-
Αν και το θέμα με απασχολούσε καιρό, αφορμή πήρα από συνφορουμίστα που στη συζήτηση για τα SUV και το Παρίσι πολύ σωστά απάντησε «Γενικά κανένα όχημα δεν είναι επικίνδυνο για άλλο όχημα ή πεζό. Οι οδηγοί είναι επικίνδυνοι, όχι τα οχήματα...»
Η απάντηση στο ερώτημα της συζήτησης είναι ότι ο παράγοντας που επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ασφάλεια στην οδήγηση είναι ο οδηγός, κι όχι το αυτοκίνητο. Διαβάστε το παρακάτω «πείραμα».
Πριν από αρκετό καιρό έκανα ως συνοδηγός την ίδια ακριβώς διαδρομή με το ίδιο ακριβώς αυτοκίνητο, με τις ίδιες καιρικές συνθήκες, την ίδια ακριβώς ώρα με διαφορά λίγων ημερών. Οι οδηγοί είχαν την ίδια ηλικία, άντρες και οι δύο, παρόμοια οδηγική εμπειρία, και ίδια περίπου χλμ. πίσω από το τιμόνι του συγκεκριμένου αυτοκινήτου.
Ιδανικές συνθήκες δηλαδή για έλεγχο υποθέσεων. Η ερευνητική υπόθεση ήταν ότι στην ασφάλεια στην οδήγηση μείζονα λόγο έχει ο οδηγός, κι όχι το αυτοκίνητο.
Η πρώτη διαδρομή, ήταν ασφαλέστατη. Ο οδηγός δεν έκανε προσπεράσεις πάνω σε στροφή, επέλεγε τη σωστή σχέση στο κιβώτιο για προσπέραση εκεί όπου μπορούσε, πρόσεχε στο δρόμο κι όχι στη ρύθμιση θερμοκρασίας του καλοριφέρ, δε μιλούσε στο κινητό, «σκανάριζε» το δρόμο για να αποφύγει κακοτοπιές (λακούβες, αγροτικά που έβγαιναν από αγροτικούς δρόμους), και γενικά ενέπνεε εμπιστοσύνη στον συνεπιβάτη.
Η δεύτερη διαδρομή δεν ήταν ασφαλής. Μέσα από κατοικημένη περιοχή περάσαμε με 90-100 (αν έβγαινε κάποιο παιδί? υπήρχε σχολείο κοντά) και προσπεράσαμε νταλίκα πάνω σε στροφή και ίσα που προλάβαμε να ξαναμπούμε στο ρεύμα μας («κόπηκαν» τα γόνατα). Επίσης συχνή ενασχόληση με δραστηριότητες «εξωοδηγικές», π.χ. κινητό, νεύρα και ανταγωνισμός με άλλους οδηγούς και άλλα τέτοια.
Το αυτοκίνητο ήταν το ίδιο. Δεν μπορεί τη μια ημέρα το αυτοκίνητο να ήταν ασφαλές και μετά από μερικές ημέρες να μετατρέπονταν σε ανασφαλές. Ο τρόπος οδήγησης ήταν αυτός που έκανε τη μια διαδρομή ασφαλή και την άλλη όχι.
Για παράδειγμα, μέσα στην κατοικημένη περιοχή ο «συνετός» οδηγός ήθελε ας πούμε x μέτρα για να σταματήσει, ενώ ο «μη-συνετός» ήθελε x+10 μέτρα.
Αφού όλες οι μεταβλητές του «πειράματος» ήταν σχεδόν οι ίδιες, και μόνο η μεταβλητή «οδηγική συμπεριφορά οδηγού» (μπακάλικος όρος, αλλά βγάζει νόημα) ήταν διαφορετική, να και η απόδειξη αυτού που πολλοί υποψιαζόμαστε:
Η ασφάλεια στην οδήγηση είναι πρωτίστως υπόθεση του οδηγού, όχι του αυτοκινήτου.
