Βλ. παραπάνω [Mod]

Πολύ γρήγορο έχει γίνει το moderating τελευταία και δεν μπορώ να απολαύσω τον καφέ μου!

Καφες στη δουλεια;. Δημοσιος υπαλληλος;

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Καφες στη δουλεια;. Δημοσιος υπαλληλος;

Εφαρμόζω σύστημα manosk: έχω βάλει τον καφέ ανάμεσα στα χέρια, πίνω από το καλαμάκι για να έχω τα χέρια ελεύθερα και ταυτόχρονα, ΔΟΥΛΕΥΩ πυρετωδώς!
Εμείς στον ΙΤ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ κύριος, δεν είμαστε ΔΥ να καθόμαστε!

Προσοχή, ακολουθεί φωτογραφία ντουκουμέντο:

http://www.zerohedge.com/news/2014-05-1 ... ars-go-die

Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
http://www.zerohedge.com/news/2014-05-16/where-worlds-unsold-cars-go-die

έχει βγει και σε jpg:

That Zero Hedge Article On Unsold Cars Is Bullshit

Προσωπικά δέν βρίσκω κανένα απο τα δύο άρθρα ιδιαίτερα πειστικά. Η αλήθεια μάλλον είναι κάπου στη μέση.

το νου σας ρεμαλια.

Θύματα μιας καλοστημένης απάτης φαίνεται ότι έπεσαν δεκάδες χρήστες του Διαδικτύου. Σύμφωνα με καταγγελίες που έφθασαν στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, οι υπεύθυνοι της εταιρείας www.shop22.gr που δραστηριοποιούνταν στον χώρο της πώλησης ηλεκτρονικών αντικειμένων (κινητών τηλεφώνων κ.λπ.) μέσω Internet συγκέντρωσαν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό και εξαφανίστηκαν εν μία νυκτί, αφήνοντας τους πελάτες τους να περιμένουν τις παραγγελίες τους!

http://www.zougla.gr/greece/article/to- ... tis-apatis

**The French train operator SNCF has discovered that 2,000 new trains it ordered at a cost of 15bn euros ($20.5bn; £12.1bn) are too wide for many regional platforms. ** (λινκ)

Transport Minister Frederic Cuvillier blamed an 'absurd rail system' for the problems.

'When you separate the rail operator from the train company,' he said, 'this is what happens.'

Στην Ελλάδα όπου rail operators και train companies are inseparable, αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ.

Oh wait...

Το ίδιο είχε συμβεί επί Βερελή , όπου τα τρένα που είχε παραγγείλει γιά την ανακαινισμένη γραμμή της Πελοπονήσσου δεν χώραγαν στα τούνελ και έτσι αναγκάστηκαν να τα ψηλώσουν

Αρκετα παλιοτερα, ειχα διαβασει οτι ειχαμε παρει ελικοπτερα (ΕΚΑΒ? Διασωστικα?) και τα φορεια που παραγγειλαν δε χωραγαν απο την πορτα.

Παρίσι, Γαλλία
«Υπενθυμίζοντας» την πραγματική ταυτότητα του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου παρά τις απόπειρες της κόρης του Μαρίν Λεπέν να εξωραΐσει την εικόνα του, ο ιδρυτής του κόμματος και υποψήφιος ευρωβουλευτής στις κάλπες της Κυριακής Ζαν-Μαρί Λεπέν πυροδοτεί σάλο καταδεικνύοντας τον φονικό ιό Έμπολα ως λύση για τη «δημογραφική έκρηξη» παγκοσμίως και το «μεταναστευτικό πρόβλημα» της Ευρώπης.

«Ο κύριος Έμπολα μπορεί να λύσει το πρόβλημα μέσα σε τρεις μήνες» δήλωσε ενώπιον των δημοσιογράφων ο πατέρας της Μαρίν Λεπέν σε κοκτέιλ πάρτι πριν από την εκλογική συγκέντρωση του Εθνικού Μετώπου στη Μασσαλία, αναφερόμενος στην «πληθυσμιακή έκρηξη» παγκοσμίως.

Απευθυνόμενος αργότερα στους υποστηρικτές του, ο 86χρονος Λεπέν δήλωσε ότι φοβάται πως ο γαλλικός πληθυσμός κινδυνεύει να «αντικατασταθεί από μετανάστες».

«Στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη έχουμε γνωρίσει ένα κατακλυσμιαίο φαινόμενο -μία μεταναστευτική εισβολή, της οποίας, φίλοι μου, βλέπουμε σήμερα μόνο την αρχή της» είπε.

«Αυτή η μαζική μετανάστευση ενέχει τον κίνδυνο να προκαλέσει μία πραγματική αντικατάσταση πληθυσμών εάν δεν έλθουμε αρκετά σύντομα στην εξουσία για να βάλουμε ένα τέλος στις πολιτικές της παρακμής που έχουν ακολουθηθεί επί δεκαετίες» υποστήριξε.

Συνεχίζοντας το ρατσιστικό παραλήρημα, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν είπε ότι η θρησκεία αποτελεί παράγοντα που επιδεινώνει το πρόβλημα γιατί πολλοί μετανάστες είναι μουσουλμάνοι και το Ισλάμ «έχει τάση κυρίευσης, και ακόμη περισσότερο όταν νοιώθει δυνατό και αριθμητικά ισχυρό».

Μετά τον Λεπέν στο βήμα της συγκέντρωσης στη Μασσαλία -η οποία εξέλεξε ακροδεξιό δήμαρχο σε μία από τις περιφέρειέες της στις πρόσφατες τοπικές εκλογές- ανέβηκε η κόρη του και νυν πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου.

Για μία ακόμη φορά, ο πατέρας της υπονόμευσε την εκστρατεία της να πείσει τους ψηφοφόρους πως το Εθνικό Μέτωπο έχει μετεξελιχθεί από τις ημέρες που λειτουργούσε ως όχημα της εξτρεμιστικής ακροδεξιάς και των απολογητών των ναζί, σημειώνει ενδεικτικά ο Guardian.

Ο εκπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης Στεφάν Λε Φολ καταδίκασε τις «απαράδεκτες» δηλώσεις του Λεπέν, υπογραμμίζοντας ότι καταδεικνύουν πως το FN «δεν έχει αλλάξει».

Παίρνοντας το μικρόφωνο, η ίδια η Μαρίν Λεπέν συνέχισε στο γνωστό μοτίβο της -κατά της μετανάστευσης και κατά της Ευρώπης. «Αρκετά. Θέλουμε να είμαστε κύριοι του σπιτιού μας ξανά» δήλωσε ενώπιον του πλήθους που την επευφημούσε.

Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν πως το Εθνικό Μέτωπο μπορεί να αποσπάσει το 23% με 25% των ψήφων στις κάλπες των ευρωεκλογών, επικρατώντας της δεξιάς Ένωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP) και των κυβερνώντων Σοσιαλιστών.

Ο 86χρονος Λεπέν επανήλθε την Τετάρτη στο θέμα, λέγοντας ότι δεν καταλαβαίνει «πώς γίνεται να διαφωνεί κανείς για ένα τέτοιο ζήτημα», όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP).

«Εγώ λέω ότι η Γαλλία πρέπει να προετοιμαστεί για να υποστεί αυτό το σοκ, το μεταναστευτικό ρεύμα, λόγω της συνεχιζόμενης αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού» σημείωσε.

Ο ιός Έμπολα προκαλεί μια «φοβερή ασθένεια» όπως τη χαρακτήρισε.

«Όπως οι πυρηνικοί πόλεμοι, είναι στη φύση του να μεταβάλει αυτή την [δημογραφική] εξέλιξη που από μόνη της είναι καταστροφική» πρόσθεσε. «Σε ορισμένες χώρες με υψηλή δημογραφική αύξηση, όπως στη Νιγηρία, δυστυχώς δεν θα υπάρχουν τρόφιμα» για όλους, συνέχισε επιμένοντας ότι με τη δήλωσή του «έκανε απλώς μια παρατήρηση» για το θέμα.

Ο Λεπέν παραδέχτηκε ότι η φράση αυτή προκάλεσε σάλο στο Διαδίκτυο. «Ξέρω ότι ορισμένοι κακεντρεχείς θα προσπαθήσουν σκληρά να δαιμονοποιήσουν το FN. Έχουν άδικο» απεφάνθη.

