-
Μιας και την Κυριακή έκανα μια κοντινή οικογενειακή εξόρμηση, ο χρόνος μου τη Δευτέρα λόγω της γιορτής ήταν περιορισμένος. Σχεδίασα ακόμα μια κοντινή εξόρμηση σε σημεία που φυσικά είχα τσεκάρει αρκετά χρόνια νωρίτερα. Στόχος μου ήταν να επιστρέψω το μεσημέρι είτε πολύ νωρίς το απόγευμα ώστε να αποφύγω την μαζική είσοδο των εκδρομέων στην Αθήνα. Ξεκίνησα αρκετά νωρίς με προορισμό την ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας και της νότιας Φθιώτιδας.
Από την Αλίαρτο πήρα το δρόμο που την ενώνει με το Ακραίφνιο και θαύμασα για ακόμα μια φορά τους τρομερούς γεωλογικούς σχηματισμούς που δημιουργήθηκαν από την άλλοτε λίμνη της Κωπαϊδας.
Παρόλο που είχα περάσει αρκετές φορές αυτόν τον δρόμο, για πρώτη φορά παρατήρησα την καταβόθρα Παλαιόμυλου. Είναι πάνω στο δρόμο αλλά σε λίγο χαμηλότερο ύψος και έτσι όπως πήγαινα ήταν λογικό να μην την προσέξω ποτέ.
Μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την καταβόθρα και την ευρύτερη περιοχή.
Δυστυχώς δεν είχα φακό μαζί μου και δε μπόρεσα να μπώ μεχρι το τέρμα. Ο φακός του κινητού δεν είναι για πολλά προφανώς. Θα επιστρέψω κάποια στιγμή πιο οργανωμένος.
Μερικές λήψεις από το εσωτερικό της σπηλιάς.
Τα γλυπτά της φύσης πάνω από τη σπηλιά
Από εκεί συνέχισα το δρόμο προς Ακραίφνιο και έφτασα στο Λούτσι Βοιωτίας. Κοντά στο Λούτσι βρισκόταν η αρχαία βοιωτική πόλη Ύηττος ανάμεσα στις αρχαίες πόλεις Κώπες, Κύρτωνες και Όλμωνες. Ένας σύντομος χωματόδρομος με οδήγησε στην κορυφή ενός λόφου.
Στην οποία κορυφή συνάντησα και το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου
Έψαξα να βρω τα ερείπια της πόλης. Η πυκνή βλάστηση με ζόρισε λίγο καθώς είχα ξεχάσει να πάρω το κλαδευτήρι μαζί μου. Η θέα από το λόφο ήταν φανταστική.
Συνάντησα κάποια ίχνη λαξευμένα στο βράχο, σαν μικρές γούρνες.
Συγκεκριμένα όμως έψαχνα για τα αρχαία τείχη της πόλης τα οποία έφεραν χαραγμένες διάφορες επιγραφές!
Αυτό ήταν και το σημαντικότερο εύρημα αυτής της πόλης. Αρχαία κείμενα ατόφια χαραγμένα στους βράχους! Δεν έχω ιδέα τι λένε, ίσως αναγνωρίζω μερικές λέξεις όπως και εσείς.
Φυσικά και αυτήν την πόλη δε θα τη γνωρίζαμε ποτέ αν δεν υπήρχε τότε αυτός ο περίεργος τύπος που μέσω των οδοιπορικών του μάθαμε την ύπαρξη διάφορων ναών, πόλεων και όχι μόνο. Αναφέρομαι στον Παυσανία. Σύμφωνα με εκείνον στον Ορχομενό ήλθε από το Άργος εξόριστος ο Υηττός, για το φόνο του Μολούρου, όταν τον έπιασε με την νόμιμη σύζυγο του. Ο Ορχομενός του παραχώρησε το μέρος της χώρας του που βρίσκεται στην σημερινή Υηττό. Ο Υηττός είναι ο πρώτος άνθρωπος που τιμώρησε την μοιχεία!
Από την Ύηττο διέκρινα απέναντι το μεταλλείο της Τσούκκας το οποίο έμοιαζε αρκετά με εκείνο κοντά στο Μαρτίνο. Πήγα προς τα εκεί για να θαυμάσω τα ανθρώπινα έργα αυτή τη φορά που συνεργάζονται άψογα με το φυσικό περιβάλλον.
