Το άρθο αυτο δημοσιεύτηκε στο http://www.styx.gr πρίν απο μερικούς μήνες. Noμίζω οτι ενδιαφέρει πολλούς.

Μπράβο στον συντάκτη του αρθρου Γιάννη Κριτσαντώνη για την άψωγη δουλειά.

http://www.styx.gr/daily_details.asp?of ... ews_ID=114

=====================================
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Του Γιάννη Κριτσαντώνη

Η Ελλάδα σύντομα θα «εισπράξει» άλλες… τρεις καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το… ίδιο θέμα -την υπερφορολόγηση των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, επειδή οι πολιτικοί προϊστάμενοι του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών εξακολουθούν να γράφουν το Κοινοτικό Δίκαιο «στα παλαιότερα των υποδημάτων τους»,, και το χειρότερο: Να μην εφαρμόζουν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου! Αντί αυτού, προτιμούν να επιβάλλουν στον Έλληνα πολίτη, τους φόρους που καταργεί η ΕΕ με… άλλη ονομασία!!

Σύμφωνα με το έγγραφο - ντοκουμέντο της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που δημοσιεύουμε σήμερα, η Ελλάδα βάφτισε τον «φόρο κατανάλωσης» (που δεν επιτρέπεται να πληρώνει ο πολίτης, όταν μετακινείται από ένα κράτος-μέλος σε άλλο), … «τέλος ταξινόμησης», δεν εφάρμοσε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εναντίον της από το 1997 και την κατηγορεί ότι το «τέλος ταξινόμησης» που επιβάλλει στους Έλληνες πολίτες είναι ένας υψηλότατος φόρος κατανάλωσης που δεν δικαιολογεί τις… υπηρεσίες που προσφέρει!! Πλήρης δηλαδή ο διασυρμός μας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η πρώτη καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και ο διασυρμός της για το θέμα της «υπέρμετρης και αδικαιολόγητης φορολογίας που επιβάλλει στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, από τα κράτη-μέλη», είναι ήδη γνωστή. Έγινε το 1997, στις 23 Οκτωβρίου και είναι η απόφαση C-375/95. Επειδή όμως δεν…ίδρωσε το αυτί κανενός, νέες αναφορές πολιτών εναντίον της Ελλάδας ήλθαν να προστεθούν στην Επιτροπή Αναφορών, η οποία πριν από μεροκούς μήνες, ήλθε (επισήμως, παρακαλώ)στην Αθήνα για να συζητήσει αυτό και άλλα θέματα με τους αρμοδίους μας. Έφυγε όμως άπρακτη επειδή όπως κατήγγειλαν στους δημοσιογράφους τόσο ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής βρετανός ευρωβουλευτής Ρόϊ Πέρρυ, όσο και το μέλος της Επιτροπής γερμανίδα ευρωβουλευτής Μάργκοτ Κέσσλερ «οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, επικαλέστηκαν φόρτο εργασίας και δεν μας δέχτηκαν». (!)

Η Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, λοιπόν, δίνει τρεις νέες περιπτώσεις υπερφορολόγησης από την Ελλάδα, οι οποίες οδεύουν εκ νέου προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο:

Περίπτωση 1:

«Περίληψη αναφοράς 659/99, του κ. Δάκη Γαλεντζά, έλληνα υπηκόου)

Ο αναφέρων καταγγέλλει συγκεκριμένα περιστατικά που αφορούν την Ελληνική Δημοκρατία. Για παράδειγμα, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα ΙΧ οχήματα οι οποίοι δεν συμβιβάζονται με την εσωτερική αγορά, η φορολόγηση των ΙΧ οχημάτων που στην Ελλάδα δεν έχει εναρμονιστεί σύμφωνα με τα κοινοτικά πρότυπα και, επιπλέον, η άνω του μέσου όρου φορολόγηση των αγαθών μετοικεσίας κατά τη μεταφορά του τόπου κατοικίας από ένα κράτος-μέλος της ΕΕ στην Ελλάδα. Η αναφορά του κρίθηκε παραδεκτή στις 31 Ιανουαρίου 2001 και ζητήθηκαν πληροφορίες από την Επιτροπή (άρθρο 175, παράγραφος 3 του Κανονισμού)».

