Ο χρήστης yiannis2002 έγραψε:

Είναι η Delta!!!! To πουλούσε η Saab στην Σουηδία και Νορβηγία σαν Saab 600 στα πλαίσια της συνεργασίας που είχαν με την Fiat στην δεκαετία του 80. To αμάξωμα είχε Σκανδιναυϊκή αντοχή όχι Ιταλική!

Αυτό πως επετευχθει?

Σύμφωνα με την wikipedia : ' Saab helped with the design of the 600/Delta. As a result of this Scandinavian input, both the Saab-Lancia 600 and the Lancia Delta had better resistance to rust than most Italian cars and were better suited to a cold climate'.

Προφανώς εννοεί ότι όλες οι Delta είχαν πολύ καλή αντισκωριακή προστασία, όχι ότι αυτές που πουλιόντουσαν στη Σκανδιναυϊα ήταν καλύτερες.

http://en.wikipedia.org/wiki/Saab_600

Αλλά εδώ μάλλον χρειάζονται οι γνώσεις του Are.. συγγνώμην της Alba (δεν μου πάει καθόλου αυτό το Alba, τι θα γίνει μπορώ να σε λέω κάπως αλλιώς;)

Ναι, κάτι πρέπει να γίνει!
Όχι τίποτε άλλο αλλά μας δημιουργείται και μια ψευδής ανασφάλεια μόνο και μόνο στην ιδέα ότι μας παρακολουθούν και γυναίκες!

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
Βόρβορος ΚΑΙ η Flaminia...

H σωστή η Flaminia είναι superleggera Carosseria Touring Milano...
Όπως και η σωστή η Alfa, 2000Spider Touring ή 1900SS Coupe Touring...
Όπως και η σωστή η Maserati, 3500 GT Superleggera Touring...
Η κατάλληλη η Aston Martin, DB4 Superleggera by Touring
etc

(αυτά, κοντολογίς, είναι και τα ομορφότερα αυτοκίνητα που έχουν ποτέ παραχθεί)

Βόρβορος δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ καμία Flaminia.Αν δεχτούμε ότι η φιλοσοφία της Lancia,είναι μια σύνθεση των επιμέρους χαρακτηριστικών τεσσάρων ιστορικών περιόδων της και των αντίστοιχων μορφών που τις σημάδεψαν (Vincenzo Lancia-Gianni Lancia/Vittorio Jano-Professore Antonio Fessia-Cesare Fiorio),τότε η σύνθεση αυτή δεν θα μπορούσε να αποδοθεί πιο ολοκληρωμένα σε άλλο μοντέλο από τη Flaminia.Για μια σειρά από λόγους που δεν είναι της παρούσης.
Βόρβορος για την Lancia είναι η Delta,όπως για την Alfa Romeo είναι η σειρά 105.Οικογένειες μοντέλων εκπληκτικών και με μεγάλη συνεισφορά στην ιστορία των δύο εταιρειών.Που ακουσίως όμως, καθώς αγκαλιάστηκαν για μια σειρά από λόγους από το ευρύ και πολλές φορές απαίδευτο αυτοκινητιστικά κοινό,συνέβαλαν στη στρεβλή εικόνα που έχει ο αυτοκινητόφιλος για την ιστορία και τα χαρακτηριστικά των κατασκευαστών αυτών.Και αν αυτό δεν είναι απόλυτα εμφανές στην περίπτωση της Alfa Romeo,στην περίπτωση της Lancia βγάζει μάτι,καθώς η εκλαίκευση της εικόνας της,μέσω των αγωνιστικών δημιουργημάτων της Scuadra Corse,φλερτάρει επικίνδυνα με τον εκχυδαϊσμό.Πρόκειται για μια εταιρεία με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προγραμματικές αρχές, που τις έθεσαν άνθρωποι που άφησαν τη σφραγίδα τους σε εποχές ολόκληρες.Η κουλτούρα της Lancia,η οποία έχει πολλές παρεξηγηθεί ως ελιτίστικη ή στην καλύτερη των περιπτώσεων περιθωριακή,υπήρξε ανέκαθεν ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο,το οποίο δεν τολμώ να πω πως το κατέχω,αλλά που στις δυσκολίες του σκοντάφτω όσες φορές το ψηλαφώ.Από τη 'δυσκολία' της ομορφιάς των δημιουργημάτων της ως τη μελαγχολική διάθεση των παραδοσιακών αγοραστών της.
Δυστυχώς έχουμε φτάσει να θεωρείται σημείο αναφοράς στην παράδοση της Lancia η σειρά των extreme κατασκευών της της δεκαετίας του 70-80,που (εδώ είναι το αστείο είναι πολύ περισσότερες από τις αντίστοιχες της δήθεν πιο sport Αlfa Romeo)και έγραψαν σίγουρα χρυσές σελίδες στους αγωνιστικούς στίβους και όχι τα δημιουργήματα του τραγικού Gianni Lancia,ενός ανθρώπου που συγκλονισμένος από το θάνατο του Ascari παράτησε τους αγώνες (και αργότερα και την εταιρεία)δωρίζοντας την D50 στoν Enzo Ferrari ή του ρομαντικού ιδαλγού Carlo Pesenti.

