Φίλοι μου, γεια σας. Μετά από αρκετό καιρό που έλειψα από το forum λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας εξ αιτίας του άτιμου του καπνίσματος. Eεπανέρχομαι με αφορμή τα διάφορα αυτοκινούμενα κατασκευάσματα, που περιέργως τώρα τελευταία εμφανίζονται όλο και συχνότερα στους δρόμους, θυμίζοντάς μου στην κυριολεξία μέρες του 1975-1985.
Για τους νεότερους απλά θα πω ότι τα χρόνια εκείνα που το καινούργιο αυτοκίνητο ήταν πραγματικά για λίγους, οι υπόλοιποι που τη βγάζαμε με τα διάφορα μεταχειρισμένα από 10 ετών και άνω μας άρεσε να τα γεμίζουμε με διάφορα άχρηστα αξεσουάρ, έτσι για να δείχνουν καινούργια και ακριβά. “Ας μην ξεχνάμε ότι ο φτωχός γίνεται φτωχότερος στην προσπάθειά του να μιμηθεί τον πλούσιο” Έτσι λοιπόν ήλθε η μόδα της κεντρικής κονσόλας με τα διάφορα πρόσθετα όργανα, και φυσικά το ραδιοκασετόφωνο στο κέντρο. Οι εταιρείες Yazaki, Veglia, VDO κατά κύριο λόγο κάνανε χρυσές δουλειές προμηθεύοντάς μας στροφόμετρα, λαδόμετρα, βολτόμετρα, αμπερόμετρα και ότι άλλο μπορούσες να φανταστείς. Μετά οι κονσόλες. Κεντρικές, πλάγιες ακόμα και κονσόλες οροφής υπήρχαν. Για κάποιους που υπήρχε σχετικό πορτοφόλι περνάγανε και στο εξωτερικό του αυτοκινήτου τους με ζαντολάστιχα, εξατμήσεις (η Ansa Marmite ήταν από τις καλύτερες επιλογές και με σχετικά έντονο θόρυβο). Απαραίτητο αξεσουάρ, οι προβολείς. Μικροί, μεγάλοι, στρογγυλοί, τετράγωνοι με λευκό ή κίτρινο χρώμα (για την ομίχλη βρε αδερφέ). Και βέβαια μέσα σε όλα αυτά να μη ξεχάσω και τους μαντράδες με τις μεταχειρισμένες μηχανές που πουλάγανε καλά. Εάν για παράδειγμα είχες κάποιο Ford Escort, και ειδικά δίπορτο, ε! δεν έλεγε με την 1100 μηχανούλα του. Έτσι λοιπόν τρέχαμε στους μαντράδες για τουλάχιστον την τότε 1600 μηχανή της Ford αυτή με τον εκκεντροφόρο επί κεφαλής, και βέβαια το απαραίτητο χταπόδι στην εξαγωγή. Και μέσα σε όλα αυτά υπήρχε και η μεγάλη γυριστή κεραία, που ξεκίναγε από το πίσω δεξί φτερό και η μύτη της έδενε πάνω από την δεξιά μπροστινή πόρτα του αυτοκινήτου, δημιουργώντας ένα ημικύκλιο. Έτσι για την ιστορία η κεραία αυτή πρωτοεμφανίστηκε σε κάποια Mercedes cabriole, του πάλαι ποτέ διαδόχου, καθώς επίσης και στα αυτοκίνητα της ασφαλείας εξυπηρετώντας το ραδιοτηλέφωνο με το οποίο ήταν εφοδιασμένα, τη γνωστή Motorola. Επειδή λοιπόν εμείς μιμούμαστε σχεδόν τα πάντα, έτσι λοιπόν μια μέρα τα μισά αυτοκίνητα εφοδιάστηκαν την τεράστια κεραία, αλλά χωρίς τη motorolla.