Περίπτωση 2:

«Περίληψη αναφοράς 104/01., του κ. Περικλή Κολιούλη, έλληνα υπηκόου).
Ο αναφέρων κατοικούσε στη Γερμανία και κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής του αγόρασε ένα αυτοκίνητο, από μία χώρα μή μέλος της ΕΕ, το οποίο εισήγαγε απολύτως νόμιμα στη Γερμανία, καθώς πλήρωσε όλους τους απαιτούμενους φόρους καθώς και τα τέλη κυκλοφορίας. Όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, οι ελληνικές αρχές του ζήτησαν να πληρώσει τελωνειακούς δασμούς και στη συνέχεια του δήμευσαν το αυτοκίνητο. Ο αναφέρων ζητάει τη βοήθεια του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκειμένου να διευθετηθεί το πρόβλημά του».

Κρίθηκε (η αναφορά του) παραδεκτή στις 9 Ιουλίου 2001. Ζητήθηκαν πληροφορίες από την Επιτροπή (άρθρο 175, παράγραφος 3 του κανονισμού).

Περίπτωση 3:

«Περίληψη αναφοράς 615/2001, του κ. Λουκά Βασιλιά, έλληνα υπηκόου και ενός συνυπογράφοντος, εξ ονόματος της «Ένωσης Ελλήνων Εισαγωγέων Αυτοκινήτων»).
Ο αναφέρων πληροφορεί ότι τα τέλη που ίσχυαν μέχρι πρότινος επί των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που εισάγονται στην Ελλάδα από άλλα κράτη-μέλη, αντικαταστάθηκαν από ένα… ειδικό τέλος ταξινόμησης. Ο αναφέρων είναι της γνώμης ότι το συγκεκριμένο τέλος δεν είναι συμβατό με τις κοινοτικές διατάξεις και επικαλείται την απόφαση που έλαβε το Δικαστήριο στην υπόθεση C-375, Επιτροπή κατά της Ελλάδας (σ.σ. η πρώτη μας καταδίκη) αλλά και στην απόφαση που έλαβε το Δικαστήριο στην υπόθεση Gomes Valente, C-393/98.

Κρίνεται παραδεκτή στις 14.12.2001. Η Επιτροπή κλήθηκε να παράσχει πληροφορίες, σύμφωνα με το άρθρο 175, παράγραφος 3, του Κανονισμού.»

                   Απάντηση της Επιτροπής της 8ης  Απριλίου 2002

1.  «Η Επιτροπή γνωρίζει ότι η Ελλάδα εφαρμόζει τέλη ταξινόμησης των οχημάτων που καταχωρίζονται για πρώτη φορά στο έδαφός της, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σ αυτό. Δεν αμφισβητείται αυτή καθεαυτή η αρχή ενός τέτοιου τέλους. Ωστόσο, κινήθηκε διαδικασία επί παραβάσει κατά της Ελλάδας βάσει του άρθρου 228 της Συνθήκης (μή εφαρμογή απόφασης Δικαστηρίου) (σ.σ. η υπογράμμιση δική μας…) καθώς η Επιτροπή είναι της γνώμης ότι ο φόρος αυτός εφαρμόζεται κατά τρόπο που εισάγει διακρίσεις σε σχέση με μεταχειρισμένα οχήματα προερχόμενα από άλλα κράτη-μέλη και αυτό παρά την καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου κατά της Ελλάδας το 1997 στην υπόθεση C-375/95, (απόφαση της 23ης Οκτωβρίου 1997).
   

2.  Όσον αφορά τις πτυχές αυτών των φόρων σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, το Δικαστήριο, στην προαναφερθείσα υπόθεση C-375/95, διαπίστωσε ότι ο αποκλεισμός των εισαγομένων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων αντιρρυπαντικής τεχνολογίας από το πλεονέκτημα της μείωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης, αποτελεί παραβίαση του άρθρου 90 της Συνθήκης ΕΚ.
   

3.  Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει στη διάθεσή της η Επιτροπή, φαίνεται πως, αρχικά, η Ελλάδα είχε συμπεριλάβει και τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα στη μείωση του φόρου που ίσχυε από το 1989 για τα καινούργια αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, αλλά από την 1η Ιανουαρίου 2001, επανεισήγαγε μια φορολογική διάκριση μέσω ενός νέου υψηλότερου φόρου «ταξινόμησης», εις βάρος των εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων σε σχέση με τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που βρίσκονται στην ίδια εγχώρια αγορά και είναι κατασκευασμένα με την ίδια αντιρρυπαντική τεχνολογία». (!!)
   

