Ας υποθέσουμε πως παίρνετε το αυτοκίνητό σας και διανύετε μια μεγάλη απόσταση για να πάτε σε έναν προορισμό που σας αρέσει, όμως τελικά για τον οποιονδήποτε λόγο δεν καταφέρνετε να φτάσετε σε αυτόν και γυρνάτε άπραγοι. Έχετε επενδύσει χρόνο, κόπο και χρήμα όμως τελικά δεν καταφέρατε να δείτε αυτό που θέλατε. Ας υποθέσουμε πως την επόμενη φορά πάτε πιο προετοιμασμένοι και με μια μεγαλύτερη βεβαιότητα πως θα το βρείτε και παρολαυτά αποτυγχάνετε για 2η φορά. Πως θα νιώθατε? Ακριβώς αυτό ένιωθα την τελευταία πενταετία όταν είχα προσπαθήσει δύο φορές να προσεγγίσω ανεπιτυχώς την καστροσπηλιά του τίτλου. Μου είχε μείνει απωθημένο και κατά καιρούς έλεγα ότι πρέπει να ξαναπάω αλλά αυτή τη φορά θα δοκιμάσω την 3η επιλογή που είχε απομείνει η οποία είχε φυσικά και αυτή πολλά ερωτηματικά. Ξεκίνησα την εξόρμηση με τη φιλοσοφία ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρω, όμως υπήρχε σοβαρό ενδεχόμενο να αποτύχω για 3η φορά γιατί θα κινούμουν ακόμη μια φορά σε ''αχαρτογράφητα νερά''.

Μετά από περίπου 2,5 ώρες έφτασα κοντά στο χωριό με το παράξενο όνομα Σέρβου το οποίο οφείλεται στην πρώτη εποίκηση της περιοχής από Σλάβους.

Από το Σέρβου συνέχισα προς Κοκκινορράχη από έναν ημιτελή δρόμο.

Youtube Video

Άφιξη στην Κοκκινορράχη Γορτυνίας

Χτισμένη σε όμορφη τοποθεσία. Μεταξύ Κοκκινορράχης και Λυσσαρέας που βρίσκεται απέναντι, σχηματίζεται χαμηλά το εντυπωσιακό ρέμα τη Γκούρας.

Απέναντι θα διακρίνετε μια εκκλησία, από εκεί είχα δοκιμάσει πριν 3-4 χρόνια να προσεγγίσω το φαράγγι μέσω ενός μονοπατιού που ανοίχτηκε το 2009. Δυστυχώς το μονοπάτι ανοίχτηκε μόνο μια φορά από ομάδα σπηλαιολόγων που προσπάθησαν να προσεγγίσουν την καστροσπηλιά και μετά από 10 χρόνια απλώς δεν υπήρχε μονοπάτι παρά μια ζούγκλα. Αυτή ήταν η πρώτη μου αποτυχημένη απόπειρα.

Η 2η αποτυχημένη απόπειρα έγινε πέρισυ τέτοια περίπου εποχή από την πλευρά της Κοκκινορράχης, από ένα άλλο μονοπάτι που κατεβαίνει στο φαράγγι της Γκούρας αλλά και αυτό έχει παραμείνει ασυντήρητο και δυστυχώς απροσπέλαστο. 3η μου επιλογή που είχα σκεφτεί από τότε ήταν να συνεχίσω μέχρι το χωριό Αετορράχη που βρίσκεται λίγο μετά την Κοκκινορράχη και να ακολουθήσω έναν χωματόδρομο που έδειχνε να συναντά το ρέμα της Γκούρας σε ένα σημείο αρκετά μακριά από το φαράγγι. Έτσι, μόλις συναντούσα το ρέμα, θα το περπατούσα όλο μέχρι να συναντήσω το φαράγγι της Γκούρας και φυσικά θα ήλπιζα να είναι προσπελάσιμο.

700 μέτρα πριν το ρέμα ένα πεσμένο δέντρο ανέκοψε την πορεία μου, προσθέτοντας 1,5 χιλιόμετρο σε μια ήδη απαιτητική πορεία.

Youtube Video

Σε μερικά σημεία χρειάστηκε να κλαδέψω για να μη γρατζουνίσω το αυτοκίνητο!

Εδώ το πεσμένο δέντρο. Ευτυχώς λίγο νωρίτερα είχε σημείο που μπορούσα να γυρίσω.