Η κλασσική λίμνη που δημιουργείται από το σκάψιμο η οποία δίνει έναν ξεχωριστό τόνο στο τοπίο.
Επόμενος στόχος ήταν να βγω χωμάτινα στην Κυρτώνη από έναν χωματόδρομο που ξεκινά κοντά στο μεταλλείο και πιο συγκεκριμένα κοντά στο εκκλησάκι του Οσίου Δαυίδ. Ο κόπος μου ήταν μάταιος καθώς πολύ σύντομα ο δρόμος έδειξε ότι είναι τελείως παρατημένος για δεκαετίες. Στην τοποθεσία Θόδα δε μπόρεσα να συνεχίσω καθώς ο δρόμος στένευε υπερβολικά από την πυκνή βλάστηση.
Σε κάποια σημεία είχαν δημιουργηθεί μεγάλα λούκια.
Και φυσικά προς το τέλος ήταν χάλι μαύρο
Επέστρεψα και βγήκα στην Κυρτώνη ασφάλτινα για να προσεγγίσω το Χλωμό Όρος από εκεί. Η διαδρομή ήταν σε μεγάλο μέρος της βατή και μόνο προς το τέλος χάλαγε. Ο δρόμος φτάνει μέχρι την κορυφή του βουνού στα 1079m. όπου υπάρχουν κεραίες.
Η θέα από ψηλά εκπληκτική όπως αναμενόταν.
Απέναντι η Εύβοια. Δεσπόζει μπροστά μας το όρος Καντήλι, δεξιά πίσω του η Δίρφη και λίγο δεξιότερα το Ξεροβούνι. Μπροστα αριστερά μας διακρίνεται το μικρό Αταλαντονήσι.
Φυσικά η κορυφή φέρει τριγωνομετρικό κολωνάκι και κάτι σαν μια παλιά σκοπιά. Είναι πολύ πιθανό να έχει χρησιμοποιηθεί σαν στρατόπεδο εν καιρώ πολέμου.
Από την κορυφή κατέβηκα λίγα μέτρα και συνέχισα τον χωματόδρομο που περνά από την άλλη πλευρά του βουνού με στόχο να βγω στο Καλαπόδι, πραγματοποιώντας έτσι μια πλήρη διάσχιση. Περίμενα έναν δρόμο παρόμοιο με εκείνον που με ανέβασε στην κορυφή από την Κυρτώνη αλλά έκανα λάθος, ο δρόμος φάνηκε και αυτός παρατημένος ποιός ξέρει από πότε.
Στην αρχή ξεκίνησε καλά
Σύντομα όμως χάλασε και σε μερικά σημεία στένεψε πολύ. Για αρκετή ώρα πίστεψα πως θα βρεθώ ξανά σε απροσπέλαστο σημείο.
Ευτυχώς όμως ο δρόμος τελικά έβγαινε κοντά στο Καλαπόδι.
Εκεί βρισκόταν και το τελευταίο αξιοθέατο που ήθελα να δω. Είναι ο αρχαίος ναός Αρτέμιδος και του Απόλλωνα.
Ο ναός είναι περίπτερος δωρικός με πρόναο, οπισθοδομή, σηκό και άδυτο, έχει μήκος 45,80 μ. με 14 κίονες και πλάτος 19,26 μ. με 6κίονες και 520 σπονδύλους συνολικά. Η οικοδόμηση του άρχισε το 426 π.Χ. και τελείωσε το 420 π.Χ, τα σχέδια του είναι της Αθηναϊκής Αρχιτεκτονικής σχολής του 5ου αιώνα π.Χ., παρόμοια με αυτά του Παρθενώνα.
Κάτω από τον ναό βρέθηκαν μια σειρά άλλων ναών κλασικής περιόδου με πρώτο το Ιερό Μυκηναϊκής εποχής που αποτελούνταν από κτίριο και τάφρο θυσιαστηρίου. Το ιερό αυτό χρονολογείται από τον 13ο αιώνα π.Χ. αποτελεί το μοναδικό οργανωμένο ιερό Μυκηναϊκής εποχής.
Ήταν μια κοντινή, σύντομη αλλά πολύ περιεκτική εξόρμηση με λίγη περιπέτεια και αρκετή ιστορία. Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!
Αρχαία Ύηττος- Χλωμό όρος 28-10-2024
