-
Ανοίγω ένα θέμα για τους ταλαίπωρους αυτής της ζωής που γεννήθηκαν με κουλαμάρα στα χέρια, όπως εγώ. Είμαστε άχρηστοι, κύριοι! Παιδιά ενός κατώτερου Θεού, οι μανάδες μας ντρέπονται για εμάς, οι πατεράδες μας δεν πάνε στα καφενεία εξαιτίας μας κ.α. Κατόπιν τούτου, επειδή δυστυχώς πρέπει να επιβαρύνουμε για κάποια χρόνια τον πλανήτη με τη μίζερη παρουσία μας, είμαστε υποχρεωμένοι να στραφούμε στο 'Μάστορα' προκειμένου να επιβιώσουμε.
Ο 'Μάστορας' , λοιπόν, έχοντας μαζί με τον Πάπα το αλάθητο, προκειμένου και να απαλλάξει την πλάτη του από την ελεεινή μας ύπαρξη, σκαρφίζεται ένα σωρό πατέντες και κόλπα για τα οποία εμείς, ανάξιοι γαρ, δεν μπορούμε ούτε να εκφέρουμε γνώμη. Μπορεί στο σχολείο να ήταν ο τελευταίος των τελευταίων αλλά τώρα τα πράγματα άλλαξαν... εσύ κακομοίρη με τα πτυχία δε βγάζεις μία ενώ αυτός;.... Συν τοις άλλοις, ασφαλώς, οφείλουμε να είμαστε και ευγνώμονες για τις μαστοριές, από τη στιγμή που είναι προϊόν του εξαιρετικού του μυαλού, λίγου από τον υπερπολύτιμο χρόνο του και , πάνω από όλα, της συνέπειας και του επαγγελματικού του ήθους.ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΑΣΤΟΡΙΑ, λοιπόν και ο λόγος για την πατέντα και τη γυφτιά που την πληρώνεις και από πάνω...
Ξεκινώ με το σημερινό μου εύρημα και ελπίζω στη συμμετοχή σας (μη ντρέπεστε... όλοι την έχουμε φάει!!!!)!
Εδώ και καιρό έλεγα να σουλουπώσω λίγο το κοντέρ του σκαθαριού...
Αυτό που μου την έδινε, κυρίως, είναι το σπασμένο γυαλάκι από το ενδεικτικού του φλας...
Πως είναι δυνατόν, ρε παιδιά, να έχει σπάσει ένα πλαστικό τζαμάκι που είναι ΠΙΣΩ από το κανονικό τζάμι του κοντερ;;;;
Τα βγαζω, λοιπόν και με τρόμο διαπιστώνω ότι ο τελευταίος που είχε αλλάξει το λαμπακι του φλας δεν μπήκε καν στον κόπο να βγάλει τη λαμπα αλλά κάρφωσε την καινούργια από πίσω, σπρώχνοντας έτσι την καμένη να σπάσει το τζαμάκι!!!!Πείτε μου πόσα δευτερόλεπτα χρειάζεται ένας μάστορας για να βγάλει μια καμένη λάμπα!!!!! Πόσα, ρε παιδιά...
Δικό σας (που λεν και στα μπουζούκια)...
-
Ανοίγω ένα θέμα για τους ταλαίπωρους αυτής της ζωής που γεννήθηκαν με κουλαμάρα στα χέρια, όπως εγώ. Είμαστε άχρηστοι, κύριοι! Παιδιά ενός κατώτερου Θεού, οι μανάδες μας ντρέπονται για εμάς, οι πατεράδες μας δεν πάνε στα καφενεία εξαιτίας μας κ.α. Κατόπιν τούτου, επειδή δυστυχώς πρέπει να επιβαρύνουμε για κάποια χρόνια τον πλανήτη με τη μίζερη παρουσία μας, είμαστε υποχρεωμένοι να στραφούμε στο 'Μάστορα' προκειμένου να επιβιώσουμε.
Ο 'Μάστορας' , λοιπόν, έχοντας μαζί με τον Πάπα το αλάθητο, προκειμένου και να απαλλάξει την πλάτη του από την ελεεινή μας ύπαρξη, σκαρφίζεται ένα σωρό πατέντες και κόλπα για τα οποία εμείς, ανάξιοι γαρ, δεν μπορούμε ούτε να εκφέρουμε γνώμη. Μπορεί στο σχολείο να ήταν ο τελευταίος των τελευταίων αλλά τώρα τα πράγματα άλλαξαν... εσύ κακομοίρη με τα πτυχία δε βγάζεις μία ενώ αυτός;.... Συν τοις άλλοις, ασφαλώς, οφείλουμε να είμαστε και ευγνώμονες για τις μαστοριές, από τη στιγμή που είναι προϊόν του εξαιρετικού του μυαλού, λίγου από τον υπερπολύτιμο χρόνο του και , πάνω από όλα, της συνέπειας και του επαγγελματικού του ήθους.ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΑΣΤΟΡΙΑ, λοιπόν και ο λόγος για την πατέντα και τη γυφτιά που την πληρώνεις και από πάνω...
Ξεκινώ με το σημερινό μου εύρημα και ελπίζω στη συμμετοχή σας (μη ντρέπεστε... όλοι την έχουμε φάει!!!!)!
Εδώ και καιρό έλεγα να σουλουπώσω λίγο το κοντέρ του σκαθαριού...
Αυτό που μου την έδινε, κυρίως, είναι το σπασμένο γυαλάκι από το ενδεικτικού του φλας...
Πως είναι δυνατόν, ρε παιδιά, να έχει σπάσει ένα πλαστικό τζαμάκι που είναι ΠΙΣΩ από το κανονικό τζάμι του κοντερ;;;;
Τα βγαζω, λοιπόν και με τρόμο διαπιστώνω ότι ο τελευταίος που είχε αλλάξει το λαμπακι του φλας δεν μπήκε καν στον κόπο να βγάλει τη λαμπα αλλά κάρφωσε την καινούργια από πίσω, σπρώχνοντας έτσι την καμένη να σπάσει το τζαμάκι!!!!Πείτε μου πόσα δευτερόλεπτα χρειάζεται ένας μάστορας για να βγάλει μια καμένη λάμπα!!!!! Πόσα, ρε παιδιά...
Δικό σας (που λεν και στα μπουζούκια)...
-
Ανοίγω ένα θέμα για τους ταλαίπωρους αυτής της ζωής που γεννήθηκαν με κουλαμάρα στα χέρια, όπως εγώ. Είμαστε άχρηστοι, κύριοι! Παιδιά ενός κατώτερου Θεού, οι μανάδες μας ντρέπονται για εμάς, οι πατεράδες μας δεν πάνε στα καφενεία εξαιτίας μας κ.α. Κατόπιν τούτου, επειδή δυστυχώς πρέπει να επιβαρύνουμε για κάποια χρόνια τον πλανήτη με τη μίζερη παρουσία μας, είμαστε υποχρεωμένοι να στραφούμε στο 'Μάστορα' προκειμένου να επιβιώσουμε.
Ο 'Μάστορας' , λοιπόν, έχοντας μαζί με τον Πάπα το αλάθητο, προκειμένου και να απαλλάξει την πλάτη του από την ελεεινή μας ύπαρξη, σκαρφίζεται ένα σωρό πατέντες και κόλπα για τα οποία εμείς, ανάξιοι γαρ, δεν μπορούμε ούτε να εκφέρουμε γνώμη. Μπορεί στο σχολείο να ήταν ο τελευταίος των τελευταίων αλλά τώρα τα πράγματα άλλαξαν... εσύ κακομοίρη με τα πτυχία δε βγάζεις μία ενώ αυτός;.... Συν τοις άλλοις, ασφαλώς, οφείλουμε να είμαστε και ευγνώμονες για τις μαστοριές, από τη στιγμή που είναι προϊόν του εξαιρετικού του μυαλού, λίγου από τον υπερπολύτιμο χρόνο του και , πάνω από όλα, της συνέπειας και του επαγγελματικού του ήθους.ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΑΣΤΟΡΙΑ, λοιπόν και ο λόγος για την πατέντα και τη γυφτιά που την πληρώνεις και από πάνω...