Περπάτημα μέχρι το σημείο που συνάντησα το ρέμα.

Το ρέμα σε αυτό το σημείο είναι πραγματικά πολύ ήπιο. Φυσικά η εμπειρία μου σε ρέματα και φαράγγια δε με αφήνει να εφησυχάσω. Γνωρίζω πως από στιγμή σε στιγμή θα έρθουν δύσκολα περάσματα.

Η βάδιση σε αυτά τα τερέν είναι επίπονη για τα πόδια και τα καλά ορειβατικά παπούτσια είναι απαραίτητα, όπως και οι χοντρές κάλτσες. Και ένα μπατόν βοηθάει πάντα πολύ.

Τα χρώματα φανταστικά αυτήν την εποχή!

Μερικά σημεία που κρύβονται καλά από τη δορυφορική εικόνα και μέχρι να τα προσεγγίσει κανείς δε γνωρίζει αν περνάνε.

1η συνάντηση με νερό στο ρέμα. Προφανώς στεγνώνει τέτοια εποχή πάντα.

Ακόμη ένα δωρεάν υπαίθριο μουσείο γεωλογικών σχηματισμών.

Το ρέμα ξεκινά σταδιακά και γίνεται όλο και πιο δύσβατο.

Αν δεν υπήρχε αυτή η τρύπα θα έπρεπε να βρω άλλον τρόπο για να συνεχίσω.

Εδώ δεν πέρναγε από πουθενά. Αναγκάστηκα και παρέκαμψα από τα αριστερά σε πλαγιά πολύ μεγάλης κλίσης.

Τέχνη!

Άλλου είδους τέχνη!

Το σημείο αυτό ήταν ζούγκλα!

Εδώ και αρκετή ώρα το ρέμα ξεκινά και μετατρέπεται σε φαράγγι.

Να και κάτι που δε συναντάω συχνά!

Εδώ σε ένα σημείο έπρεπε να βραχώ για να συνεχίσω. Είναι μια δύσκολη συνθήκη τα βρεγμένα πόδια σε μια τόσο απαιτητική διαδρομή.

Το φανταστικό φαράγγι της Γκούρας!!! Απολαύστε το!

Έχοντας βγει από το φαράγγι.

Με είχε συνεπάρει το γενικότερο τοπίο ώσπου κάποια στιγμή αναρωτήθηκα γιατί δεν είδα ακόμη τη σπηλιά. Κοιτάω τον χάρτη, την έχω περάσει! ''Μα πως? Αφού είχα το νου μου και κοιτούσα παντού!΄΄

Youtube Video

Περνάω ξανά το φαράγγι και κόβω αριστερά σε μια πλαγιά υψηλής κλίσης που ίσως κάπου οδηγούσε. Άλλωστε δεν υπήρχαν και πολλά σημεία. ''Λες να αποτύχω για ακόμη μια φορά΄΄? Αυτές οι σκέψεις τρυπούσαν το μυαλό μου: ''Λες να είναι ψηλότερα και να έχει καλυφθεί τελείως από τη βλάστηση?''. Ταμπέλα ή σημάδι εννοείται ούτε για δείγμα.

Ανέβηκα παράλληλα με έναν σχεδόν κάθετο βράχο ώσπου κάποια στιγμή διέκρινα κάτι σαν λαξευμένο μονοπάτι στο βράχο. Που φυσικά θα μπορούσε να μην είναι τίποτα, άλλωστε έχω πετύχει άπειρα τέτοια που απλά έχουν δημιουργηθεί από τη φύση. Κόβω λοιπόν αριστερά σε αυτό το μονοπατάκι το οποίο είχε ελάχιστο πλάτος και ήθελε προσοχή γιατί ένα φαράγγι είναι από τα τελευταία σημεία που θέλει κανείς να τραυματιστεί.

Το έκοψα ευθεία και σε πρώτη φάση έδειχνε να είναι όπως μου φαινόταν στην αρχή, ένα κλασσικό φυσικό εξόγκωμα σε έναν σχεδόν κάθετο βράχο το οποίο δεν οδηγεί πουθενά. Πήγα να γυρίσω πίσω και να συνεχίσω την πλαγιά που ανέβαινα προηγουμένως, όμως κοίταξα λίγο προσεκτικότερα ψηλά και είδα ότι ίσως και να συνεχίζει.