Και φτάνουμε στο σήμερα, το έτος 2003. Και τι γίνεται ρε παιδιά? Βλέπω ξανά πράγματα που κόντευα να ξεχάσω. Αυτοκίνητα 10ετίας φτιαγμένα με turbo, κόφτες και άλλα διάφορα. Δεν υπάρχει σαξόραλο που να μην έχει μπουρί στην εξάτμηση, και φυσικά τα απαραίτητα ζαντολάστιχα. Οι δε ποιο προχωρημένοι και με το σχετικό εσωτερικό roll-bar. Άσε δε τα electric blue φωτάκια στα πιτσιλιστίρια και όπου αλλού μπορείς να φανταστείς. Το δε τελευταίο που είδα είναι το φως από neon κάτω από το αυτοκίνητο, που δημιουργεί ένα φωτιστικό εφέ γύρω από το αυτοκίνητο, και φυσικά βοηθάει τα λάστιχα στο να βλέπουν που πατάνε στο δρόμο. Spoiler, παντού spoiler. Μικρά, μεγάλα σαν γέφυρες πάνω στο καπό του μπαγκάζ. κάτι που μου θυμίζει το aerotom που κάποτε φόραγαν στο σκαραβαίο, και το αυτοκίνητο έμοιαζε να έχει κάτι σαν ουρά από παγόνι. Και εκεί που έλεγα ότι ξεχάστηκαν οι κονσόλες, να-σου μια Corolla με κονσόλα στην αριστερή κολώνα του παρ-πρίζ με τρία όργανα επάνω της.
Βρε πως ξαναγυρνάνε οι μόδες. Τελικά από ότι βλέπω ξαναγυρνάμε στις μέρες του 1975-1985. Εσείς τι λέτε?
Αυτά φίλοι μου. Και μια συμβουλή. Πετάξτε το αναθεματισμένο το τσιγάρο από τα χέρια σας. Είναι αργός αλλά σίγουρος θάνατος. Σας προειδοποιεί κάποιος που πέρασε κοντά στο παρά-ένα για να το διαπιστώσει!

Φίλοι μου, γεια σας. Μετά από αρκετό καιρό που έλειψα από το forum λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας εξ αιτίας του άτιμου του καπνίσματος. Eεπανέρχομαι με αφορμή τα διάφορα αυτοκινούμενα κατασκευάσματα, που περιέργως τώρα τελευταία εμφανίζονται όλο και συχνότερα στους δρόμους, θυμίζοντάς μου στην κυριολεξία μέρες του 1975-1985.
Για τους νεότερους απλά θα πω ότι τα χρόνια εκείνα που το καινούργιο αυτοκίνητο ήταν πραγματικά για λίγους, οι υπόλοιποι που τη βγάζαμε με τα διάφορα μεταχειρισμένα από 10 ετών και άνω μας άρεσε να τα γεμίζουμε με διάφορα άχρηστα αξεσουάρ, έτσι για να δείχνουν καινούργια και ακριβά. “Ας μην ξεχνάμε ότι ο φτωχός γίνεται φτωχότερος στην προσπάθειά του να μιμηθεί τον πλούσιο” Έτσι λοιπόν ήλθε η μόδα της κεντρικής κονσόλας με τα διάφορα πρόσθετα όργανα, και φυσικά το ραδιοκασετόφωνο στο κέντρο. Οι εταιρείες Yazaki, Veglia, VDO κατά κύριο λόγο κάνανε χρυσές δουλειές προμηθεύοντάς μας στροφόμετρα, λαδόμετρα, βολτόμετρα, αμπερόμετρα και ότι άλλο μπορούσες να φανταστείς. Μετά οι κονσόλες. Κεντρικές, πλάγιες ακόμα και κονσόλες οροφής υπήρχαν. Για κάποιους που υπήρχε σχετικό πορτοφόλι περνάγανε και στο εξωτερικό του αυτοκινήτου τους με ζαντολάστιχα, εξατμήσεις (η Ansa Marmite ήταν από τις καλύτερες επιλογές και με σχετικά έντονο θόρυβο). Απαραίτητο αξεσουάρ, οι προβολείς. Μικροί, μεγάλοι, στρογγυλοί, τετράγωνοι με λευκό ή κίτρινο χρώμα (για την ομίχλη βρε αδερφέ). Και βέβαια μέσα σε όλα αυτά να μη ξεχάσω και τους μαντράδες με τις μεταχειρισμένες μηχανές που πουλάγανε καλά. Εάν για παράδειγμα είχες κάποιο Ford Escort, και ειδικά δίπορτο, ε! δεν έλεγε με την 1100 μηχανούλα του. Έτσι λοιπόν τρέχαμε στους μαντράδες για τουλάχιστον την τότε 1600 μηχανή της Ford αυτή με τον εκκεντροφόρο επί κεφαλής, και βέβαια το απαραίτητο χταπόδι στην εξαγωγή. Και μέσα σε όλα αυτά υπήρχε και η μεγάλη γυριστή κεραία, που ξεκίναγε από το πίσω δεξί φτερό και η μύτη της έδενε πάνω από την δεξιά μπροστινή πόρτα του αυτοκινήτου, δημιουργώντας ένα ημικύκλιο. Έτσι για την ιστορία η κεραία αυτή πρωτοεμφανίστηκε σε κάποια Mercedes cabriole, του πάλαι ποτέ διαδόχου, καθώς επίσης και στα αυτοκίνητα της ασφαλείας εξυπηρετώντας το ραδιοτηλέφωνο με το οποίο ήταν εφοδιασμένα, τη γνωστή Motorola. Επειδή λοιπόν εμείς μιμούμαστε σχεδόν τα πάντα, έτσι λοιπόν μια μέρα τα μισά αυτοκίνητα εφοδιάστηκαν την τεράστια κεραία, αλλά χωρίς τη motorolla.