Ξεκινώ με το σημερινό μου εύρημα και ελπίζω στη συμμετοχή σας (μη ντρέπεστε... όλοι την έχουμε φάει!!!!)!
Εδώ και καιρό έλεγα να σουλουπώσω λίγο το κοντέρ του σκαθαριού...
Αυτό που μου την έδινε, κυρίως, είναι το σπασμένο γυαλάκι από το ενδεικτικού του φλας...
Πως είναι δυνατόν, ρε παιδιά, να έχει σπάσει ένα πλαστικό τζαμάκι που είναι ΠΙΣΩ από το κανονικό τζάμι του κοντερ;;;;
Τα βγαζω, λοιπόν και με τρόμο διαπιστώνω ότι ο τελευταίος που είχε αλλάξει το λαμπακι του φλας δεν μπήκε καν στον κόπο να βγάλει τη λαμπα αλλά κάρφωσε την καινούργια από πίσω, σπρώχνοντας έτσι την καμένη να σπάσει το τζαμάκι!!!!Πείτε μου πόσα δευτερόλεπτα χρειάζεται ένας μάστορας για να βγάλει μια καμένη λάμπα!!!!! Πόσα, ρε παιδιά...
Δικό σας (που λεν και στα μπουζούκια)...
-
Γραμμένο από τον Αντώνη Πανούτσο στο περιοδικό ΜΟΤΟ (τεύχος 48, Δεκέμβριος 1989):
Το συνεργείο είναι τέμενος, ο μάστορας αρχιερέας και τα μαστοράκια καντηλανάφτες. Το συνεργείο έχει θαυματουργές ιδιότητες, κάτι σαν την Παναγιά της Τήνου. Πάμε τη μοτοσυκλέτα μας για να γίνει καλά. Όπως, λοιπόν, δεν διατάζουμε την Παναγία «κάν’ το παιδί να περπατήσει και θάρθω τα’ απόγευμα να το πάρω» δεν λέμε στο μάστορα «φτιάχτο και θα περάσω αύριο».
Για καλύτερες μέρες, αρμονικές σχέσεις και περισσότερα χιλιόμετρα διατυπώνουμε το αίτημά μας ως εξής: «Μάστορα, νομίζω ότι έχει πρόβλημα στον(ην) (ο). Θα μπορέσεις να το κοιτάξεις; Πότε να σε πάρω τηλέφωνο;» Η φράση επαναλαμβάνεται τρεις φορές, σαν ινδικό μάντρα, γιατί κανένας μάστορας δεν απαντάει με την πρώτη.
Αν είναι παλιός μάστορας την επαναλαμβάνουμε πέντε φορές γιατί μπορεί να έχει κουφαθεί από το αερόκλειδο. Αν ρυθμίζει βαλβίδες δέκα φορές κι αν ξέρουμε να παίζουμε και κάποιο όργανο δεν βλάπτει.
Ο μάστορας είναι φοβερός στην οργή του, μεγαλόθυμος στη εύνοιά του και συγκαταβατικός στις αδυναμίες του ατελούς όντος, που λέγεται μοτοσυκλετιστής. Κάτι σαν τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Η μαγική λέξη που σας χαρίζει την εύνοιά του είναι το «νομίζω». Ποτέ δεν ξέρετε. Νομίζετε. Αν δεν έχετε φώτα «νομίζω ότι δεν έχει φώτα». Αν έχετε σκασμένο λάστιχο «νομίζω ότι έχω σκασμένο λάστιχο». Έτσι μιλάνε.
Ξεχάστε εμπειρίες και φίλους. Ποτέ δεν λένε στο μάστορα «εγώ είχα βάλει το μπουζί στην τρύπα του κυλίνδρου» ή «ένας φίλος μου έχει μια όμοια και πάντα οδηγεί με τιμόνι». Αν ο μάστορας θέλει να βάλει το μπουζί κάπου αλλού ή πιστεύει ότι μπορείτε να οδηγείτε χωρίς τιμόνι εσάς δεν σας πέφτει λόγος.
Δεν ρωτάμε «τι είναι;» και «τι κάνει;». Σ’ αυτές τις ερωτήσεις ο μάστορας δεν απαντά. Στο κάτω – κάτω όλοι ξέρουμε ότι τα μικρά εξαρτήματα του αυτοκινήτου ονομάζονται «παπαράκια» (τα μεγάλα, παπάρια) και για να τα έχουνε βάλει στη μηχανή, κάτι θα κάνουνε.
Βασικός κανόνας: ΠΟΤΕ δεν απευθύνουμε το λόγο στο μάστορα. Περιμένουμε να μας απευθύνει αυτός το λόγο. Δηλαδή, νομίζετε ότι δεν σας έχει δει και δεν σας μιλάει; Ο κανόνας δεν ισχύει αν δείτε manual στο σύστημα μπράιγ. Σημαίνει ότι ο μάστορας είναι όντως τυφλός. Αν ο μάστορας είναι τυφλός αλλά δεν σας απαντάει, σημαίνει ότι έχει κουφαθεί από το αερόκλειδο. Είναι μια σπάνια περίπτωση που χρήζει μελέτης. Έχω καταλήξει ότι σε αυτή την περίπτωση, τον οδηγείτε από το μπράτσο στο αυτοκίνητο σας αφού πρώτα περιμένετε να κρυώσει το μοτέρ.
Στο συνεργείο δεν καθόμαστε. Περιμένουμε όρθιοι στη γωνία του χώρου αναμονής. Αν ο χώρος είναι τετράγωνος και οι τέσσερεις γωνίες πιασμένες από άλλους πελάτες βγαίνουμε στο πεζοδρόμιο, μέχρι να αδειάσει μια γωνία. Αν το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο, φεύγουμε.
Ο μάστορας κατά 99% είναι τσακωμένος με τους γείτονες γιατί κάνει φασαρία. Σπρώχνουμε πάντα τη μηχανή με σβηστό μοτέρ τα τελευταία 100 μέτρα. Αν είστε πραγματικά ευγενικοί σβήνετε το μοτέρ στα σύνορα του δήμου που εδρεύει το συνεργείο.
Αν ο μάστορας λείπει από το συνεργείο το αρχαιότερο μαστοράκι τον αντικαθιστά και έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με το μάστορα. Η αρχαιότητα αναγνωρίζεται από τα στρώματα γράσου. Όπως με τους κορμούς των δέντρων.
Ο μάστορας δεν κάνει λάθη. Οι εταιρείες κάνουνε. «Κοίτα τους μαλάκες τους ιαπωνέζους (ευρωπαίους) πού πήγανε και το βάλανε». Σύμφωνα με δύο στους πέντε μάστορες το φανάρι θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω στο ρεζερβουάρ. Μπορεί να μην φωτίζει καλά, αλλά λύνεται με την μία.
Προτού πάμε στο συνεργείο αφαιρούμε προσεκτικά, αυτοκόλλητα εταιρειών αξεσουάρ, συνεργείων, λιπαντικών κλπ. Για τα αυτοκόλλητα συνεργείων οι λόγοι είναι ευνόητοι, για τα υπόλοιπα μην ξεχνάτε ότι ο μάστορας μπορεί να έχει τσακωθεί με τον αντιπρόσωπο. Καλού, κακού αφαιρέστε όλα τα αυτοκόλλητα γιατί μπορεί να μην του αρέσουνε τα United Colors of Benetton. Αν δεν βαριέστε, σκουπίστε (με μαλακό πανί) τα δακτυλικά αποτυπώματα. Μερικοί μάστορες είναι καχύποπτοι και την «ψάχνουνε» πολύ.
Αν η ζωή δεν έχει πια κανένα νόημα και θέλετε να πεθάνετε σαν μοτοσυκλετιστής, η λύση είναι απλή. Πηγαίνετε Παρασκευή επτά η ώρα στο συνεργείο και φωνάξτε από το πεζοδρόμιο «Βγαίνεις έξω να μου αλλάξεις μια ντίζα;». Κανείς δεν έχει επιζήσει για να περιγράψει τη συνέχεια. -
πλάκα κάνεις για την 'αλλαγή' της καμένης λάμπας με αυτό τον τρόπο.
