Προσωπικά στο 'ταξίδι' οδηγήθηκα πριν καν... οδηγήσω. Από πιτσιρίκι είχα 'κόλλημα' με τα αυτοκίνητα και οι 4Τ μου το μετέτρεψαν σε μανία.

Το αυτοκίνητο όμως που με έκανε να πρωτοζήσω τη μαγεία, ήταν μία 'πισωκούνα' Toyota Celica του '74 (1600 με δύο διπλά Βέμπερ, 120PS). Δεκαεννιά χρονών πιτσιρίκι ήμουν, όταν ένας οικογενειακός φίλος που την είχε για απόσυρση μου την έδωσε για μία ημέρα. Την έβγαλα στην Πεντέλη με ξερόγκαζα καταναλώνοντας ένα ολόκληρο τεπόζιτο (έκαιγε σα διάολος). Για όσους μάλιστα μίλησαν για Ιάπωνες χωρίς 'ψυχή', το αμάξι αυτό (δεκαετίας '70) αποτελεί μία πολύ καλή διάψευση. Δερμάτινο ταμπλό και λεβιές ταχυτήτων, ξύλινο τιμόνι και χωστά μονοκόμματα μπάκετ καθίσματα. Γκάζια τρελά, ήχος μπάσος 'βαρύτονος', φρένα και μοχλός ταχυτήτων με μοναδική αίσθηση, έδιωχνε τα οπίσθια σαν επαγγελματίας... φωτομοντέλο.

Η καλύτερη διαδρομή που έχω κάνει είναι με ένα Honda CRX 16v (όχι V-TEC) στους φιδίσιους δρόμους στο Ντράφι, την εποχή που η κίνηση εκεί άγγιζε τα... 3 αυτοκίνητα ανά ώρα. Και βέβαια στη συνέχεια με το δικό μου Peugeot 106 Rallye 1.3 που για μία 9ετία μου προσέφερε ασταμάτητα χαμόγελα...

Τώρα πια σοβάρεψα, αν και το μικρόβιο παραμένει αθεράπευτο.

Ο χρήστης babis έγραψε:
Προσωπικά το αυτοκίνητο που έστρεψε το βλέμα μου και με έκανε και φανατικό της αυτοκίνησης ιδιαίτερα από τη σκοπιά της τεχνολογίας αλλά και Hondaκια ήταν το CRX VTEC του '92 με τους 150 ίππους.
Ακόμη το θυμάμαι κατάμαυρο,γυαλισμένο και χαμηλωμένο να κατεβαίνει το δρόμο και ένα φίλο να μου λέει: 'το βλεπεις αυτό;έχει 150 άλογα από 1600 κυβικά'. Από τότε προσπαθώ να παρακολουθώ όσο πιο στενά γίνεται, ιδιαίτερα την τεχνολογία των αυτοκινήτων.Καλά τα ανάποδα τιμόνια και οι οδηγάρες, αλλά πάνω απ'όλα οι μηχανικοί που προσφέρουν τεχνολογία-τέχνη!
Εσάς ποιό αυτοκίνητο σας ώθησε σε αυτό το 'ταξίδι';

Το παραπανω αυτοκινητο ηταν αυτοκινητο σταθμος για μενα. Ειμουν τυχερος που ειμουν ιδιοκτητης ενος οταν ειρθα στις ΗΠΑ το 1993. Ηταν οντως μια πολυ σπεσιαλ και θετικη εμπειρια.

Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:

Προσωπικά το αυτοκίνητο που έστρεψε το βλέμα μου και με έκανε και φανατικό της αυτοκίνησης ιδιαίτερα από τη σκοπιά της τεχνολογίας αλλά και Hondaκια ήταν το CRX VTEC του '92 με τους 150 ίππους.
Ακόμη το θυμάμαι κατάμαυρο,γυαλισμένο και χαμηλωμένο να κατεβαίνει το δρόμο και ένα φίλο να μου λέει: 'το βλεπεις αυτό;έχει 150 άλογα από 1600 κυβικά'. Από τότε προσπαθώ να παρακολουθώ όσο πιο στενά γίνεται, ιδιαίτερα την τεχνολογία των αυτοκινήτων.Καλά τα ανάποδα τιμόνια και οι οδηγάρες, αλλά πάνω απ'όλα οι μηχανικοί που προσφέρουν τεχνολογία-τέχνη!
Εσάς ποιό αυτοκίνητο σας ώθησε σε αυτό το 'ταξίδι';

Το παραπανω αυτοκινητο ηταν αυτοκινητο σταθμος για μενα. Ειμουν τυχερος που ειμουν ιδιοκτητης ενος οταν ειρθα στις ΗΠΑ το 1993. Ηταν οντως μια πολυ σπεσιαλ και θετικη εμπειρια.