Για την ιστορία,ομορφότερη Flaminia θεωρώ τη Super Sport του Zagato,ακολουθούμενη κατά πόδας από την GT της Touring.

Στην Alfa Romeo,η ιστορία είναι παλιά.Ανάμεσα στους παραδοσιακούς φίλους της,υπάρχει πάντα η τάση κάθε νεοεμφανιζόμενη γενιά να θεωρείται ότι απομακρύνεται ένα βήμα περισσότερο σε σχέση με την προηγούμενη από την παράδοση της φίρμας.
Από τη σειρά 102/106 πάντως,θεωρώ ιδανική την 2600 Sprint Zagato.Και από τη σειρά 1900 (η οποία έχει ούτε λίγο ούτε πολύ, 50 διαφορετικές εκδοχές αμαξωμάτων από γνωστούς καρροσερίστες),ψηφίζω Touring Sprint,Super Sprint δεν έχει σημασία.

ΥΓ.To όνομα είναι μια χαρά.Μην θέλετε να μου το αλλάξετε

Αlba, κυρία, ο ρομαντισμός σου είναι απίστευτος γιατί κινείται και αντέχει σε χώρους κατ ' εξοχήν τεχνοκρατικούς που με τις αναλύσεις σου αποκτούν άλλη διάσταση.

Συγχαρητήρια κυρία μου.

Lancia Astura Bocca PininFarina Cabriolet

Για την Αlba

Ο χρήστης Alba Parietti έγραψε:
ΥΓ.To όνομα είναι μια χαρά.Μην θέλετε να μου το αλλάξετε

Ότι πεις! Άλλωστε η Alba είναι συνομήλικη με τα περισσότερα αυτοκίνητα που θαυμάζουμε!

Ο χρήστης NIGA έγραψε:

ΥΓ.To όνομα είναι μια χαρά.Μην θέλετε να μου το αλλάξετε

Ότι πεις! Άλλωστε η Alba είναι συνομήλικη με τα περισσότερα αυτοκίνητα που θαυμάζουμε!

Γιατί θα σε χάλαγε;
Σε αντίθεση με τη γαλλική αβρότητα του φίλτατου quadra,ο οποίος διάλεξε να μου αφιερώσει από το αρχείο του, ολόκληρο αμάξωμα Bocca,εσένα σε έπιασε η κακεντρέχεια.
Αρχίζω και αναρωτιέμαι αν η περί ης ο λόγος έχει κάτι κοινό με το ιταλικό αυτοκίνητο για εσάς τους 'τρανσαλπίνους'.Ενώ σας αρέσει και το λαχταράτε,ντρέπεστε να το τολμήσετε αν όχι και να το ομολογήσετε

Ο χρήστης Alba Parietti έγραψε:
Γιατί θα σε χάλαγε;
Σε αντίθεση με τη γαλλική αβρότητα του φίλτατου quadra,ο οποίος διάλεξε να μου αφιερώσει από το αρχείο του, ολόκληρο αμάξωμα Bocca,εσένα σε έπιασε η κακεντρέχεια.
Αρχίζω και αναρωτιέμαι αν η περί ης ο λόγος έχει κάτι κοινό με το ιταλικό αυτοκίνητο για εσάς τους 'τρανσαλπίνους'.Ενώ σας αρέσει και το λαχταράτε,ντρέπεστε να το τολμήσετε αν όχι και να το ομολογήσετε

1. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει φίλε μου διότι σε αντίθεση με εσένα που γνωρίζεις ότι σε εκτιμώ ιδιαίτερα η κυρία που επέλέξες για προσωπείο σε μία στιγμή αδυναμίας ( ) δεν μου αρέσει. Την βρίσκω πολύ faux, άσε που μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει να δείχνει μεγαλύτερη από την ηλικία της. Αυτό το τελευταίο είναι το κοινό που έχει με το σύγχρονο Ιταλικό αυτοκίνητο του οποίου oι σχεδιαστικές ιδιαιτερότητες -βασικά για Alfa Romeo μιλάω- όσο κι αν μου αρέσουν με κουράζουν γρήγορα. (Τώρα την έβαψα θα μου την πέσουν όλοι οι πορωμένοι, ωχ, ωχ)

2. Ε όχι και 'τρανσαλπίνος' με δύο Ιταλικά αυτοκίνητα !!!!! Ως προς τις αυτοκινητιστικές μου προτιμήσεις είμαι πανευρωπαϊστής! Ακόμη και το πρώτο Ibiza μου γυαλίζει για youngtimer!

Ο χρήστης gazos έγραψε:
Ασχετο
Αληθεια, υπαρχει μουσειο της Lancia?

Φυσικά και υπάρχει.Στη via Caraglo στις παλιές εγκαταστάσεις της εταιρείας στο Borgo San Paolo (Torino).
Φιλοξενεί 80 εκθέματα μεταξύ των οποίων πολλά one of (Flaminia Loraymo,Thema Limousine Gianni Agnelli κλπ.).Προσφάτως είχε ξεσπάσει και αναστάστωση με την απόφαση της Fiat να κλείσει το μουσείο πριν τα Χριστούγεννα,για να γίνουν οι εγκαταστάσεις οικοπεδικό φιλέτο και να μεταφερθούν 35 από τα εκθέματα στη Rivalta (τα υπόλοιπα θα κλείνονταν σε κάποια αποθήκη).Προς το παρόν η απόφαση αυτή ανεστάλη.
Αν θέλετε μπορώ να ποστάρω και φώτο με τα εκθέματα του μουσείου.

Website δεν γνωρίζω αν υπάρχει.Οι φωτο που λέω είναι τραβηγμένες από επίσκεψη στο μουσείο.Μόλις βρω χρόνο τις ποστάρω μαζί με μια σύντομη φωτογραφική αναφορά στις εγκαταστάσεις και στις γραμμές παραγωγής.

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:

Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα... αν δεν είσαι ήδη σε κάποιο κύκλωμα τέτοια αυτοκίνητα, καλά και φτηνά, δε βγαίνουν για πολύ (συνήθως διακινούνται εσωτερικά). Είναι σαν τα 12 χιλιάρικα που δίνουν για concours 912... αν τη δεις τρύπα μου τη μύτη... ). Μην κοιτάς πίνακες τιμών ποτέ αλλά την ίδια την αγορά...

Καλύτερα, ξαναλέω, βρες μια 2ης σειράς 1300ρα πολύ καλή με αρκετά λιγότερα χρήματα και ευχαριστήσου την. Δεν αξίζει η διαφορά για το ειδικότερο μοντέλο, εκτός και αν η 1600 ήταν το όνειρο της ζωής σου.

Κοίταξα........... Βρήκα 3 όλες στα 17-17500 (όχι, ήταν διαφορετικά αυτοκίνητα!) χωρίς να είναι καμμία Concours... Άρα ναι είναι λίγο οφ οι εκτιμητές απλά το δείγμα είναι μικρό (όπως και η συνολική παραγωγή της fanalino άλλωστε). Στα τεστ της εποχής η διαφορά στις επιδόσεις είναι σημαντική πάντως..

