Ο χρήστης kouk έγραψε:
Ο ορισμός του χρόνου dt Κώστα!!!........

Σχετικιστικά φαινόμενα, αγαπητέ μου!

να πω κ εγω τι γνωμη μου.........
well,βασικα εξαρταται η διαθεση που θα εχει ο καθενας
αλλα σαν stadar εχουμε το πρωι που ξεκιναμε πιο πολυ ξενο κ συγκεκριμενα dance,pop κ τα βραδυα στο ελληνικο κ ελαχιστα στο στυλ του τερζη....
ε,που κ οπυ ριχνουμε κ καμια ζεμπεκια

Καταπληκτικο θεμα!!!!!
Εχουμε και λεμε
AC/DC, LED ZEPPELIN, BLACK SABBATH, OZZY, THE DOORS, NIRVANA και σε πιο ηρεμες φασεις εχουμε THE POLICE, STRANGLERS, R.E.M., BOWIE, SHERYL CROW, DIRE STRAITS και παει λεγοντας. Ξεχασα το πιο βασικο, εχω και 2 ωραιες συλλογες του Ξυλουρη!!!!! .
Η μουσικη αυτη βεβαια ειναι ιδανικη σε οσους αντιμετωπιζουν προβληματα με τριξιματα στα αυτοκινητα τους. Turn it up my friends!!!!!!!!!!

Στην κίνηση της πόλης:

'Ο φονιάς των δρόμων', 'Η ταρίφα του θανάτου', 'Το τρελό βοθρατζίδικο' και 'Το βοθρατζίδικο του εραστή' από τους N-Carkade στη διαπασών και μ'ανοιχτά τα παράθυρα.

Εντός εκτός και επί τροχών...

Στα πολύ καλά μου ....

!Richard Wagner!

Στα καλά μου ...

Blind Guardian, Queensryche, Dream Theater, Crimson Glory

Στα μέτρια μου ...

Annilhilator, Black Sabbath, Cradle of Filth, King Diamond

Στα χάλια μου ...

Slayer, Merciful Fate, Metallica

Όταν είναι μαζί η γυναίκα μου (δηλαδή όταν αυτή αποφασίζει...)

Latin, Ελληνική Έντεχνη και Εμπορική, Κλασσική (όχι τον Wagner)

όταν είμαι σε κίνηση

Ημισκούμπρια

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:
Εντός εκτός και επί τροχών...

Στα πολύ καλά μου ....

!Richard Wagner!

Στα καλά μου ...

Blind Guardian, Queensryche, Dream Theater, Crimson Glory

Στα μέτρια μου ...

Annilhilator, Black Sabbath, Cradle of Filth, King Diamond

Στα χάλια μου ...

Slayer, Merciful Fate, Metallica

Όταν είναι μαζί η γυναίκα μου (δηλαδή όταν αυτή αποφασίζει...)

Latin, Ελληνική Έντεχνη και Εμπορική, Κλασσική (όχι τον Wagner)

όταν είμαι σε κίνηση

Ημισκούμπρια

ΑΒΥΣΟΣ η ψυχή τού ανθρώπου!!!

Ο χρήστης cpp έγραψε:

Για τους φίλους της Citroen έχω μια γαλλική συλλογή με τίτλο 'Citroen Collection' ότι πρέπει για βραδινή βόλτα με το πλάσμα.

στειλε μου σε πμ κανενα τιτλο απο κανενα γαλλικο (τραγουδι!) να κατεβασω απο το internet να τα ακουω στην ξανθια μου!

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:

Όταν είναι μαζί η γυναίκα μου (δηλαδή όταν αυτή αποφασίζει...)

Latin, Ελληνική Έντεχνη και Εμπορική, Κλασσική (όχι τον Wagner)

Πωπω τι εθιξες τωρα!Και γω τα ιδια περναω!
Εκει που ακουω ωραια και καλα ολα αυτα τα καλουδια που ανεφερες (καθως τωρα τελευταια και NU METAL) μπιπ μπιπ παταει το κουμπακι βαζει ραδιο και ακουμε ολες αυτες τις εμπορικες πατατες!Μετα απο ενα λεπτο τσουκ τσουκ το γυρναω εγω και ξαναβαζω τα δικα μου ενω αυτο γινετε καμια 10 αρια φορες καταληγουμε στη χρυση τομη και ακουμε LOVE 97.5 !

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΑΘΜΟΙ ΜΕ ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ!!! ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ, ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ TO 12CD BOX ΤΗΣ PIONEER, ME ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ.ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΕΠΟΝΤΑΙ ΞΕΝΑ POP & ROCK(80's-90's)!

