Λοιπόν, μια κι από τις ψηφοφορίες δε βγαίνει νόημα, ας αρχίσουμε να το συζητάμε σοβαρά, χωρίς φαιδρότητες τύπου 'να βάλουμε τη Λουκά ή τον Πρέκα'.

Ο Αντίλογος είναι ένα βασικότατο κομμάτι του περιοδικού, το οποίο πάντα αποτελούσε πόλο έλξης, γιατί το βοηθούσε να ξεφύγει από τις 'βίδες και τα μπουλόνια'.

Με την παρούσα του μορφή όμως, έχει εξασθενήσει. Ναι μεν, έχει ορισμένες εξαιρετικές πέννες, όπως τον Σαράντο Καργάκο, το Γιάννη Τριάντη, το Βασίλη Βασιλικό και το Χρήστο Μιχαηλίδη, έχει έναν αρκετά έγκριτο περιβαλλοντολόγο (το Νίκο Μάργαρη), αλλά ταυτόχρονα έχει και κάποιους που λόγω του επιπέδου του λόγου τους δεν έχουν ιδιαίτερη θέση στις σελίδες του 'Αντίλογου'.

Και εξηγούμαι:

1. Ποιοι θεωρώ ότι δεν έχουν θέση στον Αντίλογο.

Ριχάρδος Σωμερίτης. Διαβάζοντας τα κείμενά του στο Βήμα και στους 4Τ μόνον ένα χαρακτηρισμό μπορεί κανείς να του προσάψει: αυτόν του αυλοκόλακα. Πάντα πρόθυμος και έτοιμος να παίξει το ρόλο του απολογητή της εκάστοτε ηγεμονίας, ενώ δε μπαίνει σχεδόν ποτέ στον κόπο να επιχειρηματολογήσει. Αλλά και όταν το κάνει, τα επιχειρήματά του είναι έωλα, γιατί είτε στηρίζονται σε ψευδή στοιχεία είτε σε μια δική του 'ερμηνεία' της πραγματικότητος, η οποία αψηφά την κοινή λογική. Αυτό απεδείχθη και σε πρόσφατη αντιπαράθεση άρθρων του με τον Τριάντη.

Κώστας Ζουράρις. Έτσι κι αλλιώς, φευγάτος είναι. Ιδεολογικά, η σκέψη του είναι ένα μπάχαλο. Κομμουνισμός με Ελληνολατρεία και χριστιανορθόδοξο φανατισμό, εκπεφρασμένος με τρόπο που μόνον αν είχες 20 στα Αρχαία στο Λύκειο έχεις ελπίδες να κατανοήσεις.

Θέμος Αναστασιάδης. Από πού ν'αρχίσω; Από τις φασιστικές του απόψεις περί μεταναστών; Από την εμπάθεια την οποία βγάζει όποτε γράφει ή μιλάει; Ή από το ότι, ως - ουσιαστικά - εκπρόσωπος Τύπου του.. εθνικού μας προμηθευτή, κάθε πιθανότητα για έκφραση ελεύθερης και ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ σκέψης σε ό,τι αφορά πολλά ζητήματα πάει περίπατο; Ή μήπως να μιλήσω για το μισογυνισμό του;

2. Ποιοι πιστεύω ότι θα άξιζε να μπουν στις σελίδες αυτές.

Μαρία Τζάνη. Καθηγήτρια του Πάντειου (αν δεν απατώμαι) Πανεπιστημίου. Έχει το θράσος να μιλά υπέρ του Ελληνικού Πολιτισμού, κάτι που έχει στρέψει το ιερατείο εναντίον της, και μάλιστα οι επιθέσεις που δέχεται από τους ρασοφόρους ξεπερνούν και αυτά ακόμη τα όρια της χυδαιότητας. Η επιχειρηματολογία της είναι δομημένη και πλήρης, ενώ ο χειρισμός της γλώσσας εκ μέρους της είναι πολύ καλός. Νομίζω ότι θα μπορούσε πολύ ωραία να της ανατεθεί μια σελίδα όπου θα παρουσιάζει το έργο μεγάλων μελετητών της Ελλάδος, τόσο Ελλήνων όσο και αλλοδαπών, όπως είναι ο Άρης Πουλιανός, ο Χουρμουζιάδης, ο Χρυσοστόμου κ.α. Θα μπορούσε μάλιστα να πλαισιωθεί η παρουσία της με αυτήν της Νάνσυς Μπίσκα.

