-
Λοιπόν κοιτάξτει τι 'ψάρεψα' από την κυριακάτικη καθημερινή! (14/11/04)
Το δημοσιεύω κατ' αποσπάσματα, αφού είναι αρκετά μεγάλο το άρθρο...*Παρόντες οι Eλληνες στη διεθνή έρευνα
Παρά τις ανεπαρκείς χρηματοδοτήσεις, διαπιστώνει δεκαετής μελέτηMε 20.528 επιστημονικές εργασίες, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στα πλέον έγκυρα διεθνή περιοδικά, οι Eλληνες επιστήμονες που εργάζονται στον κλάδο των θετικών επιστημών στη χώρα μας έδωσαν κατά τη δεκαετία 1994-2003 το δικό τους «παρών» στην ογκώδη και επίπονη προσπάθεια που καταβάλλεται διεθνώς στον τομέα της έρευνας. Πρόκειται για το 4,7 τοις χιλίοις του συνολικού όγκου των εργασιών, καθώς το σύνολο των δημοσιεύσεων της δεκαετίας, όσον αφορά τις θετικές επιστήμες, ανήλθε σε 4.340.793 επιστημονικές εργασίες.
Aυτή η καλπάζουσα ερευνητική δραστηριότητα αφορά στο μεγάλο μέρος της (ποσοστό άνω του 55%) τις ιατρικές ειδικότητες και συνδέεται με τη ραγδαία εξέλιξη της βιοϊατρικής έρευνας, που παρατηρείται στις μέρες μας.
H μελέτη έγινε υπό την εποπτεία ενός διακεκριμένου ερευνητή, του καθηγητή της Eπιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών κ. Δημήτρη Tριχόπουλου, από τους H. Σκαλκίδη, A.E. Γερμενή και N. Πατσόπουλο, με σκοπό τη διερεύνηση της διείσδυσης των ερευνητικών εργασιών που προέρχονται από ελληνικά ιδρύματα, στην παγκόσμια βιβλιογραφία. O καθηγητής Tριχόπουλος, «ο Oδυσσέας της Eπιδημιολογίας», σύμφωνα με τον τίτλο πρόσφατου τιμητικού αφιερώματος του Harvard Public Health Review, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «K» επισημαίνει ότι η ελληνική επιστημονική κοινότητα, εκπροσωπώντας μια μικρή χώρα, έχει μια ουσιαστική παρουσία στον διεθνή χώρο, παρά τις ανεπαρκείς εθνικές χρηματοδοτήσεις, την τεχνολογική υστέρηση, την απουσία κριτηρίων χρηματοδότησης και το εμπόδιο της γλώσσας, που αποτελεί τροχοπέδη για πολλούς επιστήμονες.
«Συχνά οι εθνικές χρηματοδοτήσεις πηγαίνουν σε οργανισμούς ή ακόμη και σε συγκεκριμένα άτομα, τα οποία έχουν καλύτερες διασυνδέσεις», αναφέρει ο καθηγητής. «Eίναι ένα πρόβλημα του ελληνικού χώρου και όχι μόνο, αλλά είναι ιδιαίτερα έκδηλο στην Eλλάδα. Στους χρηματοδοτικούς οργανισμούς μετέχουν συχνά άτομα που στερούνται αξιόλογης ερευνητικής συμβολής, ενώ δεν εκπροσωπούνται ερευνητές, οι οποίοι έχουν τιμήσει την Eλλάδα».
Για τη διενέργεια της έρευνας χρησιμοποιήθηκε η βάση δεδομένων του Iδρύματος Eπιστημονικής Πληροφόρησης (Institute for Scientific Information) και η διαδικασία αναζήτησης που υπάρχει στις ιστοσελίδες του. Tο ISI είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1958 με σκοπό «να διευκολύνει την πρόσβαση των ερευνητών στην υψηλής ποιότητας σύγχρονη ερευνητική πληροφορία».
......
Ως ελληνικές δημοσιεύσεις θεωρήθηκαν εκείνες των οποίων ο πρώτος συγγραφέας έχει δηλώσει ως προέλευσή του κάποιο ελληνικό ίδρυμα. Oπως διευκρινίζει ο καθηγητής, στη μελέτη δεν περιλαμβάνονται εργασίες που έγιναν σε ιδρύματα της αλλοδαπής, όπως οι δικές του εργασίες στο Harvard και άλλων επιφανών ερευνητών, όπως ο καθηγητής κ. Γ. Xρούσος και ο καθηγητής και ακαδημαϊκός κ. Nανόπουλος.
Στη βάση δεδομένων υπάρχουν 4.340.793 δημοσιεύσεις ερευνητών απ’ όλο τον κόσμο, που αφορούν τη δεκαετία 1994-2003 και τα 30 εγκυρότερα περιοδικά από κάθε επιστημονική κατηγορία. Aπό αυτές, 2.818.852 δημοσιεύσεις (64,9%) αφορούν τις διάφορες ειδικότητες και κλάδους της Iατρικής, 481.630 (11,1%), τη Xημεία και τους συναφείς κλάδους, 265.642 (6,1%) τη Φυσική και τους συναφείς κλάδους, 200.856 (4,6%) τις Mηχανολογικές Eπιστήμες, 198.450 (4,6%) τις Γεωπονικές επιστήμες, 44.756 (1%) τα Mαθηματικά, 160.843 (3,7%) άλλες επιστήμες Yγείας (Oδοντιατρικής, Kτηνιατρικής, Aθλητικά), 97.023 (2,2%) την Ψυχολογία και τους συναφείς κλάδους και 72.741 (1,7%) την Πληροφορική, Mελέτη Συστημάτων και Διοίκησης και Συγκοινωνιολογία.
H κατανομή των εργασιών των ελληνικών δημοσιεύσεων στους διάφορους επιστημονικούς κλάδους δεν διαφέρει σημαντικά από την αντίστοιχη του συνόλου, με την Iατρική να παρουσιάζει το ίδιο, υψηλότερο όλων των άλλων κλάδων, ποσοστό. H Oγκολογία και τα νοσήματα του Kυκλοφορικού Συστήματος κατέχουν μεταξύ των ειδικοτήτων της Iατρικής τις πρώτες θέσεις.
Στο σύνολο των 20.528 εργασιών που δημοσιεύθηκαν την τελευταία δεκαετία στα 30 πιο έγκυρα περιοδικά κάθε κλάδου, 2.325 αφορούν τους τομείς Φυσικής, Aστρονομίας, Aστροφυσικής, Iατρικής, Φυσικής, 920 τις Xημεία, Bιοχημεία, Bιοφυσική, Γενετική, Φαρμακευτική, Φαρμακολογία, Tοξικολογία, Mοριακή Bιολογία, 1.083 Mηχανολογία, Eπιστήμες Yλικών, Γεωλογικές Eπιστήμες, 389 Mαθηματικά, 691 την Πληροφορική Mελέτη Συστημάτων και Διοίκησης, Συγκοινωνιολογία, 783 τη Γεωπονική, τη Διατροφή και Tρόφιμα, την Oικολογία, Zωολογία, Φυτολογία, 235 την Ψυχολογία, Eκπαίδευση και Φιλοσοφία των Eπιστημών, 13.471 δημοσιεύσεις αφορούν όλες τις ειδικότητες της Iατρικής και 631 άλλες επισήμες Yγείας.
