Πιστεύω ότι ειδικά μέσα στην πόλη (μετά τη δουλειά κυρίως) όλοι λίγο-πολύ έχει τύχει να οδηγήσουμε κουρασμένοι-άυπνοι. Το θέμα είναι να μην γίνεται συστηματικά και φυσικά ποτέ σε μεγάλα ταξίδια.
Οπότε είμαι στην δευτερη κατηγορία , θα προτιμούσα να ήμουν στη τρίτη, αλλά στους ρυθμούς που ζούμε...

Παλιά το έκανα μερικές φορές... Μία φορά ένοιωθα να με παίρνει ο ύπνος 6:30 το πρωΐ μετά από ξενύχτι. Εννοείται ξύπνησα αμέσως...
Ντρέπομαι λοιπόν έκτοτε γιατι έθεσα σε κίνδυνο ζωές άλλων τζάμπα. Από τότε και ως σήμερα όταν νοιώθω να νυστάζω προτιμώ να αράξω το αμάξι κάπου, να κοιμηθώ 30' μέσα και μετά να ξυπνήσω να ρίξω λίγο νερό και μετά από λίγο να ξαναοδηγήσω....
Παιδιά πραγματικά μην το ρισκάρετε... δεν αξίζει.

Καθε Σαββατο βραδυ κατεβαινω Αθηνα και επιστρεφω ξημερωματα Κυριακης.Στην επιστροφη εχω πιασει τον εαυτο μου να μπαινει λαθος σε πολλες στροφες και να κλεινουν τα ματια μου.Μονο οταν κινουμαι στο οριο,ξαγρυπνω...

Εχω πρόβλημα αϋπνίας,που επεκτείνεται και στην οδήγηση έτσι ποτέ δεν με παίρνει ο ύπνος

Η φύση της δουλειάς μου με αναγκάζει να μπαίνω στο δρόμο (δουλεύω στο Τυμπάκι και μένω στο Ηράκλειο απόσταση περίπου 70 χλμ) μετά από 24 ή 32 ώρες σερί υπηρεσίας με ελάχιστο ή μερικές φορές καθόλου ύπνο. Δεν ξέρω αν μετά από 17 χρόνια είναι ποια συνήθεια αλλά δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα. Σημαντικό βέβαια είναι ότι η έλλειψη ύπνου δεν συνοδεύεται με κατανάλωση αλκοόλ που σίγουρα επιβαρύνει τον οδηγό ακόμα και όταν είναι ξεκούραστος.

Γιατι εγινες two;

Εκανες εκατονταδα χιλιαδων δημοσιευσεις και γυρισες απο το μηδεν ξανα;Ή εκανες facelift και θελεις να το τονισεις;

Γιατί απλά ο τύπος αυτός δεν είμαι εγώ, αλλά ο κλασσικός χρονομέτρης (το στυλ γραφής προδίδει εύκολα την ταυτότητα του συγγραφέως). Προσπερνάω όμως και μπαίνω στο θέμα.

Μου έχει συμβεί αρκετές φορές να οδηγήσω πτώμα στην κούραση. Και δύο φορές από αυτές μάλιστα έπαθα και ατύχημα. Έκτοτε (με δεδομένα τη λαχτάρα, την ταλαιπωρία και το κόστος του ατυχήματος), ΚΟΜΜΕΝΗ. Δεν οδηγώ αν είμαι κομμάτια. Ή παίρνω ταξί ή πάω με τα πόδια. Ακόμα και μπουσουλώντας είναι καλύτερα παρά να ρισκάρω να την ξαναπάθω.

μονο οταν κινουμαι σε αυτοκινητοδρομους με ταχυτητες κατω των 120-130 με πιανει μια υπνηλια και πατωντας λιγο περισσοτερο το γκαζι ξυπναω.