Και κάτι άσχετο (σχεδόν): οι Fulvia 3 (της..δεύτερης σειράς) που βγήκαν μόνο σε 1300 είναι αυτές με την πλαστική μαύρη μάσκα (μπλιαχ) ;

Ο χρήστης Alba Parietti έγραψε:
Και αν αυτό δεν είναι απόλυτα εμφανές στην περίπτωση της Alfa Romeo,στην περίπτωση της Lancia βγάζει μάτι,καθώς η εκλαίκευση της εικόνας της,μέσω των αγωνιστικών δημιουργημάτων της Scuadra Corse,φλερτάρει επικίνδυνα με τον εκχυδαϊσμό.Πρόκειται για μια εταιρεία με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προγραμματικές αρχές, που τις έθεσαν άνθρωποι που άφησαν τη σφραγίδα τους σε εποχές ολόκληρες.Η κουλτούρα της Lancia,η οποία έχει πολλές παρεξηγηθεί ως ελιτίστικη ή στην καλύτερη των περιπτώσεων περιθωριακή,υπήρξε ανέκαθεν ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο,το οποίο δεν τολμώ να πω πως το κατέχω,αλλά που στις δυσκολίες του σκοντάφτω όσες φορές το ψηλαφώ.Από τη 'δυσκολία' της ομορφιάς των δημιουργημάτων της ως τη μελαγχολική διάθεση των παραδοσιακών αγοραστών της.
Δυστυχώς έχουμε φτάσει να θεωρείται σημείο αναφοράς στην παράδοση της Lancia η σειρά των extreme κατασκευών της της δεκαετίας του 70-80,που (εδώ είναι το αστείο είναι πολύ περισσότερες από τις αντίστοιχες της δήθεν πιο sport Αlfa Romeo)και έγραψαν σίγουρα χρυσές σελίδες στους αγωνιστικούς στίβους και όχι τα δημιουργήματα του τραγικού Gianni Lancia,ενός ανθρώπου που συγκλονισμένος από το θάνατο του Ascari παράτησε τους αγώνες (και αργότερα και την εταιρεία)δωρίζοντας την D50 στoν Enzo Ferrari ή του ρομαντικού ιδαλγού Carlo Pesenti.

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Και στην alfa είναι παραπάνω από εμφανές. Από τα εκθαμβωτικά GT της δεκαετίας του 50 μέσα σε μια δεκαπενταετία κατάντησε να φτιάχνει λαϊκά σπορτιφ αυτοκινητάκια μαζικής παραγωγής και ευτελούς ποιότητας.
Το χαντάκωμα ήρθε και έδεσε με την τραγική ποιότητα των sud και alfetta, προϊόν της ταραχώδους περιόδου εκείνη την εποχή στην Ιταλία (ίσως είναι μύθος το ρωσικό ατσάλι, τα bodyshells που είχαν εγκαταλειφθεί επί μήνες άβαφα λόγω απεργιών και φτιάχτηκαν όπως όπως στο τέλος, όπως και τα σάπια καινούργια μπερλίνα που έφταναν στην Αμερικη είναι γεγονός). Έκτοτε, φοβάμαι, δεν έχει ανακάμψει η ιστορική αυτή εταιρία και οι όποιες προσπάθειες με τα πρόσφατα gt και brera, αν και περισσότερο alfa από ότι τα περισσότερα μοντέλλα των τελευταίων δεκαετιών (αν μη τι άλλο GT, όχι χάτσμπακ για στροφιλίκια, όπως νομίζουν ότι πρέπει να είναι μια alfa οι_αυτόχριστοι_ νεο-αλφίστι...) είναι εκτός τόπου και χρόνου πλέον...