Τα… σαϊνια δηλαδή του υπουργείου Οικονομικών, που μάλλον θεωρούν εαυτόν εξυπνότερον των κοινοτικών οργάνων, αφού πρώτα συμμορφώθηκαν με την μείωση του φόρου, όπως προβλεπόταν από την ΕΕ, για τα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, επέβαλαν στη συνέχεια υψηλότερο φόρο που τον βάφτισαν φόρο «ταξινόμησης» στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα (για να ξαναπάρουν πλαγίως αυτά που… έχασαν από τον έλληνα φορολογούμενο), με αποτέλεσμα, όμως, να τα κάνουν… «μπάχαλο», αφού δεν είχαν πια την ίδια φορολογική επιβάρυνση τα μεταχειρισμένα που κυκλοφορούσαν ήδη στη χώρα!!! Γι αυτό ή ΕΕ μας παραπέμπει ξανά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για παραβίαση αυτή τη φορά του άρθρου 228 της Συνθήκης ΕΚ.

Αλλά σίγουρα μας περιμένουν… άλλες δύο νέες παραπομπές στο Δικαστήριο, όπως συμπεραίνεται πιο κάτω από την απάντηση της Επιτροπής:

4.  «Όσον αφορά τις πτυχές του ελληνικού φόρου που σχετίζονται με την υποτίμηση των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε μια ακόμα επί μακρόν αναμενόμενη, απόφαση για παρόμοια υπόθεση (C-393/98 Gomes Valente). Η απόφαση αυτή που συμβαδίζει με την άποψη της Επιτροπής, συνεπάγεται για αρκετά κράτη-μέλη  αναθεώρηση του ισχύοντος συστήματος υπολογισμού της φορολογητέας βάσης για τα μεταχειρισμένα οχήματα. Μεταξύ άλλων , θα καταστήσει δυνατή την τελική εκτίμηση του θέματος της φορολογίας επιβατικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα και την πιθανή έναρξη μιας νέας διαδικασίας επί παραβάσει.
   

5.  Όσον αφορά την συγκεκριμένη περίπτωση της μετοικεσίας, δηλαδή της εισαγωγής στην Ελλάδα οχημάτων προερχομένων από άλλο κράτος-μέλος, λόγω μεταφοράς της συνήθους κατοικίας, έχει κινηθεί… μια άλλη διαδικασία επί παραβάσει, δυνάμει του άρθρου 226 της Συνθήκης, για λόγους μη τήρησης της οδηγίας 83/183/ΕΟΚ. Η οδηγία αυτή απαγορεύει  την εφαρμογή οποιουδήποτε φόρου κατανάλωσης στα οχήματα που αποτελούν προϊόν μετοικεσίας.  Όμως η Επιτροπή θεωρεί ότι τα ελληνικά «τέλη ταξινόμησης», αποτελούν (…) φόρο κατανάλωσης, διότι το σχετικό ποσό είναι τόσο υψηλό, ώστε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αντίτιμο των υπηρεσιών που παρέχονται για την ταξινόμηση ενός οχήματος».

Το άρθο αυτο δημοσιεύτηκε στο http://www.styx.gr πρίν απο μερικούς μήνες. Noμίζω οτι ενδιαφέρει πολλούς.

Μπράβο στον συντάκτη του αρθρου Γιάννη Κριτσαντώνη για την άψωγη δουλειά.

http://www.styx.gr/daily_details.asp?of ... ews_ID=114

=====================================
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Του Γιάννη Κριτσαντώνη

Η Ελλάδα σύντομα θα «εισπράξει» άλλες… τρεις καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το… ίδιο θέμα -την υπερφορολόγηση των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, επειδή οι πολιτικοί προϊστάμενοι του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών εξακολουθούν να γράφουν το Κοινοτικό Δίκαιο «στα παλαιότερα των υποδημάτων τους»,, και το χειρότερο: Να μην εφαρμόζουν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου! Αντί αυτού, προτιμούν να επιβάλλουν στον Έλληνα πολίτη, τους φόρους που καταργεί η ΕΕ με… άλλη ονομασία!!