Πράγματι συνέχιζε τραβερσάροντας και έφτασα σε μια πλαγιά με ένα μικρό ρέμα. Λίγο μετά το μονοπάτι σαν να κατηφόριζε λίγο προς το φαράγγι, να τονίσω πως βρίσκομαι πλέον καμιά 50αριά μέτρα ψηλότερα από το φαράγγι. Η βλάστηση πύκνωσε και πίστεψα πως τελικά ήταν ιδέα μου και δεν πρόκειται για μονοπάτι.

Εκείνη την ώρα όμως σκέφτηκα ότι ίσως υπάρχει κάτι πίσω από τον βράχο που έβλεπα και πήγα κοντά. Απίστευτο!!!! Βρήκα τα σχοινιά που είχαν τοποθετήσει οι σπηλαιολόγοι 15 χρόνια πριν!

Τα 15 χρόνια σε τέτοιο περιβάλλον με τόση υγρασία είναι πάρα πολλά και σίγουρα το έλαβα υπόψιν για να περάσω αυτό το ΠΟΛΥ επικίνδυνο πέρασμα. Μιλάμε για λίγα εκατοστά και από κάτω ακριβώς το φαράγγι σε ύψος 50 μέτρα. Το παραμικρό λάθος κοστίζει μια ζωή. Έβγαλα την τσάντα μου και άφησα το μπατόν καθώς ήθελα ελευθερία κινήσεων και τοποθέτηση του σώματός μου με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επιβαρύνω τα βοηθήματα. Ήθελα απλώς να με στηρίζουν, όχι να κρατάνε όλο το βάρος μου. Το ένα σχοινί στη 2η ασφάλιση κουνιόταν γιατί το είχαν πιάσει από ένα δέντρο, δεν το έβλεπα αλλά το άκουγα κουνώντας το. Πέρασα με μεγάλη προσοχή και αμέσως η καλύτερη καστροσπηλιά που έχω δει στην Ελλάδα, αποκαλύφθηκε!

Ο εξωτερικός χώρος μέχρι να φτάσω στην είσοδο είναι φουλ ανηφορικός και με σχετικά σαθρό τερέν. Ένα γλίστρημα θα με έστελνε στο φαράγγι. Οι σπηλαιολόγοι είχαν δέσει ένα σχοινί από το εσωτερικό της καστροσπηλιάς το οποίο έφτανε στο σημείο που ήμουν. Το έπιασα για ισορροπία αλλά σε καμία περίπτωση δεν το εμπιστεύτηκα.

Στη ντόπια αργκό αναφέρεται και ως ''Σπηλιά Γιαννικούλια'', ή τα ''7 πατώματα'' γιατί στο εσωτερικό υπήρχαν 7 ξύλινα πατώματα τα οποία λόγω οικονομικής ένδειας των γύρω χωριών, αφαιρέθηκαν για οικοδομικό υλικό. Πρόκειται δηλαδή για μια σπηλαιώδη οχύρωση η οποία παραπέμπει σε πύργο, με παράθυρα και πολεμίστρες.

Η καστροσπηλιά σύμφωνα με μαρτυρίες, ίσως υπήρχε από την περίοδο της Φραγκοκρατίας παρόλο που δεν αναφέρεται σε κανένα συμβάν στη διάρκεια των χρόνων. Σίγουρα ήταν ένα καλά κρυμμένο λημέρι κλεφτών το οποίο αδυνατούσαν να βρουν οι κατακτηκτές, για αυτό άλλωστε και έμεινε άθικτο στην πάροδο των χρόνων. Η κατασκευή για το δυσπρόσιτο σημείο που βρίσκεται είναι απροσδόκητα κορυφαία. Αν είχαμε το 1922 50.000 σαν αυτούς που προσέγγισαν, έφτιαξαν και έζησαν σε αυτήν την καστροσπηλιά, δε θα είχαμε φτάσει απλώς μέχρι την Άγκυρα, μέχρι την Κίνα θα είχαμε φτάσει!

Λέγεται πως εκεί είχαν κρυφτεί αντάρτες κατά τον εμφύλιο πόλεμο και πως η οχύρωση τραυματίστηκε στο άνω μέρος της από βολή μπαζούκα, κάτι που προσωπικά θεωρώ απίθανο καθώς 1ον, δεν υπάρχει ένδειξη φθοράς από τόσο βαρύ οπλισμό και 2ον δεν υπάρχει γωνία προσβολής της καστροσπηλιάς από πουθενά.