Jacob
-
Αν και το θέμα με απασχολούσε καιρό, αφορμή πήρα από συνφορουμίστα που στη συζήτηση για τα SUV και το Παρίσι πολύ σωστά απάντησε «Γενικά κανένα όχημα δεν είναι επικίνδυνο για άλλο όχημα ή πεζό. Οι οδηγοί είναι επικίνδυνοι, όχι τα οχήματα...»
Η απάντηση στο ερώτημα της συζήτησης είναι ότι ο παράγοντας που επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ασφάλεια στην οδήγηση είναι ο οδηγός, κι όχι το αυτοκίνητο. Διαβάστε το παρακάτω «πείραμα».
Πριν από αρκετό καιρό έκανα ως συνοδηγός την ίδια ακριβώς διαδρομή με το ίδιο ακριβώς αυτοκίνητο, με τις ίδιες καιρικές συνθήκες, την ίδια ακριβώς ώρα με διαφορά λίγων ημερών. Οι οδηγοί είχαν την ίδια ηλικία, άντρες και οι δύο, παρόμοια οδηγική εμπειρία, και ίδια περίπου χλμ. πίσω από το τιμόνι του συγκεκριμένου αυτοκινήτου.
Ιδανικές συνθήκες δηλαδή για έλεγχο υποθέσεων. Η ερευνητική υπόθεση ήταν ότι στην ασφάλεια στην οδήγηση μείζονα λόγο έχει ο οδηγός, κι όχι το αυτοκίνητο.
Η πρώτη διαδρομή, ήταν ασφαλέστατη. Ο οδηγός δεν έκανε προσπεράσεις πάνω σε στροφή, επέλεγε τη σωστή σχέση στο κιβώτιο για προσπέραση εκεί όπου μπορούσε, πρόσεχε στο δρόμο κι όχι στη ρύθμιση θερμοκρασίας του καλοριφέρ, δε μιλούσε στο κινητό, «σκανάριζε» το δρόμο για να αποφύγει κακοτοπιές (λακούβες, αγροτικά που έβγαιναν από αγροτικούς δρόμους), και γενικά ενέπνεε εμπιστοσύνη στον συνεπιβάτη.
Η δεύτερη διαδρομή δεν ήταν ασφαλής. Μέσα από κατοικημένη περιοχή περάσαμε με 90-100 (αν έβγαινε κάποιο παιδί? υπήρχε σχολείο κοντά) και προσπεράσαμε νταλίκα πάνω σε στροφή και ίσα που προλάβαμε να ξαναμπούμε στο ρεύμα μας («κόπηκαν» τα γόνατα). Επίσης συχνή ενασχόληση με δραστηριότητες «εξωοδηγικές», π.χ. κινητό, νεύρα και ανταγωνισμός με άλλους οδηγούς και άλλα τέτοια.
Το αυτοκίνητο ήταν το ίδιο. Δεν μπορεί τη μια ημέρα το αυτοκίνητο να ήταν ασφαλές και μετά από μερικές ημέρες να μετατρέπονταν σε ανασφαλές. Ο τρόπος οδήγησης ήταν αυτός που έκανε τη μια διαδρομή ασφαλή και την άλλη όχι.
Για παράδειγμα, μέσα στην κατοικημένη περιοχή ο «συνετός» οδηγός ήθελε ας πούμε x μέτρα για να σταματήσει, ενώ ο «μη-συνετός» ήθελε x+10 μέτρα.
Αφού όλες οι μεταβλητές του «πειράματος» ήταν σχεδόν οι ίδιες, και μόνο η μεταβλητή «οδηγική συμπεριφορά οδηγού» (μπακάλικος όρος, αλλά βγάζει νόημα) ήταν διαφορετική, να και η απόδειξη αυτού που πολλοί υποψιαζόμαστε:
Η ασφάλεια στην οδήγηση είναι πρωτίστως υπόθεση του οδηγού, όχι του αυτοκινήτου.