Σύμφωνα με το έγγραφο - ντοκουμέντο της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που δημοσιεύουμε σήμερα, η Ελλάδα βάφτισε τον «φόρο κατανάλωσης» (που δεν επιτρέπεται να πληρώνει ο πολίτης, όταν μετακινείται από ένα κράτος-μέλος σε άλλο), … «τέλος ταξινόμησης», δεν εφάρμοσε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εναντίον της από το 1997 και την κατηγορεί ότι το «τέλος ταξινόμησης» που επιβάλλει στους Έλληνες πολίτες είναι ένας υψηλότατος φόρος κατανάλωσης που δεν δικαιολογεί τις… υπηρεσίες που προσφέρει!! Πλήρης δηλαδή ο διασυρμός μας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η πρώτη καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και ο διασυρμός της για το θέμα της «υπέρμετρης και αδικαιολόγητης φορολογίας που επιβάλλει στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, από τα κράτη-μέλη», είναι ήδη γνωστή. Έγινε το 1997, στις 23 Οκτωβρίου και είναι η απόφαση C-375/95. Επειδή όμως δεν…ίδρωσε το αυτί κανενός, νέες αναφορές πολιτών εναντίον της Ελλάδας ήλθαν να προστεθούν στην Επιτροπή Αναφορών, η οποία πριν από μεροκούς μήνες, ήλθε (επισήμως, παρακαλώ)στην Αθήνα για να συζητήσει αυτό και άλλα θέματα με τους αρμοδίους μας. Έφυγε όμως άπρακτη επειδή όπως κατήγγειλαν στους δημοσιογράφους τόσο ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής βρετανός ευρωβουλευτής Ρόϊ Πέρρυ, όσο και το μέλος της Επιτροπής γερμανίδα ευρωβουλευτής Μάργκοτ Κέσσλερ «οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, επικαλέστηκαν φόρτο εργασίας και δεν μας δέχτηκαν». (!)

Η Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, λοιπόν, δίνει τρεις νέες περιπτώσεις υπερφορολόγησης από την Ελλάδα, οι οποίες οδεύουν εκ νέου προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο:

Περίπτωση 1:

«Περίληψη αναφοράς 659/99, του κ. Δάκη Γαλεντζά, έλληνα υπηκόου)

Ο αναφέρων καταγγέλλει συγκεκριμένα περιστατικά που αφορούν την Ελληνική Δημοκρατία. Για παράδειγμα, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα ΙΧ οχήματα οι οποίοι δεν συμβιβάζονται με την εσωτερική αγορά, η φορολόγηση των ΙΧ οχημάτων που στην Ελλάδα δεν έχει εναρμονιστεί σύμφωνα με τα κοινοτικά πρότυπα και, επιπλέον, η άνω του μέσου όρου φορολόγηση των αγαθών μετοικεσίας κατά τη μεταφορά του τόπου κατοικίας από ένα κράτος-μέλος της ΕΕ στην Ελλάδα. Η αναφορά του κρίθηκε παραδεκτή στις 31 Ιανουαρίου 2001 και ζητήθηκαν πληροφορίες από την Επιτροπή (άρθρο 175, παράγραφος 3 του Κανονισμού)».

Περίπτωση 2:

«Περίληψη αναφοράς 104/01., του κ. Περικλή Κολιούλη, έλληνα υπηκόου).
Ο αναφέρων κατοικούσε στη Γερμανία και κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής του αγόρασε ένα αυτοκίνητο, από μία χώρα μή μέλος της ΕΕ, το οποίο εισήγαγε απολύτως νόμιμα στη Γερμανία, καθώς πλήρωσε όλους τους απαιτούμενους φόρους καθώς και τα τέλη κυκλοφορίας. Όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, οι ελληνικές αρχές του ζήτησαν να πληρώσει τελωνειακούς δασμούς και στη συνέχεια του δήμευσαν το αυτοκίνητο. Ο αναφέρων ζητάει τη βοήθεια του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκειμένου να διευθετηθεί το πρόβλημά του».

Κρίθηκε (η αναφορά του) παραδεκτή στις 9 Ιουλίου 2001. Ζητήθηκαν πληροφορίες από την Επιτροπή (άρθρο 175, παράγραφος 3 του κανονισμού).

Περίπτωση 3:

«Περίληψη αναφοράς 615/2001, του κ. Λουκά Βασιλιά, έλληνα υπηκόου και ενός συνυπογράφοντος, εξ ονόματος της «Ένωσης Ελλήνων Εισαγωγέων Αυτοκινήτων»).
Ο αναφέρων πληροφορεί ότι τα τέλη που ίσχυαν μέχρι πρότινος επί των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που εισάγονται στην Ελλάδα από άλλα κράτη-μέλη, αντικαταστάθηκαν από ένα… ειδικό τέλος ταξινόμησης. Ο αναφέρων είναι της γνώμης ότι το συγκεκριμένο τέλος δεν είναι συμβατό με τις κοινοτικές διατάξεις και επικαλείται την απόφαση που έλαβε το Δικαστήριο στην υπόθεση C-375, Επιτροπή κατά της Ελλάδας (σ.σ. η πρώτη μας καταδίκη) αλλά και στην απόφαση που έλαβε το Δικαστήριο στην υπόθεση Gomes Valente, C-393/98.