Ποια εκδοση είχες; Γιατί εδώ κυκλοφορούσε μια με δερμα και πίσω δισκόφρενα, αρκετά προσεγμένη.

Ένα αυτοκίνητο που ήθελα αλλά δεν κατάφερα να αποκτήσω ήταν το Κλειώ 16V του 91.

Υπάρχουν και αλλα αυτοκίνητα που ήθελα κατά καιρούς. Μια 318 το 85, 318is το 92, A4t το 96. 323 το 99 κτλ.

Ο χρήστης Petros έγραψε:

Το αυτοκίνητο όμως που με έκανε να πρωτοζήσω τη μαγεία, ήταν μία 'πισωκούνα' Toyota Celica του '74 (1600 με δύο διπλά Βέμπερ, 120PS). .

Αυτό το αυτ/το μόνο που είναι του '72 το αγόρασε ένας φίλος(κάτοχος rallye) για να το φτιάξει(αναστήσει) και να χαίρεται με την πισωκούνα!!!

Eμενα μαλλον το οτι το πρωτο αυτοκινητο στην οικογενεια αγοραστικε
το 2000 και λιγο η μαγεια του WRC
Επισης οι διαδρομες στα ορεινα της Β.Ελλαδος

Το πρώτο μου 'αυτοκίνητο' ήταν ένα μεταλλικό μονοθέσιο με πεντάλ που κληρονόμησα από τον αδερφό μου σε ηλικία 4 χρονών περίπου.

Ούτε επιδόσεις είχε , εξαρτάτο από το πόσο γρήγορα κινούσα τα πεντάλ , ούτε αεροδυναμική (κάποιο εγγλέζικο austin της δεκαετίας του 50 σε κίτρινο χρώμα ) αλλά από τότε 'κόλλησα' με τα αυτοκίνητα.

Ο χρήστης Petros έγραψε:
...στους φιδίσιους δρόμους στο Ντράφι, την εποχή που η κίνηση εκεί άγγιζε τα... 3 αυτοκίνητα ανά ώρα. Και βέβαια στη συνέχεια με το δικό μου Peugeot 106 Rallye 1.3 που για μία 9ετία μου προσέφερε ασταμάτητα χαμόγελα....

Μπορείς να το πετύχεις άδειο το Ντράφι, αρκεί να πάς αργά το βράδυ. Έχω έναν πολύ καλό φίλο εκεί και πηγαίνω αρκετά συχνά.

Για να έρθουμε στο θέμα μας τώρα, το αυτοκίνητο που με έκανε να ασχολούμαι με αυτά 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, ήταν ένα αγωνιστικό Nissan (αν θυμάμαι καλά) που το είδα σε ηλικία 4 χρονών σε ένα γκαράζ.

Ο χρήστης ALEX SSGTi έγραψε:

...στους φιδίσιους δρόμους στο Ντράφι, την εποχή που η κίνηση εκεί άγγιζε τα... 3 αυτοκίνητα ανά ώρα. Και βέβαια στη συνέχεια με το δικό μου Peugeot 106 Rallye 1.3 που για μία 9ετία μου προσέφερε ασταμάτητα χαμόγελα....

Μπορείς να το πετύχεις άδειο το Ντράφι, αρκεί να πάς αργά το βράδυ. Έχω έναν πολύ καλό φίλο εκεί και πηγαίνω αρκετά συχνά.

Πού νομίζεις ότι 'ξεχαρμανιάζω' με οποιοδήποτε τετράτροχο έχει πέσει στα χέρια μου τα τελευταία 12 χρόνια;

Ο χρήστης Castor έγραψε:
Το πρώτο μου 'αυτοκίνητο' ήταν ένα μεταλλικό μονοθέσιο με πεντάλ που κληρονόμησα από τον αδερφό μου σε ηλικία 4 χρονών περίπου.