Και φτάνουμε στο σήμερα, το έτος 2003. Και τι γίνεται ρε παιδιά? Βλέπω ξανά πράγματα που κόντευα να ξεχάσω. Αυτοκίνητα 10ετίας φτιαγμένα με turbo, κόφτες και άλλα διάφορα. Δεν υπάρχει σαξόραλο που να μην έχει μπουρί στην εξάτμηση, και φυσικά τα απαραίτητα ζαντολάστιχα. Οι δε ποιο προχωρημένοι και με το σχετικό εσωτερικό roll-bar. Άσε δε τα electric blue φωτάκια στα πιτσιλιστίρια και όπου αλλού μπορείς να φανταστείς. Το δε τελευταίο που είδα είναι το φως από neon κάτω από το αυτοκίνητο, που δημιουργεί ένα φωτιστικό εφέ γύρω από το αυτοκίνητο, και φυσικά βοηθάει τα λάστιχα στο να βλέπουν που πατάνε στο δρόμο. Spoiler, παντού spoiler. Μικρά, μεγάλα σαν γέφυρες πάνω στο καπό του μπαγκάζ. κάτι που μου θυμίζει το aerotom που κάποτε φόραγαν στο σκαραβαίο, και το αυτοκίνητο έμοιαζε να έχει κάτι σαν ουρά από παγόνι. Και εκεί που έλεγα ότι ξεχάστηκαν οι κονσόλες, να-σου μια Corolla με κονσόλα στην αριστερή κολώνα του παρ-πρίζ με τρία όργανα επάνω της.
Βρε πως ξαναγυρνάνε οι μόδες. Τελικά από ότι βλέπω ξαναγυρνάμε στις μέρες του 1975-1985. Εσείς τι λέτε?
Αυτά φίλοι μου. Και μια συμβουλή. Πετάξτε το αναθεματισμένο το τσιγάρο από τα χέρια σας. Είναι αργός αλλά σίγουρος θάνατος. Σας προειδοποιεί κάποιος που πέρασε κοντά στο παρά-ένα για να το διαπιστώσει!

Φίλοι μου, γεια σας. Μετά από αρκετό καιρό που έλειψα από το forum λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας εξ αιτίας του άτιμου του καπνίσματος. Eεπανέρχομαι με αφορμή τα διάφορα αυτοκινούμενα κατασκευάσματα, που περιέργως τώρα τελευταία εμφανίζονται όλο και συχνότερα στους δρόμους, θυμίζοντάς μου στην κυριολεξία μέρες του 1975-1985.