Κρίνεται παραδεκτή στις 14.12.2001. Η Επιτροπή κλήθηκε να παράσχει πληροφορίες, σύμφωνα με το άρθρο 175, παράγραφος 3, του Κανονισμού.»

                   Απάντηση της Επιτροπής της 8ης  Απριλίου 2002

1.  «Η Επιτροπή γνωρίζει ότι η Ελλάδα εφαρμόζει τέλη ταξινόμησης των οχημάτων που καταχωρίζονται για πρώτη φορά στο έδαφός της, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σ αυτό. Δεν αμφισβητείται αυτή καθεαυτή η αρχή ενός τέτοιου τέλους. Ωστόσο, κινήθηκε διαδικασία επί παραβάσει κατά της Ελλάδας βάσει του άρθρου 228 της Συνθήκης (μή εφαρμογή απόφασης Δικαστηρίου) (σ.σ. η υπογράμμιση δική μας…) καθώς η Επιτροπή είναι της γνώμης ότι ο φόρος αυτός εφαρμόζεται κατά τρόπο που εισάγει διακρίσεις σε σχέση με μεταχειρισμένα οχήματα προερχόμενα από άλλα κράτη-μέλη και αυτό παρά την καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου κατά της Ελλάδας το 1997 στην υπόθεση C-375/95, (απόφαση της 23ης Οκτωβρίου 1997).
   

2.  Όσον αφορά τις πτυχές αυτών των φόρων σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, το Δικαστήριο, στην προαναφερθείσα υπόθεση C-375/95, διαπίστωσε ότι ο αποκλεισμός των εισαγομένων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων αντιρρυπαντικής τεχνολογίας από το πλεονέκτημα της μείωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης, αποτελεί παραβίαση του άρθρου 90 της Συνθήκης ΕΚ.
   

3.  Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει στη διάθεσή της η Επιτροπή, φαίνεται πως, αρχικά, η Ελλάδα είχε συμπεριλάβει και τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα στη μείωση του φόρου που ίσχυε από το 1989 για τα καινούργια αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, αλλά από την 1η Ιανουαρίου 2001, επανεισήγαγε μια φορολογική διάκριση μέσω ενός νέου υψηλότερου φόρου «ταξινόμησης», εις βάρος των εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων σε σχέση με τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που βρίσκονται στην ίδια εγχώρια αγορά και είναι κατασκευασμένα με την ίδια αντιρρυπαντική τεχνολογία». (!!)
   

Τα… σαϊνια δηλαδή του υπουργείου Οικονομικών, που μάλλον θεωρούν εαυτόν εξυπνότερον των κοινοτικών οργάνων, αφού πρώτα συμμορφώθηκαν με την μείωση του φόρου, όπως προβλεπόταν από την ΕΕ, για τα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, επέβαλαν στη συνέχεια υψηλότερο φόρο που τον βάφτισαν φόρο «ταξινόμησης» στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα (για να ξαναπάρουν πλαγίως αυτά που… έχασαν από τον έλληνα φορολογούμενο), με αποτέλεσμα, όμως, να τα κάνουν… «μπάχαλο», αφού δεν είχαν πια την ίδια φορολογική επιβάρυνση τα μεταχειρισμένα που κυκλοφορούσαν ήδη στη χώρα!!! Γι αυτό ή ΕΕ μας παραπέμπει ξανά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για παραβίαση αυτή τη φορά του άρθρου 228 της Συνθήκης ΕΚ.

Αλλά σίγουρα μας περιμένουν… άλλες δύο νέες παραπομπές στο Δικαστήριο, όπως συμπεραίνεται πιο κάτω από την απάντηση της Επιτροπής:

4.  «Όσον αφορά τις πτυχές του ελληνικού φόρου που σχετίζονται με την υποτίμηση των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε μια ακόμα επί μακρόν αναμενόμενη, απόφαση για παρόμοια υπόθεση (C-393/98 Gomes Valente). Η απόφαση αυτή που συμβαδίζει με την άποψη της Επιτροπής, συνεπάγεται για αρκετά κράτη-μέλη  αναθεώρηση του ισχύοντος συστήματος υπολογισμού της φορολογητέας βάσης για τα μεταχειρισμένα οχήματα. Μεταξύ άλλων , θα καταστήσει δυνατή την τελική εκτίμηση του θέματος της φορολογίας επιβατικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα και την πιθανή έναρξη μιας νέας διαδικασίας επί παραβάσει.
   