3. Έκταση κειμένων.

Η κατάσταση αυτή δε μπορεί να συνεχιστεί. Με τρεις παραγράφους δε γίνεται δουλειά. Ωραία, ναι, δεχόμαστε ότι το περιοδικό έχει ανάγκη από διαφημίσεις, όμως, με πάνω από 200.000 αναγνώστες μηνιαίως, αποκλείεται να μην είναι κερδοφόρο (επί τη ευκαιρία, ΚΑΚΩΣ έπαψε να κυκλοφορεί το 'Echo & Artis'). Το κείμενο του κάθε αρθρογράφου στον 'Αντίλογο' πρέπει να φτάσει, με το παρόν μέγεθος γραμματοσειράς, οπωσδήποτε τη μία σελίδα, με την εξαίρεση των στηλών του Γιάννη Ευσταθιάδη και της Ρέας Βιτάλη. Επειγόντως πρέπει να μεγαλώσει το κείμενο του Κασδαγλή.

Λοιπόν, μια κι από τις ψηφοφορίες δε βγαίνει νόημα, ας αρχίσουμε να το συζητάμε σοβαρά, χωρίς φαιδρότητες τύπου 'να βάλουμε τη Λουκά ή τον Πρέκα'.

Ο Αντίλογος είναι ένα βασικότατο κομμάτι του περιοδικού, το οποίο πάντα αποτελούσε πόλο έλξης, γιατί το βοηθούσε να ξεφύγει από τις 'βίδες και τα μπουλόνια'.

Με την παρούσα του μορφή όμως, έχει εξασθενήσει. Ναι μεν, έχει ορισμένες εξαιρετικές πέννες, όπως τον Σαράντο Καργάκο, το Γιάννη Τριάντη, το Βασίλη Βασιλικό και το Χρήστο Μιχαηλίδη, έχει έναν αρκετά έγκριτο περιβαλλοντολόγο (το Νίκο Μάργαρη), αλλά ταυτόχρονα έχει και κάποιους που λόγω του επιπέδου του λόγου τους δεν έχουν ιδιαίτερη θέση στις σελίδες του 'Αντίλογου'.

Και εξηγούμαι:

1. Ποιοι θεωρώ ότι δεν έχουν θέση στον Αντίλογο.

Ριχάρδος Σωμερίτης. Διαβάζοντας τα κείμενά του στο Βήμα και στους 4Τ μόνον ένα χαρακτηρισμό μπορεί κανείς να του προσάψει: αυτόν του αυλοκόλακα. Πάντα πρόθυμος και έτοιμος να παίξει το ρόλο του απολογητή της εκάστοτε ηγεμονίας, ενώ δε μπαίνει σχεδόν ποτέ στον κόπο να επιχειρηματολογήσει. Αλλά και όταν το κάνει, τα επιχειρήματά του είναι έωλα, γιατί είτε στηρίζονται σε ψευδή στοιχεία είτε σε μια δική του 'ερμηνεία' της πραγματικότητος, η οποία αψηφά την κοινή λογική. Αυτό απεδείχθη και σε πρόσφατη αντιπαράθεση άρθρων του με τον Τριάντη.

Κώστας Ζουράρις. Έτσι κι αλλιώς, φευγάτος είναι. Ιδεολογικά, η σκέψη του είναι ένα μπάχαλο. Κομμουνισμός με Ελληνολατρεία και χριστιανορθόδοξο φανατισμό, εκπεφρασμένος με τρόπο που μόνον αν είχες 20 στα Αρχαία στο Λύκειο έχεις ελπίδες να κατανοήσεις.

Θέμος Αναστασιάδης. Από πού ν'αρχίσω; Από τις φασιστικές του απόψεις περί μεταναστών; Από την εμπάθεια την οποία βγάζει όποτε γράφει ή μιλάει; Ή από το ότι, ως - ουσιαστικά - εκπρόσωπος Τύπου του.. εθνικού μας προμηθευτή, κάθε πιθανότητα για έκφραση ελεύθερης και ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ σκέψης σε ό,τι αφορά πολλά ζητήματα πάει περίπατο; Ή μήπως να μιλήσω για το μισογυνισμό του;

2. Ποιοι πιστεύω ότι θα άξιζε να μπουν στις σελίδες αυτές.