Ούτε επιδόσεις είχε , εξαρτάτο από το πόσο γρήγορα κινούσα τα πεντάλ , ούτε αεροδυναμική (κάποιο εγγλέζικο austin της δεκαετίας του 50 σε κίτρινο χρώμα ) αλλά από τότε 'κόλλησα' με τα αυτοκίνητα.

Τι μου θύμισες τώρα Άρη!
Το δικό μου πρώτο αυτοκίνητο ήταν ένα μεταλλικό μονοθέσιο μάρκας MERCEDES!!! κόκκινο χρώμα με πεντάλ που κινούνταν με παλιδρομική κίνηση και όχι περιστροφική, πράγμα δηλαδή που δυσκόλευε την προσπάθεια κίνησης, αφού ήταν και πολύ βαρύ.Θυμάμαι άναβαν και τα φώτα!
Με το συγκεκριμμένο αυτοκινητάκι είχα και την πρώτη ''έξοδο'' ''τούμπα'' από τον δρόμο.Πήγα να περάσω όπως ερχόμουν ένα σκαλί με αποτέλεσμα να βρεθώ να στέκομαι με το πλά'ι' του αυτοκινήτου γαι ώρα μέχρι να με πάρουν χαμπάρι οι δικοί μου.
Μάλλον όμως Άρη γεννηθήκαμε κολλημένοι με τα αυτοκίνητα και απλώς αρχίσαμε να εκφραζόμαστε από πολύ μικροί!

Και δεν είχε και roll-cage

Την ωθηση,αυτο το μπαμ στη αυτοκινηση μου την προσφερε η lancia deltona που παρουσιαστηκε το '91.
Οταν εκανε και αγωνιστικη γνωριμια το '92 ο Στρατισσινο στην αγωνιστικη deltona,τοτε με αποτελειωσε!
Πιο πριν ειχα κολλημα και με το galant VR4,δεν ξερω γιατι!
Α,και με τι FINA Lancia του Οριολ!
Αυτο το σφυριγμα του turbo δεν ξεχνιεται ευκολα!

Ο χρήστης Castor έγραψε:
Και δεν είχε και roll-cage

Όχι, τότε δεν ήταν πολύ αυστηρές οι προδιαγραφές ασφαλείας.Οι κατασκευαστές και η FIA δεν υπολόγιζαν την σωματική ακεραιότητα των ''πιλότων''

Εγώ την έπαθα με ένα Alfa Romeo Nuova.
Με έβαλε μέσα ο πρώτος μου ξάδερφος και με 1.300 'ολοζώντανα' κυβικά βίωσα το πρώτο μου παντιλίκι ever.

Τότε βέβαια δεν ήξερα τι άλλο παίζει με τα αυτοκίνητα και τους κινητήρες, αυτά τα ρημάδια των 1.100cc υπήρχαν άντε και κανα Τάουνους 1.200 ή κανα πιό σπορτίφ Lancia Β coupe.

Θεός της εποχής που όλοι ζαχαρώναμε ήταν το Alfa Romeo Junior (ή Veloce).

(Σε 1.300 πάντα για να μην ξεχνιόμαστε.)

Πρώτο μου αυτοκίνητο ήταν το Mitsubishi Lancer του 1984. Κίνηση πίσω και φέρτε μου πλατείες και αλάνες κατά προτίμηση με χώμα. (Σκυλί που δεν καταλάβαινε τίποτα. Μόνο αλλαγή λαδιών ήθελε και όλα OK!!!!).

Το κόλλημα με τα αυτοκίνητα το είχα απο πιτσιρικος αλλά με τους 4 Τροχούς, ε! αυτό ήταν έγινε μανία. Όσον αφορά με τι προωτοκόλλησα ούε καν θυμάμαι αλλά το πρώτο αυτοκίνητο που λαχτάρισα ειλικρινα και το θυμάμαι ήταν το 198... τόσο ένα Peugeot 405 Mi16x4.
Αχ και λίγο πριν αγοράσω το δικό μου xantia (άσχετη η επιλογή με το 405) είχα βρεί ένα Μι16 απλό όχι 4κίνητο με τα 167 αλογάκια σε τιμή λίγο μεγαλύτερη απο ότι πήρα το xantia αλλά ας όψονται τα τεκμήρια.