χαίρομαι για την κυριαρχία των ροκάδων...

έχουμε και λέμε: deep purple, zeppelin, gallagher, sabbath, rainbow,lynyrd skynyrd, who, bowie,JETHRO TULL(περιμένοντας τη συναυλία στο Ηρώδειο αχχ), uriah heep(τους ξεχάσατε μου φαίνεται),pink floyd, camel(από τα πιο παρεξηγημένα συγκροτήματα...κρίμα), eloy(θεϊκός ο πρώτος δίσκος),free,bad company, trapeze,whitesnake,neil young,taste,boc...απ’ όλα έχει ο μπαξές...

μέχρι πριν από δύο χρόνια ήμουν από αυτούς τους τύπους που ότι φραγκο είχαν και δεν είχαν τα πετούσαν στα δισκοπωλεία. ωστόσο, δεν έχω παράπονο...έχω και κάποια καμάρια στη συλλογή: επτάιντσο gallagher σε έκδοση λευκού βινυλίου Limited ...χεχε για γνώστες και όχι μόνο...κρίμα που δε μπορεί να παιχτει στο αμάξι

εδώ και αρκετό καιρό έχω πάψει να είμαι κολλημένος παλιοροκάς, έτσι έχουμε: radiohead,placebo,INVISIBLE SURFERS(εαν το βρείτε πάρτε το),starsailor,mano negra,death in vegas και η τελευταία αγάπη...WHITE STRIPES...I AM GONNA FIGHT EM ALL A SEVEN NATION ARMY COULDN´ T HOLD ME BACK...όσοι μυημένοι θα κατάλαβαν

οφείλω να ομολογήσω ότι εδώ και αρκετό καιρό τα παραμυθάκια των rainbow για δράκους, πύργους..., τα υπονοούμενα των Zeppelin,η αφέλεια των στίχων των purple και άλλα σχετικά δε μου πολυταιρίαζουν...μεγάλωσα φαίνεται(ναι αφού πρώτα ξόδεψα ότι φράγκο υπήρχε για να αποκτήσω κάθε live, συλλογή, επετειακό κλπ...)

για να συνοψίσω...στο αμάξι αυτό το μήνα παίζονται:
WHITE STRIPES
INVISIBLE SURFERS
TRIBUTE TO RAMONES

white stripes φοβεροι!

Dance, electronica...
AS UNDERGROUND AS IT GETS!!!

ntapantoupa ntapantoupa

-tech-house tunes
-house (ωραια House, οχι Venue-house)
-techno
-breakbeat
-κ Chill out, Ambient για ηρεμια
ηλεκτρονικος ηχος παντως περα για περα

OXI ΚΑΒΟΥΡΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΚΟΥΝ 3 ΤΕΤΡΑΓΩΝΑ ΜΑΚΡΥΑ!!!
α, κ συχαινομαι τα λαικα, κτλ ελληνικα...
αν 8ελετε να μου την πειτε, ελευ8ερα! δεν προσβαλλομαι

η κατηγορια ελληνικα ταξιτζιδικα?????
πως τ'ακουνε και δεν την ακουνε?

Ο χρήστης xtkz έγραψε:
αν 8ελετε να μου την πειτε, ελευ8ερα! δεν προσβαλλομαι

Γιατι να σου την πουμε;;;Επειδη ακους τη μουσικη που σου αρεσει μεσα στο αυτοκινητο σου;;;Ο καθενας ακουει οτι γουσταρει.Απο τη στιγμη που ειπες κιολας οτι την ακους μονο εσυ και οχι και ολο το τετραγωνο δεν εχει κανεις διακιωμα να σου πει τιποτα .Groovy............

Ο καθενας ακουει οτι γουσταρει

[list:ryv7d3k2]Τι ειπες ΡΕ??? [/list:u:ryv7d3k2][list:ryv7d3k2]Για πεταξτε ολοι 'σιντια' με τα χαζα που ακουτε και βαλτε κλασικη και κυκλοφορατε σαν 'ανθρωποι' καθως πρεπει, να μη τρεχουμε εδω μεσα ολοι.............αντε [/list:u:ryv7d3k2][list:ryv7d3k2]Ακου εκει, ο καθενας ακουει οτι θελει.....τι το περασμαε εδω[/list:u:ryv7d3k2][list:ryv7d3k2]Σα δε ντρεπομαστε λιγι, τι παιδια θα μεγαλωστε ρε? [/list:u:ryv7d3k2][list:ryv7d3k2]ΥΓ.Πλακα με ολη τη σημασια της λεξης Μη σου γυρισει το ματι αναποδα [/list:u:ryv7d3k2]

Μακη συγνωμη!Δε θα το ξανακανω! Ηδη πεταξα ολα τα cd που ειχα στο αμαξι και τα αντικατεστησα με κλασσικους συνθετες.Μοτσαρτ μπετοβεν και χριστοδουλοπουλο! Ειναι πιστευω οι κορυφαιοι κλασσικοι του ειδους Για να γυρισει το ματι μου αναποδα πρεπει να πεις πραγματα που δε λεγονται στα fora οποτε no worries!

