-
Το πιο κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα της 22/4/03 και δυστυχώς δείχνει τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης μιας μερίδας (όχι αμελητέας)της ελληνικής κοινωνίας. Άνθρωποι υποτίθεται σοβαροί (δείτε την υπογραφή - Πολιτικός μηχανικός=επιστήμονας=έγκυρη γνώμη και ας είναι άσχετος με το συγκεκριμένο αντικείμενο) που διαμορφώνουν ( ; ) τη κοινή γνώμη..... Λόγος ασυνάρτητος, λογικά κενά και ακροβατισμοί ....
Να γελάσεις ή να κλάψεις;
Ή να το προσπεράσεις;
Απολαύστε το .....Η ΙΣΤΟΡΙΑ της γέννησης του σύγχρονου δρόμου
Η κοινωνία του αυτοκινήτου
Του ΝΙΚΟΥ ΡΑΠΤΗ *
Ο θάνατος των μαθητών στα Τέμπη απαιτεί να γίνει μια έντιμη ανάλυση της κοινωνίας του αυτοκινήτου και του αυτοκινητόδρομου.- Ο σύγχρονος δρόμος «γεννήθηκε» μετά τη «γέννηση» του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ήταν ένα παιχνίδι πολυτελείας για τους πλούσιους. «Το 1901 η Μερσέντες - Μπενζ εκτιμούσε ότι το τελικό δυναμικό της παγκόσμιας αγοράς δεν μπορούσε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα»1.
Το 1913 ο Φορντ έφτιαξε τα πρώτα αυτοκίνητα για τη «χυδαία μάζα», και έτσι ξεκίνησε το «μακελειό της ασφάλτου». Ομως, η «χυδαία μάζα» αντιστάθηκε στο αυτοκίνητο για σχεδόν 30 χρόνια, μέχρις ότου η αμερικανική οικονομική ελίτ άλλαξε τα πράγματα (ουσιαστικά) με τη βία. (Βλέπε παρακάτω).
Τα αυτοκίνητα του Φορντ κινούνταν μέσα στη λασπουριά των χωματόδρομων. Τότε, ξεκίνησε μια νέα «επιστήμη» με θέμα το σύγχρονο δρόμο. Ηδη από το 18ο αιώνα ο Αγγλος Μακ Ανταμ είχε σχεδόν λύσει το πρόβλημα του οδοστρώματος βάζοντας σκύρα (διαβαθμισμένα σε μέγεθος) πάνω στο χώμα. Το 1906 στο Ροντ Αϊλαντ των ΗΠΑ αποδεικνύεται πειραματικά ότι το οδόστρωμα του Μακ Ανταμ, με άσφαλτο ως συνδετικό υλικό ανάμεσα στα σκύρα, είναι το καλύτερο οδόστρωμα. Το 1907 στο Windsor του Καναδά χρησιμοποιείται μπετόν για κατασκευή οδοστρώματος. (Στην Ελλάδα το ασφαλτικό οδόστρωμα πρέπει να είναι γαλλόφερτο, γιατί οι Ελληνες μηχανικοί το προφέρουν «μακαντάμ», με τον τόνο στη λήγουσα).
Το 1912 κατασκευάζεται στη Νέα Υόρκη ένα πειραματικό οδόστρωμα μήκους 30 οικοδομικών τετραγώνων στη Δεύτερη Λεωφόρο, όπου δοκιμάζονται οδοστρώματα μακάνταμ, από κυβολίθους γρανίτη, ακόμη και από «κυβολίθους» από ξύλο. Οι τροχοί των αυτοκινήτων δεν έχουν ακόμη λάστιχα, αλλά σιδερένια στεφάνια.
Ομως μετά τον Φορντ το πράγμα παίρνει θεαματικά απάνω του. Διαπιστώνεται η ανάγκη πειραματικής έρευνας, σε μεγάλη κλίμακα, του δρόμου που θα δεχτεί το αυτοκίνητο. Ετσι το 1920 ξεκινάει ο πρώτος «δοκιμαστικός δρόμος» (test road) στο Bates του Ιλινόις. Τα αποτελέσματα του πειράματος δημοσιεύτηκαν το 1924 και αποτελούν τη βάση για το θεωρητικό υπολογισμό των οδοστρωμάτων.
Μετά το πείραμα του Bates, η έννοια του «δοκιμαστικού δρόμου» περνάει σε όλη την Αμερική και το αυτοκίνητο βρίσκει το «δρόμο» του. Μέχρι το 1960 ακολουθούν 7 «δοκιμαστικοί δρόμοι». Ο τελευταίος, γνωστός και ως AASHO (1958 - 1960), είναι ίσως ο σημαντικότερος. Χρειάστηκε επεξεργασία 200 εκατομμυρίων δεδομένων από τις μετρήσεις για να βγουν συμπεράσματα.
Οι παραπάνω λεπτομέρειες κρίθηκε αναγκαίο να καταγραφούν (παρά τον κίνδυνο να φανούν ανιαρές), γιατί αποτελούν την ιστορία της γέννησης του σύγχρονου δρόμου, ο οποίος «ανδρώθηκε» και έγινε «αυτοκινητόδρομος». Επίσης καταδεικνύουν πόσο χρήμα και γνώση έχει επενδύσει η Δύση στο σύγχρονο δρόμο. - «(Η) κύληση σιδερένιου τροχού πάνω σε σιδερένια γραμμή είναι ίσως μια από τις πιο σωστές ανακαλύψεις που έκανε ποτέ το ανθρώπινο μυαλό...»2 Με το τρένο να είναι τόσο «μπανάλ», η προηγούμενη φράση μοιάζει σαν παραδοξολογία. Λίγη σκέψη όμως καταλήγει σε άλλα συμπεράσματα. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα είχαν πεθάνει στην άσφαλτο, εάν μπορούσαν να κινηθούν με σιδερένιους τροχούς αντί λαστιχένους.
Το «1949 έγινε στο Σικάγο μια δίκη... Κατηγορούμενοι σ' εκείνη τη δίκη ήταν η General Motors (GM) και μερικές άλλες μεγαλοεταιρείες. Η δίκη κράτησε έναν ολόκληρο μήνα. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταδικαστική... Η τυπική κατηγορία ήταν ότι παραβήκανε το νόμο περί μονοπωλίων. Το έγκλημα στην ουσία ήταν ότι 'δολοφόνησαν' τις μαζικές συγκοινωνίες της Αμερικής ξηλώνοντας τις γραμμές των ΤΡΑΜ, καταργώντας τα ΤΡΑΜ...
Η φοβερή αλήθεια, που βγαίνει μέσα από τα ίδια τα πρακτικά της δίκης του 1949, είναι ότι η GM δολοφόνησε το ΤΡΑΜ για να μπορέσει να μπει στη ζωή των ανθρώπων,...., το ιδιωτικό αυτοκίνητο»3. Αποτέλεσμα: η άσφαλτος του αυτοκινητόδρομου γέμισε όλη τη γη.
Ομως, η ιστορία δείχνει ότι ο άνθρωπος στο τέλος νικάει τους παραλογισμούς της εξουσίας των ελίτ. Το ότι ο σιδερένιος τροχός είχε λύσει σχεδόν όλα τα προβλήματα διακίνησης ανθρώπων και αγαθών (τραμ μέσα στις πόλεις, τρένα από πόλη σε πόλη), βρίσκεται στον όρο «piggybacking». Ο οποίος πιθανώς έχει προσέλθει από το «pick pack» (του 1565), που σημαίνει το σάκο που κρεμάνε στην πλάτη τους οι άνθρωποι (μόδα σήμερα για τους νέους).