Ψηφισα το δευτερο γιατι πολλες φορες κανω ταξιδια φευγοντας απο το μαγαζι και οσο να ειναι ειμαι κουρασμενος.Αυτο που αποφευγω ειναι το φαγητο .Αν εχεις μια πιθανοτητα να νυσταξεις ,αν φας τοτε οι πιθανοτητες αυξανουν κατα πολυ.Εχει συμβει παντως να σταματησω στην ακρη του δρομου και να αποκοιμηθω εστω και για 10 λεπτα ,συνηθως ειναι αρκετο για να συνεχισω ανετα το ταξιδι.Δεν θα ξεχασω μια φορα που ανεβαινα βραδυ Αθηνα και οταν πλησιαζα το Χαϊδαρι κοιταγα γυρω-γυρω και δεν μπορουσα να θυμηθω ποτε εκανα ολα αυτα τα χλμ, ποτε εφτασα ,ποτε πληρωσα διοδια.Πραγματικα ημουν σαν χαμενος.Απο τοτε προσεχω γιατι δεν φταιει κανεις αλλος για τις δικες μου σαχλαμαρες.
Οσον αφορα μεσα στην πολη νομιζω οτι ειναι πιο δυσκολο να αποκοιμηθεις γιατι ειναι τα φαναρια,τα φωτα/επιγραφες.

Ο χρήστης skullone έγραψε:
Γιατί απλά ο τύπος αυτός δεν είμαι εγώ, αλλά ο κλασσικός χρονομέτρης (το στυλ γραφής προδίδει εύκολα την ταυτότητα του συγγραφέως).

Κατι τετοιο ειχα υποψιαστει...Για να το καταλαβεις παντως,πρεπει να δεις δειγματα γραφης,οχι απο ενα 'Ποτε!'...

Δεύτερη επιλογή (ναι, σπάνια) αλλά ως προς το πρώτο μέρος της ερώτησης, δηλαδή κουρασμένος. Κι αυτό μόνο επειδή δουλεύω πολλές ώρες και πρέπει να πάω στο σπίτι μου μετά.

Πάντως (και χωρίς αυτό να αποτελεί απαραίτητα δικαιολογία) οι δρόμοι στους οποίους κοιμάμαι - εεεεεεεεε, συγνώμη, κινούμαι ήθελα να γράψω - δεν έχουν καθόλου κίνηση (ειδικά δε εκείνη την ώρα που γυρνάω).

Χωρίς ύπνο (δηλαδή να μην έχω κοιμηθεί ή να έχω ξενυχτήσει για 2 μέρες πχ) δεν το κάνω ποτέ.

Στην ΠΥ, στην ΑΟ και στις ευθείες της Θήβας είναι το καλύτερο μέρος για 'ύπνο' ακολουθώντας τα όρια. Είσαι όμως 'νόμιμος'

Ο χρήστης EMMANOYHL έγραψε:
Η φύση της δουλειάς μου με αναγκάζει να μπαίνω στο δρόμο (δουλεύω στο Τυμπάκι και μένω στο Ηράκλειο απόσταση περίπου 70 χλμ) μετά από 24 ή 32 ώρες σερί υπηρεσίας με ελάχιστο ή μερικές φορές καθόλου ύπνο. Δεν ξέρω αν μετά από 17 χρόνια είναι ποια συνήθεια αλλά δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα. Σημαντικό βέβαια είναι ότι η έλλειψη ύπνου δεν συνοδεύεται με κατανάλωση αλκοόλ που σίγουρα επιβαρύνει τον οδηγό ακόμα και όταν είναι ξεκούραστος.

Να υποθέσω ότι δουλεύεις στα ραντάρ; Έχω έναν πρώτο ξάδελφο που δουλεύει εκεί και μένει στο Ηράκλειο. Πέρσι το καλοκαίρι έκανα τον δρόμο που λες και σε αρκετά σημεία του είναι πραγματικά επικίνδυνο να χάσεις την επαγρύπνησή σου (ιδίως εκεί που χάσκει ο γκρεμός διασχίζοντας τον...Ψηλορείτη). Νομίζω ότι θα ήταν σωστότερο να παίρνεις το υπηρεσιακό όταν μένεις άϋπνος. Όποια εντύπωση κι αν έχεις για τις δυνατότητές σου, μετά από τόση αϋπνία οι αντιδράσεις είναι πιο αργές και η αντίληψη περιορίζεται σημαντικά.