Ο ιδρυτής του Εθνικού Μετώπου, που παρέδωσε την αρχηγία του κόμματος στην κόρη του Μαρίν το 2010, έχει καταδικαστεί στο παρελθόν κατ' επανάληψη από σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο για τις ακραίες δηλώσεις του: από τους θαλάμους αερίων που τους χαρακτήρισε «μια ασήμαντη λεπτομέρεια της ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου» (1987), μέχρι την «ανισότητα των φυλών» (1996) και τη γερμανική κατοχή της Γαλλίας που, όπως υποστήριξε το 2005, «δεν ήταν ιδιαίτερα απάνθρωπη».

Newsroom ΔΟΛ

η κρίση φταίει, δεν είναι φασίστας.

Μνημονιακή υποχρέωση αποτελεί το νομοσχέδιο για την ελληνική ακτογραμμή, την οποία η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει άμεσα.

http://www.kerdos.gr/πολ ... E%BB%CF%8C

κοιτα να δεις μεχρι τι ειχε συμφωνηθει στο μνημονιο....

Η ακτογραμμή και οι χρήσεις γης έπρεπε να είχαν τεθεί από δεκαετίες . Αλλά ήταν στα χέρια υπηρεσιών που αποφάσιζαν ανάλογα με τα δωράκια . Οπως και με τα δασικά .

Αλλο όμως αυτό και άλλο το αποσπασματικό των πωλήσεων γιά να πάρουν τις μίζες .

Στις χώρες της Δύσης η σάτιρα κοροϊδεύει «τα ιερά και τα όσια», κάθε εθνικό στερεότυπο της κοινωνίας. Αυτό είναι η δουλειά της σάτιρας, να υπονομεύει, να θέτει σε αμφισβήτηση, να ανατρέπει. Στην Ελλάδα, η σάτιρα επιτίθεται σε όποιον τολμάει να αμφισβητήσει την κυρίαρχη ιδεολογία. Όταν κανένας Νίκος Δήμου γράφει κάτι που δεν κολλάει με τα εθνικώς σωστά και ελεγμένα παραδεκτά, αντιμετωπίζει ένα προσωπικό bullying που φτάνει μέχρι την ηθική εξόντωση. Το μήνυμα είναι σαφές, όποιος μιλάει τιμωρείται. Η κοινωνία δεν τον υπερασπίζεται, ψιθυρίζει, μα τι θέλει κι αυτός τώρα και προκαλεί. Έπειτα, τα ίδια media που πρωτοστάτησαν στο ηθικό λιντσάρισμα, κάνουν εκπομπές για να συζητήσουν το πρόβλημα της ανόδου του φασισμού.

Δεν επιτρέπεται να ξεφύγεις από την επίσημη ρητορική. Ούτε καν να κάνεις λάθος. Η αστυνομία σκέψης επαγρυπνεί πάντα. Είσαι προδότης, λιγότερο Έλληνας, μάλλον δεν είσαι και χριστιανός. Σίγουρα είσαι όργανο της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, πληρώνεσαι από τον Σόρος.

Η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέλει κυβερνήσεις υποτελείς. Οι δυνάμεις κατοχής έκαναν την πατρίδα μας αποικία. Γίναμε πειραματόζωο των ισχυρών με σκοπό να λεηλατήσουν το δημόσιο πλούτο. Και να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις μας. Γιατί μας ζηλεύουν, γιατί αυτό τα ανυπότακτο έθνος δεν υποτάχθηκε ποτέ. Όλα είναι ένα κόλπο, ένα παραμύθι χωρίς δράκο. Όλοι συνωμοτούν εναντίον μας. Πρέπει να αντισταθούμε. Είμαστε κατά της βίας αλλά η οργή του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Οι αληθινοί τρομοκράτες είναι στο Υπουργείο Οικονομικών. Αυτός είναι ο κυρίαρχος λόγος στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Όταν τα πολιτικά κόμματα συζητούν για την αντιμετώπιση του φασισμού, υποκρίνονται. Η μόνη συζήτηση που μπορεί να είναι αληθινή πρέπει να αρχίζει με τη φράση: Εγώ φταίω. Η κοινωνική μηχανική που ασκούν οι πολιτικές δυνάμεις πάνω στην κοινή γνώμη για να διαχειριστούν την κατάρρευση είναι βασισμένη στον ακροδεξιό ανορθολογισμό. Ο εθνολαϊκισμός έχει επικρατήσει θριαμβευτικά σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, από το ένα άκρο ως το άλλο. Συνωμοσίες, προδότες, ξένες δυνάμεις κατοχής, ηρωικοί αγώνες, ο λαός που αντιστέκεται, ο λαός που υπομένει. Οι παράγραφοι των ανακοινώσεων των κομμάτων είναι copy paste, οι υπογραφές αλλάζουν. Ο φασισμός δεν λέει τίποτα παραπάνω από όσα λένε και πολλοί άλλοι. Συν τη βία. Όμως και αυτή έχει γίνει μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, αποδεκτή, κοινότοπη, «του λαού η δίκαιη οργή».