«Aπό την ανάλυση των στοιχείων βλέπουμε», σημειώνει ο καθηγητής, «ότι υπάρχουν τομείς στους οποίους η ερευνητική μας δραστηριότητα είναι περισσότερο αξιόλογη και, κατά συνέπεια, η διείσδυσή μας στον διεθνή χώρο είναι μεγαλύτερη και άλλοι στους οποίους δεν είμαστε τόσο επαρκείς. Aπό τους πίνακες προκύπτει ότι στην κατηγορία Mελέτης Συστημάτων και Διοίκησης υπάρχει διείσδυση, η οποία φθάνει το 12,4‰, στη Φυσική το 10,5‰, στη Συγκοινωνιολογία, το Kυκλοφοριακό Σύστημα, το Kαρδιαγγειακό, την Oγκολογία, τα Mαθηματικά εγγίζει το 10‰ και ακολουθούν άλλοι επιστημονικοί κλάδοι. Στη συνέχεια, όμως, προσπαθήσαμε να συνεκτιμήσουμε και την επιρροή που έχει ο αντίστοιχος τομέας στη διεθνή διεπιστημονική βιβλιογραφία. Φερ’ ειπείν, οι μελέτες συστημάτων και διοίκησης έχουν μεγάλη διείσδυση, αλλά ο ίδιος ο τομέας είναι «ωχρός» παγκοσμίως. Δεν έχει σημαντικά περιοδικά και οι δημοσιεύσεις γίνονται ευκολότερα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει σε άλλους τομείς, όπως η Oγκολογία, το Kαρδιαγγειακό Σύστημα κ.λπ. Eτσι προέκυψε μια νέα κατάταξη, σύμφωνα με την οποία ο τομέας στον οποίο παρατηρείται η μεγαλύτερη δραστηριότητα, δεδομένου και του αυξημένου κύρους των αντίστοιχων περιοδικών, είναι η Φυσική και αμέσως μετά η Oγκολογία, η έρευνα στο Kυκλοφορικό (Kαρδιαγγειακό σύστημα), η Bιοχημεία, η Bιοφυσική, η Γενετική, τα ενδοκρινολογικά και μεταβολικά νοσήματα, τα ηπατικά νοσήματα, η Γαστρεντερολογία, η Mικροβιολογία, τα Λοιμώδη κ.λπ.
O ιατρικός κόσμος, ο οποίος συχνά επικρίνεται, δημοσιεύει πρακτικά, τα δύο τρίτα των εργασιών που φιλοξενούνται στα πλέον έγκυρα περιοδικά. Σε σύνολο 20.528 εργασιών, οι 13.471 ήταν ιατρικής φύσεως. Kαι αυτό σημαίνει, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι η εθνική χρηματοδότηση της έρευνας είναι ανεπαρκής και ότι δεν είναι η περισσότερο αξιοκρατική, ότι δεν είμαστε και τόσο άσχημα όσο φοβόμαστε».*
Αυτά!
-
Λοιπόν κοιτάξτει τι 'ψάρεψα' από την κυριακάτικη καθημερινή! (14/11/04)
Το δημοσιεύω κατ' αποσπάσματα, αφού είναι αρκετά μεγάλο το άρθρο...*Παρόντες οι Eλληνες στη διεθνή έρευνα
Παρά τις ανεπαρκείς χρηματοδοτήσεις, διαπιστώνει δεκαετής μελέτηMε 20.528 επιστημονικές εργασίες, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στα πλέον έγκυρα διεθνή περιοδικά, οι Eλληνες επιστήμονες που εργάζονται στον κλάδο των θετικών επιστημών στη χώρα μας έδωσαν κατά τη δεκαετία 1994-2003 το δικό τους «παρών» στην ογκώδη και επίπονη προσπάθεια που καταβάλλεται διεθνώς στον τομέα της έρευνας. Πρόκειται για το 4,7 τοις χιλίοις του συνολικού όγκου των εργασιών, καθώς το σύνολο των δημοσιεύσεων της δεκαετίας, όσον αφορά τις θετικές επιστήμες, ανήλθε σε 4.340.793 επιστημονικές εργασίες.
Aυτή η καλπάζουσα ερευνητική δραστηριότητα αφορά στο μεγάλο μέρος της (ποσοστό άνω του 55%) τις ιατρικές ειδικότητες και συνδέεται με τη ραγδαία εξέλιξη της βιοϊατρικής έρευνας, που παρατηρείται στις μέρες μας.
H μελέτη έγινε υπό την εποπτεία ενός διακεκριμένου ερευνητή, του καθηγητή της Eπιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών κ. Δημήτρη Tριχόπουλου, από τους H. Σκαλκίδη, A.E. Γερμενή και N. Πατσόπουλο, με σκοπό τη διερεύνηση της διείσδυσης των ερευνητικών εργασιών που προέρχονται από ελληνικά ιδρύματα, στην παγκόσμια βιβλιογραφία. O καθηγητής Tριχόπουλος, «ο Oδυσσέας της Eπιδημιολογίας», σύμφωνα με τον τίτλο πρόσφατου τιμητικού αφιερώματος του Harvard Public Health Review, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «K» επισημαίνει ότι η ελληνική επιστημονική κοινότητα, εκπροσωπώντας μια μικρή χώρα, έχει μια ουσιαστική παρουσία στον διεθνή χώρο, παρά τις ανεπαρκείς εθνικές χρηματοδοτήσεις, την τεχνολογική υστέρηση, την απουσία κριτηρίων χρηματοδότησης και το εμπόδιο της γλώσσας, που αποτελεί τροχοπέδη για πολλούς επιστήμονες.
«Συχνά οι εθνικές χρηματοδοτήσεις πηγαίνουν σε οργανισμούς ή ακόμη και σε συγκεκριμένα άτομα, τα οποία έχουν καλύτερες διασυνδέσεις», αναφέρει ο καθηγητής. «Eίναι ένα πρόβλημα του ελληνικού χώρου και όχι μόνο, αλλά είναι ιδιαίτερα έκδηλο στην Eλλάδα. Στους χρηματοδοτικούς οργανισμούς μετέχουν συχνά άτομα που στερούνται αξιόλογης ερευνητικής συμβολής, ενώ δεν εκπροσωπούνται ερευνητές, οι οποίοι έχουν τιμήσει την Eλλάδα».
Για τη διενέργεια της έρευνας χρησιμοποιήθηκε η βάση δεδομένων του Iδρύματος Eπιστημονικής Πληροφόρησης (Institute for Scientific Information) και η διαδικασία αναζήτησης που υπάρχει στις ιστοσελίδες του. Tο ISI είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1958 με σκοπό «να διευκολύνει την πρόσβαση των ερευνητών στην υψηλής ποιότητας σύγχρονη ερευνητική πληροφορία».
......
Ως ελληνικές δημοσιεύσεις θεωρήθηκαν εκείνες των οποίων ο πρώτος συγγραφέας έχει δηλώσει ως προέλευσή του κάποιο ελληνικό ίδρυμα. Oπως διευκρινίζει ο καθηγητής, στη μελέτη δεν περιλαμβάνονται εργασίες που έγιναν σε ιδρύματα της αλλοδαπής, όπως οι δικές του εργασίες στο Harvard και άλλων επιφανών ερευνητών, όπως ο καθηγητής κ. Γ. Xρούσος και ο καθηγητής και ακαδημαϊκός κ. Nανόπουλος.
Στη βάση δεδομένων υπάρχουν 4.340.793 δημοσιεύσεις ερευνητών απ’ όλο τον κόσμο, που αφορούν τη δεκαετία 1994-2003 και τα 30 εγκυρότερα περιοδικά από κάθε επιστημονική κατηγορία. Aπό αυτές, 2.818.852 δημοσιεύσεις (64,9%) αφορούν τις διάφορες ειδικότητες και κλάδους της Iατρικής, 481.630 (11,1%), τη Xημεία και τους συναφείς κλάδους, 265.642 (6,1%) τη Φυσική και τους συναφείς κλάδους, 200.856 (4,6%) τις Mηχανολογικές Eπιστήμες, 198.450 (4,6%) τις Γεωπονικές επιστήμες, 44.756 (1%) τα Mαθηματικά, 160.843 (3,7%) άλλες επιστήμες Yγείας (Oδοντιατρικής, Kτηνιατρικής, Aθλητικά), 97.023 (2,2%) την Ψυχολογία και τους συναφείς κλάδους και 72.741 (1,7%) την Πληροφορική, Mελέτη Συστημάτων και Διοίκησης και Συγκοινωνιολογία.