δεν είναι δυνατόν.
μήπως αυτή η δουλειά δεν έγινε από κάποιον μάστορα αλλά από κάποιον πρώην ιδιοκτήτη. -
βασικος κανονας απαραβατος.
Δεν κανουμε ποτε φιλο μας τον μαστορα.
Οι δουλειες καθυστερουν γιατι πλεον ειμαστε φιλοι οποτε δεν τρεχει κατι να καθυστερισει το αυτοκινητο μας για να τελειωσουν τα υπολοιπα των 'ξενων' ενω οι τιμες δεν γινονται ποτε 'φιλικες'. -
Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
Πως είναι δυνατόν, ρε παιδιά, να έχει σπάσει ένα πλαστικό τζαμάκι που είναι ΠΙΣΩ από το κανονικό τζάμι του κοντερ;;;;
Άσχετο με το αν η λάμπα έμεινε μέσα ή όχι, η ζελατίνα αυτή πρέπει να σπάει επειδή αποσυντίθεται με τον καιρό (απο τη θερμότητα της λάμπας?). Το έχω πετύχει σε τουλάχιστον 2 σκαθαροκοντέρ...εντάξει,μετά απο 40 χρόνια είναι λογικό.
Αν έχεις την υπομονή να ανοίξεις το κοντέρ, θα δείς ότι δεν είναι τίποτε παραπάνω απο μια λωρίδα ζελατίνας κολλημένη πίσω απο το διπλό βέλος. Βρίσκεις ένα κομμάτι ζελατίνα (απο συκσευασία μοντέλου 1/43, ας πούμε...), το βάφεις 3-4 χέρια διαφανές πράσινο και απο τις 2 πλευρές (απο κατάστημα μοντελισμού), το κολλάς στη θέση του και...έτοιμος! Και με την ευκαιρία σουλουπώνεις λίγο και το υπόλοιπο κοντέρ (καθάρισμα της πλάκας και του τζαμιού, βάψιμο της βελόνας, γυάλισμα του στεφανιού...) και κλείνοντάς το θα χαίρεσαι να το βλέπεις.
Είδες λοιπόν πώς με μια απλή 'γυφτιά/πατέντα' έχεις γλιτώσει είτε το ξήλωμα της τσέπης για το καινούριο VDO, ή την αναγκαστική εναλλακτική του βραζιλιάνικου κοντέρ.
Δεν θέλω να πάρω το μέρος των 'μαστόρων' αλλά πάρα πολλές φορές αυτές οι 'γυφτιές' προέρχονται απο τη στάση των ίδιων των ιδιοκτητών αυτοκινήτων...Όταν σου έρχεται για μια δουλειά που ο ιδιοκτήτης τη θεωρεί απλή (χωρίς φυσικά να έχει ιδέα του τί γίνεται κάτω απο το αυτοκίνητο-αλλά εδώ τα ξέρουμε όλα), εσύ του εξηγείς ευγενικά ότι, δεν είναι τόσο απλή όσο νομίζεις, και θα κοστίσει Χ, και μετά αρχίζει η κλασική κουβέντα 'μην κοιτάς τη λεπτομέρεια, φτιάξτο όπως νάναι να δουλεύει σωστά'. Εκεί λοιπόν, ή θα την κάνεις τη 'γυφτιά'-με την κακή έννοια αυτή τη φορά- αφού ο πελάτης το θέλει, και έχει και δίκιο πάντα, ή θα τον διώξεις να το φτιάξει αλλού. Πίστεψέ με, τη δεύτερη λύση ελάχιστοι έχουν την επιλογή να την κάνουν.
Φαντάσου λοιπόν τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του σκάθαρου να έχει ζαλίσει τον έρωτα του ηλεκτρολόγου περί λάμπας, ασφάλειας, κυκλώματος, φλάσερ (αντί να πεί 'νομίζω ότι η ένδειξη των φλάς δεν ανάβει, μπορούμε να δούμε γιατί?'), και την ψυχολογία του ηλεκτρολόγου, όταν βγάζοντας το ντουί η λάμπα πέφτει μέσα στο κοντέρ επειδή προφανώς είχε φύγει απο τη θέση της. Θα κάτσει να τη βγάλει, νομίζεις, έχοντας τη μουρμούρα του ξερόλα ιδιοκτήτη πάνω απο το κεφάλι του?
-
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
Άσχετο με το αν η λάμπα έμεινε μέσα ή όχι, η ζελατίνα αυτή πρέπει να σπάει επειδή αποσυντίθεται με τον καιρό (απο τη θερμότητα της λάμπας?). Το έχω πετύχει σε τουλάχιστον 2 σκαθαροκοντέρ...εντάξει,μετά απο 40 χρόνια είναι λογικό.
Αν έχεις την υπομονή να ανοίξεις το κοντέρ, θα δείς ότι δεν είναι τίποτε παραπάνω απο μια λωρίδα ζελατίνας κολλημένη πίσω απο το διπλό βέλος. Βρίσκεις ένα κομμάτι ζελατίνα (απο συκσευασία μοντέλου 1/43, ας πούμε...), το βάφεις 3-4 χέρια διαφανές πράσινο και απο τις 2 πλευρές (απο κατάστημα μοντελισμού), το κολλάς στη θέση του και...έτοιμος! Και με την ευκαιρία σουλουπώνεις λίγο και το υπόλοιπο κοντέρ (καθάρισμα της πλάκας και του τζαμιού, βάψιμο της βελόνας, γυάλισμα του στεφανιού...) και κλείνοντάς το θα χαίρεσαι να το βλέπεις.
Είδες λοιπόν πώς με μια απλή 'γυφτιά/πατέντα' έχεις γλιτώσει είτε το ξήλωμα της τσέπης για το καινούριο VDO, ή την αναγκαστική εναλλακτική του βραζιλιάνικου κοντέρ.
To να αντικαταστήσεις ένα ζελατινάκι δεν είναι ούτε πατέντα ούτε γυφτια... Το να καρφώσεις την καινούργια λάμπα από πίσω είναι και τα δύο. Παρεμπιπτόντως, στο δικό μου κοντέρ το ζελατινάκι είναι πορτοκαλί και δε χαλάει εύκολα γιατί η λάμπα είναι ψηλά ενώ τα υπόλοιπα υλικά είναι σε εξαιρετική κατάσταση γιατί το όργανο είναι αυθεντικό γερμανικό και παραδόξως εξαιρετικής ποιότητας (ίδιο με αυτό των ΜΒ). Χώρια που τέτοιο βραζιλιάνικο κοντέρ δεν υπάρχει...
Δεν θέλω να πάρω το μέρος των 'μαστόρων' αλλά πάρα πολλές φορές αυτές οι 'γυφτιές' προέρχονται απο τη στάση των ίδιων των ιδιοκτητών αυτοκινήτων...Όταν σου έρχεται για μια δουλειά που ο ιδιοκτήτης τη θεωρεί απλή (χωρίς φυσικά να έχει ιδέα του τί γίνεται κάτω απο το αυτοκίνητο-αλλά εδώ τα ξέρουμε όλα), εσύ του εξηγείς ευγενικά ότι, δεν είναι τόσο απλή όσο νομίζεις, και θα κοστίσει Χ, και μετά αρχίζει η κλασική κουβέντα 'μην κοιτάς τη λεπτομέρεια, φτιάξτο όπως νάναι να δουλεύει σωστά'. Εκεί λοιπόν, ή θα την κάνεις τη 'γυφτιά'-με την κακή έννοια αυτή τη φορά- αφού ο πελάτης το θέλει, και έχει και δίκιο πάντα, ή θα τον διώξεις να το φτιάξει αλλού. Πίστεψέ με, τη δεύτερη λύση ελάχιστοι έχουν την επιλογή να την κάνουν.