Φταίει η λιτότητα, το μνημόνιο, λένε, επαναλαμβάνοντας ταυτολογίες. Βέβαια, αν είμαστε πλούσιοι, υγιείς και όμορφοι θα είχαμε λιγότερα προβλήματα. Στη δυσκολία κρίνονται οι άνθρωποι, οι πολιτικές δυνάμεις, οι κοινωνίες. Οι μεν υιοθετούν τη φασιστική ρητορική προσπαθώντας να αφομοιώσουν το κοινό της. Με αποτέλεσμα να την ενδυναμώνουν και να τη νομιμοποιούν. Το ορίτζιναλ νικάει πάντα τις σοφτ εκδοχές. Να αντισταθούμε σ’ αυτούς που θέλουν τζαμί στην κάθε γειτονιά, γράφει στο προεκλογικό φυλλάδιο ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του υποτιθέμενου δημοκρατικού τόξου. Συζητάμε 30 χρόνια για να χτίσουμε ένα. Οι δε χωρίζουν τους ανθρώπους σε όσους είναι με το μνημόνιο και σε όσους είναι αντίθετοι. Κάνουν κάλεσμα στους «αντιμνημονιακούς» να τους στηρίξουν στο δεύτερο γύρο. Δηλαδή; Σε ψεκασμένους και φασίστες;

Δεν υπάρχουν όμως και κοινωνίες αθώες, ούτε λαοί που «ξεγελάστηκαν». Πρέπει πια να παραδεχτούμε ότι χρόνια παρασιτισμού έχουν οδηγήσει τμήματα της κοινωνίας μας σε έναν γκρίζο χώρο ανομικότητας. Όπου δεν υπάρχουν όρια, δεν ισχύουν νόμοι. Από τα παιδιά των πλουσίων με τους μπράβους και τα περίστροφα μέχρι τα Ζωνιανά, από τους εκατομμυριούχους υπουργούς της μίζας μέχρι τα φακελάκια των επίορκων δημόσιων λειτουργών, από την αυθαίρετη καταπάτηση της δημόσιας περιουσίας μέχρι τη βιομηχανία πλαστών συντάξεων και επιδομάτων αναπηρίας, ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας μας βρίσκονται σε μια ενδιάμεση ζώνη ημιπαρανομίας όπου όλα είναι σχετικά. Η λούμπεν Ελλάδα, από τα υψηλότερα έως τα χαμηλότερα κοινωνικά επίπεδα, συναντιέται σε ένα χώρο όπου δεν ισχύουν οι κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού. Η άγρια επιθετικότητα στον ακήρυχτο πόλεμο συμφερόντων, όλοι εναντίον όλων, μετατρέπει τη βία από κοινωνικό ταμπού σε απλό μέσον επικράτησης και διεκδίκησης.

Η Ελλάδα παρουσιάζει χαρακτηριστικά εύφλεκτα που μπορούν να την οδηγήσουν στην καταστροφή. Δεκαετίες πελατειακού κράτους έχουν οδηγήσει σε έναν οικονομικό αναλφαβητισμό που δεν συναντιέται σε άλλες δυτικές χώρες. Τα περισσότερα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή ως χώρα, είναι άγνωστες λέξεις για μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας. Μέχρι τώρα οι πελατειακές σχέσεις υποκαθιστούσαν την οικονομική δραστηριότητα. Μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο, επιδοματική πολιτική, πρόωρες συντάξεις, άλωση του δημόσιου ταμείου από επιχειρηματικά, συντεχνιακά, συνδικαλιστικά συμφέροντα. Τώρα ξαφνικά πρέπει να μιλήσουμε για παραγωγή σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Η αντίδραση είναι μια άναρθρη κραυγή, «μας κλέψαν τα όνειρά μας». Ο οικονομικός αναλφαβητισμός οδηγεί στον πολιτικό ανορθολογισμό. Δεν μπορεί, κάποιο κόλπο θα έγινε, όλοι συνωμοτούν επιτυχώς εναντίον μας. Ανομικότητα και πολιτικός ανορθολογισμός, η συνταγή της καταστροφής.