Youtube Video

Μόλις κατέβηκα στο φαράγγι ξανά, προσπάθησα να δω μήπως φαίνεται καθόλου η καστροσπηλιά από χαμηλά. Νομίζω είναι στο σημείο που δείχνει το βέλος, που να τη δει κανείς που περπατάει στο φαράγγι?

Επίστροφή στην Αετορράχη, απόλυτα ικανοποιημένος που έστω και με τον δύσκολο τρόπο τα κατάφερα. Πραγματικά το σημείο ήταν τέτοιο που δεν ξέρω αν θα το έβρισκα τις δυο προηγούμενες φορές ακόμη και αν έφτανα τελικά στο φαράγγι.

Αν και συνολικά έφαγα χονδρικά 4.5-5 ώρες, είχε περισσέψει χρόνος για να κάνω μερικές διαδρομές που δεν είχα ξανακάνει. Κινήθηκα βόρεια μέχρι που βγήκα στον δρόμο που δεξιά πάει Λαγκάδια και αριστερά Πύργο. Έστριψα αριστερά και συνέχισα την πορεία μου μέχρι τις Ράχες όπου από εκεί εισήλθα στο όρος Λυκοχώρι. Έφτασα στο Πυροφυλάκιο Καπέλης και μίλησα με 2 πυροσβέστες, έναν νέο και έναν πιο μεγάλο. Τους ρώτησα για την κατάσταση του δρόμου μέχρι το Πουρναρογέφυρο όπου ήθελα να φτάσω. Ο νέος ήταν αισιόδοξος αλλά ο πιο μεγάλος δε φάνηκε τόσο. ''Πολύ χαμηλό το αμάξι για εκεί κάτω'' μου είπε χαρακτηριστικά!

Youtube Video

Τελικά το τόλμησα και μάλλον ο πιο μεγάλος είχε δίκαιο. Δηλαδή όντως ο δρόμος ήταν χάλια. Βέβαια δε βρήκα πουθενά αλλά εντάξει δε θέλει και πολύ αν ήταν λίγο χειρότερα τα πράγματα!

Youtube Video

Εδώ ένα σημείο που έχει γίνει χάλια, συνάντησα και άλλα φυσικά όπως θα δείτε.

Ερύμανθος ποταμός από ψηλά! Μαγική τοποθεσία!

Άφιξη στο Πουρναρογέφυρο. Τρίτοξο γεφύρι χτισμένο από ντόπιο πωρόλιθο την εποχή της Τουρκοκρατίας από ντόπιους Έλληνες τεχνίτες. Από αυτό το γεφύρι πέρασε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με 13 άνδρες όταν τον καταδίωκε ο Βελής, γιος του Αλή Πασά.

Από το Πουρναρογέφυρο συνέχισα παράλληλα τον δρόμο που θα με πέρναγε από το μοναστήρι της Παναγίας Καπέλης. Η διαδρομή αυτή ήταν η αποκάλυψη της χωμάτινης εξόρμησης, δεν το είδα να έρχεται πραγματικά!

Τα Μετέωρα της Γορτυνίας!

Άφιξη στο φανταστικό μοναστήρι!

Η τοποθεσία είναι απίθανη!

Από εκεί σιγά σιγά έπρεπε να ξεκινήσω να επιστρέφω. Συνέχισα χωμάτινα μέχρι τη Χώρα σε πιο βατή διαδρομή.

Στη Χώρα έφτασα πια στον πολιτισμό και επέστρεψα από Λαγκάδια.

Στη ζωή είναι καλό να κλείνουμε τους ανοιχτούς λογαριασμούς και να μην αφήνουμε απωθημένα! Θα έσκαγα αν δεν τα κατάφερνα και είμαι ικανός να επέστρεφα με ηλεκτρικό πριόνι ανοίγοντας δικό μονοπάτι! Ευτυχώς τα κατάφερα και γλίτωσε η βλάστηση!

Να είστε όλοι καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

Να είστε καλά παιδιά!

@lap said in Φαράγγι Γκούρας- Καστροσπηλιά Γιαννακούλη 15-9-2024:

Θα θελα να έβλεπα τον πωλητή που θα πουλήσει το QQ!

Στην ερώτηση εάν έχει πατήσει ποτέ εκτός δρόμου θα χαμογελάσει και θα πει..... Ελάχιστα, είναι SUV πόλης

Από Ναυτικό! Πάντα σε κλειστό γκαράζ και βόλτες μόνο με ηλιοφάνεια!