Μην προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα...Κανένας ιδιοκτήτης δε θα έλεγε ποτέ 'α, έπεσε μέσα η λάμπα; ασ'την εκεί και κάρφωσε μια καινουργια απο πάνω!', όπως κανένας δεν προκειται να ζητήσει στον ηλεκτρολόγο να καρφώνει μια λαμαρινόβιδα όπου να΄ναι κάθε φορά που θέλει μια γείωση, στο φαναρτζή να πλακώνει στο στόκο τον αρμό για να ξεμπερδεύει γρήγορα αντί να βάλει το λαστιχάκι, στον ταπετσέρη να πλακώνει στην κόλλα κάτι που βαρίεται να κάτσει να το κουμπώσει σωστά και άλλα πολλά όμορφα... Έπειτα, αν εμένα κάποιος μου ζητήσει να βραχυκυκλώσω το alarm monitoring μιας κύριας μηχανής πλοίου για να μη βαράει κάθε φορά που υπάρχει κάποιο πρόβλημα, ίσα ίσα για να περάσει τον έλεγχο της κλάσσης του και μετά να την κάνει, ευγενικά θα αρνηθώ... αν επιμένει μπορεί και να τον διαολοστείλω. Αντίστοιχα όπως και ένας πολιτικός μηχανικός δε θα δεχτεί να βγάλει μια κολώνα επειδή εσένα, ως ιδιοκτήτη, σου χαλάει τη μόστρα...
Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί και 'επαγγελματική συνέπεια' (εγώ απλώς το λέω 'φύλαγε τα ρούχα σου...'). Στην Ελλάδα ουδέποτε ο μάστορας (το 90%+) είχε επαγγελματική συνέπεια γιατί ουδέποτε ήταν σωστός επαγγελματίας και ουδείς του ζήτησε ποτέ την ευθύνη. Από που άλλωστε να είναι επαγγελματίας όταν το μεγαλύτερο ποσοστό από δαύτους ήταν οι χειρότεροι μαθητές που δεν τραβάγανε 'στα γράμματα' και τους πήγαν οι πατεράδες τους κοντά σε έναν παλιό μάστορα να μάθουν (ο οποίος επίσης ήταν αγράμματος αλλά πολύ μάγκας κατά τα άλλα) με αποτέλεσμα να κάνουν και αυτοί τα ίδια λίγα χρόνια μετά (μόνο που ο παλιότερος, ίσως λόγω της εποχής ήταν λίγο πιο 'άνθρωπος', αλλά όχι πάντα). Μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό, ίσως λιγότερο και από 10%, είναι σε θέση να ανοίξει ένα βιβλίο ή να γνωρίζει τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει κάθε φορά που σκαλίζει το αμάξι σου (θυμίσου μόνο τι συγκεντρωμένες μαλακίες και μυθολογίες ακούμε κάθε φορά που πετάει μια εξυπνάδα που δεν ξέρει να τη δικαιολογήσει) ενώ αν τον βγάλεις από τα νερά του (πχ κάτι που δεν έχει ξαναδεί) πελαγώνει. Από την προσωπική μου εμπειρία, το μεγαλύτερο πρόβλημα του μάστορα είναι οτι δεν ξέρει τι δεν ξέρει και αγνοεί τι δε μπορεί να κάνει με αποτέλεσμα όλα να τα σφάζει και να τα μαχαιρώνει. Ακόμα και να γνωρίζει ότι κάτι δεν μπορεί να το φτιάξει, είναι τέτοιος ο εγωισμός του που αρνείται να το δεχτεί για να μην τον πούνε άσχετο και προτιμά να καταστρέψει το άτυχο εξάρτημα!!
Τέλος, μην κρίνεις από την ομάδα εδωπέρα που κάθεται και τα ψάχνει και κάπου μπορεί να του χωθεί του μάστορα και να τον τσαντίσει (όπως για παράδειγμα σε ένα γιατρό, οπότε να σε ράψει και να αφήσει και τις γάζες μέσα ). Οι περισσότεροι απο εδωπέρα είναι πολύ καλύτεροι στη μαστορική (κάποιοι αποδεδειγμένα) από το μέσο μάστορα αν αποφασίσουν να εφαρμόσουν αυτά που γνωρίζουν απλά επειδή φοβούνται να μην καταστρέψουν (πράγμα που δε φοβάται ο μάστορας γιατί δε φταίει ποτέ) δεν το τολμούν. Ο περισσότερος κόσμος, όμως, ούτε ξέρει ούτε θέλει να μάθει. Πέρα από το οικονομικό, λοιπόν, όπου στο χέρι του μάστορα είναι να πει 'ναι δέχομαι' ή 'πάρ'το και φύγε', σε όλα τα υπόλοιπα η γυφτιά και η πατέντα είναι 100% δική του.Φαντάσου λοιπόν τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του σκάθαρου να έχει ζαλίσει τον έρωτα του ηλεκτρολόγου περί λάμπας, ασφάλειας, κυκλώματος, φλάσερ (αντί να πεί 'νομίζω ότι η ένδειξη των φλάς δεν ανάβει, μπορούμε να δούμε γιατί?'), και την ψυχολογία του ηλεκτρολόγου, όταν βγάζοντας το ντουί η λάμπα πέφτει μέσα στο κοντέρ επειδή προφανώς είχε φύγει απο τη θέση της. Θα κάτσει να τη βγάλει, νομίζεις, έχοντας τη μουρμούρα του ξερόλα ιδιοκτήτη πάνω απο το κεφάλι του?
Επειδή μιλάς συγκεκριμένα, ο προηγούμενος ιδιοκτήτης είναι ένας πολιτικός μηχανικός και πολύ φίλος μου, ο οποίος το λάτρευε στο σκαθάρι... Μεχρι πρόσφατα, δε, μάζευα αντικλείδια από τους 'μηχανικούς' του που το πήγαινε για σέρβις, διότι όταν το πήγαινε στο συνεργείο συνήθως ήταν πολύ νωρίς (πριν τις 6) και το έπαιρνε πάντοτε όταν σχόλαγε πολύ αργά...Ήταν δε τόσο άσχετος και τόσο καλοπροαίρετος που παρέμενε τόσα χρόνια πολύ περίφανος για τη σχολαστική του συντήρηση και με παρακάλεσε να κάνω το ίδιο...
Αρκεί να σου πω ότι όταν το ξεκίνησα ανακάλυψα ότι είχε 3 είδη (τρία) διαφορετικών αμορτισέρ, ενώ κάποια βελονοειδή ρουλεμάν τα είχε αλλάξει με dg επειδή... έλα μωρέ ίδιες διαστάσεις είναι!!!!!!
Περιττό να πούμε ότι ο φίλος μου έπεσε στην κατάθλιψη μόλις άρχισα να του λέω τι έβρισκα σκάβοντας (και πόσο τα είχε πληρώσει, γιατί έχω αναλυτικό σέρβις μπουκ από το 1980!)... -
Αλέξανδρε νομίζω ότι περιέγραψες πλήρως την κατάσταση με τα παλιά μαστόρια.