Ο χρήστης alekos2004 έγραψε:

οφείλω να ομολογήσω ότι εδώ και αρκετό καιρό τα παραμυθάκια των rainbow για δράκους, πύργους..., τα υπονοούμενα των Zeppelin,η **αφέλεια των στίχων **των purple και άλλα σχετικά δε μου πολυταιρίαζουν...μεγάλωσα φαίνεται(ναι αφού πρώτα ξόδεψα ότι φράγκο υπήρχε για να αποκτήσω κάθε live, συλλογή, επετειακό κλπ...)

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:
Εντός εκτός και επί τροχών...

Blind Guardian, Dream Theater

Annilhilator, Black Sabbath, King Diamond

Merciful Fate, Metallica

Συμφωνώ 100% με αυτά!!

Να προσθέσω και Iron Maiden (τα παλιά καλά!), Judas Priest (με τον Halford βεβαίως), Andrew Lloyd Weber, Queen, Rainbow, Porcupine Tree, Blue Oyster Cult, Dire Straits, Rhapsody και ότι άλλο καλό βρώ

Ο χρήστης dartman1980 έγραψε:

οφείλω να ομολογήσω ότι εδώ και αρκετό καιρό τα παραμυθάκια των rainbow για δράκους, πύργους..., τα υπονοούμενα των Zeppelin,η **αφέλεια των στίχων **των purple και άλλα σχετικά δε μου πολυταιρίαζουν...μεγάλωσα φαίνεται(ναι αφού πρώτα ξόδεψα ότι φράγκο υπήρχε για να αποκτήσω κάθε live, συλλογή, επετειακό κλπ...)

σε παρακαλώ γίνε λίγο πιο σαφής.
είπα ότι σε έμένα δε ταιριάζουν. δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς. όταν ήμουν πρώτη γυμνασίου (10 χρόνια πίσω) πάθαινα πλάκα κάθε φορά που αγόραζα δίσκο αύτών των συγκροτημάτων(μιλάμε για σταθερή προμήθεια 5-6 δίσκων τη βδομάδα).δεν είναι λοιπόν λογικό να με έχει κουράσει un peu το άκουσμα τους και η θεματολογία τους;δεν εξελίσσονται τα μουσικά γούστα; τότε δε μπορούσα να ακούσω καθαρή jazz, τώρα όμως μπορώ, αφού πέρασα το στάδιο αυτών των συγκροτημάτων.κατά τη γνώμη μου, τα συγκροτήματα αυτά αποτελούν την είσοδο για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το χώρο. από εκεί και πέρα το αυτί ζητάει και άλλα πράγματα...άλλες φορές πιο ψαγμένα εκτελεστικά και άλλες φορές λιγότερο(λεγε με white stripes)

να σε ενημερώσω για κάτι που ίσως να μην ξέρεις: κυκλοφόρησε τριπλό live zeppelin από συναυλίες του 72(νομίζω)...θα πάω να τα ακουμπήσω μου φαίνεται.

τέλος, ως προς τι διαφωνείς;
ποια είναι η θεματολογία των rainbow;(κυριως στους τρεις πρώτους δίσκους) γιατί μετά παίζανε εμπορικές αμερικανιές τύπου i surrender

δε χαρακτηρίζει το στίχο των purple μια (αφοπλιστική) αφέλεια και απλότητα;πάρε το in rock, το fireball, to machine head, το who do we think we are,το burn και μελέτησε το στίχο για κάτι ψαγμένο...(if i find you with another man i know what i m gonna do,run when you see me comin...μεταφρασε στα ελληνικά βάλε και μια λαϊκή ορχήστρα να παίζει και έχεις ένα λαϊκό τραγούδι)

οι zeppelin είναι μια άλλη ιστορία

ΟΚ, ώρα να μιλήσουν τα μεγάλα πληκτρολόγια...