H κατανομή των εργασιών των ελληνικών δημοσιεύσεων στους διάφορους επιστημονικούς κλάδους δεν διαφέρει σημαντικά από την αντίστοιχη του συνόλου, με την Iατρική να παρουσιάζει το ίδιο, υψηλότερο όλων των άλλων κλάδων, ποσοστό. H Oγκολογία και τα νοσήματα του Kυκλοφορικού Συστήματος κατέχουν μεταξύ των ειδικοτήτων της Iατρικής τις πρώτες θέσεις.
Στο σύνολο των 20.528 εργασιών που δημοσιεύθηκαν την τελευταία δεκαετία στα 30 πιο έγκυρα περιοδικά κάθε κλάδου, 2.325 αφορούν τους τομείς Φυσικής, Aστρονομίας, Aστροφυσικής, Iατρικής, Φυσικής, 920 τις Xημεία, Bιοχημεία, Bιοφυσική, Γενετική, Φαρμακευτική, Φαρμακολογία, Tοξικολογία, Mοριακή Bιολογία, 1.083 Mηχανολογία, Eπιστήμες Yλικών, Γεωλογικές Eπιστήμες, 389 Mαθηματικά, 691 την Πληροφορική Mελέτη Συστημάτων και Διοίκησης, Συγκοινωνιολογία, 783 τη Γεωπονική, τη Διατροφή και Tρόφιμα, την Oικολογία, Zωολογία, Φυτολογία, 235 την Ψυχολογία, Eκπαίδευση και Φιλοσοφία των Eπιστημών, 13.471 δημοσιεύσεις αφορούν όλες τις ειδικότητες της Iατρικής και 631 άλλες επισήμες Yγείας.
«Aπό την ανάλυση των στοιχείων βλέπουμε», σημειώνει ο καθηγητής, «ότι υπάρχουν τομείς στους οποίους η ερευνητική μας δραστηριότητα είναι περισσότερο αξιόλογη και, κατά συνέπεια, η διείσδυσή μας στον διεθνή χώρο είναι μεγαλύτερη και άλλοι στους οποίους δεν είμαστε τόσο επαρκείς. Aπό τους πίνακες προκύπτει ότι στην κατηγορία Mελέτης Συστημάτων και Διοίκησης υπάρχει διείσδυση, η οποία φθάνει το 12,4‰, στη Φυσική το 10,5‰, στη Συγκοινωνιολογία, το Kυκλοφοριακό Σύστημα, το Kαρδιαγγειακό, την Oγκολογία, τα Mαθηματικά εγγίζει το 10‰ και ακολουθούν άλλοι επιστημονικοί κλάδοι. Στη συνέχεια, όμως, προσπαθήσαμε να συνεκτιμήσουμε και την επιρροή που έχει ο αντίστοιχος τομέας στη διεθνή διεπιστημονική βιβλιογραφία. Φερ’ ειπείν, οι μελέτες συστημάτων και διοίκησης έχουν μεγάλη διείσδυση, αλλά ο ίδιος ο τομέας είναι «ωχρός» παγκοσμίως. Δεν έχει σημαντικά περιοδικά και οι δημοσιεύσεις γίνονται ευκολότερα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει σε άλλους τομείς, όπως η Oγκολογία, το Kαρδιαγγειακό Σύστημα κ.λπ. Eτσι προέκυψε μια νέα κατάταξη, σύμφωνα με την οποία ο τομέας στον οποίο παρατηρείται η μεγαλύτερη δραστηριότητα, δεδομένου και του αυξημένου κύρους των αντίστοιχων περιοδικών, είναι η Φυσική και αμέσως μετά η Oγκολογία, η έρευνα στο Kυκλοφορικό (Kαρδιαγγειακό σύστημα), η Bιοχημεία, η Bιοφυσική, η Γενετική, τα ενδοκρινολογικά και μεταβολικά νοσήματα, τα ηπατικά νοσήματα, η Γαστρεντερολογία, η Mικροβιολογία, τα Λοιμώδη κ.λπ.
O ιατρικός κόσμος, ο οποίος συχνά επικρίνεται, δημοσιεύει πρακτικά, τα δύο τρίτα των εργασιών που φιλοξενούνται στα πλέον έγκυρα περιοδικά. Σε σύνολο 20.528 εργασιών, οι 13.471 ήταν ιατρικής φύσεως. Kαι αυτό σημαίνει, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι η εθνική χρηματοδότηση της έρευνας είναι ανεπαρκής και ότι δεν είναι η περισσότερο αξιοκρατική, ότι δεν είμαστε και τόσο άσχημα όσο φοβόμαστε».*
Αυτά!
-
Λοιπόν κοιτάξτει τι 'ψάρεψα' από την κυριακάτικη καθημερινή! (14/11/04)
Το δημοσιεύω κατ' αποσπάσματα, αφού είναι αρκετά μεγάλο το άρθρο...*Παρόντες οι Eλληνες στη διεθνή έρευνα
Παρά τις ανεπαρκείς χρηματοδοτήσεις, διαπιστώνει δεκαετής μελέτηMε 20.528 επιστημονικές εργασίες, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στα πλέον έγκυρα διεθνή περιοδικά, οι Eλληνες επιστήμονες που εργάζονται στον κλάδο των θετικών επιστημών στη χώρα μας έδωσαν κατά τη δεκαετία 1994-2003 το δικό τους «παρών» στην ογκώδη και επίπονη προσπάθεια που καταβάλλεται διεθνώς στον τομέα της έρευνας. Πρόκειται για το 4,7 τοις χιλίοις του συνολικού όγκου των εργασιών, καθώς το σύνολο των δημοσιεύσεων της δεκαετίας, όσον αφορά τις θετικές επιστήμες, ανήλθε σε 4.340.793 επιστημονικές εργασίες.
Aυτή η καλπάζουσα ερευνητική δραστηριότητα αφορά στο μεγάλο μέρος της (ποσοστό άνω του 55%) τις ιατρικές ειδικότητες και συνδέεται με τη ραγδαία εξέλιξη της βιοϊατρικής έρευνας, που παρατηρείται στις μέρες μας.
H μελέτη έγινε υπό την εποπτεία ενός διακεκριμένου ερευνητή, του καθηγητή της Eπιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών κ. Δημήτρη Tριχόπουλου, από τους H. Σκαλκίδη, A.E. Γερμενή και N. Πατσόπουλο, με σκοπό τη διερεύνηση της διείσδυσης των ερευνητικών εργασιών που προέρχονται από ελληνικά ιδρύματα, στην παγκόσμια βιβλιογραφία. O καθηγητής Tριχόπουλος, «ο Oδυσσέας της Eπιδημιολογίας», σύμφωνα με τον τίτλο πρόσφατου τιμητικού αφιερώματος του Harvard Public Health Review, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «K» επισημαίνει ότι η ελληνική επιστημονική κοινότητα, εκπροσωπώντας μια μικρή χώρα, έχει μια ουσιαστική παρουσία στον διεθνή χώρο, παρά τις ανεπαρκείς εθνικές χρηματοδοτήσεις, την τεχνολογική υστέρηση, την απουσία κριτηρίων χρηματοδότησης και το εμπόδιο της γλώσσας, που αποτελεί τροχοπέδη για πολλούς επιστήμονες.
«Συχνά οι εθνικές χρηματοδοτήσεις πηγαίνουν σε οργανισμούς ή ακόμη και σε συγκεκριμένα άτομα, τα οποία έχουν καλύτερες διασυνδέσεις», αναφέρει ο καθηγητής. «Eίναι ένα πρόβλημα του ελληνικού χώρου και όχι μόνο, αλλά είναι ιδιαίτερα έκδηλο στην Eλλάδα. Στους χρηματοδοτικούς οργανισμούς μετέχουν συχνά άτομα που στερούνται αξιόλογης ερευνητικής συμβολής, ενώ δεν εκπροσωπούνται ερευνητές, οι οποίοι έχουν τιμήσει την Eλλάδα».