Δεν είμαι στα Radar. Οι 24ωρες υπηρεσίες είναι ρουτίνα για όλους τους στρατιωτικούς όπου και αν υπηρετούν. Το ξέρω ότι δεν έχω τα ίδια αντανακλαστικά μετά από τόσες ώρες άυπνος αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει υπηρεσιακό όχημα εκείνη την ώρα που πρέπει να επιστρέψω στο Ηράκλειο. Υπάρχουν κάποιες τεχνικές που εφαρμόζω και με βοηθούν να μην κοιμηθώ. Παραδείγματος χάρη δεν σταθεροποιώ πουθενά το βλέμμα μου. Όχι μόνο αλλάζω συνέχεια σημείο εστίασης του βλέμματος αλλά επιλέγω να είναι σε μεγάλες διαφορές απόστασης, όπως από το βάθος του δρόμου στο ταμπλό και ξανά πίσω, έτσι ώστε να κρατώ σε εγρήγορση μάτια και εγκέφαλο.

Το σίγουρο είναι ότι σε τέτοιες καταστάσεις δεν θα πρέπει να εμπιστευόμαστε τον καφέ ή άλλα διεγερτικά του ΚΝΣ. Μπορεί να προσφέρουν μια επίπλαστη αίσθηση διαύγειας και ετοιμότητας, αλλά στην πραγματικότητα, αν ο οργανισμός είναι καταπονημένος, τα αντανακλαστικά δεν πρόκειται να λειτουργήσουν. Το πολύ πολύ να υπερ-αντιδράσει κανείς.

Ο χρήστης EMMANOYHL έγραψε:
Δεν είμαι στα Radar. Οι 24ωρες υπηρεσίες είναι ρουτίνα για όλους τους στρατιωτικούς όπου και αν υπηρετούν. Το ξέρω ότι δεν έχω τα ίδια αντανακλαστικά μετά από τόσες ώρες άυπνος αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει υπηρεσιακό όχημα εκείνη την ώρα που πρέπει να επιστρέψω στο Ηράκλειο. Υπάρχουν κάποιες τεχνικές που εφαρμόζω και με βοηθούν να μην κοιμηθώ. Παραδείγματος χάρη δεν σταθεροποιώ πουθενά το βλέμμα μου. Όχι μόνο αλλάζω συνέχεια σημείο εστίασης του βλέμματος αλλά επιλέγω να είναι σε μεγάλες διαφορές απόστασης, όπως από το βάθος του δρόμου στο ταμπλό και ξανά πίσω, έτσι ώστε να κρατώ σε εγρήγορση μάτια και εγκέφαλο.

Μήπως κάνεις και σπαγγάτο;;

Ο χρήστης eizo έγραψε:

Δεν είμαι στα Radar. Οι 24ωρες υπηρεσίες είναι ρουτίνα για όλους τους στρατιωτικούς όπου και αν υπηρετούν. Το ξέρω ότι δεν έχω τα ίδια αντανακλαστικά μετά από τόσες ώρες άυπνος αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει υπηρεσιακό όχημα εκείνη την ώρα που πρέπει να επιστρέψω στο Ηράκλειο. Υπάρχουν κάποιες τεχνικές που εφαρμόζω και με βοηθούν να μην κοιμηθώ. Παραδείγματος χάρη δεν σταθεροποιώ πουθενά το βλέμμα μου. Όχι μόνο αλλάζω συνέχεια σημείο εστίασης του βλέμματος αλλά επιλέγω να είναι σε μεγάλες διαφορές απόστασης, όπως από το βάθος του δρόμου στο ταμπλό και ξανά πίσω, έτσι ώστε να κρατώ σε εγρήγορση μάτια και εγκέφαλο.

Μήπως κάνεις και σπαγγάτο;;

Δεν καταλαβαίνω που κολλάει αυτό αλλά αν σε ευχαριστεί κάνω και σπαγγάτο.

Με τέσσερα τυριά ακόμα καλύτερα. Οχ λάθος αυτό είναι σπαγγέτι και όχι σπαγγάτο.