Jacob
-
Αν και το θέμα με απασχολούσε καιρό, αφορμή πήρα από συνφορουμίστα που στη συζήτηση για τα SUV και το Παρίσι πολύ σωστά απάντησε «Γενικά κανένα όχημα δεν είναι επικίνδυνο για άλλο όχημα ή πεζό. Οι οδηγοί είναι επικίνδυνοι, όχι τα οχήματα...»
Η απάντηση στο ερώτημα της συζήτησης είναι ότι ο παράγοντας που επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ασφάλεια στην οδήγηση είναι ο οδηγός, κι όχι το αυτοκίνητο. Διαβάστε το παρακάτω «πείραμα».
Πριν από αρκετό καιρό έκανα ως συνοδηγός την ίδια ακριβώς διαδρομή με το ίδιο ακριβώς αυτοκίνητο, με τις ίδιες καιρικές συνθήκες, την ίδια ακριβώς ώρα με διαφορά λίγων ημερών. Οι οδηγοί είχαν την ίδια ηλικία, άντρες και οι δύο, παρόμοια οδηγική εμπειρία, και ίδια περίπου χλμ. πίσω από το τιμόνι του συγκεκριμένου αυτοκινήτου.
Ιδανικές συνθήκες δηλαδή για έλεγχο υποθέσεων. Η ερευνητική υπόθεση ήταν ότι στην ασφάλεια στην οδήγηση μείζονα λόγο έχει ο οδηγός, κι όχι το αυτοκίνητο.
Η πρώτη διαδρομή, ήταν ασφαλέστατη. Ο οδηγός δεν έκανε προσπεράσεις πάνω σε στροφή, επέλεγε τη σωστή σχέση στο κιβώτιο για προσπέραση εκεί όπου μπορούσε, πρόσεχε στο δρόμο κι όχι στη ρύθμιση θερμοκρασίας του καλοριφέρ, δε μιλούσε στο κινητό, «σκανάριζε» το δρόμο για να αποφύγει κακοτοπιές (λακούβες, αγροτικά που έβγαιναν από αγροτικούς δρόμους), και γενικά ενέπνεε εμπιστοσύνη στον συνεπιβάτη.
Η δεύτερη διαδρομή δεν ήταν ασφαλής. Μέσα από κατοικημένη περιοχή περάσαμε με 90-100 (αν έβγαινε κάποιο παιδί? υπήρχε σχολείο κοντά) και προσπεράσαμε νταλίκα πάνω σε στροφή και ίσα που προλάβαμε να ξαναμπούμε στο ρεύμα μας («κόπηκαν» τα γόνατα). Επίσης συχνή ενασχόληση με δραστηριότητες «εξωοδηγικές», π.χ. κινητό, νεύρα και ανταγωνισμός με άλλους οδηγούς και άλλα τέτοια.
Το αυτοκίνητο ήταν το ίδιο. Δεν μπορεί τη μια ημέρα το αυτοκίνητο να ήταν ασφαλές και μετά από μερικές ημέρες να μετατρέπονταν σε ανασφαλές. Ο τρόπος οδήγησης ήταν αυτός που έκανε τη μια διαδρομή ασφαλή και την άλλη όχι.
Για παράδειγμα, μέσα στην κατοικημένη περιοχή ο «συνετός» οδηγός ήθελε ας πούμε x μέτρα για να σταματήσει, ενώ ο «μη-συνετός» ήθελε x+10 μέτρα.
Αφού όλες οι μεταβλητές του «πειράματος» ήταν σχεδόν οι ίδιες, και μόνο η μεταβλητή «οδηγική συμπεριφορά οδηγού» (μπακάλικος όρος, αλλά βγάζει νόημα) ήταν διαφορετική, να και η απόδειξη αυτού που πολλοί υποψιαζόμαστε:
Η ασφάλεια στην οδήγηση είναι πρωτίστως υπόθεση του οδηγού, όχι του αυτοκινήτου.
Jacob
-
Η ασφάλεια στην οδήγηση είναι πρωτίστως υπόθεση του οδηγούκαι μετά του αυτοκινήτου.