Για τη διενέργεια της έρευνας χρησιμοποιήθηκε η βάση δεδομένων του Iδρύματος Eπιστημονικής Πληροφόρησης (Institute for Scientific Information) και η διαδικασία αναζήτησης που υπάρχει στις ιστοσελίδες του. Tο ISI είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1958 με σκοπό «να διευκολύνει την πρόσβαση των ερευνητών στην υψηλής ποιότητας σύγχρονη ερευνητική πληροφορία».
......
Ως ελληνικές δημοσιεύσεις θεωρήθηκαν εκείνες των οποίων ο πρώτος συγγραφέας έχει δηλώσει ως προέλευσή του κάποιο ελληνικό ίδρυμα. Oπως διευκρινίζει ο καθηγητής, στη μελέτη δεν περιλαμβάνονται εργασίες που έγιναν σε ιδρύματα της αλλοδαπής, όπως οι δικές του εργασίες στο Harvard και άλλων επιφανών ερευνητών, όπως ο καθηγητής κ. Γ. Xρούσος και ο καθηγητής και ακαδημαϊκός κ. Nανόπουλος.
Στη βάση δεδομένων υπάρχουν 4.340.793 δημοσιεύσεις ερευνητών απ’ όλο τον κόσμο, που αφορούν τη δεκαετία 1994-2003 και τα 30 εγκυρότερα περιοδικά από κάθε επιστημονική κατηγορία. Aπό αυτές, 2.818.852 δημοσιεύσεις (64,9%) αφορούν τις διάφορες ειδικότητες και κλάδους της Iατρικής, 481.630 (11,1%), τη Xημεία και τους συναφείς κλάδους, 265.642 (6,1%) τη Φυσική και τους συναφείς κλάδους, 200.856 (4,6%) τις Mηχανολογικές Eπιστήμες, 198.450 (4,6%) τις Γεωπονικές επιστήμες, 44.756 (1%) τα Mαθηματικά, 160.843 (3,7%) άλλες επιστήμες Yγείας (Oδοντιατρικής, Kτηνιατρικής, Aθλητικά), 97.023 (2,2%) την Ψυχολογία και τους συναφείς κλάδους και 72.741 (1,7%) την Πληροφορική, Mελέτη Συστημάτων και Διοίκησης και Συγκοινωνιολογία.
H κατανομή των εργασιών των ελληνικών δημοσιεύσεων στους διάφορους επιστημονικούς κλάδους δεν διαφέρει σημαντικά από την αντίστοιχη του συνόλου, με την Iατρική να παρουσιάζει το ίδιο, υψηλότερο όλων των άλλων κλάδων, ποσοστό. H Oγκολογία και τα νοσήματα του Kυκλοφορικού Συστήματος κατέχουν μεταξύ των ειδικοτήτων της Iατρικής τις πρώτες θέσεις.
Στο σύνολο των 20.528 εργασιών που δημοσιεύθηκαν την τελευταία δεκαετία στα 30 πιο έγκυρα περιοδικά κάθε κλάδου, 2.325 αφορούν τους τομείς Φυσικής, Aστρονομίας, Aστροφυσικής, Iατρικής, Φυσικής, 920 τις Xημεία, Bιοχημεία, Bιοφυσική, Γενετική, Φαρμακευτική, Φαρμακολογία, Tοξικολογία, Mοριακή Bιολογία, 1.083 Mηχανολογία, Eπιστήμες Yλικών, Γεωλογικές Eπιστήμες, 389 Mαθηματικά, 691 την Πληροφορική Mελέτη Συστημάτων και Διοίκησης, Συγκοινωνιολογία, 783 τη Γεωπονική, τη Διατροφή και Tρόφιμα, την Oικολογία, Zωολογία, Φυτολογία, 235 την Ψυχολογία, Eκπαίδευση και Φιλοσοφία των Eπιστημών, 13.471 δημοσιεύσεις αφορούν όλες τις ειδικότητες της Iατρικής και 631 άλλες επισήμες Yγείας.
«Aπό την ανάλυση των στοιχείων βλέπουμε», σημειώνει ο καθηγητής, «ότι υπάρχουν τομείς στους οποίους η ερευνητική μας δραστηριότητα είναι περισσότερο αξιόλογη και, κατά συνέπεια, η διείσδυσή μας στον διεθνή χώρο είναι μεγαλύτερη και άλλοι στους οποίους δεν είμαστε τόσο επαρκείς. Aπό τους πίνακες προκύπτει ότι στην κατηγορία Mελέτης Συστημάτων και Διοίκησης υπάρχει διείσδυση, η οποία φθάνει το 12,4‰, στη Φυσική το 10,5‰, στη Συγκοινωνιολογία, το Kυκλοφοριακό Σύστημα, το Kαρδιαγγειακό, την Oγκολογία, τα Mαθηματικά εγγίζει το 10‰ και ακολουθούν άλλοι επιστημονικοί κλάδοι. Στη συνέχεια, όμως, προσπαθήσαμε να συνεκτιμήσουμε και την επιρροή που έχει ο αντίστοιχος τομέας στη διεθνή διεπιστημονική βιβλιογραφία. Φερ’ ειπείν, οι μελέτες συστημάτων και διοίκησης έχουν μεγάλη διείσδυση, αλλά ο ίδιος ο τομέας είναι «ωχρός» παγκοσμίως. Δεν έχει σημαντικά περιοδικά και οι δημοσιεύσεις γίνονται ευκολότερα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει σε άλλους τομείς, όπως η Oγκολογία, το Kαρδιαγγειακό Σύστημα κ.λπ. Eτσι προέκυψε μια νέα κατάταξη, σύμφωνα με την οποία ο τομέας στον οποίο παρατηρείται η μεγαλύτερη δραστηριότητα, δεδομένου και του αυξημένου κύρους των αντίστοιχων περιοδικών, είναι η Φυσική και αμέσως μετά η Oγκολογία, η έρευνα στο Kυκλοφορικό (Kαρδιαγγειακό σύστημα), η Bιοχημεία, η Bιοφυσική, η Γενετική, τα ενδοκρινολογικά και μεταβολικά νοσήματα, τα ηπατικά νοσήματα, η Γαστρεντερολογία, η Mικροβιολογία, τα Λοιμώδη κ.λπ.
O ιατρικός κόσμος, ο οποίος συχνά επικρίνεται, δημοσιεύει πρακτικά, τα δύο τρίτα των εργασιών που φιλοξενούνται στα πλέον έγκυρα περιοδικά. Σε σύνολο 20.528 εργασιών, οι 13.471 ήταν ιατρικής φύσεως. Kαι αυτό σημαίνει, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι η εθνική χρηματοδότηση της έρευνας είναι ανεπαρκής και ότι δεν είναι η περισσότερο αξιοκρατική, ότι δεν είμαστε και τόσο άσχημα όσο φοβόμαστε».*
Αυτά!
-
Τα σέβη μου κύριε καθηγητά (Δημήτρης Τριχόπουλος)!
Ούτε μεμψιμοιρία, ούτε κομπασμός, μία αντικειμενική και τεκμηριωμένη (επιστημονικά και όχι 'επιχειρηματολογικά') επισκόπηση αυτού του τόσο σημαντικού τομέα...
Δεν είμαστε ούτε καθυστερημένοι, ούτε όμως και θαυματουργοί, όσο δουλεύουμε, τόσο αποδίδουμε...