Αλλά, σήμερα πάλι, ο όρος έχει πάρει μια νέα πολύ σημαντική σημασία. Σημαίνει τη φόρτωση ενός ολόκληρου φορτηγού (ή νταλίκας), με το περιεχόμενό τους από αγαθά, πάνω σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι-πλατφόρμα για μετακίνηση με ασφάλεια και σεβασμό προς τη φύση. (Αυτό ξεκίνησε πολύ πριν βγει στην πιάτσα το κοντέινερ των πλοίων).
Ετσι η Ελβετία και η Αυστρία τείνουν να απαγορεύσουν εντελώς τη διέλευση φορτηγών από τους δρόμους τους. Τα φορτηγά θα περνάνε ως piggyback! Το ίδιο στο τέλος θα ισχύσει για όλη την Ευρώπη, και βλέπουμε. - Στην Ελλάδα το σιδερένιο τροχό στις πόλεις (το τραμ) το κατήργησε ο «Εθνάρχης ο Πρώτος» (γνωστός και ως Κωνσταντίνος Καραμανλής). Στην ύπαιθρο το σιδερένιο τροχό (το τρένο) τον πήγε πίσω μισό αιώνα, πάλι ο ίδιος αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη του τρένου και δίνοντας έμφαση στην άσφαλτο.
- Εαν ισχύουν τα παραπάνω (δοκιμαστικοί δρόμοι κ.λπ.), τότε αυτοί που τα δημιούργησαν επιτρέπουν ουσιαστικά να αποφασίζεται η ζωή του ανθρώπου από 3 (κυρίως) παράγοντες:
- Την ηθική των ανθρώπων. Με τη λέξη ηθική δεν εννοούμε την ηθική των παπάδων. Θεωρούμε ως ηθικό άτομο εκείνο το οποίο, όταν έχει γρίπη, συνειδητά (χωρίς να τον αναγκάσει κανείς) προσπαθεί να προστατέψει τους συνανθρώπους του να μην κολλήσουν και αυτοί, π.χ. αποφεύγοντας να δώσει το χέρι του για χειραψία. Ενα τέτοιο άτομο θα προσπαθήσει να προστατέψει τους συνανθρώπους του όταν ασφαλίζει ένα φορτίο πάνω σε μια νταλίκα, όταν οδηγεί το αυτοκίνητό του κ.λπ.
Στην ανταγωνιστική κοινωνία του δυτικού πολιτιμού μας ένα άτομο με τόσο «σχολαστική» ηθική θεωρείται μαλάκας. Ατσίδας είναι αυτός που τα πιάνει με την αρπαχτή και με το άρπα-κόλλα. Ομως, το άρπα-κόλλα στον κόσμο της (τεχνολογικής) πραγματικότητας σημαίνει θάνατο.
Στην κοινωνία του αυτοκινήτου, όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από το αυτοκίνητό τους είναι γεμάτοι μίσος. Μίσος για το συνάνθρωπό τους. Πάρτε τα λόγια του Andre Gorz: Ο οδηγός του αυτοκινήτου «κάθε στιγμή δολοφονεί συμβολικά όλους τους άλλους...» οδηγούς4. Αυτό το μίσος δημιουργεί την «κοινωνική μόλυνση» του αυτοκινήτου. - Το 1920, όταν ξεκίναγε η «εκστρατεία» του δοκιμαστικού δρόμου, ιδρύθηκε στην Αμερική το Highway Research Board (HRB) [Επιτροπή Ερευνας των Οδών] κάτω από τη σκέπη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αμερικής. Οι εκδόσεις του HRB φτάνουν σήμερα περίπου τις 500 χιλιάδες σελίδες. Τα κείμενα αυτά χρησιμοποιούν όλοι οι μηχανικοί στη γη σαν «ευαγγέλιο» για να φτιάξουν τους αυτοκινητόδρομους.
Ενα μεγάλο μέρος των 500 χιλιάδων σελίδων ασχολείται με το πρόβλημα της ολισθηρότητας των οδοστρωμάτων. Το πρόβλημα είναι άλυτο. Και θα μείνει άλυτο. Αυτή και μόνο η διαπίστωση πρέπει να κάνει τις επερχόμενες γενιές να σκεφτούν σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, έστω και εάν η ανθρωπότητα έχει επενδύσει το μέλλον της (με τη βία) στην άσφαλτο. - Εάν το αυτοκίνητο επιζήσει της ολισθηρότητας, θα δεχθεί μοιραίως το μάλλον καίριο χτύπημα από το διοξείδιο του άνθρακα (δηλαδή το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις πλημμύρες κ.λπ.).
Επίλογος
Πριν από 3.000 χρόνια μια ομάδα από Κινέζους Μανδαρίνους επρόκειτο να εξετάσει την εφεύρεση ενός συμπατριώτη τους. Αυτή ήταν ένα όχημα με μια τουρμπίνα στο πίσω μέρος του, το οποίο εκινείτο με «ανυπολόγιστη ταχύτητα» (Cum impetu inestimabili). Οι Κινέζοι είχαν ήδη ανακαλύψει την πυρίτιδα, τα πυροτεχνήματα και την αρχή κίνησης του πυραύλου.
Η πληροφορία μας έρχεται από έναν Ευρωπαίο λόγιο, τον Roger Bacon, ο οποίος βρήκε μια περσική μετάφραση ενός κινέζικου κειμένου της δυναστείας Τσου, που περιγράφει το γεγονός. Ο Bacon μετέφρασε στα λατινικά το περσικό κείμενο και το έστειλε, το 1270 μ.Χ., στον Πάπα Κλήμη τον 4ο.5
Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι οι Μανδαρίνοι το απέρριψαν, γιατί το πράγμα ήταν επικίνδυνο για τους ανθρώπους. Ισως αυτό ήταν το πρώτο αυτοκίνητο.
Οπως έχει γίνει πολλές φορές στην Ιστορία, οι επόμενες γενιές γελάνε με την τεχνολογία των προηγούμενων. Δεν είναι παράλογο να περιμένει κανείς ότι οι επερχόμενοι θα γελάνε με τη βάρβαρη λύση του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, με περίπου μια Χιροσίμα νεκρούς πάνω στην άσφαλτο κάθε χρόνο.
- Πολιτικός Μηχανικός
- Ο σύγχρονος δρόμος «γεννήθηκε» μετά τη «γέννηση» του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ήταν ένα παιχνίδι πολυτελείας για τους πλούσιους. «Το 1901 η Μερσέντες - Μπενζ εκτιμούσε ότι το τελικό δυναμικό της παγκόσμιας αγοράς δεν μπορούσε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα»1.
-
Το πιο κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα της 22/4/03 και δυστυχώς δείχνει τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης μιας μερίδας (όχι αμελητέας)της ελληνικής κοινωνίας. Άνθρωποι υποτίθεται σοβαροί (δείτε την υπογραφή - Πολιτικός μηχανικός=επιστήμονας=έγκυρη γνώμη και ας είναι άσχετος με το συγκεκριμένο αντικείμενο) που διαμορφώνουν ( ; ) τη κοινή γνώμη..... Λόγος ασυνάρτητος, λογικά κενά και ακροβατισμοί ....
Να γελάσεις ή να κλάψεις;
Ή να το προσπεράσεις;
Απολαύστε το .....Η ΙΣΤΟΡΙΑ της γέννησης του σύγχρονου δρόμου
Η κοινωνία του αυτοκινήτου
Του ΝΙΚΟΥ ΡΑΠΤΗ *
Ο θάνατος των μαθητών στα Τέμπη απαιτεί να γίνει μια έντιμη ανάλυση της κοινωνίας του αυτοκινήτου και του αυτοκινητόδρομου.- Ο σύγχρονος δρόμος «γεννήθηκε» μετά τη «γέννηση» του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ήταν ένα παιχνίδι πολυτελείας για τους πλούσιους. «Το 1901 η Μερσέντες - Μπενζ εκτιμούσε ότι το τελικό δυναμικό της παγκόσμιας αγοράς δεν μπορούσε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα»1.