Ο πατέρας μου έχει έναν συγχωριανό και φίλο, που παρότι δήλωνε μηχανικός αυτοκινήτων, μάλλον καμία σχέση είχε με το επάγγελμα. Ανάμεσα στις πολλές ζωγραφιές που μας έχει κάνει (ο πατέρας μου συνέχιζε να πηγαίνει τα αυτοκίνητα του σε αυτόν λόγω φιλίας... ) η κορυφαία νομίζω είναι η παρακάτω. Είχε φτάσει η ώρα να αντικαταστήσουμε το μοτέρ του Kadett D μας, καθώς είχε 'πέσει'. Αντί λοιπόν να το φτιάξουμε, ο πατέρας μου έκανε την κλασική κίνηση (συμβουλή του μάστορα πάντα) να πάρει ένα άλλο μοτέρ-σασμάν από μία μάντρα. Παίρνει λοιπόν ο μάστορας το μοτέρ και την επόμενη το μεσημέρι μας λέει να πάμε να πάρουμε το αμάξι. Επειδή ο πατέρας μου έλειπε στη δουλειά πάμε ο αδερφός μου (18-19 τότε), η μάνα μου και εγώ (βγάλε μία δεκαετία και είσαι μέσα... ). Μας λέει λοιπόν ο άρχοντας ότι είναι έτοιμο, και να το πάρουμε να γράψουμε μερικά χιλιόμετρα για να το 'στρώσουμε' (πόσο οέο). Αποφασίσαμε και εμείς μετά από πρήξιμο του πατέρα μου να πάμε Ν. Μάκρη ώστε να ξεκινήσουμε το 'στρώσιμο' (ναι και όμως, σε ΜΗ ανοιγμένο μοτέρ). Μπαίνουμε στην Μαραθώνος (την παλιά, με τη μία λωρίδα ανα κατεύθυνση και τις ωραίες στροφές...) και περίπου στο Πικέρμι το αμάξι σταματάει και δεν παίρνει με τίποτα. Καλούμε την οδική, και αφού μεταφέρεται το αμάξι σε κάποιο άλλο συνεργείο μας λένε ότι είχε βουλώσει το καρμπυλατέρ. Ο ΘΕΟΣ είχε βάλει το μοτέρ κατευθείαν πάνω, χωρίς καν να καθαρίσει τα καρμπυλατέρ...
Μερικά χρόνια μετά, όταν ήδη οδηγούσα και εγώ το kadett παράνομα, μας έρχεται μία μέρα στο εξοχικό ο πατέρας μου, και βλέπω το καπό στραβό. Ρε Κοσμά τι το έκανες πάλι το αμάξι? Που το χτύπησες? Τίποτα ο πατέρας.
Πάω να ανοίξω το καπό, και τίποτα. Είναι φρακαρισμένο. Αποφασίζω να το ανοίξω. Μπαίνω λοιπόν κάτω από το αμάξι από μπροστά, ίσα ίσα να βλέπω την πίσω μεριά της μάσκας. Καταφέρνω και βγάζω τη μάσκα, και τότε το βλέπω. Είχε πάει ο πατέρας μου σε άλλο φίλο του με βενζινάδικο (ναι ΟΛΟΙ οι φίλοι του είναι ένας και ένας), να αλλάξει λάδια, και ο έταιρος ΘΕΟΣ ξέχασε το εργαλείο για το φίλτρο λαδιού πάνω στην μετώπη. Με αποτέλεσμα να κάθετε στραβά το καπό και να μην ανοίγει. Έχοντας βγάλει τη μάσκα, καταφέρνω και ξεφρακάρω το εργαλείο, το βγάζω, ανοίγω το καπό και ξαναβάζω τη μάσκα στη θέση της. Η πρώτη αντίδραση του πατέρα μου όταν είδε το εργαλείο που βρήκα, ήταν ότι πρέπει να το παέι πίσω μην το ψάχνει ο άνθρωπος. Όχι ότι ήταν τυχερός που είχε φρακάρει καλά το καπό και δεν άνοιξε εν κινήση.Τρίτη και Best All μας συνέβει με τον Χάρο (Mazda 323 sedan BG 1990). Αρχικά να πω ότι το αμάξι αυτό ήταν το μόνο αυτοκίνητο της οικογενείας (είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στην οικογένεια μου που παίρνει παλιά αυτοκίνητα) που αγοράστηκε μεταχειρισμένο, και αυτό γιατί έπρεπε να πάρει άμεσα ένα αυτοκίνητο ο πατέρας μου για τη δουλειά, καθώς είχα λιώσει το μέχρι τότε οικογενειακό μας ASTRA. Και ήταν το μόνο που δεν μας άφησε ποτέ, δεν μας έβγαλε κανένα απρόοπτο πρόβλημα και δεν ανέβηκε ΠΟΤΕ σε οδική βοήθεια, ακόμα και μετά από στούκες. Αντίθετα το kadett μας άφηνε τόσο συχνά που ήταν σχεδόν καθημερινή ιεροτελεστία το να το σπρώχνω .
Επανερχόμαστε λοιπόν. Το Mazda αγοράστηκε μεταχειρισμένο το 2005. Και φυσικά σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική του πατέρα μου η συντήρηση ήταν, αλλάζουμε κάτι μόνο όταν σπάσει. Φτάνουμε στο σωτήριο έτος 2008 και περίπου πάνω από 100000χλμ μετά. Έρχονται η δικοί μου στην Κοζάνη για να ξεκινήσουμε την μετακόμιση. Στην Ελασσόνα περίπου το αμάξι κομπιάζει και σβήνει. Τηλεφωνούν αμέσως σε οδική και τους λένε ότι μάλλον τα έπαιξε η τρόμπα βενζίνης. Τελικά παίρνει μετά από λίγο, οπότε με τα πολλά φτάνουν Κοζάνη. Μου λένε τι συνέβει και τους είπα να τσεκάρουμε το φίλτρο της βενζίνης. Ο πατέρας μου κατηγορηματικός μου λέει ότι δεν έχει. Πως δεν έχει ρε μάστορα? Μου το είπε ο ******* (ο φίλτατος της πρώτης ιστορίας). Ρε χριστιανέ μου έχει και μάλλον έχει βουλώσει το κακόμοιρο. Τίποτα αυτός. Με τα πολλά παίρνω τον μηχανικό μου και του λέω τι συμβαίνει. Η γνώμη του είναι να τσεκάρουμε το φίλτρο, αλλά επειδή ήταν εκτός εκείνες τις μέρες θα μπορούσε να το δει δύο τρεις μέρες μετά. Ο πατέρας μου με την κλασική ξεροκεφαλιά του μου λέει ότι βιάζεται και ότι δεν μπορεί να παίζει με τους 'φίλους' μου. Ξεκινάει και ψάχνει μάστορα. Να αναφέρω ότι πλέον στην Κοζάνη η Mazda έχει μόνο μία έκθεση, και για service πρέπει να τρέχεις στην Πτολεμαϊδα.Βρίσκει λοιπόν έναν 'γνωστό' ηλεκτρολόγο της πόλης (δεν είναι και πολλοί άλλωστε) που μας είπε ότι δούλευε παλιά στη Mazda. Βλέπει το αμάξι και ο ειδήμωνας μας λέει ότι είναι η αντλία βενζίνης. Βρε άνθρωπε μου να δούμε το φίλτρο? Κοιτάει το χώρο της μηχανής, και μετά από λίγο λέει ότι δεν έχει. Τραβάω τα βυζιά μου εγώ.
Βρίσκουμε μία μεταχειρισμένη αντλία, την αγοράζουμε, την βάζουμε αλλά τίποτα. Πάμε σε έναν άλλο παλιό της Mazda, φίλο του ηλεκτρολόγου, βάζουμε μία άλλη μεταχειρισμένη, αλλά τίποτα. Ξεκινάνε να πέφτουν οι ιδέες, για παραγγελεία καινούργιας μηχανικής, ή για πιο 'σωστά' αντικατάσταση με ηλεκτρική. Φυσικά τον πείθουν να βάλει ηλεκτρική. Πάμε σπίτι και φυσικά βρίζοντας τον που έχει πληρώσει ήδη ένα σωρό λεφτά τους λέω ότι ούτε με την ηλεκτρική θα δουλέψει, και μετά θα θέλουν να αλλάξουν την πλακέτα του καρμπυλατέρ. Και μετά σειρά έχει όλο το καρμπυλατέρ. Φυσικά ο πατέρας μου γνωστός ξεροκέφαλος θεωρεί δεδομένο ότι εγώ είμαι μικρός και δεν ξέρω.