Ας δουλέψουμε λοιπόν! -
Είναι γεγονός ότι η έρευνα σε κάποια Ελληνικά ερευνητικά κέντρα (και όχι σε όλα) έχει να επιδείξει πολύ σημαντικά αποτελέσματα, παρά την σχεδόν πλήρη αδιαφορία του κράτους (μπορεί βέβαια και ακριβώς λόγω αυτής) Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προυπολογισμός του ΙΤΕ στην Κρήτη καλύπτεται κατα 10-20% απο κρατικά κονδύλια και τα υπόλοιπα είναι απο ανταγωνιστικά προγράμματα.
Τα προβλήματα που βλέπω εγώ σε ότι αφορά θέματα έρευνας & ανάπτυξης στην Ελλάδα είναι βασικά δύο .
(α) Η σχεδόν παντελής ανυπαρξία σύνδεσης βιομηχανίας (ποιά βιομηχανίας θα μου πείτε) και έρευνας.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η έρευνα εστιάζεται είτε σε προσωπικά ενδιαφέροντα των ερευνητών , άσχετα με την πιθανή ή μη εφαρμογή τους, είτε στους τομείς που αποφασίζει να προωθήσει η Ευρωπακή Ένωση (κατα κύριο λόγο) .(β) Η έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού σε εθνικό επίπεδο οδηγεί στην έλλειψη συντονισμού και ελέγχου . Όσα γίνονται επαφίονται στον πατριωτισμό των ανθρώπων που τα κάνουν. Έτσι απο τη μια μεριά έχουμε πολύ καλές προσπάθειες και απο την άλλη 'ερευνητές' που περιμένουν να βγούν στη σύνταξη με μια δημοσίευση κάθε πέντε χρόνια , βασισμένη στη δουλειά των μεταπτυχιακών φοιτητών, και με μια θεσούλα καθηγητή καβάτζα σε κάποιο πανεπιστήμιο.
-
Για παράδειγμα ξέρω ότι στο τμήμα μηχ., μηχ., στο Α.Π.Θ., που είμαι φοιτητής, γίνεται το εξής : Το τμήμα μηχανικής ρευστών έχει σαν καθηγητή έναν πολύ δραστήριο, έμπειρο και εξαιρετικό γνώστη του αντικειμένου. Λοιπόν το τμήμα του αναλαμβάνει συχνά - πυκνά εργολαβικές μελέτες - έρευνες για διάφορες εταιρίες.
Είχα ακούσε ότι μια φορά είχε απευθυνθεί σε αυτόν η Ferrari για την εξέλιξη μιας νέας της αεροτομής. Μια άλλη φορά είχα ακούσει ότι η Jaguar είχε στείλει έναν κινητήρα της για να εξελίξει (μάλλον) το σύστημα εισαγωγής του. Λεπτομέρειες δεν ξέρω, αλλά μάλλον ισχύουν αυτά που έγραψα. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά. Αυτά ειναι τα πιο χτυπητά... -
Το οτι δεν υπαρχει συνδεση βιομηχανιας και ερευνας δεν ειναι απαραιτητα κακο. Ισα ισα που στα αποτελεσματα της ερευνας αυτης εχει θετικη επιρροη. Κι αυτο γιατι τα ξενα εκπαιδευτικα και ερευνητικα ιδρυματα εχουν πληρως προσανατολιστει σε εφαρμοσμενα θεματα, αφηνοντας πολυ ελευθερο χωρο σε πιο θεωρητικα θεματα. Για παραδειγμα, αυτο που αναφερει ο Δημητριος μπορει να ειναι καλο στο πρεστιζ του τμηματος και στην τσεπη του εν λογω καθηγητη, αλλα δεν ειναι καθολου βεβαιο οτι θα παραγει μια δημοσιευση σε περιοδικο με καλο impact factor. Καθε αλλο μαλιστα.
Υστερα υπαρχει και ενας αλλος παραγοντας που τεινουμε να τον θεωρουμε αρνητικο ενω σε τετοια ζητηματα δουλευει θετικα. Η πενια που ως γνωστον 'τεχνας κατεργαζεται'. Τα ξενα ιδρυματα που ειναι παραδεισοι ενοργανης μελετης, εχουν γινει εφαρμογεις (σε μεγαλο βαθμο) συγκεκριμενων μεθοδολογιων που εν ειδει τυφλοσουρτη δινουν την απαντηση σε ολα τα ερωτηματα. Χανοντας ετσι μια βασικη αρετη του επιστημονα που ειναι η ιδεα. Αυτο δεν το εχουμε λογω γονιδιων ή δαιμονιου της φυλης. Απλα γιατι δεν εχουμε τα μεσα για να παιζουμε με ακριβα μηχανηματα.
Ουτε και οτι δεν υπαρχει κεντρικος σχεδιασμος ειναι απαραιτητα κακο οταν το κρατος για το οποιο μιλαμε ειναι το ελληνικο.
Εγω ομως κατι τετοια τα αφιερωνω σε δυο κατηγοριες απο 'ξερολες'. Στους μηδενιστες τυπου Κ.Κ. που ολα τα εζησαν ολα τα εφτιαξαν και οι σημερινοι νεοι (η αιχμη του δορατος στην ερευνα) ειναι αχρηστοι, και στους χρηματοδοτουμενους απο γνωστα αγνωστα κυκλωματα κονδυλοφορους και ενιοτε ευρωβουλευτες που εχουν πεισει την ελληνικη κοινη γνωμη για το ποσο αχρηστα ειναι τα ελληνικα ιδρυματα σε σχεση με τα επιπεδου τεχνικης σχολης Apati college και τα χωρια της Βρετανιας.
-
Ο χρήστης greo έγραψε:
Το οτι δεν υπαρχει συνδεση βιομηχανιας και ερευνας δεν ειναι απαραιτητα κακο. Ισα ισα που στα αποτελεσματα της ερευνας αυτης εχει θετικη επιρροη. Κι αυτο γιατι τα ξενα εκπαιδευτικα και ερευνητικα ιδρυματα εχουν πληρως προσανατολιστει σε εφαρμοσμενα θεματα, αφηνοντας πολυ ελευθερο χωρο σε πιο θεωρητικα θεματα. Για παραδειγμα, αυτο που αναφερει ο Δημητριος μπορει να ειναι καλο στο πρεστιζ του τμηματος και στην τσεπη του εν λογω καθηγητη, αλλα δεν ειναι καθολου βεβαιο οτι θα παραγει μια δημοσιευση σε περιοδικο με καλο impact factor. Καθε αλλο μαλιστα..Αυτό εξαρτάται απο το υπο ποία οπτική γωνία βλέπεις την έρευνα. Για μένα έρευνα δεν σημαίνει απαραίτητα και δημοσίευση και διαφωνώ με την λογική του να μετράμε δημοσιεύσεις σαν το μοναδικό κριτήριο για το ποιός είναι καλός καθηγητής/ερευνητής κλπ.
Ουτε και οτι δεν υπαρχει κεντρικος σχεδιασμος ειναι απαραιτητα κακο οταν το κρατος για το οποιο μιλαμε ειναι το ελληνικο..
όταν μιλώ γαι κεντρικό σχεδιασμό δεν εννοώ σχεδιασμό στύλ πρώην Σοβιετίας αλλά κατευθυντήριες γραμμές που θα ξεκαθαρίζουν το παιχνίδι απο την αρχή και θα ορίζουν τους όρους του. Κάτι τέτοιο για παράδειγμα θα ήταν η εκπεφρασμένη βούληση του κράτους να χρηματοδοτήσει έρευνα στην αιολική ενέργεια και όχι στην χειρουργική (τυχαία παραδείγματα) γιατί κρίνει ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει στρατηγικά πλεονεκτήματα για τη χώρα.