Για τους νεότερους απλά θα πω ότι τα χρόνια εκείνα που το καινούργιο αυτοκίνητο ήταν πραγματικά για λίγους, οι υπόλοιποι που τη βγάζαμε με τα διάφορα μεταχειρισμένα από 10 ετών και άνω μας άρεσε να τα γεμίζουμε με διάφορα άχρηστα αξεσουάρ, έτσι για να δείχνουν καινούργια και ακριβά. “Ας μην ξεχνάμε ότι ο φτωχός γίνεται φτωχότερος στην προσπάθειά του να μιμηθεί τον πλούσιο” Έτσι λοιπόν ήλθε η μόδα της κεντρικής κονσόλας με τα διάφορα πρόσθετα όργανα, και φυσικά το ραδιοκασετόφωνο στο κέντρο. Οι εταιρείες Yazaki, Veglia, VDO κατά κύριο λόγο κάνανε χρυσές δουλειές προμηθεύοντάς μας στροφόμετρα, λαδόμετρα, βολτόμετρα, αμπερόμετρα και ότι άλλο μπορούσες να φανταστείς. Μετά οι κονσόλες. Κεντρικές, πλάγιες ακόμα και κονσόλες οροφής υπήρχαν. Για κάποιους που υπήρχε σχετικό πορτοφόλι περνάγανε και στο εξωτερικό του αυτοκινήτου τους με ζαντολάστιχα, εξατμήσεις (η Ansa Marmite ήταν από τις καλύτερες επιλογές και με σχετικά έντονο θόρυβο). Απαραίτητο αξεσουάρ, οι προβολείς. Μικροί, μεγάλοι, στρογγυλοί, τετράγωνοι με λευκό ή κίτρινο χρώμα (για την ομίχλη βρε αδερφέ). Και βέβαια μέσα σε όλα αυτά να μη ξεχάσω και τους μαντράδες με τις μεταχειρισμένες μηχανές που πουλάγανε καλά. Εάν για παράδειγμα είχες κάποιο Ford Escort, και ειδικά δίπορτο, ε! δεν έλεγε με την 1100 μηχανούλα του. Έτσι λοιπόν τρέχαμε στους μαντράδες για τουλάχιστον την τότε 1600 μηχανή της Ford αυτή με τον εκκεντροφόρο επί κεφαλής, και βέβαια το απαραίτητο χταπόδι στην εξαγωγή. Και μέσα σε όλα αυτά υπήρχε και η μεγάλη γυριστή κεραία, που ξεκίναγε από το πίσω δεξί φτερό και η μύτη της έδενε πάνω από την δεξιά μπροστινή πόρτα του αυτοκινήτου, δημιουργώντας ένα ημικύκλιο. Έτσι για την ιστορία η κεραία αυτή πρωτοεμφανίστηκε σε κάποια Mercedes cabriole, του πάλαι ποτέ διαδόχου, καθώς επίσης και στα αυτοκίνητα της ασφαλείας εξυπηρετώντας το ραδιοτηλέφωνο με το οποίο ήταν εφοδιασμένα, τη γνωστή Motorola. Επειδή λοιπόν εμείς μιμούμαστε σχεδόν τα πάντα, έτσι λοιπόν μια μέρα τα μισά αυτοκίνητα εφοδιάστηκαν την τεράστια κεραία, αλλά χωρίς τη motorolla.
Και φτάνουμε στο σήμερα, το έτος 2003. Και τι γίνεται ρε παιδιά? Βλέπω ξανά πράγματα που κόντευα να ξεχάσω. Αυτοκίνητα 10ετίας φτιαγμένα με turbo, κόφτες και άλλα διάφορα. Δεν υπάρχει σαξόραλο που να μην έχει μπουρί στην εξάτμηση, και φυσικά τα απαραίτητα ζαντολάστιχα. Οι δε ποιο προχωρημένοι και με το σχετικό εσωτερικό roll-bar. Άσε δε τα electric blue φωτάκια στα πιτσιλιστίρια και όπου αλλού μπορείς να φανταστείς. Το δε τελευταίο που είδα είναι το φως από neon κάτω από το αυτοκίνητο, που δημιουργεί ένα φωτιστικό εφέ γύρω από το αυτοκίνητο, και φυσικά βοηθάει τα λάστιχα στο να βλέπουν που πατάνε στο δρόμο. Spoiler, παντού spoiler. Μικρά, μεγάλα σαν γέφυρες πάνω στο καπό του μπαγκάζ. κάτι που μου θυμίζει το aerotom που κάποτε φόραγαν στο σκαραβαίο, και το αυτοκίνητο έμοιαζε να έχει κάτι σαν ουρά από παγόνι. Και εκεί που έλεγα ότι ξεχάστηκαν οι κονσόλες, να-σου μια Corolla με κονσόλα στην αριστερή κολώνα του παρ-πρίζ με τρία όργανα επάνω της.
Βρε πως ξαναγυρνάνε οι μόδες. Τελικά από ότι βλέπω ξαναγυρνάμε στις μέρες του 1975-1985. Εσείς τι λέτε?
Αυτά φίλοι μου. Και μια συμβουλή. Πετάξτε το αναθεματισμένο το τσιγάρο από τα χέρια σας. Είναι αργός αλλά σίγουρος θάνατος. Σας προειδοποιεί κάποιος που πέρασε κοντά στο παρά-ένα για να το διαπιστώσει!