Το 1913 ο Φορντ έφτιαξε τα πρώτα αυτοκίνητα για τη «χυδαία μάζα», και έτσι ξεκίνησε το «μακελειό της ασφάλτου». Ομως, η «χυδαία μάζα» αντιστάθηκε στο αυτοκίνητο για σχεδόν 30 χρόνια, μέχρις ότου η αμερικανική οικονομική ελίτ άλλαξε τα πράγματα (ουσιαστικά) με τη βία. (Βλέπε παρακάτω).
Τα αυτοκίνητα του Φορντ κινούνταν μέσα στη λασπουριά των χωματόδρομων. Τότε, ξεκίνησε μια νέα «επιστήμη» με θέμα το σύγχρονο δρόμο. Ηδη από το 18ο αιώνα ο Αγγλος Μακ Ανταμ είχε σχεδόν λύσει το πρόβλημα του οδοστρώματος βάζοντας σκύρα (διαβαθμισμένα σε μέγεθος) πάνω στο χώμα. Το 1906 στο Ροντ Αϊλαντ των ΗΠΑ αποδεικνύεται πειραματικά ότι το οδόστρωμα του Μακ Ανταμ, με άσφαλτο ως συνδετικό υλικό ανάμεσα στα σκύρα, είναι το καλύτερο οδόστρωμα. Το 1907 στο Windsor του Καναδά χρησιμοποιείται μπετόν για κατασκευή οδοστρώματος. (Στην Ελλάδα το ασφαλτικό οδόστρωμα πρέπει να είναι γαλλόφερτο, γιατί οι Ελληνες μηχανικοί το προφέρουν «μακαντάμ», με τον τόνο στη λήγουσα).
Το 1912 κατασκευάζεται στη Νέα Υόρκη ένα πειραματικό οδόστρωμα μήκους 30 οικοδομικών τετραγώνων στη Δεύτερη Λεωφόρο, όπου δοκιμάζονται οδοστρώματα μακάνταμ, από κυβολίθους γρανίτη, ακόμη και από «κυβολίθους» από ξύλο. Οι τροχοί των αυτοκινήτων δεν έχουν ακόμη λάστιχα, αλλά σιδερένια στεφάνια.
Ομως μετά τον Φορντ το πράγμα παίρνει θεαματικά απάνω του. Διαπιστώνεται η ανάγκη πειραματικής έρευνας, σε μεγάλη κλίμακα, του δρόμου που θα δεχτεί το αυτοκίνητο. Ετσι το 1920 ξεκινάει ο πρώτος «δοκιμαστικός δρόμος» (test road) στο Bates του Ιλινόις. Τα αποτελέσματα του πειράματος δημοσιεύτηκαν το 1924 και αποτελούν τη βάση για το θεωρητικό υπολογισμό των οδοστρωμάτων.
Μετά το πείραμα του Bates, η έννοια του «δοκιμαστικού δρόμου» περνάει σε όλη την Αμερική και το αυτοκίνητο βρίσκει το «δρόμο» του. Μέχρι το 1960 ακολουθούν 7 «δοκιμαστικοί δρόμοι». Ο τελευταίος, γνωστός και ως AASHO (1958 - 1960), είναι ίσως ο σημαντικότερος. Χρειάστηκε επεξεργασία 200 εκατομμυρίων δεδομένων από τις μετρήσεις για να βγουν συμπεράσματα.
Οι παραπάνω λεπτομέρειες κρίθηκε αναγκαίο να καταγραφούν (παρά τον κίνδυνο να φανούν ανιαρές), γιατί αποτελούν την ιστορία της γέννησης του σύγχρονου δρόμου, ο οποίος «ανδρώθηκε» και έγινε «αυτοκινητόδρομος». Επίσης καταδεικνύουν πόσο χρήμα και γνώση έχει επενδύσει η Δύση στο σύγχρονο δρόμο. - «(Η) κύληση σιδερένιου τροχού πάνω σε σιδερένια γραμμή είναι ίσως μια από τις πιο σωστές ανακαλύψεις που έκανε ποτέ το ανθρώπινο μυαλό...»2 Με το τρένο να είναι τόσο «μπανάλ», η προηγούμενη φράση μοιάζει σαν παραδοξολογία. Λίγη σκέψη όμως καταλήγει σε άλλα συμπεράσματα. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα είχαν πεθάνει στην άσφαλτο, εάν μπορούσαν να κινηθούν με σιδερένιους τροχούς αντί λαστιχένους.
Το «1949 έγινε στο Σικάγο μια δίκη... Κατηγορούμενοι σ' εκείνη τη δίκη ήταν η General Motors (GM) και μερικές άλλες μεγαλοεταιρείες. Η δίκη κράτησε έναν ολόκληρο μήνα. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταδικαστική... Η τυπική κατηγορία ήταν ότι παραβήκανε το νόμο περί μονοπωλίων. Το έγκλημα στην ουσία ήταν ότι 'δολοφόνησαν' τις μαζικές συγκοινωνίες της Αμερικής ξηλώνοντας τις γραμμές των ΤΡΑΜ, καταργώντας τα ΤΡΑΜ...
Η φοβερή αλήθεια, που βγαίνει μέσα από τα ίδια τα πρακτικά της δίκης του 1949, είναι ότι η GM δολοφόνησε το ΤΡΑΜ για να μπορέσει να μπει στη ζωή των ανθρώπων,...., το ιδιωτικό αυτοκίνητο»3. Αποτέλεσμα: η άσφαλτος του αυτοκινητόδρομου γέμισε όλη τη γη.
Ομως, η ιστορία δείχνει ότι ο άνθρωπος στο τέλος νικάει τους παραλογισμούς της εξουσίας των ελίτ. Το ότι ο σιδερένιος τροχός είχε λύσει σχεδόν όλα τα προβλήματα διακίνησης ανθρώπων και αγαθών (τραμ μέσα στις πόλεις, τρένα από πόλη σε πόλη), βρίσκεται στον όρο «piggybacking». Ο οποίος πιθανώς έχει προσέλθει από το «pick pack» (του 1565), που σημαίνει το σάκο που κρεμάνε στην πλάτη τους οι άνθρωποι (μόδα σήμερα για τους νέους).
Αλλά, σήμερα πάλι, ο όρος έχει πάρει μια νέα πολύ σημαντική σημασία. Σημαίνει τη φόρτωση ενός ολόκληρου φορτηγού (ή νταλίκας), με το περιεχόμενό τους από αγαθά, πάνω σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι-πλατφόρμα για μετακίνηση με ασφάλεια και σεβασμό προς τη φύση. (Αυτό ξεκίνησε πολύ πριν βγει στην πιάτσα το κοντέινερ των πλοίων).
Ετσι η Ελβετία και η Αυστρία τείνουν να απαγορεύσουν εντελώς τη διέλευση φορτηγών από τους δρόμους τους. Τα φορτηγά θα περνάνε ως piggyback! Το ίδιο στο τέλος θα ισχύσει για όλη την Ευρώπη, και βλέπουμε. - Στην Ελλάδα το σιδερένιο τροχό στις πόλεις (το τραμ) το κατήργησε ο «Εθνάρχης ο Πρώτος» (γνωστός και ως Κωνσταντίνος Καραμανλής). Στην ύπαιθρο το σιδερένιο τροχό (το τρένο) τον πήγε πίσω μισό αιώνα, πάλι ο ίδιος αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη του τρένου και δίνοντας έμφαση στην άσφαλτο.