Την επόμενη το πρωί πάμε και βάζουμε την ηλεκτρική. Εκτός ότι το αμάξι κάνει σαν μίξερ δεν βλέπουμε άλλη βελτίωση. Οπότε ο φωστήρας μας λέει να παραγγείλουμε την πλακέτα. Και φυσικά ο πάνχαζος ο πατέρας μου συμφωνεί. Την παραγγέλουμε και τελικά καταφέρνουν να την έχουν εκεί το ίδιο απόγευμα. Πάμε για μία ακόμα φορά, σπάνε την παλιά βγάζοντας της (πόσο λακαμάδες μπορεί να είναι κάποιοι) και βάζουν την καινούργια. Τελικά μία από τα ίδια. Κάπου εκεί έχω αρχίσει και βγάζω καπνούς που αφήνω τον παππού να μιλάει. Η τελική διάγνωση είναι ότι φταίει το καρμπυλατέρ. Και φυσικά πρέπει να το αλλάξουμε. Παρότι διαφωνώ ο πατέρας μου συνεχίζει να με αγνοεί και δίνει το ΟΚ. Ξεκινάνε λοιπόν τα αστέρια της μηχανολογίας και βγάζουν τον παπά. με αποτέλεσμα να πέσει η πεταλούδα του στο χώρο της μηχανής. Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο μηχανικός μου. Να πάω αμέσως στο συνεργείο του φανοποιού μου (και κολητού). Παίρνω αμέσως την κατάσταση στα χέρια μου, και τους λέω να μαζέψουν το αμάξι και ότι φεύγουμε. Τα κάνουν μπάχαλο, βάζουν τον παπά στο πορτ μπακγκάζ γιατί ήταν ανίκανοι ακόμα και να τον βάλουν στη θέση του, και λέει το ταλέντο με ύφος κουταβιού ότι κάπου έπεσε η πεταλούδα του παπά. Ο πανέξυπνος ο πατέρας μου λέει δεν πειράζει, θα βάλουμε κάποιο παξιμάδι. Κάπου εκεί τελειώνουν τα όμορφα, ξεκινάω τα απαραίτητα κοσμητικά και τους εξηγώ ότι αν δεν την βρουν θα κάνω το μαγαζί καλοκαιρινό, και αυτούς σάκους προπόνησης. Φακοί, μαγνήτες και 10 λεπτά μετά η πεταλούδα στα χέρια μου. φεύγω βρίζοντας και πάω στον φίλο μου, με τον πατέρα μου να φωνάζει ότι τον κάνω ρεζίλι, και γιατί φώναξα στους μηχανικούς. Φτάνω, ανοίγω καπό και πριν καν με χαιρετήσει βάζει το χέρι κάτω από την κολώνα του τιμονιού και τραβάει το σωληνάκι της βενζίνης. Βγάζει το φίλτρο και αδειάζει στο έδαφος σκέτη σκουριά. Καθάρισε και την οπή για τον αέρα στην τάπα της βενζίνης, βάλαμε και την αρχική αντλία επάνω και βγάλαμε την άθλια ηλεκτρική. Το αμάξι όχι μόνο πέταγε, αλλά έκανε και ταξίδι επιστροφής τιγκαρισμένο όσο δεν φαντάζεστε (είχε κάτσει) και λόγω των μπλόκων των αγροτών τότε έκανε και μέρος της διαδρομής offroad (γιταί οι άλλοι φωστήρες οι αστυνομικοί δεν μας άφηναν να περιμένουμε). Εκείνες τις μέρες πρέπει να πληρώσαμε πάνω από 250Ε στα μαστόρια και στα εργατικά. Και τελικά ήθελε μόνο λίγα Ε.Και πριν πει οποιοσδήποτε ότι ήταν λάθος μου που δεν επενέβηκα νωρίτερα, θα αναφέρω ότι ο πατέρας μου είναι τόσο ξεροκέφαλος που πριν μερικές μέρες έπεσε και διέλυσε το δεξί του πόδι (κνήμη, περόνη και αστράγαλο, δύο λάμες και 19 βίδες) γιατί δεν δέχτηκε ότι τα παιδια του είχαν δίκιο ότι είχε βάλει λάθος στη σκάλα.
-
Χωρίς να μπαίνουμε στον πειρασμό να τα τσουβαλιάζουμε όλους και όλα, έχουν δει κι εμένα πολλά τα μάτια μου. Αν και ομολογώ ότι πολλές φορές δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν υπαίτιος είναι ο ΠΜ (πρώην μάστορας) ή ο ΠΚ (πρώην κάτοχος). Επίσης πολλές φορές τα δύο αυτά πρόσωπα ταυτίζονται και το πράγμα μπλέκει περισσότερο. Φέρνοντας διάφορες περιπτώσεις στο νου μου συμπεραίνω αβίαστα ότι τα πιο λαμανισμένα αυτοκίνητα που έχω δει είναι τα Μίνι, ενώ αν επιχειρήσω μια κατάταξη ως προς τα επιμέρους συστήματα ενός αυτοκινήτου, τα ηλεκτρικά είναι η αγαπημένη ενασχόληση των βανδάλων. Από τη διασταύρωση των παραπάνω προκύπτει ότι κατά κανόνα το ηλεκτρικό σύστημα ενός κλασσικού Μίνι, παρά την απλότητά του, θα είναι μακελεμένο σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Αυτά βέβαια δεν έχουν σημασία, φταίει η Λούκας λέει ο μάστορας...
Παρόλα αυτά, την πρώτη θέση στο βάθρο κατέχει η εγκατάσταση συναγερμού - ιμομπιλάϊζερ σε ένα Σιβίκ του '94 που αγόρασε μεταχειρισμένο ένας φίλος πριν από αρκετά χρόνια. Το εν λόγω όχημα, άρχισε να έχει κάποια θέματα με κλειδαριές - παράθυρα αλλά τα πράγματα σοβάρεψαν όταν απροειδοποίητα ο κινητήρας έσβηνε. Μετά από λίγο ψάξιμο, φτάσαμε στην αντλία βενζίνης και συγκριμένα στην τροφοδοσία της με ρεύμα. Λίγο παραπάνω σκάψιμο μας φανέρωσε ότι η γραμμή της αντλίας μετά την ασφαλειοθήκη είχε σφαχτεί για να παρεμβληθεί το ιμομπιλάϊζερ. Και ο επαγγελματίας εγκαταστάτης που έβγαζε το ψωμί από αυτή τη δουλειά, είχε απλά στρίψει κάπως τα καλώδια για να κάνει τη σύνδεση. Φυσικά τα καλώδια είχαν αρχίσει να οξειδώνονται και να κάνουν επαφή όποτε θέλουν, με τα γνωστά αποτελέσματα. Μετά από αυτή την ανακάλυψη και παρεμβάσεις αποκατάστασης στην εγκατάσταση του μάστορα, λύθηκαν και τα προβλήματα με παράθυρα και κλειδαριές.
Το επόμενο αγαπημένο μου είναι στην τοποθέτηση του ψυγείου ενός Μίνι. Η εργοστασιακή πάνω βάση έλειπε και στη θέση της υπήρχε ένα ευφάνταστο σύμπλεγμα από λαμάκια και συνεμπλόκ. Η πατέντα λοιπόν στήριζε το ψυγείο, αλλά το έσπρωχνε και αρκετά περισσότερο προς το φτερό. Τι έκανε λοιπόν ο καλλιτέχνης στην περίπτωση αυτή; Μα φυσικά έκοψε το φτερό εκεί που εμπόδιζε!
Επίσης τείνω να ξεχνώ το γεγονός ότι 'σχετικό' συνεργείο γέμισε την υδροελαστική του 1100 με LHM. Πιθανότατα το έχω απωθήσει σαν τραυματική εμπειρία: μου κόστισε 4 'μπουκάλες'.
Από την άλλη το Rover ήταν χαρακτηριστική περίπτωση ακριβού και πολύπλοκου αυτοκινήτου που το κρατήσαν στη ζωή 'με σύρματα'. Πατέντες με λάστιχα και συνεμπλόκ αντί για τις σωστές βάσεις σαζμάν και διαφορικού, λίγο αφρολέξ για τη στεγανοποίηση των παρμπρίζ αντί για μια σειρά από λάστιχα - λαστιχάκια, κανάλια - καναλάκια, δεξί μπροστινό ψαλίδι τοποθετημένο αριστερά, κολλημένα με αργκόν μπροστινά φτερά και ποδιά αντί για βιδωτά, τρυπημένες και βιδωμένες εσωτερικές λαβές για άνοιγμα πορτών και παραθύρων αφού δεν έκαναν τον κόπο να ασχοληθούν με τα κρυφά κλιπς...