Ο χρήστης Esky_t έγραψε:
Καταρχήν γρήγορα περαστικά στο πρόβλημα που αντιμετώπισες.

Δεν είμαι καπνιστής οπότε προχωράω στο θέμα της μόδας.

Η δική μου άποψη είναι ότι η μόδα του βάλε και αυτό βάλε και εκείνο δεν έχει σταματήσει ποτέ. Όλοι έχουμε την ανάγκη να ξεχωρίσουμε από τους άλλους, αλλά πολλοί από εμάς δεν ξέρουμε πως να το κάνουμε. Δεν έχουμε την σωστή παιδεία θα έλεγα. Επίσης άποψή μου είναι, ότι δεν είναι κακό να θέλει να ξεχωρίσει κάποιος.

Θα διαφωνίσω εν μέρη μαζί σου σε ένα σημείο γιατί νομίζω ότι παίρνεις 'σβάρνα' και πράγματα που δεν ταιριάζουν με αυτό που καταλαβαίνω μόδα.
π.χ. Δεν νομίζω ότι το '80 άλλαζε κάποιος μηχανή στο Escort γιατί ήταν στην μόδα ( Escort mk2 έχω ). Επίσης δεν μπορώ να συγκαταλέξω στα 'διάφορα άχρηστα αξεσουάρ' όπως λες, τις ζάντες, τις βελτιώσεις και τα...... μπλε φωτάκια στα πιτσιλιστήρια (χαααχ πλάκα το τελευταίο ε?). Αρκεί βέβαια τα παραπάνω να τηρούν τους αντίστοιχους κανόνες. π.χ. δεν πρέπει να βάλεις μεγαλύτερα ζαντολάστιχα από αυτά που σου λέει ο κατασκευαστής.
Στα υπόλοιπα συμφωνώ 100%.

Φιλικά

Φίλε μου καλέ, θα σου θυμήσω ότι το 1980 τα κυβικά του λαού, αν μπορούμε να δώσουμε αυτό το χαρακτηρισμό ήταν απο 850 έως 1200. Τα δε 1300 κυβικά ήταν αυτό που θα λέγαμε το top. Απο εκεί και μετά τα πράγματα γινόντουσαν πραγματικά δύσκολα απο πλευράς φορολογίας. Ετσι λοιπόν κάνανε την εμφάνισή τους αυτοκίνητα που αν μη τι άλλο σήμερα θα τα κατατάσαμε στις μεγάλες αποτυχίες. Για λοιπόν να θυμηθούμε μερικά απο αυτά. Opel Ascona 1200 κυβικά, Ford Cortina 1300 κυβικά, Peugeot 404 1300 κυβικά, Fiat 125 1300 κυβικά, Opel Manta 1200 κυβικά, και άλλα που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή. Ολα αυτά τα αυτοκίνητα όπως καταλαβαίνεις ήταν μεγάλα μοντέλα αλλά για λόγους φορολογικούς οι μηχανές τους δεν έπρεπε να ξεπερνάνε του 9 φορολογήσιμους ίππους. Και βέβαια δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για επιδόσεις, τελικές ακόμα και για ασφάλεια στο προσπέρασμα αφού η βασική αναλογία 'κιλά ανά ίππο' ήταν τραγική. Ετσι λοιπόν οι περισότεροι είχαν βρεί τη διέξοδο να αγοράζουν για παράδειγμα το Opel Manta και μετά να πηγαίνουν στα παλιατζήδικα της οδού Φραντζή στοΝέο Κόσμο καθώς και στην πλατεία Τσόκρη πίσω απο του ΦΙΞ για να βρούν μηχανές και κιβώτια απο Opel Record στα 1700 και 2000 κυβικά που ταιριάζανε και να τα φοράνε στη ζούλα. Ετσι το Manta μπορούσε να κινήται αξιοπρεπέστατα, δικαιολογόντας απόλυτα το sportivo σουλούπι του. Το δε Ford Escort, και μιλάμε πάντα για τα πισοκίνητα μοντέλα, ερχόντουσαν με μηχανές στα 1000 κυβικά ήταν η τελείως απλή έκδοση και συνήθως δίπορτο μοντέλο, αμέσως μετά στα 1100 το τετράπορτο οικογενειακό και στα 1300 κυβικά η πλούσια έκδοση του οικογενειακού έχοντας