- Εαν ισχύουν τα παραπάνω (δοκιμαστικοί δρόμοι κ.λπ.), τότε αυτοί που τα δημιούργησαν επιτρέπουν ουσιαστικά να αποφασίζεται η ζωή του ανθρώπου από 3 (κυρίως) παράγοντες:
- Την ηθική των ανθρώπων. Με τη λέξη ηθική δεν εννοούμε την ηθική των παπάδων. Θεωρούμε ως ηθικό άτομο εκείνο το οποίο, όταν έχει γρίπη, συνειδητά (χωρίς να τον αναγκάσει κανείς) προσπαθεί να προστατέψει τους συνανθρώπους του να μην κολλήσουν και αυτοί, π.χ. αποφεύγοντας να δώσει το χέρι του για χειραψία. Ενα τέτοιο άτομο θα προσπαθήσει να προστατέψει τους συνανθρώπους του όταν ασφαλίζει ένα φορτίο πάνω σε μια νταλίκα, όταν οδηγεί το αυτοκίνητό του κ.λπ.
Στην ανταγωνιστική κοινωνία του δυτικού πολιτιμού μας ένα άτομο με τόσο «σχολαστική» ηθική θεωρείται μαλάκας. Ατσίδας είναι αυτός που τα πιάνει με την αρπαχτή και με το άρπα-κόλλα. Ομως, το άρπα-κόλλα στον κόσμο της (τεχνολογικής) πραγματικότητας σημαίνει θάνατο.
Στην κοινωνία του αυτοκινήτου, όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από το αυτοκίνητό τους είναι γεμάτοι μίσος. Μίσος για το συνάνθρωπό τους. Πάρτε τα λόγια του Andre Gorz: Ο οδηγός του αυτοκινήτου «κάθε στιγμή δολοφονεί συμβολικά όλους τους άλλους...» οδηγούς4. Αυτό το μίσος δημιουργεί την «κοινωνική μόλυνση» του αυτοκινήτου. - Το 1920, όταν ξεκίναγε η «εκστρατεία» του δοκιμαστικού δρόμου, ιδρύθηκε στην Αμερική το Highway Research Board (HRB) [Επιτροπή Ερευνας των Οδών] κάτω από τη σκέπη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αμερικής. Οι εκδόσεις του HRB φτάνουν σήμερα περίπου τις 500 χιλιάδες σελίδες. Τα κείμενα αυτά χρησιμοποιούν όλοι οι μηχανικοί στη γη σαν «ευαγγέλιο» για να φτιάξουν τους αυτοκινητόδρομους.
Ενα μεγάλο μέρος των 500 χιλιάδων σελίδων ασχολείται με το πρόβλημα της ολισθηρότητας των οδοστρωμάτων. Το πρόβλημα είναι άλυτο. Και θα μείνει άλυτο. Αυτή και μόνο η διαπίστωση πρέπει να κάνει τις επερχόμενες γενιές να σκεφτούν σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, έστω και εάν η ανθρωπότητα έχει επενδύσει το μέλλον της (με τη βία) στην άσφαλτο. - Εάν το αυτοκίνητο επιζήσει της ολισθηρότητας, θα δεχθεί μοιραίως το μάλλον καίριο χτύπημα από το διοξείδιο του άνθρακα (δηλαδή το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις πλημμύρες κ.λπ.).
Επίλογος
Πριν από 3.000 χρόνια μια ομάδα από Κινέζους Μανδαρίνους επρόκειτο να εξετάσει την εφεύρεση ενός συμπατριώτη τους. Αυτή ήταν ένα όχημα με μια τουρμπίνα στο πίσω μέρος του, το οποίο εκινείτο με «ανυπολόγιστη ταχύτητα» (Cum impetu inestimabili). Οι Κινέζοι είχαν ήδη ανακαλύψει την πυρίτιδα, τα πυροτεχνήματα και την αρχή κίνησης του πυραύλου.
Η πληροφορία μας έρχεται από έναν Ευρωπαίο λόγιο, τον Roger Bacon, ο οποίος βρήκε μια περσική μετάφραση ενός κινέζικου κειμένου της δυναστείας Τσου, που περιγράφει το γεγονός. Ο Bacon μετέφρασε στα λατινικά το περσικό κείμενο και το έστειλε, το 1270 μ.Χ., στον Πάπα Κλήμη τον 4ο.5
Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι οι Μανδαρίνοι το απέρριψαν, γιατί το πράγμα ήταν επικίνδυνο για τους ανθρώπους. Ισως αυτό ήταν το πρώτο αυτοκίνητο.
Οπως έχει γίνει πολλές φορές στην Ιστορία, οι επόμενες γενιές γελάνε με την τεχνολογία των προηγούμενων. Δεν είναι παράλογο να περιμένει κανείς ότι οι επερχόμενοι θα γελάνε με τη βάρβαρη λύση του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, με περίπου μια Χιροσίμα νεκρούς πάνω στην άσφαλτο κάθε χρόνο.
- Πολιτικός Μηχανικός
- Ο σύγχρονος δρόμος «γεννήθηκε» μετά τη «γέννηση» του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ήταν ένα παιχνίδι πολυτελείας για τους πλούσιους. «Το 1901 η Μερσέντες - Μπενζ εκτιμούσε ότι το τελικό δυναμικό της παγκόσμιας αγοράς δεν μπορούσε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα»1.
-
Το πιο κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα της 22/4/03 και δυστυχώς δείχνει τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης μιας μερίδας (όχι αμελητέας)της ελληνικής κοινωνίας. Άνθρωποι υποτίθεται σοβαροί (δείτε την υπογραφή - Πολιτικός μηχανικός=επιστήμονας=έγκυρη γνώμη και ας είναι άσχετος με το συγκεκριμένο αντικείμενο) που διαμορφώνουν ( ; ) τη κοινή γνώμη..... Λόγος ασυνάρτητος, λογικά κενά και ακροβατισμοί ....
Να γελάσεις ή να κλάψεις;
Ή να το προσπεράσεις;
Απολαύστε το .....Η ΙΣΤΟΡΙΑ της γέννησης του σύγχρονου δρόμου
Η κοινωνία του αυτοκινήτου
Του ΝΙΚΟΥ ΡΑΠΤΗ *
Ο θάνατος των μαθητών στα Τέμπη απαιτεί να γίνει μια έντιμη ανάλυση της κοινωνίας του αυτοκινήτου και του αυτοκινητόδρομου.- Ο σύγχρονος δρόμος «γεννήθηκε» μετά τη «γέννηση» του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ήταν ένα παιχνίδι πολυτελείας για τους πλούσιους. «Το 1901 η Μερσέντες - Μπενζ εκτιμούσε ότι το τελικό δυναμικό της παγκόσμιας αγοράς δεν μπορούσε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα»1.
Το 1913 ο Φορντ έφτιαξε τα πρώτα αυτοκίνητα για τη «χυδαία μάζα», και έτσι ξεκίνησε το «μακελειό της ασφάλτου». Ομως, η «χυδαία μάζα» αντιστάθηκε στο αυτοκίνητο για σχεδόν 30 χρόνια, μέχρις ότου η αμερικανική οικονομική ελίτ άλλαξε τα πράγματα (ουσιαστικά) με τη βία. (Βλέπε παρακάτω).
