς! Αμ, πώς;!

Έρχεται, που λες, φίλε Συνστρίφτη, η εκείνη νυξ εκ του παρελθόντος και, έχοντας κανονίσει εκ των προτέρων βραδινή περιπολία-επιδρομή στα παράλια με τα καταδιωκτικά-αναχαιτιστικά του φίλου-Φώτη και του φίλου-Κώστα, εξορμούμε επί το έργον...

Τούτο είναι του φίλου-Κώστα. Το γνωστό, που έχω ξαναναφέρει. Έξω από το σκοτάδι φαίνεται το χαρακτηριστικότερο σημείο της ταυτότητάς του: Η Πτέρυξ η Οπισθία. Το υπόλοιπο χάνεται μέσα στη νύχτα και μπροστά από τα παρμπρίζ σχεδόν όλων των οχτρών...

Αυτό πάλι είναι του φίλου-Φώτη. Σε μπλου ηλεκτρίκ. Προτιμά να ξεπροβάλλει τη μουσούδα του έξω από το Σκοτεινό Άγνωστο, αναζητώντας τη βραδινή του λεία...

Η αναπνοή είναι εκ των ων ουκ άνευ και για τα δυο τους, που βαριανασαίνουν χαρακτηριστικά (τσαφ και μπουμ, οι μπαλωθιές από σκάστρες και μπουριά...)

Και είπαμε...Το αίμα νερό δε γίνεται! Συγγενείς εξ αίματος ελλοχεύουν στο σκοτάδι... Κάποιο σαλονάτο, χλιδάτο, κλασάτο Γερμανούχτεν θα περάσει, δε θα περάσει;; Χεχεχε...

Συσπειρωμένα στα 4 ηρωικά ελαστικά τους, τα αιλουροειδή σαρκοβόρα, με τις αεροτόμ (πώς λέμε Αεροφλότ...) ενδεικτικές των διαθέσεών τους, καραδοκούν εν τη σκοτία...

-Ρε, συ; Θα περάσει τίποτα ή θα φωτογραφιζόμαστε όλη νύχτα σα μοντέλες;;

Μπορεί το ασημί να φοράει πολλή και καλή πραμάτεια, αλλά και το μπλου δεν είναι ακριβώς 'άοπλο'. Τα αγωνιάρικα Silverstone (με 200 τελική, περικαλώ) και η μπουρούκλα της HKS, εσκεμμένα αγνώστων λοιπών στοιχείων, δίνουν το στίγμα...

Η Michelle Mouton της παρέας... Χρειάστηκε ενθάρρυνση, για να καθίσει στο cockpit του ATF (Advanced Tactical Fighter), αλλά μετά χρειάστηκε να την μεταπείσουμε, για να βγεί...

Αυτά ή τουλάχιστον, κάποια από αυτά, που συνέβησαν τη νύχτα εκείνης της Παρασκευής, φίλε Συνστρίφτη... Τα υπόλοιπα δεν είναι προς περιγραφήν...
Ευτυχώς, που είναι καλοί φίλοι και οι δύο (τρεις) τους, αλλιώς θα έβγαζα τη Λεόνα από τη φωλιά της και θα τους κατακρεουργούσα ανηλεώς! Αμ, πώς;!

Καλοί μου φίλοι, φίλοι μου καλοί: Ο 'ποιητής' ούτε ποιητής είναι ούτε 'συγγραφέας'. Του τη δίνει κάτι φορές και γράφει τίποτα κατεβατά. Αυτό είν'όλο. Μην περιμένετε το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής μας από κάθε κουτουράδα που μου'ρχεται να γράψω. Αυτό δεν το'χω βρεί και μάλλον θα το ψάχνω για πολύ ακόμα...
Έτυχε να περάσουμε καλά εκείνο το βράδυ, το'γραψα, αυτό είν'όλο... Μη μ'επιφορτίζετε μ'ευθύνες λογοτεχνικές... Όχι είμαι λογοτέχνης. Χρήστης, όπως ούλοι, είμαι.

Δε γνωρίζω, φίλε. Με κυνήγαγε να με πιάσει και πολέμαγα να του φύγω. Πού να βρω καιρό να ρωτήσω αδιακρισίες...

Οκ. Το ασημί είχα.