Εγω ομως κατι τετοια τα αφιερωνω σε δυο κατηγοριες απο 'ξερολες'. Στους μηδενιστες τυπου Κ.Κ. που ολα τα εζησαν ολα τα εφτιαξαν και οι σημερινοι νεοι (η αιχμη του δορατος στην ερευνα) ειναι αχρηστοι, και στους χρηματοδοτουμενους απο γνωστα αγνωστα κυκλωματα κονδυλοφορους και ενιοτε ευρωβουλευτες που εχουν πεισει την ελληνικη κοινη γνωμη για το ποσο αχρηστα ειναι τα ελληνικα ιδρυματα σε σχεση με τα επιπεδου τεχνικης σχολης Apati college και τα χωρια της Βρετανιας.
Όσο άδικο έχουν αυτοί που ισοπεδώνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια άλλο τόσο έχεις κι εσύ που ισοπεδώνεις τα ξένα. Και εδώ και έξω υπάρχουν αξιοπρεπή πανεπιστήμια όπως και παραμάγαζα. Παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα.
Η μόνη διαφορά είναι ότι, λόγω της πλήρους απουσίας οιουδήποτε ελέγχου στην Ελλάδα, τα ιδρύματα τα οποία διατηρούν ένα επίπεδο το διατηρούν χάρη στις με νύχια και δόντια προσπάθειες των ανθρώπων τους και πολλές φορές χαλάνε και την πιάτσα για τους αργόσχολους .
Φιλικά,
Παναγιώτης
-
Συμφωνω οτι ερευνα δεν ειναι αποκλειστικα οι δημοσιευσεις σε 'καλα' περιοδικα, αν και κατι τετοιο ειναι παντα ενας ασφαλης τροπος να κρινεις μια εργασια. Αλλα το αρθρο που αναφερεται ειναι πανω στις δημοσιευσεις, και μαλιστα στα 30 πρωτα (μαλλον βασει impact factor) καθε κλαδου. Οποτε και το σχολιο μου μ'αυτο ειχε να κανει.
Μην ξεχναμε παντως οτι πολλες φορες στη χωρα μας η χρηματοδοτουμενη ερευνα εχει να κανει με ερευνητικα προγραμματα εκατομμυριων ευρω και αντικειμενο 'Βρεχομαστε όταν βρεχει;'. Ενω μια δημοσιευση στο Science ειναι κατι πιο αντικειμενικα αποδεκτο, οπως και να το κανουμε.Επισης για να δωσεις κατευθυνσεις ως κρατος, προϋποθεση ειναι να εχεις δειξει οτι εχεις εστω και μια ελαχιστη διαθεση να στηριξεις κατι τετοιο, κυριως απο αποψη υποδομης. Οποιος εχει δει κατι τετοιο μου το λεει να παω να το δω κι εγω. Και αφου δωσεις τις οποιες κατευθυνσεις να στηριξεις και τα αποτελεσματα εμπρακτα σαν κρατος. Εδω πλεον μιλαμε για επιστημονικη φαντασια (κυριολεκτικα ;)). Τι να κανω εγω ελληνες επιστημονες να εξελισσουν ειδικες ανεμογεννητριες για τη χωρα μας (συνεχιζω το παραδειγμα) οταν το αποτελεσμα της ερευνας το εκμεταλλευτουν εταιριες λογω αδυναμιας του κρατους να προχωρησει μονο του σε κατι τετοιο; Ή ακομα χειροτερα μεινει ανεκμεταλλευτο, χαραμιζοντας ετσι με κρατικη βουληση τοσο χρημα (το λιγοτερο), οσο και (το χειροτερο) κορυφαιο εμψυχο δυναμικο. Τουλαχιστον ετσι οπως ειμαστε την πορεια της ερευνας την καθοριζουν οι ιδιοι οι επιστημονες, πιθανοτατα καλυτερα ετσι.
Όσο άδικο έχουν αυτοί που ισοπεδώνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια άλλο τόσο έχεις κι εσύ που ισοπεδώνεις τα ξένα. Και εδώ και έξω υπάρχουν αξιοπρεπή πανεπιστήμια όπως και παραμάγαζα. Παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα.
Δεν ισοπεδωσα τιποτα (πιστευω) δεν ειπα ΟΛΑ τα ξενα πανεπιστημια χωρια. Αλλα τα συγκεκριμενα Apati college και τα συνεργαζομενα με αυτα Βρετανικα πανεπιστημια (πρωην polytecnics), για τα οποια γινεται ολη η συζητηση στη χωρα μας ειναι επιπεδου τεχνικης σχολης ΤΟ ΠΟΛΥ. Δεν πιστευω οτι η φασαρια γινεται για να πουμε οτι η Σορβοννη ή το Καιμπριτζ ειναι αιωνες καλυτερα απο τα δικα μας. Αυτο ειναι πασιφανες.
-
Ο χρήστης greo έγραψε:
.....
Εγω ομως κατι τετοια τα αφιερωνω σε δυο κατηγοριες απο 'ξερολες'. Στους μηδενιστες τυπου Κ.Κ. που ολα τα εζησαν ολα τα εφτιαξαν και οι σημερινοι νεοι (η αιχμη του δορατος στην ερευνα) ειναι αχρηστοι, και στους χρηματοδοτουμενους απο γνωστα αγνωστα κυκλωματα κονδυλοφορους και ενιοτε ευρωβουλευτες που εχουν πεισει την ελληνικη κοινη γνωμη για το ποσο αχρηστα ειναι τα ελληνικα ιδρυματα σε σχεση με τα επιπεδου τεχνικης σχολης Apati college και τα χωρια της Βρετανιας.Μηδενιστής τύπου Κ.Κ?????
Ο εν λόγω κύριος μας έκανε την τιμή και επισκέφθηκε το ΑΠΘ πριν μερικά χρόνια και μόνο κακή δεν ήταν η άποψη για τη νέα γενιά επιστημόνων.Γιάννης
-
Ειναι πρακτικα και λογικα αδυνατον να εχεις αλλη αποψη για τους νεους επιστημονες, απο οτι τους νεους γενικοτερα.
Κι επειδη δεν αισθανομαι 'αλλος' ελληνας και ολα αυτα τα χαζα, θεωρω οτι η συγκεκριμενη του θεση ηταν ανακολουθη. -
Ο χρήστης greo έγραψε:
Τι να κανω εγω ελληνες επιστημονες να εξελισσουν ειδικες ανεμογεννητριες για τη χωρα μας (συνεχιζω το παραδειγμα) οταν το αποτελεσμα της ερευνας το εκμεταλλευτουν εταιριες λογω αδυναμιας του κρατους να προχωρησει μονο του σε κατι τετοιο;Φίλε μου, το κράτος πως μπορεί να εκμεταλλευτεί μία τέτοια εφεύρεση; Μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί πραγματικά να ασχοληθεί με την επιχειρηματική εκμετάλλευση μιας ιδέας, απλούστατα γιατί το κράτος δεν έχει ιδέα από επιχειρείν και όποτε ασχολήθηκε τα έκανε @#%^$#!@! (έγινα σαφής πιστεύω... )
Με τα υπόλοιπα από τα λεγόμενά σου συμφωνώ, απλά διαφωνώ ως πως το ποιος είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί κάτι καλό... Δεν ξέρω αν γνωρίζεται την ιστορία του Ελληνικού επικυκλικού διαφορικού χωρίς γρανάζια, όπου την πατέντα κατοχύρωσε διεθνώς (λόγω έλλειψης χρημάτων του εφευρέτη) το Ελληνικό δημόσιο, το οποίο ανέλαβε και την εκμετάλλευσή της... Το 1980κάτι... Αν έχετε δει εσείς κάτι να γίνεται...
Γι' αυτό και πιστεύω ότι χρειάζεται οι επιχειρήσεις να έρθουν κοντά στα πανεπιστήμια και να χρηματοδοτήσουν την ερευνητική τους δραστηριότητα.