Τα αυτοκίνητα του Φορντ κινούνταν μέσα στη λασπουριά των χωματόδρομων. Τότε, ξεκίνησε μια νέα «επιστήμη» με θέμα το σύγχρονο δρόμο. Ηδη από το 18ο αιώνα ο Αγγλος Μακ Ανταμ είχε σχεδόν λύσει το πρόβλημα του οδοστρώματος βάζοντας σκύρα (διαβαθμισμένα σε μέγεθος) πάνω στο χώμα. Το 1906 στο Ροντ Αϊλαντ των ΗΠΑ αποδεικνύεται πειραματικά ότι το οδόστρωμα του Μακ Ανταμ, με άσφαλτο ως συνδετικό υλικό ανάμεσα στα σκύρα, είναι το καλύτερο οδόστρωμα. Το 1907 στο Windsor του Καναδά χρησιμοποιείται μπετόν για κατασκευή οδοστρώματος. (Στην Ελλάδα το ασφαλτικό οδόστρωμα πρέπει να είναι γαλλόφερτο, γιατί οι Ελληνες μηχανικοί το προφέρουν «μακαντάμ», με τον τόνο στη λήγουσα).
Το 1912 κατασκευάζεται στη Νέα Υόρκη ένα πειραματικό οδόστρωμα μήκους 30 οικοδομικών τετραγώνων στη Δεύτερη Λεωφόρο, όπου δοκιμάζονται οδοστρώματα μακάνταμ, από κυβολίθους γρανίτη, ακόμη και από «κυβολίθους» από ξύλο. Οι τροχοί των αυτοκινήτων δεν έχουν ακόμη λάστιχα, αλλά σιδερένια στεφάνια.
Ομως μετά τον Φορντ το πράγμα παίρνει θεαματικά απάνω του. Διαπιστώνεται η ανάγκη πειραματικής έρευνας, σε μεγάλη κλίμακα, του δρόμου που θα δεχτεί το αυτοκίνητο. Ετσι το 1920 ξεκινάει ο πρώτος «δοκιμαστικός δρόμος» (test road) στο Bates του Ιλινόις. Τα αποτελέσματα του πειράματος δημοσιεύτηκαν το 1924 και αποτελούν τη βάση για το θεωρητικό υπολογισμό των οδοστρωμάτων.
Μετά το πείραμα του Bates, η έννοια του «δοκιμαστικού δρόμου» περνάει σε όλη την Αμερική και το αυτοκίνητο βρίσκει το «δρόμο» του. Μέχρι το 1960 ακολουθούν 7 «δοκιμαστικοί δρόμοι». Ο τελευταίος, γνωστός και ως AASHO (1958 - 1960), είναι ίσως ο σημαντικότερος. Χρειάστηκε επεξεργασία 200 εκατομμυρίων δεδομένων από τις μετρήσεις για να βγουν συμπεράσματα.
Οι παραπάνω λεπτομέρειες κρίθηκε αναγκαίο να καταγραφούν (παρά τον κίνδυνο να φανούν ανιαρές), γιατί αποτελούν την ιστορία της γέννησης του σύγχρονου δρόμου, ο οποίος «ανδρώθηκε» και έγινε «αυτοκινητόδρομος». Επίσης καταδεικνύουν πόσο χρήμα και γνώση έχει επενδύσει η Δύση στο σύγχρονο δρόμο. - «(Η) κύληση σιδερένιου τροχού πάνω σε σιδερένια γραμμή είναι ίσως μια από τις πιο σωστές ανακαλύψεις που έκανε ποτέ το ανθρώπινο μυαλό...»2 Με το τρένο να είναι τόσο «μπανάλ», η προηγούμενη φράση μοιάζει σαν παραδοξολογία. Λίγη σκέψη όμως καταλήγει σε άλλα συμπεράσματα. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα είχαν πεθάνει στην άσφαλτο, εάν μπορούσαν να κινηθούν με σιδερένιους τροχούς αντί λαστιχένους.
Το «1949 έγινε στο Σικάγο μια δίκη... Κατηγορούμενοι σ' εκείνη τη δίκη ήταν η General Motors (GM) και μερικές άλλες μεγαλοεταιρείες. Η δίκη κράτησε έναν ολόκληρο μήνα. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταδικαστική... Η τυπική κατηγορία ήταν ότι παραβήκανε το νόμο περί μονοπωλίων. Το έγκλημα στην ουσία ήταν ότι 'δολοφόνησαν' τις μαζικές συγκοινωνίες της Αμερικής ξηλώνοντας τις γραμμές των ΤΡΑΜ, καταργώντας τα ΤΡΑΜ...
Η φοβερή αλήθεια, που βγαίνει μέσα από τα ίδια τα πρακτικά της δίκης του 1949, είναι ότι η GM δολοφόνησε το ΤΡΑΜ για να μπορέσει να μπει στη ζωή των ανθρώπων,...., το ιδιωτικό αυτοκίνητο»3. Αποτέλεσμα: η άσφαλτος του αυτοκινητόδρομου γέμισε όλη τη γη.
Ομως, η ιστορία δείχνει ότι ο άνθρωπος στο τέλος νικάει τους παραλογισμούς της εξουσίας των ελίτ. Το ότι ο σιδερένιος τροχός είχε λύσει σχεδόν όλα τα προβλήματα διακίνησης ανθρώπων και αγαθών (τραμ μέσα στις πόλεις, τρένα από πόλη σε πόλη), βρίσκεται στον όρο «piggybacking». Ο οποίος πιθανώς έχει προσέλθει από το «pick pack» (του 1565), που σημαίνει το σάκο που κρεμάνε στην πλάτη τους οι άνθρωποι (μόδα σήμερα για τους νέους).
Αλλά, σήμερα πάλι, ο όρος έχει πάρει μια νέα πολύ σημαντική σημασία. Σημαίνει τη φόρτωση ενός ολόκληρου φορτηγού (ή νταλίκας), με το περιεχόμενό τους από αγαθά, πάνω σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι-πλατφόρμα για μετακίνηση με ασφάλεια και σεβασμό προς τη φύση. (Αυτό ξεκίνησε πολύ πριν βγει στην πιάτσα το κοντέινερ των πλοίων).
Ετσι η Ελβετία και η Αυστρία τείνουν να απαγορεύσουν εντελώς τη διέλευση φορτηγών από τους δρόμους τους. Τα φορτηγά θα περνάνε ως piggyback! Το ίδιο στο τέλος θα ισχύσει για όλη την Ευρώπη, και βλέπουμε. - Στην Ελλάδα το σιδερένιο τροχό στις πόλεις (το τραμ) το κατήργησε ο «Εθνάρχης ο Πρώτος» (γνωστός και ως Κωνσταντίνος Καραμανλής). Στην ύπαιθρο το σιδερένιο τροχό (το τρένο) τον πήγε πίσω μισό αιώνα, πάλι ο ίδιος αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη του τρένου και δίνοντας έμφαση στην άσφαλτο.
- Εαν ισχύουν τα παραπάνω (δοκιμαστικοί δρόμοι κ.λπ.), τότε αυτοί που τα δημιούργησαν επιτρέπουν ουσιαστικά να αποφασίζεται η ζωή του ανθρώπου από 3 (κυρίως) παράγοντες:
- Την ηθική των ανθρώπων. Με τη λέξη ηθική δεν εννοούμε την ηθική των παπάδων. Θεωρούμε ως ηθικό άτομο εκείνο το οποίο, όταν έχει γρίπη, συνειδητά (χωρίς να τον αναγκάσει κανείς) προσπαθεί να προστατέψει τους συνανθρώπους του να μην κολλήσουν και αυτοί, π.χ. αποφεύγοντας να δώσει το χέρι του για χειραψία. Ενα τέτοιο άτομο θα προσπαθήσει να προστατέψει τους συνανθρώπους του όταν ασφαλίζει ένα φορτίο πάνω σε μια νταλίκα, όταν οδηγεί το αυτοκίνητό του κ.λπ.