Μέσα Ενημέρωσης της δημαγωγίας που χαϊδεύουν τους πελάτες, κόμματα του «πολιτικού κόστους» και των μικροκομματικών χειρισμών που επιλέγουν τη στασιμότητα μπροστά στις δύσκολες αλλαγές. Μας πίεσαν οι ανάλγητοι δανειστές μας, σας πονέσαμε χωρίς να θέλουμε, τώρα τελείωσαν όμως όλα, άρχισε το success story. Εμάς τους ηρωικότερους δεν μας πιέζει κανένας, με ένα νόμο ένα άρθρο θα γυρίσουμε το χρόνο πίσω στο 2009. Άμα μιλάς σαν σε ανήλικους θα εισπράττεις κακομαθημένους. Αν το μίσος και η εκδίκηση ονομάζονται αντισυστημικότητα, τότε οι πιο αντισυστημικοί είναι οι τραμπούκοι. Ο ποινικός και οικονομικός υπόκοσμος βγαίνει φανερά στο πολιτικό παιχνίδι χωρίς διαμεσολάβηση. Τα σκοτεινά υπόγεια βγαίνουν στην επιφάνεια μεταμφιεσμένα σε «αντισυστημικότητα». Ο τυχοδιωκτισμός των άλλων έχει ανοίξει τους δρόμους.

Οικονομικός αναλφαβητισμός, πολιτικός ανορθολογισμός, ανομία. Εύφλεκτα υλικά κοινωνικής παρακμής που οδηγούν τις χώρες στην καταστροφή. Χαμηλής ποιότητας πολιτικό σύστημα, οι τελευταίοι επίγονοι ενός πελατειακού συστήματος που βαθμιαία χρεοκόπησε. Μέσα ενημέρωσης κατ’ εξοχήν παραδείγματα της διαπλεκόμενης πολιτικοοικονομικής φούσκας που κατέρρευσε. Το χειρότερο δεν είναι ότι φτωχύναμε. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν αντιμετωπίζονται οι αιτίες της χρεοκοπίας. Όμως έτσι δεν έχεις καμία πιθανότητα επιβίωσης στο σημερινό κόσμο, ανήκεις στην κατηγορία «αποτυχημένου κράτους» που χάνει και βγαίνει στο περιθώριο. Ο κίνδυνος της εκτροπής προς τον ολοκληρωτισμό και την επακόλουθη καταστροφή θα αντιμετωπιστεί μόνο εάν η υπόλοιπη κοινωνία αποφασίσει να ξαναγίνει «κανονική» χώρα.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/art ... /edito-483

Το πρόβλημα των εν Ελλάδι αυτοαποκαλούμενων φιλελεύθερων , είναι ότι πολλοί είναι μεγαλοαστοί , με την έννοια που έδωσε ο Μπαλτάκος .

Δηλαδή προέρχονται από ένα κύκλωμα που κάποιες φορές είχε σχέσεις με την εξουσία , έστω και αν αυτήν την εξουσία την βλέπουν αφ' υψηλού , η απλά δεν τα βρήκαν μαζί της στην άσκηση της .

Ετσι ξεκινάει το άρθρο με μιά δόση ευρωλιγουρισμού κατά Ζουράρι , όπου οι κακοί Ελληνες έχουμε εμμονές ότι η καλή μας Ευρώπη μας κυνηγάει , ενώ στην πράξη αυτή μας προστατεύει .

Ταυτόχρονα στο κάπιταλ

Σε λιγότερο από ένα μήνα το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη ανοίγουν την διαπραγμάτευση που έχει ως ζητούμενο να αλλάξει το κριτήριο βιωσιμότητας του χρέους. Με άλλα λόγια να “φύγει” από την μέση το 120% του ΑΕΠ ως όριο βιωσιμότητας του χρέους, όπως έχει ορισθεί για το ελληνικό πρόγραμμα.