Σίγουρα είναι κι άλλα, όμως θα τα έχω πια ξεχάσει. Α ναι, δεν μπορώ να αφήσω απ' έξω τον τελευταίο βαφέα που πέρασε από πάνω του. Ένταξει, σίγουρα θα ήταν φτηνοδουλειά, οπότε θα ήταν παράλογο να έχουμε ποιοτικές απαιτήσεις, μπορούμε να δεχτούμε και τον άφθονο στόκο, αλλά πως γινόταν και του έφευγε το τριβείο και περνούσε πάνω από τζάμια, ανοξείδωτα διακοσμητικά, το χρωμιωμένο καπάκι του ρεζερβουάρ βενζίνης και άλλα αντικείμενα μη στόχους;Μετά από όλα αυτά, το σύνθημα είναι: Τσαπατσουλιές μπορώ να κάνω και μόνος μου, δεν χρειάζεται να πληρώνω κάποιον γι΄αυτό.
Κλείνοντας σε πιο σοβαρό τόνο, πιστεύω ότι υπάρχουν εκεί έξω και μάστορες που τιμούν τη δουλειά τους και αξίζουν την αμοιβή τους και με το παραπάνω. Απλά θέλει λίγο περισσότερο ψάξιμο για να τους βρεις. Διαφορετικά υπάρχουν και πιο ευέλικτες λύσεις. Για δουλειές που δεν βολεύει να γίνουν στην πυλωτή, πηγαίνω κάπου που με ανέχονται να είμαι από πάνω όλη μέρα, να δουλεύουμε μαζί, και που με ακούνε όταν τους λέω ότι 'αυτό θέλω να το κάνουμε έτσι'. Δεν ξέρω αν θα τους εμπιστευόμουνα να αφήσω το αυτοκίνητο και να περάσω να το πάρω έτοιμο, το γεγονός όμως ότι με ανέχονται στα πόδια τους είναι καθοριστικό για μένα. -
Διβαζοντας τα παραπανω,μου ηρθαν στο μυαλο δυο ιστοριες που εχω ακουσει απο τριτους(εγιναν και 10 χρονια πριν γεννηθω.. )
Η πρωτη εχει να κανει με τον ιδιοκτητη ενος Τaunus 17 m,ο οποοιος αποφασισε να παει το αυτοκινητο στο βενζιναδικο για να αλλαξει λαδια.Ο 'μικρος'που ανελαβε τη δουλεια ομως προσπαθουσε επι ωρα να ξεβιδωσει το φιλτρο χωρις επιτυχια.Σκυβει ο ιδιοκτητης και τι να δει;Ο 'μικρος' ειχε αρπαξει με το εργαλειο τη μιζα και προσπαθουσε να την ξεβιδωσει!
Το δευτερο ειχε συμβει σε εμας.Παμε το Neckar στο συνεργειο γιατι καποιο προβλημα ειχαν τα πισω φρενα και επιαναν μονοπαντα.Το φτιαχνει ,το παιρνουμε και ξεκιναμε για Λαγονησι.Καπου στην Αγια Μαρινα αρχιζει και τρεμει ο πισω τροχος.Τι ειχε κανει ο θεος;
Επειδη ειχε στραβωσει η λαμαρινα που πανω της στηριζονται οι σιαγονες,και εβρισκε στο ταμπουρο(αγνωστο αν αυτο ειχε γινει απο δικο μας λαθος η δικο του),ειχε κοψει ενα κομματι απο πλαστικο μπιτονι,το ειχε τρυπησει καταλληλα και το ειχε βιδωσει αναμεσα στο ταμπουρο και το μουαγιε,ωστε να ερθει το ταμπουρο πιο εξω Το πλαστικο ομως ελιωσε απο τη ζεστη,με αποτελεσμα να κουνιεται ολο το ταμπουρο Παντως ηταν η μοναδικη φορα που ο συγκεκριμενος μαστορας μας ειχε κανει κατι τετοιο,ειχαμε καταληξει σε αυτον γιατι ηταν μακραν πιο υπευθυνος απο τους υπολοιπους εκεινη την εποχη.. -
Έχω συγκινηθεί.... Με κάνετε περήφανο, παιδιά μου!
-
Υπάρχει και σχετικό πόνημα του Πολίτη για το θέμα...
-
If it works...
-
Προσωπικά η απολύτως κορυφαία ιστορία που έχω από μερακλή μάστορα είναι η εξής:
Πριν κάποια χρόνια είχα ένα Aprilia Classic 125 με ένα δισκόφρενο μπροστά και ένα διακοσμητικό ταμπούρο πίσω. Μια μέρα ενώ κατέβαινα ανέμελος (και με συνεπιβάτη) την Κηφισσίας, στην κατηφόρα στα Ανάβρυτα, πατάω φρένο και τίποτα, ο λεβιές κουνιόταν χωρίς αντίσταση και φρενάρισμα μηδέν. Ευτηχώς πήγαινα ψιλοαργά (+ είμαι ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΟΔΗΓΟΣ, πχ σαφώς ανώτερος από Κίκιζα ή την coupeas) οπότε με το ταμπούρο σταμάτησα. Κάποια στιγμή σιγά σιγά επανήρθε το εμπρός φρένο, οπότε αναλογιζόμενος πως απλά θα θέλει υγρά και εξαέρωση (αν και ήταν από σέρβις) το πήγα σε ένα συνεργείο στην μεταξύ Ν.Ερυθραίας και Κηφισσιάς. Του λέω τι έγινε, μου λέει όντως μάλλον αυτό θα είναι (υγρά+εξαέρωση), το αφήνω και πάω μετά από κάποιες ώρες να το πάρω.
Την επομένη πάλι κάπου κοντά στο Μαρούσι, φρενάρω και τίποτα, ο λεβιές νεκρός. Οπότε για να μην σκοτωθώ το πάω στην Aprilia όπου είχα κάνει σέρβις (και δεν είχαν τσεκάρει υγρά φρένων) σίγουρος πως υπήρχε κάποιο βαθύτερο πρόβλημα.
Τελικά η διάγνωση ήταν αυτή που αρχικά φαντάστηκα, ήθελε απλώς νέα υγρά και εξαέρωση και ο **ΜΑΝΓΚΑΣ **μάστορας στη Κηφισιά βαρέθηκε να τα αλλάξει, απλώς δεν έκανε ΤΙΠΟΤΑ και πληρώθηκε κανονικά για αλλαγή και εξαέρωση στέλνοντάς με να σκοτωθώ. Πταίσμα μπροστά σε αυτό το ότι έγινε μεγάλο σέρβις και δεν ελέγθηκαν τα υγρά φρένων (τουλάχιστον δε μου τα χρέωσαν εκεί!).
Αμφότεροι, ο μάστορας και η αντιπροσωπεία έχουν κλείσει σήμερα. Το αστείο (?) είναι πως το περιστατικό το είχα γράψει σε κάποιο φόρουμ για μοτοσικλέτες τότε και αμμέσως βρέθηκαν 2-3 με παρόμοια περιστατικά για τον συγκεκριμένο μάστορα-πίθηκα (3 άτομα, μπορεί να μιλάμε και για το μισό του πελατολόγειο).