-
Ο χρήστης markvag έγραψε:
Γι' αυτό και πιστεύω ότι χρειάζεται οι επιχειρήσεις να έρθουν κοντά στα πανεπιστήμια και να χρηματοδοτήσουν την ερευνητική τους δραστηριότητα.Συμφωνώ και 'γώ σε αυτό!
Η κατάσταση αυτή θα είναι μια καλή πηγή εσόδων για τα πανεπιστήμια (άρα και ανάπτυξή τους) και μια καλή αφορμή επιχειρηματικότητας για τις εταιρίες (έχοντας στα χέρια τους π.χ. μια νέα ιδέα, απόρροια της έρευνας)Απλά αυτό μπορεί να εφαρμοστεί κυρίως για εφαρμοσμένη έρευνα και όχι τόσο για θεωρητική έρευνα. Η τελευταία εξάλλου δεν ενδιαφέρει τόσο την πλειοψηφία των εταιριών. Έτσι τα κέντρα, τα οποία διεξάγουν τέτοιες έρευνες, πρέπει να χρηματοδοτούνται και αλλιώς, προκειμένου να εξασφαλίσουνε την βιωσιμότητά τους και το δημιουργικό έργο τους (και όχι για να εφυσηχάζουν και να μην κάνουν τίποτα!).
Επίσης υπάρχουν και κάποιοι ευαίσθητοι τομείς, που δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με τόσο οικονομοτεχνικά κριτήρια (π.χ. κλάδος ιατρικής), αφού τότε πρέπει να εξασφαλίζεται (όταν πρέπει) ο κοινοφελής σκοπός μιας έρευνας, καθώς και το αμερόληπτο αποτέλεσμά της. -
Ο χρήστης markvag έγραψε:
Γι' αυτό και πιστεύω ότι χρειάζεται οι επιχειρήσεις να έρθουν κοντά στα πανεπιστήμια και να χρηματοδοτήσουν την ερευνητική τους δραστηριότητα.
Δύσκολα πράγματα Μάρκο
εδώ καθηγητές, και έχουν μετατρέψει τα ιδρύματα σε προσωπικά τους 'μαγαζιά', φαντάζεσαι τι θα γίνει με τις επιχειρήσεις??? Μη με βάλεις σε πειρασμό να αναφέρω παραδείγματα...Σπύρος
-
Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:
Δύσκολα πράγματα Μάρκο
εδώ καθηγητές, και έχουν μετατρέψει τα ιδρύματα σε προσωπικά τους 'μαγαζιά', φαντάζεσαι τι θα γίνει με τις επιχειρήσεις??? Μη με βάλεις σε πειρασμό να αναφέρω παραδείγματα...Σπύρος
Εντάξει! Αλλά πάντα μιλάμε με την προυπόθεση υγειούς λειτουργίας.
Επίσης κανείς δεν είπε ότι θα πει κάποιος στις εταιρίες 'Μπάτε σκύλοι αλέστε...' (δηλ. αλλάξτε το πρόγραμμα σπουδών, βάλτε μαθήματα της αρεσκείας σας μεσα κ.τ.λ.)
Απλά αντί να συντηρούν δικούς τους ερευνητές και ερευνητικά κέντρα, μπορούν να απευθύνονται στα πανεπιστήμια για εργολαβικές έρευνες...Το παράδειγμα με το καθηγητή του τμήματος μηχανικής ρευστών, που ανέφερα πιο πριν, είναι ενδεικτικό... (από τα θετικά παραδείγματα)
-
Ο χρήστης Δημήτριος έγραψε:
Δύσκολα πράγματα Μάρκο
εδώ καθηγητές, και έχουν μετατρέψει τα ιδρύματα σε προσωπικά τους 'μαγαζιά', φαντάζεσαι τι θα γίνει με τις επιχειρήσεις??? Μη με βάλεις σε πειρασμό να αναφέρω παραδείγματα...Σπύρος
Εντάξει! Αλλά πάντα μιλάμε με την προυπόθεση υγειούς λειτουργίας.
Επίσης κανείς δεν είπε ότι θα πει κάποιος στις εταιρίες 'Μπάτε σκύλοι αλέστε...' (δηλ. αλλάξτε το πρόγραμμα σπουδών, βάλτε μαθήματα της αρεσκείας σας μεσα κ.τ.λ.)
Απλά αντί να συντηρούν δικούς τους ερευνητές και ερευνητικά κέντρα, μπορούν να απευθύνονται στα πανεπιστήμια για εργολαβικές έρευνες...Το παράδειγμα με το καθηγητή του τμήματος μηχανικής ρευστών, που ανέφερα πιο πριν, είναι ενδεικτικό... (από τα θετικά παραδείγματα)
Προσωπικά είμαι κάθετα εναντίον της σύνδεσης των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις,για αυτόν ακριβώς τον λόγο.Κι εξηγώ:η επιλογή του πανεπιστημίου για την ανάθεση της έρευνας θα πρέπει να γίνεται με κάποια κριτήρια,τα οποία προφανώς θα είναι το πρόγραμμα σπουδών κλπ,κλπ.Έτσι το κάθε πανεπιστήμιο θα αναγκαστεί να προσαρμοστει στις απαιτήσεις της αγοράς,με τα αποτελέσματα που όλοι φανταζόμαστε.
Επίσης,θα υπάρξει σαφής διαχωρισμός μεταξύ των πανεπιστημίων όσον αφορά την αξία του πτυχίου.Οι εταιρίες προφανώς θα προτιμούν τους πτυχιούχους των πανεπιστημίων με τα οποία συνεργάζονται,οπότε η όποια αξιοκρατία κλπ πάει περίπατο...
Ακόμα,τέτοιου τύπου έρευνες καταστούν τους φοιτητές δωρεάν ή πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό,όχι ερευνητές.
Θα ήμουν σύμφωνος με την πραγματοποίηση ερευνών για το όφελος του κοινωνικού συνόλου,χρηματοδοτούμενες από την πολιτεία.Επεισή το κράτος μας είναι #$#%,δε σημαίνει ότι πρέπει να καταφύγουμε στις προαναφερθείσες λύσεις γιατί,κατά τη γνώμη μου,κρύβουν πολλές παγίδες...
-
Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Προσωπικά είμαι κάθετα εναντίον της σύνδεσης των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις,για αυτόν ακριβώς τον λόγο.Κι εξηγώ:η επιλογή του πανεπιστημίου για την ανάθεση της έρευνας θα πρέπει να γίνεται με κάποια κριτήρια,τα οποία προφανώς θα είναι το πρόγραμμα σπουδών κλπ,κλπ.Έτσι το κάθε πανεπιστήμιο θα αναγκαστεί να προσαρμοστει στις απαιτήσεις της αγοράς,με τα αποτελέσματα που όλοι φανταζόμαστε.Επίσης,θα υπάρξει σαφής διαχωρισμός μεταξύ των πανεπιστημίων όσον αφορά την αξία του πτυχίου.Οι εταιρίες προφανώς θα προτιμούν τους πτυχιούχους των πανεπιστημίων με τα οποία συνεργάζονται,οπότε η όποια αξιοκρατία κλπ πάει περίπατο...
Ακόμα,τέτοιου τύπου έρευνες καταστούν τους φοιτητές δωρεάν ή πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό,όχι ερευνητές.
Θα ήμουν σύμφωνος με την πραγματοποίηση ερευνών για το όφελος του κοινωνικού συνόλου,χρηματοδοτούμενες από την πολιτεία.Επεισή το κράτος μας είναι #$#%,δε σημαίνει ότι πρέπει να καταφύγουμε στις προαναφερθείσες λύσεις γιατί,κατά τη γνώμη μου,κρύβουν πολλές παγίδες...
Ναι σε αυτό συμφωνώ και εγώ. Αλλά πιστεύω ότι μπορεί να συνδυαστούν τα δύο αυτά αρμονικά ως έναν βαθμό. Τα πάντα είναι θέμα ισορροπιών.