Η συζήτηση στην πραγματικότητα έχει ήδη αρχίσει σε “τεχνικό” επίπεδο και έχει έμμεσα αξιολογηθεί ότι το όριο αυτό πρέπει να αλλάξει όχι σαν μέγεθος αλλά σαν απόλυτος όρος και να αντικατασταθεί από ένα πιο σύνθετο κριτήριο, που θα είναι η βιωσιμότητα της ικανότητας εξυπηρέτησης του χρέους.

Με άλλα λόγια να αντικατασταθεί το “ποσοτικό” κριτήριο από ενα “ποιοτικό” κριτήριο που θα συμπεριλαμβάνει μεταβλητές της οικονομία οι οποίες θα καθορίζουν το κατά πόσο αυτή η οικονομία μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος της ακόμα και αν αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από το 120% του ΑΕΠ.

Δύο παραδείγματα που έχουν δώσει αφορμή για την δρομολόγηση της διαδικασίας αυτής είναι η Ελλάδα με την Πορτογαλία αλλά και η Ιταλία.

Για παράδειγμα η Ελλάδα έχει πολύ μεγαλύτερο χρέος από την Πορτογαλία, αλλά το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της (τόκοι και χρεολύσια) είναι συγκριτικά μικρότερο (ως προς το παραγόμενο ΑΕΠ) από το εκείνο της Πορτογαλίας.

Επίσης η Ιταλία έχει χρέος το οποίο “ταξιδεύει” με ταχύτητα για να ξεπεράσει το 130% του ΑΕΠ αλλά τόσο η εξυπηρέτησή του όσο και η σύνθεσή του (εσωτερικό/εξωτερικό, μακροπρόθεσμο/βραχυπρόθεσμο, κ.λ.π.) της επιτρέπει να το αντιμετωπίζει προς το παρόν τουλάχιστον χωρίς προβλήματα...

Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η αλλαγή αυτή του κριτηρίου βιωσιμότητας θα εφαρμοσθεί αναδρομικά και στις χώρες όπως η Ελλάδα που βρίσκονται ακόμα σε πρόγραμμα ή όχι (αναλυτικό ρεπορτάζ για το που κατευθύνεται η συζήτηση αυτή ειδικά για την Ελλάδα στο φύλλο του “Κεφαλαίου” που κυκλοφορεί εκτάκτως την Παρασκευή).

Αναλυτές που παρακολουθούν πολύ προσεκτικά τις εξελίξεις όσο αφορά το χρέος στην Ευρωζώνη, διατυπώνουν πάντως κάποιες διαφορετικές σκέψεις για τα κίνητρα αυτής της διαπραγμάτευσης. Συγκεκριμένα επισημαίνουν ότι το ΔΝΤ υποχρεώνεται να μπει σε μία τέτοια συζήτηση για δύο λόγους.

Ο ένας έχει να κάνει με το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί στην σχέση του με την Ευρωζώνη, όσο αφορά την απαίτησή του για “κούρεμα” στο κεφάλαιο του χρέους της Ελλάδας από τους επίσημους δανειστές.

Και ο δεύτερος συνδέεται άμεσα πλέον με το γεγονός ότι ούτε το ΔΝΤ, ούτε πολύ περισσότερο η Ευρωζώνη, έχουν τα μέσα να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της εφαρμογής του κριτηρίου βιωσιμότητας που έχουν θέσει για την Ελλάδα (120% του ΑΕΠ) σε χώρες πολύ μεγάλες όπως η Ιταλία! Στην οποία σημειωτέον έχει θεριέψει προεκλογικά η συζήτηση για οικειοθελή αποχώρηση από το ευρώ...

Σε τέτοιες συνθήκες κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που θέτει η ανελαστικότητα ενός ορίου βιωσιμότητας όπως αυτό του 120% του ΑΕΠ για μία οικονομία της οποίας το χρέος ξεπερνά τα δύο τρισ. Ευρώ...

Αυτή λοιπόν η τρέχουσα διοίκηση της Ευρώπης , αφού θεώρησε εμάς ως βδελυγμιαία χώρα που το χρέος μας πέρασε το 120 % του ΑΕΠ , δεν τολμά να θέσει θέμα γιά την Ιταλία αφού είναι too big to fail .

Το ίδιο θέμα έχουμε και με τις μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης , όπου κρύβουν κάτω από το χαλί τα προβλήματα τους .