5.  Όσον αφορά την συγκεκριμένη περίπτωση της μετοικεσίας, δηλαδή της εισαγωγής στην Ελλάδα οχημάτων προερχομένων από άλλο κράτος-μέλος, λόγω μεταφοράς της συνήθους κατοικίας, έχει κινηθεί… μια άλλη διαδικασία επί παραβάσει, δυνάμει του άρθρου 226 της Συνθήκης, για λόγους μη τήρησης της οδηγίας 83/183/ΕΟΚ. Η οδηγία αυτή απαγορεύει  την εφαρμογή οποιουδήποτε φόρου κατανάλωσης στα οχήματα που αποτελούν προϊόν μετοικεσίας.  Όμως η Επιτροπή θεωρεί ότι τα ελληνικά «τέλη ταξινόμησης», αποτελούν (…) φόρο κατανάλωσης, διότι το σχετικό ποσό είναι τόσο υψηλό, ώστε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αντίτιμο των υπηρεσιών που παρέχονται για την ταξινόμηση ενός οχήματος».

Το άρθο αυτο δημοσιεύτηκε στο http://www.styx.gr πρίν απο μερικούς μήνες. Noμίζω οτι ενδιαφέρει πολλούς.

Μπράβο στον συντάκτη του αρθρου Γιάννη Κριτσαντώνη για την άψωγη δουλειά.

http://www.styx.gr/daily_details.asp?of ... ews_ID=114

=====================================
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Του Γιάννη Κριτσαντώνη

Η Ελλάδα σύντομα θα «εισπράξει» άλλες… τρεις καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το… ίδιο θέμα -την υπερφορολόγηση των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, επειδή οι πολιτικοί προϊστάμενοι του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών εξακολουθούν να γράφουν το Κοινοτικό Δίκαιο «στα παλαιότερα των υποδημάτων τους»,, και το χειρότερο: Να μην εφαρμόζουν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου! Αντί αυτού, προτιμούν να επιβάλλουν στον Έλληνα πολίτη, τους φόρους που καταργεί η ΕΕ με… άλλη ονομασία!!

Σύμφωνα με το έγγραφο - ντοκουμέντο της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που δημοσιεύουμε σήμερα, η Ελλάδα βάφτισε τον «φόρο κατανάλωσης» (που δεν επιτρέπεται να πληρώνει ο πολίτης, όταν μετακινείται από ένα κράτος-μέλος σε άλλο), … «τέλος ταξινόμησης», δεν εφάρμοσε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εναντίον της από το 1997 και την κατηγορεί ότι το «τέλος ταξινόμησης» που επιβάλλει στους Έλληνες πολίτες είναι ένας υψηλότατος φόρος κατανάλωσης που δεν δικαιολογεί τις… υπηρεσίες που προσφέρει!! Πλήρης δηλαδή ο διασυρμός μας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η πρώτη καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και ο διασυρμός της για το θέμα της «υπέρμετρης και αδικαιολόγητης φορολογίας που επιβάλλει στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, από τα κράτη-μέλη», είναι ήδη γνωστή. Έγινε το 1997, στις 23 Οκτωβρίου και είναι η απόφαση C-375/95. Επειδή όμως δεν…ίδρωσε το αυτί κανενός, νέες αναφορές πολιτών εναντίον της Ελλάδας ήλθαν να προστεθούν στην Επιτροπή Αναφορών, η οποία πριν από μεροκούς μήνες, ήλθε (επισήμως, παρακαλώ)στην Αθήνα για να συζητήσει αυτό και άλλα θέματα με τους αρμοδίους μας. Έφυγε όμως άπρακτη επειδή όπως κατήγγειλαν στους δημοσιογράφους τόσο ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής βρετανός ευρωβουλευτής Ρόϊ Πέρρυ, όσο και το μέλος της Επιτροπής γερμανίδα ευρωβουλευτής Μάργκοτ Κέσσλερ «οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, επικαλέστηκαν φόρτο εργασίας και δεν μας δέχτηκαν». (!)