Π.χ. μια εικασία κάνω, δεν είμαι ειδικός...
Η ανάθεση μιας έρευνας γίνεται σε επίπεδο μεταπτυχιακού και πάνω. Το πανεπιστήμιο αυτό καθεαυτό δεν έχει άμεση σχέση.
Μερικά μεταπτυχιακά (για το επίπεδο των οποίων θα είναι σύμφωνα τα ιδρύματα) μπορούν να συγχρηματοδοτηθούν από ιδιωτικά κεφάλαια (γιατί θα άπτονται των ενδιαφερόντων τους, μιλώ για θετικές επιστήμες). Άλλα θα χρηματοδοτούνται από το κράτος. Αυτό θα το κρίνει η πανεπιστημιακή κοινότητα.
Οι έρευνες θα ακολουθήσουν την ανάλογη πορεία.
Αν κάποιο πανεπιστήμιο, στην προσπάθειά του να αποσπάσει περισσότερα ιδιωτικά μεταπτυχιακά (στην Ελλάδα ΚΑΝΕΝΑ δεν πρόκειται να το κάνει αυτό, αφού όλα θέλουν να είναι super και πρώτα και καλά κάνουν), θα απομονωθεί από τα άλλα. Φυσικά μπορεί να θεσπιστεί και ένας μηχανισμός αξιολόγησης και συνεπειών.
Τώρα αυτά που λέω είναι γενικά, δεν ξέρω, μπορεί να κάνω και λάθος.Εννοείται ότι τα πανεπιστήμια δεν πρέπει να απεξαρτηθούν από τις κρατικές επιχορηγήσεις. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να διαφυλάξουν το επίπεδό τους και την ποιότητα της επιστημονικής (με την κλασική έννοια του όρου) εκπαίδευσης. Απλά μερικά πράγματα μπορεί να τα διαχειριστεί έτσι ώστε να εξοικονομίσει πόρους και, γιατί οχι, να γίνει σε μερικές περιπτώσεις πιο επίκαιρο, αφού θα συνδεθεί με την πράξη. Από 'κει μπορεί να αντλεί χρήσιμες γνώσεις που θα τις διοχετεύει στα παιδιά (κατά το δοκούν φυσικά). Σε πολλές περιπτώσεις σήμερα παρατηρείται το φαινόμενο του εφυσηχασμού και της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπιας, κάτι που καταστρέφει έναν χώρο δημιουργίας και γνώσης, όπως τα πανεπιστήμια.
-
Ρωταει ο markvag:
'Φίλε μου, το κράτος πως μπορεί να εκμεταλλευτεί μία τέτοια εφεύρεση;'Αν δεν κανω λαθος, το κρατος ειναι ο ιδιοκτητης και μελλοντικα κυριος μετοχος της μοναδικης ηλεκτρικης εταιριας αυτη τη στιγμη στη χωρα. Αλλωστε ο ιδιωτικος τομεας δεν εχει εισβαλλει σε ολες τις ΔΕΚΟ μεσω του ξεπουληματος (συγνωμη ιδιωτικοποιησης ηθελα να πω ;));
Στα αλλα δεν βλεπω να διαφωνουμε καπουΟσο για την εισοδο των εταιριων στο πανεπιστημιο ειναι δικοπο μαχαιρι. Να το κανω πιο λιανα με ενα παραδειγμα. Εγω ειμαι γεωλογος. Και ας πουμε οτι με χρηματοδοτει καποιος που εξορρυσει γρανιτες ή μαρμαρα για να κανω μια ερευνα. Αν εγω βρω τα πετρωματα του ακαταλληλα τι κανω; Εδω σας θελω...
Χωρια που συμφωνω απολυτα με τον charmak66 περι φτηνου εργατικου δυναμικου, καθως οποιοσδηποτε εχει κατσει σε ελληνικο πανεπιστημιο εστω και μια μερα μετα τη ληψη του πτυχιου το εχει νοιωσει στο πετσι του.Αν θελουν πορους για τα πανεπιστημια, ας βρουν τροπους να φερουν ξενους υπηκοους φοιτητες με διδακτρα, που αυτη τη στιγμη εχουμε τουλαχιστον 1000 'σλαβομακεδονες' φοιτητες στα 'κολλεγια'.
-
Νομίζω ότι η σύνδεση έρευνας - αγοράς είναι φυσική και αναπόφεκτη. Γι' αυτό και βλέπουμε ότι όπου ενθαρύνεται και αξιοποιείται αυτή η σύνδεση, η έρευνα βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο, όπως και οι ερευνητές. Και ναι, έτσι 'θάβονται' έρευνες με θεωρητικό αντικείμενο, αλλά ούτως ή άλλως αυτές αφορούν ελάχιστους (τους ίδιους τους ερευνητές). Τον πολύ τον κόσμο (αγορά) δεν τον ενδιαφέρουν τα κουάρκς και τα νετρίνα, αλλά το πώς θα (ή πιστεύει ότι θα) βελτιώσει τη ζωή του μέσω της τεχνολογίας.
Εξ' άλλου, πάντα η επιστήμη είχε σαν κινητήρια δύναμη την 'αγορά', είτε αυτή ήταν ο πολύς κόσμος, είτε οι εκάστοτε άρχοντες - πολιτικοί.
Και λέω η επιστήμη, όχι η φιλοσοφία.
-
Όλα τα είδη έρευνας χρειάζονται. Αυτά που ενδιαφέρουν τις διάφορες εταιρίες μπορούν να συγχρηματοδοτούνται (η απλά να χρηματοδοτούνται) από ιδιωτικά κεφάλαια. Τα οφέλη είναι αμφίδρομα και ειδικότερα για τα πανεπιστήμια, δεν εντοπίζονται μόνο σε οικονομικά οφέλη, αλλά και σε γνώσεις και σύνδεση με την πράξη.
Απο 'κει και πέρα, τα προγράμματα σπουδών πρέπει να μείνουν στην πλήρη δικαιοδοσία των πρυτανικών αρχών, ώστε να διαφυλαχτεί ο ρόλος και ο σκοπός του πανεπιστημίου.
Οι έρευνες που δεν ενδιαφέρουν τις εταιρίες (όπως π.χ. μια έρευνα για το ύφος του λόγου και η χρήση της τραγικότητας στα κείμενα του Ισοκράτη) ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ να ΜΗΝ εγκαταλειφθούν. Τέτοιου είδους έρευνες (που δεν έχουν άμεσο χρηστικό αντίκτυπο, αλλά αυτό είναι εξαιρετικά μικρής σημασίας) πρέπει να τις αγκαλιάζει το πανεπιστήμιο και να τις προωθεί... Είναι πολύ σημαντικό!
Φυσικά αυτό αφορά κάθε είδος έρευνας που δεν αφορά τις επιχειρήσεις.Το πανεπιστήμιο βρίσκεται εκεί για να παράγει σκέψη, έρευνα και για να εξοπλίζει με γνώσεις ανθρώπους, ώστε αυτοί να ανταποκριθούν στο πρόσταγμα της κοινωνίας για εξέλιξη και πρόοδο. Φυσικά δεν εννοώ ΜΟΝΟ την τεχνική πρόοδο. Υπάρχει και μια άλλη (ίσως σημαντικότερη), η πρόοδος του πνεύματος. Μπορεί να ακούγεται θεωρητικό και ουτοπικό, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να απομακρυνθούμε τελείως από αυτό. Μπορούμε με απλά και μικρά πράγματα να το πλησιάσουμε. Την ουτοπία δεν μπορείς να την φτάσεις ποτέ. Κάνεις ένα βήμα προς αυτήν, αυτή απομακρύνεται κατά δύο. Κάνεις δύο βήματα, αυτή απομακρύνεται κατά τέσσερα. Ποια η χρησιμότητά της λοιπόν; Απλά σε κάνει να περπατάς!
Η ελληνική ερευνητική δραστηριότητα...