Ενα καλό αυτοκίνητο θα κάνει πιό εύκολη την ζωή σου και θα αναδείξει τις ικανότητές σου!!!! -
Ο χρήστης Jacob έγραψε:
Η ασφάλεια στην οδήγηση είναι πρωτίστως υπόθεση του οδηγού, όχι του αυτοκινήτου.Ευχαριστώ που έγινα η αφορμή να φτιάξεις αυτό το θέμα
Δεν έχω, παρά να συμφωνήσω.
-
Πρωτίστως είναι θέμα οδηγού και διαχείρισης της κατάστασης στην οποία θα βρεθεί, από κει και πέρα όμως ένα καλό αυτοκίνητο προσθέτει πολλούς πόντους στα συν.
-
Ναι, Dodger το δικό σου σχόλιο ήταν η αφορμή. Όταν διάβασα αυτό που έγραψες νόμισα ότι το είχα γράψει εγώ!
Έχεις δίκιο, costaslio, ένα αυτοκίνητο θα κάνει πιο εύκολη τη ζωή σου, θα σε πάει στον προορισμό σου πιο άνετα, ίσως πιο γρήγορα, αλλά όχι με μεγαλύτερη ασφάλεια, αν ο οδηγός δεν οδηγάει με ασφαλή τρόπο.
Jacob
-
Έχω την αίσθηση ότι η χρήση του οχήματος πρέπει να γίνεται με γνόμωνα την ασφάλεια. Τα σημερινά αυτοκίνητα μπορεί και να 'συγχωρήσουν' ή να 'διορθώσουν' ένα λάθος του οδηγού.
Όταν αυτό το λάθος όμως είναι τραγικά μεγάλο ή ηλίθιο , τότε ούτε το πατροπαράδοτο 'η Παναγιά μαζί σου' δεν τον σώζει! -
Δεν νομιζω να υπαρχει κανεις νοημων ανθρωπος (με τρομερη εμφαση στο νοημων, αρα αποκλειουμε 9/10 ελληνες οδηγους) που να πιστευει οτι η ασφαλης οδηγηση εχει να κανει περισσοτερο με το αυτοκινητο απο οτι με τον οδηγο.
Απλα αφηνουμε μια παρενθεση, οτι ενας πραγματικα σωστος+καλος οδηγος, αμα του δωσεις (γιατι αν ειναι οντως σωστος τοτε δεν θα ειναι το δικο του ετσι) ενα χρεπι αυτοκινητο, αλλα πραγματικα ρημαδι, οχι απλα 'παλιο', παλι δεν μπορει να ειναι ασφαλης.
-
Σαφώς και ο οδηγός είναι ο κύριος παράγοντας που επηρεάζει την οδική ασφάλεια. Άμα ο οδηγός δεν είναι κουκούτσι μυαλό τότε πολύ απλά βγαίνει νομίμως στους δρόμους με άδεια οπλοφορίας...
ΑΛΛΑ
Είναι μοιρολατρικό να αφήνουμε το θέμα της οδικής ασφάλειας μόνο στον οδηγό...
Προσωπικά πιστεύω ότι η οδική ασφάλεια εξαρτάται από τους παρακάτω παράγοντες με φθίνουσα σειρά σπουδαίοτητας:
Οδηγό
Οδικό περιβάλλον
ΑυτοκίνητοΒάζω πρώτα τον οδηγό όχι με μεγάλη βεβαίοτητα σε σχέση με το οδικό περιβάλλον. Σίγουρα όμως το αυτοκίνητο είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας σε σχέση με την οδική ασφάλεια. Το αυτοκίνητο κατ' εμέ έχει δύο όψεις όσον αφορά την οδική ασφάλεια:
Α: Μπορεί να είναι ασφαλές ή όχι. Δηλαδή να έχει καλή ενεργητική και παθητική ασφάλεια ή πολύ απλά να μην έχει...
