Σαββατιάτικη οικογενειακή εξόρμηση στα όρια των νομών Αττικής και Βοιωτίας για μερικά εντυπωσιακά αξιοθέατα και πολύ όμορφες χωμάτινες διαδρομές. Η Πάστρα είναι ένα βουνό ανατολικά του Κιθαιρώνα το οποίο με υψόμετρο 1025m αποτελεί το φυσικό σύνορο των δύο νομών. Μεγάλο κομμάτι του βουνού έχει γεμίσει με ανεμογεννήτριες αλλά εκεί που κινήθηκα ευτυχώς έχει μείνει ατόφιο.

Από το χωριό Οινόη κινηθήκαμε προς τη Μονή Οσίου Μελετίου, μπήκαμε σε χωματόδρομο ο οποίος μας οδήγησε στον ερειπωμένο βυζαντινό ναό των Αγίων Θεοδώρων.

Youtube Video

Ο ναός ξεπροβάλλει μέσα στο καταπράσινο τοπίο.

Έχουν γίνει εργασίες στήριξης από το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Για φοροαπαλλαγές μεν αλλά τουλάχιστον καλό είναι όσο γίνεται να διατηρούνται αυτά τα μνημεία.

Μου τράβηξαν την προσοχή μερικοί κίονες οι οποίοι δείχνουν να προέρχονται από παλιότερη εποχή. Πιθανότατα προϋπήρχε αρχαίος ναός στην τοποθεσία όπως συνηθιζόταν.

Συνέχεια της ανηφορικής διαδρομής μέχρι την τοποθεσία Πυργάρι.

Η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν λίγο σπαστήρι αλλά μας αποζημίωσε με το καταπράσινο τοπίο της. Ας ελπίσουμε πως θα διατηρηθεί έτσι.

Youtube Video

Η ανηφόρα οδηγεί στην έναρξη του μονοπατιού προς το ασκηταριό του Οσίου Μελετίου. Στον χάρτη δεν είχα δει αν υπάρχει σημείο για να γυρίσω το αυτοκίνητο οπότε δεν το ρίσκαρα και ανεβήκαμε με τα πόδια. 250 μέτρα είναι ούτως ή άλλως.

Η τοποθεσία φανταστική!

Πανέμορφη καταπράσινη θέα. Από τα ελάχιστα που μας έχουν απομείνει κοντά στην Αθήνα.

Έχοντας μπει στο σύντομο μονοπάτι για το σπήλαιο.

Στη βάση των κατακόρυφων βράχων βρίσκεται το εντυπωσιακό ασκηταριό.

Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά ανάδειξης και συντήρησης αναμφίβολα. Βέβαια ο δρόμος είναι κακός και από τις 2 πλευρές προσέγγισης.

Θαυμάστε τη θέα προς το οροπέδιο της Οινόης.

Ο Όσιος Μελέτιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία το 1035 μ.Χ και έφτασε στη Θήβα μετά από αρκετά χρόνια για να ιδρύσει το δικό του μοναστήρι. Ασκήτεψε στο συγκεκριμένο ασκηταριό μέχρι περίπου τα 70 του χρόνια.

Youtube Video

Συνέχεια αυτού του χωμάτινου ημιορεινού πάσου μέχρι την Πύλη. Προσεγγίζοντας την τοποθεσία Πόρτες που από εκεί και μετά ξεκινάει η κατάβαση προς το χωριό.

Κατάβαση προς Πύλη. Μεγάλη κλίση και πολύ σαθρό τερέν σε κάποια σημεία.

Λίγο πριν την Πύλη συναντήσαμε ένα ωραίο μνημείο πεσόντων από τον πόλεμο του 1940.

Η μία σημαία είναι του δήμου Τανάγρας από την οποία προέρχεται και το όνομα Greece. Γραικούς ονόμαζαν οι Βυζαντινοί τους πολίτες της Γραίας που βρισκόταν στη σημερινή περιοχή της Τανάγρας και αυτός ο χαρακτηρισμός επικράτησε για όλους τους Έλληνες στα βάθη των αιώνων.

Πολύ εντυπωσιακός και ο εξοπλισμός των τότε στρατιωτών που δημιουργήθηκε από κάποιον καλλιτέχνη.

Η Πύλη όπως φαίνεται από το μνημείο.

Η Πύλη για όσους δε γνωρίζουν είναι το μεγαλύτερο χωριό των Δερβενοχωρίων και μέχρι το 1927 ονομαζόταν Δερβενοσάλεσι. Υπάρχουν πολλές επιλογές για καλό φαγητό και τις Κυριακές γεμίζει από κόσμο.

Επιστροφή γεμάτοι από πανέμορφες εικόνες και φυσικά με γεμάτο στομάχι ! Άγνωστοι προορισμοί που βρίσκονται μια ανάσα από την Αθήνα και αξίζουν σίγουρα την προσοχή μας.

Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!