Στην ανταγωνιστική κοινωνία του δυτικού πολιτιμού μας ένα άτομο με τόσο «σχολαστική» ηθική θεωρείται μαλάκας. Ατσίδας είναι αυτός που τα πιάνει με την αρπαχτή και με το άρπα-κόλλα. Ομως, το άρπα-κόλλα στον κόσμο της (τεχνολογικής) πραγματικότητας σημαίνει θάνατο.
Στην κοινωνία του αυτοκινήτου, όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από το αυτοκίνητό τους είναι γεμάτοι μίσος. Μίσος για το συνάνθρωπό τους. Πάρτε τα λόγια του Andre Gorz: Ο οδηγός του αυτοκινήτου «κάθε στιγμή δολοφονεί συμβολικά όλους τους άλλους...» οδηγούς4. Αυτό το μίσος δημιουργεί την «κοινωνική μόλυνση» του αυτοκινήτου. - Το 1920, όταν ξεκίναγε η «εκστρατεία» του δοκιμαστικού δρόμου, ιδρύθηκε στην Αμερική το Highway Research Board (HRB) [Επιτροπή Ερευνας των Οδών] κάτω από τη σκέπη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αμερικής. Οι εκδόσεις του HRB φτάνουν σήμερα περίπου τις 500 χιλιάδες σελίδες. Τα κείμενα αυτά χρησιμοποιούν όλοι οι μηχανικοί στη γη σαν «ευαγγέλιο» για να φτιάξουν τους αυτοκινητόδρομους.
Ενα μεγάλο μέρος των 500 χιλιάδων σελίδων ασχολείται με το πρόβλημα της ολισθηρότητας των οδοστρωμάτων. Το πρόβλημα είναι άλυτο. Και θα μείνει άλυτο. Αυτή και μόνο η διαπίστωση πρέπει να κάνει τις επερχόμενες γενιές να σκεφτούν σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, έστω και εάν η ανθρωπότητα έχει επενδύσει το μέλλον της (με τη βία) στην άσφαλτο. - Εάν το αυτοκίνητο επιζήσει της ολισθηρότητας, θα δεχθεί μοιραίως το μάλλον καίριο χτύπημα από το διοξείδιο του άνθρακα (δηλαδή το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις πλημμύρες κ.λπ.).
Επίλογος
Πριν από 3.000 χρόνια μια ομάδα από Κινέζους Μανδαρίνους επρόκειτο να εξετάσει την εφεύρεση ενός συμπατριώτη τους. Αυτή ήταν ένα όχημα με μια τουρμπίνα στο πίσω μέρος του, το οποίο εκινείτο με «ανυπολόγιστη ταχύτητα» (Cum impetu inestimabili). Οι Κινέζοι είχαν ήδη ανακαλύψει την πυρίτιδα, τα πυροτεχνήματα και την αρχή κίνησης του πυραύλου.
Η πληροφορία μας έρχεται από έναν Ευρωπαίο λόγιο, τον Roger Bacon, ο οποίος βρήκε μια περσική μετάφραση ενός κινέζικου κειμένου της δυναστείας Τσου, που περιγράφει το γεγονός. Ο Bacon μετέφρασε στα λατινικά το περσικό κείμενο και το έστειλε, το 1270 μ.Χ., στον Πάπα Κλήμη τον 4ο.5
Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι οι Μανδαρίνοι το απέρριψαν, γιατί το πράγμα ήταν επικίνδυνο για τους ανθρώπους. Ισως αυτό ήταν το πρώτο αυτοκίνητο.
Οπως έχει γίνει πολλές φορές στην Ιστορία, οι επόμενες γενιές γελάνε με την τεχνολογία των προηγούμενων. Δεν είναι παράλογο να περιμένει κανείς ότι οι επερχόμενοι θα γελάνε με τη βάρβαρη λύση του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, με περίπου μια Χιροσίμα νεκρούς πάνω στην άσφαλτο κάθε χρόνο.
- Πολιτικός Μηχανικός
- Ο σύγχρονος δρόμος «γεννήθηκε» μετά τη «γέννηση» του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ήταν ένα παιχνίδι πολυτελείας για τους πλούσιους. «Το 1901 η Μερσέντες - Μπενζ εκτιμούσε ότι το τελικό δυναμικό της παγκόσμιας αγοράς δεν μπορούσε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα»1.
-
Δεν μπορώ να πω οτι διαφωνώ με το άρθρο χωρίς αυτό να σημαίνει οτι συμφωνώ κιολας.
Απλά πολλές φορές, όταν αυτό βολεύει προτιμώ το τραίνο από το αμάξι. Αυτό που αξίζει να καταγγείλουμε είναι η συμφωνία Intercity με ΚΤΕΛ ωστε να κάνουν ίδια ώρα. (αδιανόητα πράγματα). Οπως επίσης, ότι στο εξωτερικό οι ταχύτητες των τραίνων είναι ασύλληπτες για τα ελληνικά δεδομένα. Αν θυμάμαι καλά μία απόσταση 600 χλμ. την κάνουν σε δύο ώρες. Για να μην γράφω όμως βάση μνήμης θα μάθω και θα επανέλθω.
Εσύ γιατί το πήρες τόσο στραβά το άρθρο? Αν έχεις χρόνο γράψε μια ανάλυση!
-
Παίρνω στραβά κάθε σοβαροφανές άρθρο, από σοβαροφανείς 'επιστήμονες' που μπουρδολογούν απεριόριστα επι παντός επιστητού
Και όταν τέτοιου είδους άλογα (=χωρίς λογική) άρθρα εμφανίζονται σε 'εγκριτες εφημερίδες, είναι επικίνδυνα.
Μόλις βρώ χρόνο θα γράψω πιο αναλυτικά τη γνώμη μου
Αν και στα γρήγορα-γρήγορα έχω να παρατηρήσω την χρονικά ασυνάρτητη παράθεση γεγονότων για τη γέννηση των σύγχρονων δρόμων και του 'λαϊκού' αυτοκινήτου, πάνω στην οποία στηρίζει την άποψη ότι το αυτοκίνητο είναι μίασμα και αποβλητέο, ενώ ταυτόχρονα φταίει για την 'δολοφονία' τόσων εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων (οι οποίοι βέβαια θα είχαν 'δολοφονηθεί' από άλλα μέσα μαζικής ή ατομικής μεταφοράς που θα επιτελούσαν το έργο που επιτελεί το αυτοκίνητο). Για παράδειγμα στην Αγγλία του 19ου αιώνα, σκοτωνόντουσαν μερικές χιλιάδες άνθρωποι τον χρόνο από πτώση από άλογο, αλλά δεν φαντάζομαι να σκέφτηκε κανείς λογικός άνθρωπος ότι η μετακίνηση με άλογα είναι .... δεν ξέρω και γω τι!Αλήθεια; Η θέση '....Στην κοινωνία του αυτοκινήτου, όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από το αυτοκίνητό τους είναι γεμάτοι μίσος. Μίσος για το συνάνθρωπό τους. Πάρτε τα λόγια του Andre Gorz: Ο οδηγός του αυτοκινήτου «κάθε στιγμή δολοφονεί συμβολικά όλους τους άλλους...» οδηγούς4. Αυτό το μίσος δημιουργεί την «κοινωνική μόλυνση» του αυτοκινήτου......' πως σου φαίνεται;
Ή αυτό '.....Ενα μεγάλο μέρος των 500 χιλιάδων σελίδων ασχολείται με το πρόβλημα της ολισθηρότητας των οδοστρωμάτων. Το πρόβλημα είναι άλυτο. Και θα μείνει άλυτο. Αυτή και μόνο η διαπίστωση πρέπει να κάνει τις επερχόμενες γενιές να σκεφτούν σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, έστω και εάν η ανθρωπότητα έχει επενδύσει το μέλλον της (με τη βία) στην άσφαλτο....'. Και δεν μπορώ να καταλάβω (έστω και ακολουθλωντας τους α-λογικούς ακροβατισμούς του συγγραφέα γιατί το πρόβλημα είναι άλυτο όσον αφορά τους αυτοκινητοδρόμους και όχι τους σιδηροδρόμους (ό συντελεστής τριβής μεταξύ δύο σιδερένιων επιφανειών είναι ελάχιστο κλάσμα του συντελεστή τριβής μεταξύ ελαστικού και ασφαλτοτάπητα). Και όμως πάνω σ' αυτό το επιχείρημα/διαπίστωση στηρίζεται η προτροπή να σκεφτούμε σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου έστω και αν επενδύσαμε ** με τη βία**πάνω σε αυτό ....