Β: Μπορεί να ωθεί το μέσο οδηγό να οδηγήσει πιο επικίνδυνα ή όχι. Με λίγα λόγια αλλιώς θα οδηγήσει ένας μέσος οδηγός ένα μιτσουμπίσι εβολούσιον σε μία ορείνη διαδρομή που γνωρίζει καλά και μόνος του και αλλιώς ένα νταιχάτσου κουόρε...
Πολλές φορές η ασφάλεια που προσφέρει ένα αυτοκίνητο στον Α τομέα μειώνει δραστικά την ασφάλεια του Β τομέα και αυτή η μείωση της Β ασφάλειας γίνεται πιο έντονη όσο πιο άπειρος είναι ο οδηγός. Με απλά λόγια, ένα εβολούσιον έχει απίστευτα κρατήματα και φρένα και γκάζι ικανο να προσπεράσματα αυστραλέζικου road train σε ελάχιστο χρόνο καθώς και μία αρκετά στιβαρή καμπίνα που προσφέρει αποδεκτή παθητική ασφάλεια. Θα το εμπιστευόσασταν όμως στον 18χρόνο υιό σας που παίζει ραλάκια στον υπολογιστή του από τα 8 του ή θα προτιμούσατε να του δώσετε τα κλειδιά του κουόρε, έχοντας σαν μόνο κριτήριο την ασφάλεια του?
Το παράδειγμα είναι ακραίο αλλά σε αρκετές περιπτώσεις λίγο πιο πριν ανοίγουμε μεγάλη κουβέντα...
-
Για μένα τον κυρίαρχο ρόλο τον παίζει ο οδηγός. Μπορεί να ρυθμίσει τα πάντα σε συνάρτηση με τα άλλα 2. Ο καλός οδηγός θα αντιληφθεί τα όρια του αυτοκινήτου και θα προσαρμόσει ανάλογα την ταχύτητα και τον τρόπο οδήγησης του. Κανένα αυτοκίνητο δεν προσαρμόζεται στον οδηγό. Ο οδηγός θα εκτιμήσει το δρόμο και όλες τις παραμέτρους και θα κινηθεί ανάλογα. Σαφώς κι ενα αυτοκίνητο με καλή ενεργήτικη ασφάλεια θα κάνει το έργο του πιο εύκολο.
Κλείνοντας ο οδηγός είναι αυτός που θα φροντίσει να μη χρειαστεί η παθητική ασφάλεια.Έτσι κι αλλιώς στις μέρες μας κακά αυτοκίνητα δεν φτιαχνονται.
-
ειναι πρωτιστως θεμα οδηγου, στη συνεχεια θεμα συνθηκων (δρομου, στροφων..) και λιγοτερο θεμα αυτοκινητο
εδιτ: οτι ακριβως λεει και τραβελμαν δηλαδητο αυτοκινητο οσο χρεπι και να ειναι με εναν καλο οδηγο που μπορει να εκτιμησει την κατασταση , δεν εχει προβλημα
-
Ο χρήστης jean29 έγραψε:
Για μένα τον κυρίαρχο ρόλο τον παίζει ο οδηγός. Μπορεί να ρυθμίσει τα πάντα σε συνάρτηση με τα άλλα 2. Ο καλός οδηγός θα αντιληφθεί τα όρια του αυτοκινήτου και θα προσαρμόσει ανάλογα την ταχύτητα και τον τρόπο οδήγησης του. Κανένα αυτοκίνητο δεν προσαρμόζεται στον οδηγό. Ο οδηγός θα εκτιμήσει το δρόμο και όλες τις παραμέτρους και θα κινηθεί ανάλογα. Σαφώς κι ενα αυτοκίνητο με καλή ενεργήτικη ασφάλεια θα κάνει το έργο του πιο εύκολο.Κλείνοντας ο οδηγός είναι αυτός που θα φροντίσει να μη χρειαστεί η παθητική ασφάλεια.Έτσι κι αλλιώς στις μέρες μας κακά αυτοκίνητα δεν φτιαχνονται.
+1
-
αμα δε τρεχεις...
Ασφαλής οδήγηση. Είναι θέμα οδηγού, ή αυτοκινήτου;