Ανάλυση στίχων των Deep Purple:

Είναι γεγονός ότι στους στίχους των συγκροτημάτων των οποίων πυρήνας ήταν ο Ritchie Blackmore η επιρροή του Tolkien, αλλά και των διαφόρων αγγλικών - και αργότερα γερμανικών - μεσαιωνικών θρύλων και ιστοριών είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Ας πάρουμε το 'Book of Taliesyn'. Ο πρώτος δίσκος των Purple, με τον Rod Evans στα φωνητικά (ομοίως και στα 'Shades of Deep Purple' και 'Deep Purple'). Εκεί οι αρθουριανές αναφορές ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς. Μην ξεχνάμε όμως ότι τότε ήταν η εποχή της ψυχεδέλειας, των στιχουργικών/συνθετικών αναζητήσεων - άλλωστε, και οι The Nice δεν είχαν καλύτερους στίχους. Μπορεί κανείς να βγάλει νόημα από το 'Flower King of Flies'; Βέβαια, ο δίσκος αυτός είχε και διασκευές (π.χ. από Neil Diamond: το Kentucky Woman). Το 'Shades of Deep Purple', από την άλλη, ήταν μια καθαρά ποπ/εμπορική προσπάθεια. Τα περισσότερα τραγούδια που περιείχε μάλλον πρέπει να ξεχαστούν, με την εξαίρεση ίσως του 'Hush'. Ο τρίτος ('Deep Purple') ήταν καλύτερος: Βαρύτερο ύφος, το στυλ του Ρίτσι στην κιθάρα είχε ήδη αρχίσει να βελτιώνεται πολύ και να καλλιεργείται ο δικός του, προσωπικός ήχος - παρόλο που τότε χρησιμοποιούσε ενισχυτές Vox AC30, ενώ αργότερα είχε ΠΟΛΥ πειραγμένους (260 Watt RMS!!! Για να βγάλουν ήχο με σώμα και σωστή παραμόρφωση, έπρεπε να δουλεύουν σε τελείως παράλογες εντάσεις) Marshall Major (ναι, το ξέρω ότι ήταν ενισχυτές μπάσσου, αλλά άντε πες το αυτό στον Blackmore) και ένα μπομπινόφωνο AIWA το οποίο χρησιμοποιούσε ως echo/delay και προενισχυτή/midrange boost, ενώ η στιχουργική είχε κάποιες προσπάθειες ενδοσκόπησης (όχι ιδιαίτερα περίπλοκης - άλλωστε, για προσπελάσιμα τραγούδια μιλάμε, όχι για διατριβές στην ποίηση - , αλλά ειλικρινείς και καθαρές), είχαμε επαρκή αποτύπωση συναισθημάτων και ψυχικών καταστάσεων ('The Painter'), μια ΕΞΟΧΗ διασκευή του 'Lalena', η οποία ήταν χίλιες φορές καλύτερη από την απαράδεκτη ερμηνεία του Leitch Donovan που το τραγούδησε αρχικά, ενώ το 'Why Didn't Rosemary?' ήταν μια εξαιρετικά πνευματώδης παρωδία σε ύφος μπλουζ (τα μπλουζ βλέπετε δεν είναι μόνο κλάψα για γκόμενες που μας παράτησαν ή για τη φτώχεια μας) για την ταινία 'Το μωρό της Ρόζμαρυ'.

Αυτά για τους τρεις πρώτους δίσκους που κυκλοφόρησαν - όπως βλέπω στις συσκευασίες τους - το 1968.

Φεύγουν οι Nic Simper (μπάσσο) και Rod Evans (φωνή), φεύγουν και οι Vox. Ο Ritchie είχε από καιρό εγκαταλείψει την Gibson ES-335 που εξακολουθούσε μερικές φορές να χρησιμοποιεί με τους DP, για χάρη της Stratocaster (αντιγράφοντας τον Hendrix). Έρχονται οι Ian Gillan (φωνή) και Roger Glover (μπάσσο). Ο ήχος των DP αλλάζει και γίνεται ακόμα πιο βαρύς. Το 1970 βγαίνει, όπως όλοι ξέρουμε, το In Rock.

Τα τραγούδια, όπως άλλωστε ίσχυε και για τους υπερτιμημένους από τους 'αριστερούς' Rolling Stones, περιστρέφονταν γύρω από τις... ΓΚΟΜΕΝΕΣ. Ναι, αυτή ήταν ως επί το πλείστον η θεματολογία τους. Και οι Stones μη νομίζετε, το 99% των τραγουδιών τους για γκόμενες μίλαγε. Γκόμενες, πάρτυ, καλοπέραση, χαβαλές.