ακόμη και στροφόμετρο στον βασικό του εξοπλισμό. Οχι ότι δεν υπήρχαν μεγαλύτερες εκδόσεις και στα 1600 και ακόμη 2000 κυβικά. Αλλά είπαμε, αυτά ήταν πράγματα απηγορευμένα τότε. Ελα όμως που εκείνη την εποχή τα Escort ήταν τα αυτοκίνητα που κερδίζανε στα rallye, και άντε λοιπόν εσύ να έχεις το δίπορτο χιλιαράκι και να θές να κουνηθείς. Ε! δεν γινόταν. Ετσι λοιπόν η λύση ήταν να αλλαχθεί η μηχανή του. Για όσους είχαμε μοντέλα της Ford θα θυμούνται ότι και μέχρι την εμφάνιση του μποστοκίνητου Escort αλλά και του Sierra, η εταιρεία εφήρμοζε μιά απλή τακτική. Ολα της τα μοντέλα είχαν σχεδόν τα ίδια μηχανικά μέρη και βέβαια μοτέρ. Αυτό που άλλαζε ήταν το εξωτερικό σουλούπι τους. Ετσι λοιπόν για να καταλάβετε μπορούσες π.χ. να πάρεις τη 1600 μηχανή απο το μοντέλο Transit (το φορτηγάκι) και να τη βάλεις σε Cortina, Escort κλπ. Ταίριαζε απόλυτα σε βάσεις, χελώνες κλπ. Εγώ κάποτε έιχα το Capri στα 1700 κυβικά, και η ίδια μηχανή όπως και αρκετά μηχανικά μέρη του ήταν στα Transit, Granada και Senator. Ετσι λοιπόν τότε το δίπορτο Escort είχε την τιμητική του. Τι φτερά φουσκωμένα, τι εσωτερικά roll bar, τι ειδικούς διακόπτες ρευματος μπροστα στη μάσκα του, τι μπουριά στις εξατμίσεις, τι καβίλιες επάνω στο καπώ της μηχανής για να το συγουρεύουν ότι δεν θα ανοίξει. Και τι άλλο να θυμηθώ! Προβολείς να δουν τα μάτια σας. Αφού γινόντουσαν ολόκληρες ειδικές κατασκευές μπροστά απο την μάσκα για να μπορούν να τοποθετηθούν μέχρι και 8 προβολείς! Α! η μεγάλη πλάκα γινόταν με τις ζώνες ασφαλείας. Για αυτούς που δεν είχαν τη οικονική δυνατότητα ή και δεν είθελαν να χαλάσουν το πίσω μέρος της καμπίνας του αυτοκινή του τους βάζοντας roll bar, δένανε τίς ζώνες τεντωμένες στο πίσω τζάμι δίνοντας έτσι την ψευδαίσθηση του εσωτερικού roll bar. Υπάρχουν ακόμη και σήμερα απομεινάρια αυτών των κατασκευών. Οταν λοιπόν αναφέρομαι ότι η μόδα αυτή επιστρέφει πάλι, το λέω με το σκεπτικό ότι σήμερα τα αυτοκίνητα βρίσκονται σε προσιτή τιμή για τον καθένα. Ολα τα μοντέλα έχουν τις οικογενειακές αλλά και σπόρ εκδόσεις τους, κάτι που σημαίνει ότι καλύπτεις τα γούστα σου χωρίς να χρειαστεί να κάνεις το αυτοκίνητο καρνάβαλο όπως τότε. Απο την άλλη μεριά τα μοτέρ είναι πανίσχυρα με νέα τεχνολογία και ως εκ τούτου η δική μας επέμβαση έχει περισότερο χαρακτήρα εφέ, παρά ουσιαστική βελτίωση. Είναι ίσως άκρως ηδονιστικό να ακούς το 'παφφ' του turbo σου να σκάει κάθε λίγο και λιγάκι. Τώρα αν κάποιοι θέλουν ξεχωρίζουν έχοντας το ξεχωριστό αυτοκίνητο, δεν έχουν παρά να το αγοράσουν έτοιμο, διότι οσο και αν κάποτε κάποιος έφτιαξε το Rolls Wagen, το περιοδικό σύγουρα έχει κάποια φωτογραφία αυτού του κατασκευάσματος, το αυτοκίνητο αυτό ποτέ δεν έγινε Rolls Royce.
Ελπίζω ότι δεν σας κούρασα με την παρελθοντολογία μου.