Η Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, λοιπόν, δίνει τρεις νέες περιπτώσεις υπερφορολόγησης από την Ελλάδα, οι οποίες οδεύουν εκ νέου προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο:

Περίπτωση 1:

«Περίληψη αναφοράς 659/99, του κ. Δάκη Γαλεντζά, έλληνα υπηκόου)

Ο αναφέρων καταγγέλλει συγκεκριμένα περιστατικά που αφορούν την Ελληνική Δημοκρατία. Για παράδειγμα, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα ΙΧ οχήματα οι οποίοι δεν συμβιβάζονται με την εσωτερική αγορά, η φορολόγηση των ΙΧ οχημάτων που στην Ελλάδα δεν έχει εναρμονιστεί σύμφωνα με τα κοινοτικά πρότυπα και, επιπλέον, η άνω του μέσου όρου φορολόγηση των αγαθών μετοικεσίας κατά τη μεταφορά του τόπου κατοικίας από ένα κράτος-μέλος της ΕΕ στην Ελλάδα. Η αναφορά του κρίθηκε παραδεκτή στις 31 Ιανουαρίου 2001 και ζητήθηκαν πληροφορίες από την Επιτροπή (άρθρο 175, παράγραφος 3 του Κανονισμού)».

Περίπτωση 2:

«Περίληψη αναφοράς 104/01., του κ. Περικλή Κολιούλη, έλληνα υπηκόου).
Ο αναφέρων κατοικούσε στη Γερμανία και κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής του αγόρασε ένα αυτοκίνητο, από μία χώρα μή μέλος της ΕΕ, το οποίο εισήγαγε απολύτως νόμιμα στη Γερμανία, καθώς πλήρωσε όλους τους απαιτούμενους φόρους καθώς και τα τέλη κυκλοφορίας. Όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, οι ελληνικές αρχές του ζήτησαν να πληρώσει τελωνειακούς δασμούς και στη συνέχεια του δήμευσαν το αυτοκίνητο. Ο αναφέρων ζητάει τη βοήθεια του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκειμένου να διευθετηθεί το πρόβλημά του».

Κρίθηκε (η αναφορά του) παραδεκτή στις 9 Ιουλίου 2001. Ζητήθηκαν πληροφορίες από την Επιτροπή (άρθρο 175, παράγραφος 3 του κανονισμού).

Περίπτωση 3:

«Περίληψη αναφοράς 615/2001, του κ. Λουκά Βασιλιά, έλληνα υπηκόου και ενός συνυπογράφοντος, εξ ονόματος της «Ένωσης Ελλήνων Εισαγωγέων Αυτοκινήτων»).
Ο αναφέρων πληροφορεί ότι τα τέλη που ίσχυαν μέχρι πρότινος επί των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που εισάγονται στην Ελλάδα από άλλα κράτη-μέλη, αντικαταστάθηκαν από ένα… ειδικό τέλος ταξινόμησης. Ο αναφέρων είναι της γνώμης ότι το συγκεκριμένο τέλος δεν είναι συμβατό με τις κοινοτικές διατάξεις και επικαλείται την απόφαση που έλαβε το Δικαστήριο στην υπόθεση C-375, Επιτροπή κατά της Ελλάδας (σ.σ. η πρώτη μας καταδίκη) αλλά και στην απόφαση που έλαβε το Δικαστήριο στην υπόθεση Gomes Valente, C-393/98.

Κρίνεται παραδεκτή στις 14.12.2001. Η Επιτροπή κλήθηκε να παράσχει πληροφορίες, σύμφωνα με το άρθρο 175, παράγραφος 3, του Κανονισμού.»

                   Απάντηση της Επιτροπής της 8ης  Απριλίου 2002

1.  «Η Επιτροπή γνωρίζει ότι η Ελλάδα εφαρμόζει τέλη ταξινόμησης των οχημάτων που καταχωρίζονται για πρώτη φορά στο έδαφός της, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σ αυτό. Δεν αμφισβητείται αυτή καθεαυτή η αρχή ενός τέτοιου τέλους. Ωστόσο, κινήθηκε διαδικασία επί παραβάσει κατά της Ελλάδας βάσει του άρθρου 228 της Συνθήκης (μή εφαρμογή απόφασης Δικαστηρίου) (σ.σ. η υπογράμμιση δική μας…) καθώς η Επιτροπή είναι της γνώμης ότι ο φόρος αυτός εφαρμόζεται κατά τρόπο που εισάγει διακρίσεις σε σχέση με μεταχειρισμένα οχήματα προερχόμενα από άλλα κράτη-μέλη και αυτό παρά την καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου κατά της Ελλάδας το 1997 στην υπόθεση C-375/95, (απόφαση της 23ης Οκτωβρίου 1997).
   