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:

Και αν αυτό δεν είναι απόλυτα εμφανές στην περίπτωση της Alfa Romeo,στην περίπτωση της Lancia βγάζει μάτι,καθώς η εκλαίκευση της εικόνας της,μέσω των αγωνιστικών δημιουργημάτων της Scuadra Corse,φλερτάρει επικίνδυνα με τον εκχυδαϊσμό.Πρόκειται για μια εταιρεία με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προγραμματικές αρχές, που τις έθεσαν άνθρωποι που άφησαν τη σφραγίδα τους σε εποχές ολόκληρες.Η κουλτούρα της Lancia,η οποία έχει πολλές παρεξηγηθεί ως ελιτίστικη ή στην καλύτερη των περιπτώσεων περιθωριακή,υπήρξε ανέκαθεν ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο,το οποίο δεν τολμώ να πω πως το κατέχω,αλλά που στις δυσκολίες του σκοντάφτω όσες φορές το ψηλαφώ.Από τη 'δυσκολία' της ομορφιάς των δημιουργημάτων της ως τη μελαγχολική διάθεση των παραδοσιακών αγοραστών της.
Δυστυχώς έχουμε φτάσει να θεωρείται σημείο αναφοράς στην παράδοση της Lancia η σειρά των extreme κατασκευών της της δεκαετίας του 70-80,που (εδώ είναι το αστείο είναι πολύ περισσότερες από τις αντίστοιχες της δήθεν πιο sport Αlfa Romeo)και έγραψαν σίγουρα χρυσές σελίδες στους αγωνιστικούς στίβους και όχι τα δημιουργήματα του τραγικού Gianni Lancia,ενός ανθρώπου που συγκλονισμένος από το θάνατο του Ascari παράτησε τους αγώνες (και αργότερα και την εταιρεία)δωρίζοντας την D50 στoν Enzo Ferrari ή του ρομαντικού ιδαλγού Carlo Pesenti.

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Και στην alfa είναι παραπάνω από εμφανές. Από τα εκθαμβωτικά GT της δεκαετίας του 50 μέσα σε μια δεκαπενταετία κατάντησε να φτιάχνει λαϊκά σπορτιφ αυτοκινητάκια μαζικής παραγωγής και ευτελούς ποιότητας.
Το χαντάκωμα ήρθε και έδεσε με την τραγική ποιότητα των sud και alfetta, προϊόν της ταραχώδους περιόδου εκείνη την εποχή στην Ιταλία (ίσως είναι μύθος το ρωσικό ατσάλι, τα bodyshells που είχαν εγκαταλειφθεί επί μήνες άβαφα λόγω απεργιών και φτιάχτηκαν όπως όπως στο τέλος, όπως και τα σάπια καινούργια μπερλίνα που έφταναν στην Αμερικη είναι γεγονός). Έκτοτε, φοβάμαι, δεν έχει ανακάμψει η ιστορική αυτή εταιρία και οι όποιες προσπάθειες με τα πρόσφατα gt και brera, αν και περισσότερο alfa από ότι τα περισσότερα μοντέλλα των τελευταίων δεκαετιών (αν μη τι άλλο GT, όχι χάτσμπακ για στροφιλίκια, όπως νομίζουν ότι πρέπει να είναι μια alfa οι_αυτόχριστοι_ νεο-αλφίστι...) είναι εκτός τόπου και χρόνου πλέον...

Τα περί ρώσικου χάλυβα, ανακυκλωμένου χάλυβα και ο συνδυασμός τους (ανακυκλωμένος χάλυβας απο ρώσικα πλοία!!!!) είναι φύσικά μύθος (και πολύ εύκολο να κατασκευαστεί απο τον κάθε ανίδεο).

Πάντα παραδεχόμουν το τμήμα μάρκετινγκ της Άλφα Ρομέο (περισσότερο κι απο αυτά των Γερμανών!!). Πώς δηλαδή κατάφερε να περάσει το μύθο των μοντέλων της των δεκαετιών 50-60 στα νεότερα άχρωμα και άοσμα (αρχής γενομένης απο την 33). Και όχι μόνο στους οδηγούς-καταναλωτές, αλλά και στον ειδικό τύπο, που πάντα έστιβε το μυαλό του και τελικά έβρισκε σημεία που ΄'κάναν μία Άλφα να ξεχωρίζει' (π.χ. ο ήχος του κινητήρα αν είναι ποτέ δυνατόν...αλήθεια αυτό γιατί δεν το λέγαν ποτέ για ένα Ντε Σεβώ??)