Συνεχίζει λοιπόν ο αρθρογράφος και πετάει μέσα στην σουπίτσα του και λίγο φασισμό . Περνάει και από μιά φάση του Μαζί τα φάγαμε και κάνει τον Εθνικό εισαγγελέα , ενώ είναι απλά μία αρσενική Λουκά .

Το πρόβλημα του είναι ότι θεωρεί ότι εκτρεπόμεθα προς τον ολοκληρωτισμό , ενώ δεν βλέπει , ότι είμαστε στον ολοκληρωτισμό 3 δεκαετίες τώρα . Απλά αυτές τις 3 δεκαετίες , τα κοκκαλάκια που μας πέταγε το ολοκληρωτικό σύστημα , είχαν και λίγο κρέας επάνω , ενώ αν ήθελες μπορούσες να είσαι μέλος της ομάδας διοίκησης , αρκεί να ανεχόσουν να βλέπεις τους άλλους να κλέβουν .

Το άρθρο όμως του εκόνομιστ , της εκτός Ευρώ και ευρωσκεπτικιστικής Βρεττανίας λέει κάποιες αλήθειες

Έπειτα από πέντε εξαντλητικά χρόνια, πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες εύχονται να τους δοθεί η ευκαιρία να στείλουν το σύνολο της πολιτικής τάξης στο πυρ το εξώτερον, αναφέρει ο Economist σε άρθρο του με τίτλο «Η Ευρώπη προσέρχεται στις κάλπες». Αφού η κάλπη των ευρωεκλογών δεν προσφέρει αυτή την επιλογή, ένας αριθμός-ρεκόρ ψηφοφόρων μάλλον δεν θα κάνει τον κόπο να εμφανιστεί. Πολλοί από αυτούς που θα εμφανιστούν θα στηρίξουν λαϊκιστές και εξτρεμιστές. Τα αντι-ευρωπαϊκά κόμματα αναμένεται να κερδίσουν πάνω από το ένα τέταρτο των εδρών. Το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, το ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας και το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου είναι πιθανό να λάβουν περισσότερες ψήφους από ποτέ. Αυτό -σημειώνει ο Economist- θα προκαλέσει εσωτερική πολιτική αναστάτωση, αλλά επίσης συνιστά ένα κατηγορητήριο για την Ευρωπαϊκή Ένωση –για το έργο που εκατομμύρια ψηφοφόροι κατέληξαν να συνδέσουν με την κακουχία και την αποτυχία.

Οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης θα μπουν στον πειρασμό να δώσουν προσοχή. Οι οικονομίες βελτιώνονται. Έπειτα από μία αδηφάγο ύφεση και μια πολύχρονη μάχη με την κρίση του ευρώ, η ανάπτυξη επιστρέφει και οι αποδόσεις των ομολόγων έχουν υποχωρήσει δραματικά. Ο κίνδυνος πως οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα ανατινάξουν το ευρώ (και την ΕΕ) έχει -τουλάχιστον για τώρα- εξαφανιστεί. Ακόμη και η εμπιστοσύνη στην ΕΕ δείχνει να βελτιώνεται. Αν οι πολιτικοί μπορέσουν απλά να περιμένουν, δεν θα καταφέρει άραγε μια αργή αλλά σταθερή ανάκαμψη να κερδίσει πίσω όλους αυτούς τους δυσαρεστημένους πολίτες;

«Όχι», απαντά ο Economist. Η τελευταία κρίση μπορεί να τελείωσε, αλλά έχει επιδεινώσει μια βαθιά αντίφαση στην καρδιά της Ευρώπης –αυτή μεταξύ της ανάγκης των οικονομιών της Ευρωζώνης για ολοκλήρωση και της απόρριψής της από τους ψηφοφόρους. Αν ο λαϊκισμός συνεχίσει να αυξάνεται, δεν αποκλείεται ένα μέλος της ευρωζώνης να εκλέξει μια κυβέρνηση που θα παραβεί τους κανόνες και θα εγκαταλείψει το ευρώ. Αυτό θα αναθερμάνει την κρίση του ευρώ –και οι πολιτικές αλλαγές μπορεί να είναι δυσκολότερες από τις οικονομικές.