2.  Όσον αφορά τις πτυχές αυτών των φόρων σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, το Δικαστήριο, στην προαναφερθείσα υπόθεση C-375/95, διαπίστωσε ότι ο αποκλεισμός των εισαγομένων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων αντιρρυπαντικής τεχνολογίας από το πλεονέκτημα της μείωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης, αποτελεί παραβίαση του άρθρου 90 της Συνθήκης ΕΚ.
   

3.  Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει στη διάθεσή της η Επιτροπή, φαίνεται πως, αρχικά, η Ελλάδα είχε συμπεριλάβει και τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα στη μείωση του φόρου που ίσχυε από το 1989 για τα καινούργια αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, αλλά από την 1η Ιανουαρίου 2001, επανεισήγαγε μια φορολογική διάκριση μέσω ενός νέου υψηλότερου φόρου «ταξινόμησης», εις βάρος των εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων σε σχέση με τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που βρίσκονται στην ίδια εγχώρια αγορά και είναι κατασκευασμένα με την ίδια αντιρρυπαντική τεχνολογία». (!!)
   

Τα… σαϊνια δηλαδή του υπουργείου Οικονομικών, που μάλλον θεωρούν εαυτόν εξυπνότερον των κοινοτικών οργάνων, αφού πρώτα συμμορφώθηκαν με την μείωση του φόρου, όπως προβλεπόταν από την ΕΕ, για τα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, επέβαλαν στη συνέχεια υψηλότερο φόρο που τον βάφτισαν φόρο «ταξινόμησης» στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα (για να ξαναπάρουν πλαγίως αυτά που… έχασαν από τον έλληνα φορολογούμενο), με αποτέλεσμα, όμως, να τα κάνουν… «μπάχαλο», αφού δεν είχαν πια την ίδια φορολογική επιβάρυνση τα μεταχειρισμένα που κυκλοφορούσαν ήδη στη χώρα!!! Γι αυτό ή ΕΕ μας παραπέμπει ξανά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για παραβίαση αυτή τη φορά του άρθρου 228 της Συνθήκης ΕΚ.

Αλλά σίγουρα μας περιμένουν… άλλες δύο νέες παραπομπές στο Δικαστήριο, όπως συμπεραίνεται πιο κάτω από την απάντηση της Επιτροπής:

4.  «Όσον αφορά τις πτυχές του ελληνικού φόρου που σχετίζονται με την υποτίμηση των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε μια ακόμα επί μακρόν αναμενόμενη, απόφαση για παρόμοια υπόθεση (C-393/98 Gomes Valente). Η απόφαση αυτή που συμβαδίζει με την άποψη της Επιτροπής, συνεπάγεται για αρκετά κράτη-μέλη  αναθεώρηση του ισχύοντος συστήματος υπολογισμού της φορολογητέας βάσης για τα μεταχειρισμένα οχήματα. Μεταξύ άλλων , θα καταστήσει δυνατή την τελική εκτίμηση του θέματος της φορολογίας επιβατικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα και την πιθανή έναρξη μιας νέας διαδικασίας επί παραβάσει.
   

5.  Όσον αφορά την συγκεκριμένη περίπτωση της μετοικεσίας, δηλαδή της εισαγωγής στην Ελλάδα οχημάτων προερχομένων από άλλο κράτος-μέλος, λόγω μεταφοράς της συνήθους κατοικίας, έχει κινηθεί… μια άλλη διαδικασία επί παραβάσει, δυνάμει του άρθρου 226 της Συνθήκης, για λόγους μη τήρησης της οδηγίας 83/183/ΕΟΚ. Η οδηγία αυτή απαγορεύει  την εφαρμογή οποιουδήποτε φόρου κατανάλωσης στα οχήματα που αποτελούν προϊόν μετοικεσίας.  Όμως η Επιτροπή θεωρεί ότι τα ελληνικά «τέλη ταξινόμησης», αποτελούν (…) φόρο κατανάλωσης, διότι το σχετικό ποσό είναι τόσο υψηλό, ώστε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αντίτιμο των υπηρεσιών που παρέχονται για την ταξινόμηση ενός οχήματος».