Μαρία Τζάνη. Καθηγήτρια του Πάντειου (αν δεν απατώμαι) Πανεπιστημίου. Έχει το θράσος να μιλά υπέρ του Ελληνικού Πολιτισμού, κάτι που έχει στρέψει το ιερατείο εναντίον της, και μάλιστα οι επιθέσεις που δέχεται από τους ρασοφόρους ξεπερνούν και αυτά ακόμη τα όρια της χυδαιότητας. Η επιχειρηματολογία της είναι δομημένη και πλήρης, ενώ ο χειρισμός της γλώσσας εκ μέρους της είναι πολύ καλός. Νομίζω ότι θα μπορούσε πολύ ωραία να της ανατεθεί μια σελίδα όπου θα παρουσιάζει το έργο μεγάλων μελετητών της Ελλάδος, τόσο Ελλήνων όσο και αλλοδαπών, όπως είναι ο Άρης Πουλιανός, ο Χουρμουζιάδης, ο Χρυσοστόμου κ.α. Θα μπορούσε μάλιστα να πλαισιωθεί η παρουσία της με αυτήν της Νάνσυς Μπίσκα.

3. Έκταση κειμένων.

Η κατάσταση αυτή δε μπορεί να συνεχιστεί. Με τρεις παραγράφους δε γίνεται δουλειά. Ωραία, ναι, δεχόμαστε ότι το περιοδικό έχει ανάγκη από διαφημίσεις, όμως, με πάνω από 200.000 αναγνώστες μηνιαίως, αποκλείεται να μην είναι κερδοφόρο (επί τη ευκαιρία, ΚΑΚΩΣ έπαψε να κυκλοφορεί το 'Echo & Artis'). Το κείμενο του κάθε αρθρογράφου στον 'Αντίλογο' πρέπει να φτάσει, με το παρόν μέγεθος γραμματοσειράς, οπωσδήποτε τη μία σελίδα, με την εξαίρεση των στηλών του Γιάννη Ευσταθιάδη και της Ρέας Βιτάλη. Επειγόντως πρέπει να μεγαλώσει το κείμενο του Κασδαγλή.

Λοιπόν, μια κι από τις ψηφοφορίες δε βγαίνει νόημα, ας αρχίσουμε να το συζητάμε σοβαρά, χωρίς φαιδρότητες τύπου 'να βάλουμε τη Λουκά ή τον Πρέκα'.

Ο Αντίλογος είναι ένα βασικότατο κομμάτι του περιοδικού, το οποίο πάντα αποτελούσε πόλο έλξης, γιατί το βοηθούσε να ξεφύγει από τις 'βίδες και τα μπουλόνια'.

Με την παρούσα του μορφή όμως, έχει εξασθενήσει. Ναι μεν, έχει ορισμένες εξαιρετικές πέννες, όπως τον Σαράντο Καργάκο, το Γιάννη Τριάντη, το Βασίλη Βασιλικό και το Χρήστο Μιχαηλίδη, έχει έναν αρκετά έγκριτο περιβαλλοντολόγο (το Νίκο Μάργαρη), αλλά ταυτόχρονα έχει και κάποιους που λόγω του επιπέδου του λόγου τους δεν έχουν ιδιαίτερη θέση στις σελίδες του 'Αντίλογου'.

Και εξηγούμαι:

1. Ποιοι θεωρώ ότι δεν έχουν θέση στον Αντίλογο.

Ριχάρδος Σωμερίτης. Διαβάζοντας τα κείμενά του στο Βήμα και στους 4Τ μόνον ένα χαρακτηρισμό μπορεί κανείς να του προσάψει: αυτόν του αυλοκόλακα. Πάντα πρόθυμος και έτοιμος να παίξει το ρόλο του απολογητή της εκάστοτε ηγεμονίας, ενώ δε μπαίνει σχεδόν ποτέ στον κόπο να επιχειρηματολογήσει. Αλλά και όταν το κάνει, τα επιχειρήματά του είναι έωλα, γιατί είτε στηρίζονται σε ψευδή στοιχεία είτε σε μια δική του 'ερμηνεία' της πραγματικότητος, η οποία αψηφά την κοινή λογική. Αυτό απεδείχθη και σε πρόσφατη αντιπαράθεση άρθρων του με τον Τριάντη.