Αυτά προς το παρόν ....
Δυστυχώς έχω δουλειά στο γραφείο .... -
Ο χρήστης gvala έγραψε:
Αλήθεια; Η θέση '....Στην κοινωνία του αυτοκινήτου, όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από το αυτοκίνητό τους είναι γεμάτοι μίσος. Μίσος για το συνάνθρωπό τους. Πάρτε τα λόγια του Andre Gorz: Ο οδηγός του αυτοκινήτου «κάθε στιγμή δολοφονεί συμβολικά όλους τους άλλους...» οδηγούς4. Αυτό το μίσος δημιουργεί την «κοινωνική μόλυνση» του αυτοκινήτου......' πως σου φαίνεται;Διαφωνώ στο οτι οι άνθρωποι είναι γεμάτοι μίσος όταν βγαίνουν από τα αυτοκίνητά τους. Είναι γεμάτοι μίσος όταν μπαίνουν στα αυτοκίνητα και μεχρι να βγουνε.
Πολύ παλιά είχα δει κατι κινούμενα σχέδια (καλά ε? Τι παράδειγμα πήγα και ξέθαψα) όπου ήταν ένα ήρεμος και γλυκός τύπος που περπάταγε και πρόσεχε μεχρι και τα μυρμήγκια. Εμπαινε λοιπον στο αμάξι του και ξαφνικά η φάτσα του άλλαζε προς το κακό. Εβαζε μπρος την μηχανή και άρχιζε να βρίζει πεζους, άλλους οδηγούς, να κορνάρει κλπ.
Με εκφράζει απόλυτα.
Αυτά προς το παρόν .... Δυστυχώς έχω δουλειά στο γραφείο ....
Μ.Τετάρτη και έχεις δουλειά? Μαλλον στην σελίδα της Peugeot σε κόβω να καλυτερεύεις τον χρόνο σου!!!
-
Ο χρήστης salome έγραψε:
Μ.Τετάρτη και έχεις δουλειά? Μαλλον στην σελίδα της Peugeot σε κόβω να καλυτερεύεις τον χρόνο σου!!!
... ????????????
-
Ο χρήστης salome έγραψε:
Πολύ παλιά είχα δει κατι κινούμενα σχέδια (καλά ε? Τι παράδειγμα πήγα και ξέθαψα) όπου ήταν ένα ήρεμος και γλυκός τύπος που περπάταγε και πρόσεχε μεχρι και τα μυρμήγκια. Εμπαινε λοιπον στο αμάξι του και ξαφνικά η φάτσα του άλλαζε προς το κακό. Εβαζε μπρος την μηχανή και άρχιζε να βρίζει πεζους, άλλους οδηγούς, να κορνάρει κλπ.Με τον Γκούφη, έτσι; κος Πεζός και κος Οδηγός.
-
Ο χρήστης gvala έγραψε:
Μ.Τετάρτη και έχεις δουλειά? Μαλλον στην σελίδα της Peugeot σε κόβω να καλυτερεύεις τον χρόνο σου!!!
... ????????????
επ! Σε πιάνω αδιάβαστο!!!!
http://www.4troxoi.gr/forum/viewtopic.php?t=3292
(Στείλε την δουλειά που έχεις να κάνεις στον κάτω όροφο)
-
Ο χρήστης kyan έγραψε:
Με τον Γκούφη, έτσι; κος Πεζός και κος Οδηγός.Οχι δεν ήταν ο Γκούφη. Δεν ήταν καποιο γνωστό. Εμ τι νόμιζες!! Εβλεπα ψαγμένα κινούμενα εγώ!!!
-
Όντως το κείμενο είναι ελαφρώς ασυνάρτητο...
Χώρια που τα περισσότερα που λέει είναι τελείως άσχετα. Είναι η κλασσική κατάσταση που ο αγωγιάτης στυπάει το σαμάρι επειδή έπεσε από τον γάιδαρο. Επειδή σκοτώνονται πολλοί σε τροχαία κατηγορούμε το μέσο και όχι τον δήθεν 'λογικό' οδηγό-κάτοχό του. Μάλλον αυτό συμβαίνει επειδή μια μάζα μέταλο έχει μεγαλύτερο δείκτη νοημοσύνης από τους περισσότερους ανθρώπους.Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές βολεύουν περισσότερο τα μέσα μαζικής μεταφοράς (κέντρο της Θεσ/νίκης το πρωί βασικά), παρόλο που στην Ελλάντα είναι σε τραγική κατάσταση.
Όσο για τα τρένα... Όταν το TGV στην Γαλλία από την δεκαετία του '70 πιάνει 300 και κάνει το Παρίσι-Λυών σε 3-4 ώρες, εμείς εδώ το κάναμε θέμα στις ειδήσεις (στη ΝΕΤ) όταν πριν από κανά 2 χρονάκια εγκαινιάστηκε νέα 'σύγχρονη' (μη χέσω) γραμμή που θα κάνει το Καρδίτσα-Αθήνα σε 3 ώρες!!!! . Και γ**ω την πρόοδο. Ως εκ τούτου, αρνούμαι να χρησιμοποιήσω το τρένο που προσβάλει την νοημοσύνη μου, είναι απαράδεκτο και απελπιστικά αργό.
Ο χρήστης salome έγραψε:
Αυτό που αξίζει να καταγγείλουμε είναι η συμφωνία Intercity με ΚΤΕΛ ωστε να κάνουν ίδια ώρα.Αυτό δεν το ήξερα. Και δείχνει το μέγεθος του κάλου που κουβαλάει πολύς κόσμος εδώ πέρα. Έτσι τα αποφεύγω και τα δύο μέσα, εκτός κι αν δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο... Είναι σε τόσο χαμηλό επίπεδο που σε προσβάλλουν.
-
Ο χρήστης salome έγραψε:
επ! Σε πιάνω αδιάβαστο!!!!
http://www.4troxoi.gr/forum/viewtopic.php?t=3292
(Στείλε την δουλειά που έχεις να κάνεις στον κάτω όροφο)
Ωπ!!!! Μου ξέφυγε ....
Αλλά με τη πρώτη έσκισα!!!....... Τα πάντα!!!! Όοοοοοολα τα δένδρα και τους φράκτες, μέχρι και στο ποταμάκι μπήκα!!!!Αφού μου έκοψαν τη πρόσβαση από το site .......
-
Ο χρήστης salome έγραψε:
Οχι δεν ήταν ο Γκούφη. Δεν ήταν καποιο γνωστό.Το'χω δει κι εγώ αλλά δεν το θυμάμαι καλά, πάνε πολλά χρόνια.
Πάντως ο ήρωας σίγουρα έμοιαζε του Γκούφη, ήταν τύπου 'σκύλος'.Εμ τι νόμιζες!! Εβλεπα ψαγμένα κινούμενα εγώ!!!