Χωρίς καμιά διάθεση υποστήριξης των τελευταίων μοντέλων της AR,αν και συμφωνώ στις περισσότερες επιμέρους παρατηρήσεις περί ποιότητας κατασκευής και αξιοπιστίας,νααναπτύξω δύο ενστάσεις.

Η Alfasud και η Alfetta είναι δύο μνημειώδη αυτοκίνητα στην ιστορία της εταιρείας.
Η μεν πρώτη εξακολουθεί να είναι σημείο αναφοράς στην οδική και δυναμική συμπεριφορά των προσθιοκίνητων αυτοκινήτων,ακόμα και σήμερα, 36 χρόνια μετά την εμφάνισή της.Αναμφίβολα δεν είναι πραγματική Alfa Romeo,με την έννοια ότι δεν εμπνέεται από τις ίδιες αρχές με μια Alfa Nord (είναι και το μοναδικό μηχανολογικό σχέδιο που δεν αποτελεί προϊόν του μονοπωλίου του Busso,αλλά είναι δουλειά του Hruska) .Όντας ένα σχέδιο στην ουσία κυβερνητικό (δημιουργία εργοστασίου στο Pomigliano d'Arco της νοτίου Ιταλίας),έδρασε σχεδόν αυτόνομα από τις αποφάσεις του Arese.Nαι μεν πραγματοποιούσε τους διακαείς πόθους της εταιρείας (και ιδίως των Orazzio Satta και Giuseppe Busso) για δημιουργία ενός προσθιοκίνητου της μικρής κατηγορίας,που θα έμπαινε στα χωράφια της Fiat και θα της έκλεβε πωλήσεις,αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε και το αυτοκίνητο που αποπροσανατόλισε τους στόχους της εταιρείας.Την έκανε να παραμελήσει την μεσαία sport κατηγορία,την οποία η ίδια είχε δημιουργήσει με τις Tipo 101/105,επικεντρώνοντάς την ταυτόχρονα περισσότερο στις ανάγκες της εσωτερικής της αγοράς,εις βάρος της ευρωπαϊκής,την οποία λόγω έλλειψης κονδυλίων και συνακόλουθης εξέλιξης της Alfetta,παρέδωσε βορά στην BMW τα επόμενα χρόνια.

Η Alfetta είχε την ατυχία να σκοντάψει στην κρίση του Kippur και στα αποτελέσματα της,ενώ η έναρξη της καριέρας της συνέπεσε με το θάνατο του Satta και την απομάκρυνση του Luraghi και τα ακόλουθα οικονομικά προβλήματα,που δεν επέτρεψαν την εφαρμογή όσων είχαν σχεδιαστεί (6άρι σαζμάν,δημιουργία της Alfetta Gt με τον V8 της Tipo33 κλπ).Παρόλα αυτά εξακολουθεί να παραμένει το επαναστατικότερο αυτοκίνητο που παρουσίασε το Μιλάνο μετά τον δέυτερο παγκόσμιο.Συνδεσμολογία transaxle σε αυτοκίνητο της μεσαίας κατηγορίας,ιδανική κατανομή βαρών που εξασφάλιζε μια αυστηρά ουδέτερη συμπεριφορά (χαρακτηριστικό όλων των πισωκίνητων AR),όταν αυτή ακόμα και σήμερα θεωρείται προνόμιο των υπεραυτοκινήτων,εγνωσμένης αξίας κινητήρες, δεν είναι αμελητέο επίτευγμα για το 1972.Τέτοια συνδεσμολγία δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν, ακόμα και σήμερα, κατασκευαστές που έχουν κάνει την πίσω κίνηση σημαία τους
Μπορεί να υπέφερε από προβλήματα ποιότητας κατασκευής,αλλά αναμφίβολα μηχανολογικά ήταν πιο προωθημένη από την Tipo 105 που αντικαθιστούσε.

Επίσης, η 105 δεν ήταν απλά ένα καλό μοτέρ σε ένα προλεταριακό σασσί με κατώτερων προδιαγραφών μηχανικά μέρη (βλ. Lotus Cortina που έκοβε τον κινητήριο άξονα συνέχεια), αλλά ήταν φτιαγμένη για να σηκώσει μπόλικη ισχύ και ροπή.