Το 'Speed King' ήταν ουσιαστικά rock'n'roll, παρμένο κατευθείαν από τον τσελεμεντέ του Little Richard.

Το 'Bloodsucker' είχε εμφανώς ερωτικό θέμα, αν και μάλλον αναφέρεται σε επαφή με ιερόδουλο.

Το 'Child In Time' ήταν λίγο πιο παράξενο και μπερδεμένο. Νομίζω ότι είναι ίσως και επίκαιρο, με τις σκηνές που περιγράφει - μανιχαϊστική γραμμή μεταξύ (απόλυτου) καλού και κακού, ένας τυφλός (ίσως μάλιστα και τρελός) που πυροβολεί αδιακρίτως... Καταστροφολογικό, που θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται και στον μπους και στον νίξον και στα άλλα ρεμάλια της ιστορίας.

Το 'Flight Of The Rat' θα μπορούσε ίσως να είναι και μια προσωπική εκδοχή του ονείρου και των φιλοδοξιών ενός τραγουδιστή, με τα ζόρια που τραβάει, δίνοντάς τα όμως με έναν έμμεσο τρόπο.

Και πάει λέγοντας.

Στο 'Fireball', αν και το ερωτικό στοιχείο υπάρχει έντονο σε κάποια τραγούδια, πάλι δεν είναι 'σ'αγαπώ-μ'αγαπάς'. Αυτό έλειπε! Και πάλι, κάποια τραγούδια έχουν αφηγηματικό χαρακτήρα (π.χ. 'Strange Kind Of Woman', 'Anyone's Daughter'), ενώ και η αποτύπωση προσωπικών συναισθημάτων δε λείπει.

Machine Head...

Για πολλούς, όχι άδικα, το καλύτερο άλμπουμ των DP. Ξεκινά με το 'Highway Star' που για μας ίσως θα έπρεπε να είναι ύμνος. Το 'Maybe I'm A Leo' πάλι έχει έναν αφηγηματικό χαρακτήρα και, ναι, μιλά για ερωτική σχέση, αλλά για να το διασκεύασαν και οι Van Halen, μάλλον κάτι τους έλεγε... Το 'Pictures Of Home' είναι το αγαπημένο μου από αυτόν το δίσκο. Μιλά και για το πώς ένιωθαν κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων στην Ελβετία, ενώ έχει και κάποια αυτοϋποτίμηση (here in this prison of my own making, year after day I have grown into a hero, but there's no worship, where have they hidden my throne?). Το 'Never Before' δε λέει τίποτα το σημαντικό. Εντάξει, σε παράτησε η κυρά σου, και τι έγινε; Μας τα'πες κι άλλη φορά! Για το 'Smoke On The Water', την ιστορία της περιπέτειας της όλης ηχογράφησης (πώς κατέληξαν στο Grand Hotel, αφού το καζίνο στο οποίο θα κάνανε τη δουλειά τους κάηκε σε συναυλία του Frank Zappa και των Mothers Of Invention), τι μένει να πούμε; Όλοι οι κιθαρίστες αυτό μαθαίνουν πρώτα!

Από εκεί και πέρα, το 'Lazy' είναι συμπαθητικό, ενώ το 'Space Truckin'' είναι ένα από τα πιο χαβαλεδιάρικα τραγούδια όλων των εποχών.

Σε ανάλογο γενικά κλίμα εκινούντο πάντα οι Purple, τουλάχιστον με τον Blackmore να τους οδηγεί. Επίσης, είχαν συχνά τις στιγμές που σατίριζαν την καθημερινότητα (π.χ. στο 'Mary Long', όπου τα χώνανε στην ηλίθια αντιπορνό 'ακτιβίστρια' Mary Whitehouse, την οποία βέβαια οι Pink Floyd βρίσανε κανονικά στο 'Pigs - Three Different Ones').

Όσον αφορά τους Rainbow, εκεί πλέον οι κλασικές (μπαρόκ κυρίως) επιρροές του Blackmore ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρες, ενώ και η θεματολογία, αν και μιλούσε για μεσαιωνικά θέματα, ήταν συνδεδεμένη και με την πραγματικότητα. Π.χ. το 'Stargazer' και το 'Light In The Black' μιλούν για την απάτη που είναι οι 'θαυματοποιές' εξουσίες και αυθεντίες (εκεί ο μάγος, στα καθ'ημάς οι 'πλανητάρχες') και το κενό που αφήνουν σε όσους πίστεψαν σ'αυτούς με την πτώση τους, όταν πλέον αποδεικνύεται μάπα το καρπούζι.