Οι ευσεβείς πόθοι των Ευρωπαίων ηγετών ξεκινούν από την οικονομία, σημειώνει ο Economist. Μπορεί η ανάπτυξη να έχει επιστρέψει, αλλά είναι αναιμική. Επίσης, οι μεταρρυθμίσεις τείνουν να προκαλούν βραχυπρόθεσμο πόνο πριν από το μακροπρόθεσμο κέρδος –ένας λόγος που πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δυσκολεύονται να τις υλοποιήσουν. Ένας άλλος λόγος είναι ότι στους ψηφοφόρους δεν αρέσει να παίρνουν εντολές από Ευρωκράτες.

Η μάχη για τη διάσωση του ευρώ έχει οδηγήσει στη συγκέντρωση εξουσιών στο μέτωπο των τραπεζών, της φορολογίας και των δαπανών. Και ενώ οι περισσότεροι ψηφοφόροι της ευρωζώνης θέλουν να διατηρήσουν το ευρώ, έχουν καταστήσει σαφές ότι είναι αντίθετοι με την αύξηση των ολοένα πιο παρεμβατικών εξουσιών της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το εγκαταλελειμμένο σύνταγμα της ΕΕ και ο διάδοχός του, η Συνθήκη της Λισαβόνας, απορρίφθηκαν σε τρία από έξι δημοψηφίσματα. Στη Γαλλία, ιδρυτικό μέλος, η ΕΕ προκαλεί περισσότερη δυσαρέσκεια σήμερα από ότι στη γνωστή ευρω-σκεπτικίστρια Βρετανία. Η άνοδος της δημοτικότητας των λαϊκιστών στις ευρωεκλογές στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση της εχθρότητας προς την παρέμβαση των Βρυξελλών.

Αυτό είναι θέμα δημοκρατίας, όχι οικονομίας, λέει ο Economist. Οι ψηφοφόροι δεν εντυπωσιάζονται πλέον όταν απορρίπτουν μία κυβέρνηση για να ακούσουν από την Ε.Ε. ότι η αντικαταστάτριά της θα πρέπει να μείνει προσηλωμένη στους ίδιους δημοσιονομικούς κανόνες και οικονομικές πολιτικές. Από τη στιγμή που η μεταβίβαση των εξουσιών στο κέντρο ήρθε ως αποτέλεσμα της οικονομικής αποτυχίας και όχι μιας ευρύτερης πολιτικής συζήτησης ή μιας μεγάλης επιτυχίας, η πιθανότητα να γίνει ήρεμα αποδεκτή είναι μικρή.

Και αυτό βέβαια το άρθρο εξυπηρετεί τα ατλαντικά συμφέροντα και έτσι δεν βλέπει τους πραγματικούς λόγους που ο κόσμος ψηφίζει τα πατριωτικά κόμματα και όχι λαικιστικά όπως τα λένε οι εκπρόσωποι της τραπεζοκρατίας .

Ο κόσμος έχει βαρεθεί να είναι η Ευρώπη η χώρα που δέχεται τους μετανάστες που δημιουργούν τα παιχνίδια δυνάμεων εκτός ΕΕ και έχει βαρεθεί να πρέπει να αλλάξει αυτός και όχι να προσαρμοστεί αυτός που έρχεται .
Το Αθήναζε που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι .

Ο κόσμος έχει βαρεθεί να βλέπει την Ευρώπη να γίνεται Γερμανική Ευρώπη αντί να έχουμε μιά Ευρωπαική Γερμανία .

Είδε ότι η Αμερική την έβγαλε σχετικά καθαρή από μιά τεράστια κρίση που κόστισε σχεδόν το 1/3 του τραπεζικού της συστήματος , ενώ οι κολλημένοι της Φρανκφούρτης και του Βερολίνου , προτιμούν να έχουν το € στο 1,40 έναντι του $ .

Στην πράξη λοιπόν το ΕΛΚ και το ΣΚ στην Ευρώπη εκφράζουν τον ατλαντισμό και την τραπεζοκρατία , χωρίς να βλέπουν τα πραγματικά προβλήματα των λαών της Ευρώπης .

Ετσι από μεθαύριο θα αρχίσει η τιμωρία τους . Αν πάρουν το μάθημα τους και αλλάξουν , ίσως τους ξανακοιτάξουν οι ψηφοφόροι . Αλλιώς η επιστροφή στα εθνικά κράτη θα φαίνεται όλο και πιό ελκυστική σε περισσότερους .

http://www.zappit.gr/default.php?pname= ... t_id=27585

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/6 ... is-vagias/

RIP