Είμαι σίγουρος!
-
Ο χρήστης markvag έγραψε:
Ως εκ τούτου, αρνούμαι να χρησιμοποιήσω το τρένο που προσβάλει την νοημοσύνη μου, είναι απαράδεκτο και απελπιστικά αργό.Το Intercity δεν είναι ούτε απαράδεκτο ούτε απελπιστικά αργό. Και πολλές φορές συμφέρει αν σκεφτείς την κούραση ή την κίνηστη του αυτοκινητόδρομου. Ασε που στο τραίνο ρίχνεις τους ύπνους σου, βλέπεις το dvd σου και όταν φτάσεις χτυπάς και μια βραδυνή έξοδο. Ενω με το αμάξι είσαι κομμάτια (τουλαχιστον με μικρό αμάξι)
Αυτό που αξίζει να καταγγείλουμε είναι η συμφωνία Intercity με ΚΤΕΛ ωστε να κάνουν ίδια ώρα.
Να κάνω μια σημείωση προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Η συμφωνία είναι άτυπη έτσι? Δεν νομίζω να υπάρχει κατι γραπτό. Απλώς τα ΚΤΕΛ κάνουν ότι θέλουν και εκβιάζουν τα υπόλοιπα μέσα γιατί πάνε σε ένα σωρό χωριουδάκια που το τραίνο π.χ. δεν παει. Για σκέψου να χτυπήσουν καμια απεργία διαρκείας. Χαμός θα γίνει.
Παντως τώρα που έχουν καλύτερα λεωφορεία, μειώθηκαν και οι χρόνοι των Intercity.
-
Ο χρήστης salome έγραψε:
Ασε που στο τραίνο ρίχνεις τους ύπνους σου, βλέπεις το dvd σου και όταν φτάσεις χτυπάς και μια βραδυνή έξοδο. Ενω με το αμάξι είσαι κομμάτια (τουλαχιστον με μικρό αμάξι)Χμμμ.. δεν ισχύει για όλους αυτό. Εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ μέσα σε κανένα μέσο μεταφοράς (τρένο, πλοίο, λεωφορείο, αεροπλάνο, αυτοκίνητο) εκτός κι αν είμαι εντελώς κομμάτια και βαριέμαι αφόρητα όταν με πηγαίνουν άλλοι. Η λύση βέβαια για τη βαρεμάρα είναι η καλή παρέα ή ένα βιβλίο αλλά η κούραση παραμένει. Απ'την άλλη δεν είχα απολύτως κανένα πρόβλημα να οδηγήσω χωρίς στάση από Ζαγοροχώρια Αθήνα και να πάω για καφέ μετά. Βέβαια παραδέχομαι πως είμαι η εξαίρεση.
Αυτό που αξίζει να καταγγείλουμε είναι η συμφωνία Intercity με ΚΤΕΛ ωστε να κάνουν ίδια ώρα.
Αυτό το έχω ακούσει κι εγώ. Απίστευτο!
Απλώς τα ΚΤΕΛ κάνουν ότι θέλουν και εκβιάζουν τα υπόλοιπα μέσα γιατί πάνε σε ένα σωρό χωριουδάκια που το τραίνο π.χ. δεν παει.
Αυτό όμως δεν το κατάλαβα. Πώς ακριβώς τα ΚΤΕΛ εκβιάζουν τα άλλα μέσα; Τι απειλούν δηλαδή;
-
Ο χρήστης kyan έγραψε:
Αυτό όμως δεν το κατάλαβα. Πώς ακριβώς τα ΚΤΕΛ εκβιάζουν τα άλλα μέσα; Τι απειλούν δηλαδή;Mε απεργία. Για υπολόγισε πόσοι άνθρωποι μετακινούνται ή στέλνουν πράγματα.
-
Ο χρήστης salome έγραψε:
Mε απεργία. Για υπολόγισε πόσοι άνθρωποι μετακινούνται ή στέλνουν πράγματα.Ναι, αλλά κάτσε βρε Σαλώμη. Δεν μπορώ να φανταστώ να κατεβαίνουν τα ΚΤΕΛ σε απεργία με τη δικαιολογία ότι το Intercity πάει πιο γρήγορα, άρα θίγονται τα ...κεκτημένα τους. Θα τους πάρει ο κόσμος με τα γιαούρτια. Αν και στην Ελλάδα όλα γίνονται...
Έχει συμβεί ποτέ αυτό;
-
ÊáëÜ áò äå÷ôïýìå üôé ï ëÝåé ôï óùóôü
Áöïý âñÞêå ôï ëÜèïò äåí ëÝåé êáé ôçí** ëýóç**
Íá ìáò ðåß ðùò èá ôï êáôáöÝñåé êáé åãþ ôï óôÝëíù ãéá áíáêýêëùóç ôï áõôïêßíçôï. -
Ο χρήστης kyan έγραψε:
Äåí ìðïñþ íá öáíôáóôþ íá êáôåâáßíïõí ôá ÊÔÅË óå áðåñãßá ìå ôç äéêáéïëïãßá üôé ôï Intercity ðÜåé ðéï ãñÞãïñá, Üñá èßãïíôáé ôá ...êåêôçìÝíá ôïõò. Èá ôïõò ðÜñåé ï êüóìïò ìå ôá ãéáïýñôéá. Áí êáé óôçí ÅëëÜäá üëá ãßíïíôáé...
¸÷åé óõìâåß ðïôÝ áõôü;
Áõôüò ìðïñåß íá åßíáé ï ëüãïò ,ìðïñïýí êÜëëéóôá íá ðñïöáóéóôïýí ðáñááááááá ðïëëÝò ÁËËÅÓ áöïñìÝò.
Ïðùò ôï åßðåò ÅëëÜäá ......äõóôõ÷þò -
Ο χρήστης salome έγραψε:
Το Intercity δεν είναι ούτε απαράδεκτο ούτε απελπιστικά αργό
Δεν θα το έλεγα... Προσφέρει υπηρεσίες επιπέδου δεκαετίας '70 (για τον πολιτισμένο κόσμο), και κάνει πολλές φορές πιο πολύ ώρα απ' ότι το αυτοκίνητο. Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε 6 ώρες;;;;; Θεσσ/νίκη-Ξάνθη σε 4 ώρες;;;; Είναι απελπιστικά αργό. Θα ήταν ικανοποιητικό εάν είμασταν στη δεκαετία του '70...
Παντως τώρα που έχουν καλύτερα λεωφορεία, μειώθηκαν και οι χρόνοι των Intercity.
Ναι... κατά 10 λεπτά... Ο αδερφός μου που χρησιμοποιεί το τρένο πιο συχνά για να πάει Αθήνα, είδε δρομολόγια πέρισυ το καλοκαίρι: Θεσ/νίκη-Αθήνα με Intercity σε 6 ώρες, με τον καρβουνιάρη (που είναι ακριβώς το ίδιο τρένο, αλλά κάνει 2 στάσεις παραπάνω) 7 ώρες. Με ΚΤΕΛ 6 ώρες. Δεν είναι να
Αφού βρήκε το λάθος δεν λέει και την λύση
Μα είναι πολύ απλή... Μόνο κάτι 'φανατισμένοι' αυτοκινητόφιλοι σαν κι εμάς δεν τη βλέπουν: Να πετάξουμε τα αυτοκίνητα και να μην πάμε πουθενά...ή αν πάμε κάπου να κάνουμε 500ώρες χρησιμοποιώντας κάποιο από τα άθλια ΜΜΕ της Ελλάδας... Δεν είναι πολύ απλο;;;
"Η κοινωνία του αυτοκινήτου" - Άρθρο σε εφημερίδα