Κώστας Ζουράρις. Έτσι κι αλλιώς, φευγάτος είναι. Ιδεολογικά, η σκέψη του είναι ένα μπάχαλο. Κομμουνισμός με Ελληνολατρεία και χριστιανορθόδοξο φανατισμό, εκπεφρασμένος με τρόπο που μόνον αν είχες 20 στα Αρχαία στο Λύκειο έχεις ελπίδες να κατανοήσεις.

Θέμος Αναστασιάδης. Από πού ν'αρχίσω; Από τις φασιστικές του απόψεις περί μεταναστών; Από την εμπάθεια την οποία βγάζει όποτε γράφει ή μιλάει; Ή από το ότι, ως - ουσιαστικά - εκπρόσωπος Τύπου του.. εθνικού μας προμηθευτή, κάθε πιθανότητα για έκφραση ελεύθερης και ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ σκέψης σε ό,τι αφορά πολλά ζητήματα πάει περίπατο; Ή μήπως να μιλήσω για το μισογυνισμό του;

2. Ποιοι πιστεύω ότι θα άξιζε να μπουν στις σελίδες αυτές.

Μαρία Τζάνη. Καθηγήτρια του Πάντειου (αν δεν απατώμαι) Πανεπιστημίου. Έχει το θράσος να μιλά υπέρ του Ελληνικού Πολιτισμού, κάτι που έχει στρέψει το ιερατείο εναντίον της, και μάλιστα οι επιθέσεις που δέχεται από τους ρασοφόρους ξεπερνούν και αυτά ακόμη τα όρια της χυδαιότητας. Η επιχειρηματολογία της είναι δομημένη και πλήρης, ενώ ο χειρισμός της γλώσσας εκ μέρους της είναι πολύ καλός. Νομίζω ότι θα μπορούσε πολύ ωραία να της ανατεθεί μια σελίδα όπου θα παρουσιάζει το έργο μεγάλων μελετητών της Ελλάδος, τόσο Ελλήνων όσο και αλλοδαπών, όπως είναι ο Άρης Πουλιανός, ο Χουρμουζιάδης, ο Χρυσοστόμου κ.α. Θα μπορούσε μάλιστα να πλαισιωθεί η παρουσία της με αυτήν της Νάνσυς Μπίσκα.

3. Έκταση κειμένων.

Η κατάσταση αυτή δε μπορεί να συνεχιστεί. Με τρεις παραγράφους δε γίνεται δουλειά. Ωραία, ναι, δεχόμαστε ότι το περιοδικό έχει ανάγκη από διαφημίσεις, όμως, με πάνω από 200.000 αναγνώστες μηνιαίως, αποκλείεται να μην είναι κερδοφόρο (επί τη ευκαιρία, ΚΑΚΩΣ έπαψε να κυκλοφορεί το 'Echo & Artis'). Το κείμενο του κάθε αρθρογράφου στον 'Αντίλογο' πρέπει να φτάσει, με το παρόν μέγεθος γραμματοσειράς, οπωσδήποτε τη μία σελίδα, με την εξαίρεση των στηλών του Γιάννη Ευσταθιάδη και της Ρέας Βιτάλη. Επειγόντως πρέπει να μεγαλώσει το κείμενο του Κασδαγλή.

Μάκη, έχουν εφεύρει φάρμακο για τέτοιες περιπτώσεις... Λέγεται Prozac, αλλά έχει μια παρενέργεια... Παύει να λειτουργεί ο εξοπλισμός.

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Ο Ζουράρις θεωρώ οτι είναι άνθρωπος που προωθήθηκε απο τα ΜΜΕ λόγω ακριβώς της ιδιαιτερότητάς του την οποία με την σειρά του εκμεταλεύθηκε!

Πολύ εύστοχη παρατήρηση. Το παιχνίδι της δημοσιότητας ο Ζουράρις το έπαιξε αρχικά πολύ καλά, αλλά από εκεί κι έπειτα έγινε μαϊντανός.

Εγώ τον 'Αντίλογο' τον θέλω να έχει Ελληνικό χρώμα, να μην χαρίζεται και να μη γλείφει...

Όσον αφορά δε τον Σωμερίτη, ας πάει καλύτερα στο χώρο που του ταιριάζει πιο καλά: στο Βήμα κι ας αφήσει τους 4 Τροχούς να παραμείνουν ένα σοβαρό, έγκυρο και έγκριτο περιοδικό.