-
@Djet: Έχεις άπολυτο δίκιο σε αυτά που γράφεις εκτός απο αυτό:
Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
Μην προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα...Κανένας ιδιοκτήτης δε θα έλεγε ποτέ 'α, έπεσε μέσα η λάμπα; ασ'την εκεί και κάρφωσε μια καινουργια απο πάνω!', όπως κανένας δεν προκειται να ζητήσει στον ηλεκτρολόγο να καρφώνει μια λαμαρινόβιδα όπου να΄ναι κάθε φορά που θέλει μια γείωση, στο φαναρτζή να πλακώνει στο στόκο τον αρμό για να ξεμπερδεύει γρήγορα αντί να βάλει το λαστιχάκι, στον ταπετσέρη να πλακώνει στην κόλλα κάτι που βαρίεται να κάτσει να το κουμπώσει σωστά και άλλα πολλά όμορφα
Για το σκαθάρι σου, υποθέσεις έκανα (και τελικά βγήκα λάθος ), αλλά όσο κι αν δε θες να το πιστέψεις, αυτά συμβαίνουν πάρα πολλές φορές. Μου έχει τύχει, σε Πεζώ 106, να ξινίσει ο ιδιοκτήτης επειδή του άλλαξα τα τακάκια και στους 2 τροχούς, γιατί 'ο προηγούμενος που το πήγαινα και ήταν πολύ τίμιος, μου είχε αλλάξει τις σιαγώνες μόνο του ενός τροχού, γιατί οι άλλες δεν ήταν φθαρμένες'. Εντάξει, σε τέτοιες περιπτώσεις απλώς δεν τον αφήνεις να φύγει χωρίς να γίνει ό,τι είναι σωστό, αλλά γενικά πολύς κόσμος αντιπαθεί τη λεπτομέρεια και την προσεκτική δουλειά, γιατί πιστεύει ότι η τσαπατσούλικη θα του κοστίσει παραπάνω.
Τα ίδια και με τους φαναρτζήδες (εκεί η ατάκα είναι 'βάλε ένα καινούριο καπώ πάνω αλλά μην το βάψεις') , αλλά και με τα ηλεκτρολογικά. Εκεί να δείς τί πατέντα -άκρως επιτυχημένη και λειτουργική, πολλές φορές- πέφτει, όταν χαλάει κάποιο περίεργο εξάρτημα που δεν υπάρχει στο εμπόριο.
Υπάρχει βέβαια κι η άλλη κατηγορία 'φτιάξτο όπως νάναι, θα το κρατήσω 6 μήνες και μετά θα το δώσω' (χωρίς απαραίτητα να το εννοούν). Όσο ευγενικός και να είσαι, θα αναγκαστείς να...εκπληρώσεις κάποιες απο τις επιθυμίες τους, γιατί αλλιώς, απλώς δεν πληρώνουν... -
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
@Djet: Έχεις άπολυτο δίκιο σε αυτά που γράφεις εκτός απο αυτό:Μην προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα...Κανένας ιδιοκτήτης δε θα έλεγε ποτέ 'α, έπεσε μέσα η λάμπα; ασ'την εκεί και κάρφωσε μια καινουργια απο πάνω!', όπως κανένας δεν προκειται να ζητήσει στον ηλεκτρολόγο να καρφώνει μια λαμαρινόβιδα όπου να΄ναι κάθε φορά που θέλει μια γείωση, στο φαναρτζή να πλακώνει στο στόκο τον αρμό για να ξεμπερδεύει γρήγορα αντί να βάλει το λαστιχάκι, στον ταπετσέρη να πλακώνει στην κόλλα κάτι που βαρίεται να κάτσει να το κουμπώσει σωστά και άλλα πολλά όμορφα
Για το σκαθάρι σου, υποθέσεις έκανα (και τελικά βγήκα λάθος ), αλλά όσο κι αν δε θες να το πιστέψεις, αυτά συμβαίνουν πάρα πολλές φορές. Μου έχει τύχει, σε Πεζώ 106, να ξινίσει ο ιδιοκτήτης επειδή του άλλαξα τα τακάκια και στους 2 τροχούς, γιατί 'ο προηγούμενος που το πήγαινα και ήταν πολύ τίμιος, μου είχε αλλάξει τις σιαγώνες μόνο του ενός τροχού, γιατί οι άλλες δεν ήταν φθαρμένες'. Εντάξει, σε τέτοιες περιπτώσεις απλώς δεν τον αφήνεις να φύγει χωρίς να γίνει ό,τι είναι σωστό, αλλά γενικά πολύς κόσμος αντιπαθεί τη λεπτομέρεια και την προσεκτική δουλειά, γιατί πιστεύει ότι η τσαπατσούλικη θα του κοστίσει παραπάνω.
Τα ίδια και με τους φαναρτζήδες (εκεί η ατάκα είναι 'βάλε ένα καινούριο καπώ πάνω αλλά μην το βάψεις') , αλλά και με τα ηλεκτρολογικά. Εκεί να δείς τί πατέντα -άκρως επιτυχημένη και λειτουργική, πολλές φορές- πέφτει, όταν χαλάει κάποιο περίεργο εξάρτημα που δεν υπάρχει στο εμπόριο.
Υπάρχει βέβαια κι η άλλη κατηγορία 'φτιάξτο όπως νάναι, θα το κρατήσω 6 μήνες και μετά θα το δώσω' (χωρίς απαραίτητα να το εννοούν). Όσο ευγενικός και να είσαι, θα αναγκαστείς να...εκπληρώσεις κάποιες απο τις επιθυμίες τους, γιατί αλλιώς, απλώς δεν πληρώνουν...και τους χάνεις από πελάτες ενώ ταυτόχρονα σου βγάζουν και 'κουδούνια' στην πιάτσα.
-
Ο χρήστης pro_crossaro έγραψε:
Αλέξανδρε νομίζω ότι περιέγραψες πλήρως την κατάσταση με τα παλιά μαστόρια.Ο πατέρας μου έχει έναν συγχωριανό και φίλο, που παρότι δήλωνε μηχανικός αυτοκινήτων, μάλλον καμία σχέση είχε με το επάγγελμα. Ανάμεσα στις πολλές ζωγραφιές που μας έχει κάνει (ο πατέρας μου συνέχιζε να πηγαίνει τα αυτοκίνητα του σε αυτόν λόγω φιλίας... ) η κορυφαία νομίζω είναι η παρακάτω. Είχε φτάσει η ώρα να αντικαταστήσουμε το μοτέρ του Kadett D μας, καθώς είχε 'πέσει'. Αντί λοιπόν να το φτιάξουμε, ο πατέρας μου έκανε την κλασική κίνηση (συμβουλή του μάστορα πάντα) να πάρει ένα άλλο μοτέρ-σασμάν από μία μάντρα. Παίρνει λοιπόν ο μάστορας το μοτέρ και την επόμενη το μεσημέρι μας λέει να πάμε να πάρουμε το αμάξι. Επειδή ο πατέρας μου έλειπε στη δουλειά πάμε ο αδερφός μου (18-19 τότε), η μάνα μου και εγώ (βγάλε μία δεκαετία και είσαι μέσα... ). Μας λέει λοιπόν ο άρχοντας ότι είναι έτοιμο, και να το πάρουμε να γράψουμε μερικά χιλιόμετρα για να το 'στρώσουμε' (πόσο οέο). Αποφασίσαμε και εμείς μετά από πρήξιμο του πατέρα μου να πάμε Ν. Μάκρη ώστε να ξεκινήσουμε το 'στρώσιμο' (ναι και όμως, σε ΜΗ ανοιγμένο μοτέρ). Μπαίνουμε στην Μαραθώνος (την παλιά, με τη μία λωρίδα ανα κατεύθυνση και τις ωραίες στροφές...) και περίπου στο Πικέρμι το αμάξι σταματάει και δεν παίρνει με τίποτα. Καλούμε την οδική, και αφού μεταφέρεται το αμάξι σε κάποιο άλλο συνεργείο μας λένε ότι είχε βουλώσει το καρμπυλατέρ. Ο ΘΕΟΣ είχε βάλει το μοτέρ κατευθείαν πάνω, χωρίς καν να καθαρίσει τα καρμπυλατέρ...
Μερικά χρόνια μετά, όταν ήδη οδηγούσα και εγώ το kadett παράνομα, μας έρχεται μία μέρα στο εξοχικό ο πατέρας μου, και βλέπω το καπό στραβό. Ρε Κοσμά τι το έκανες πάλι το αμάξι? Που το χτύπησες? Τίποτα ο πατέρας.
Πάω να ανοίξω το καπό, και τίποτα. Είναι φρακαρισμένο. Αποφασίζω να το ανοίξω. Μπαίνω λοιπόν κάτω από το αμάξι από μπροστά, ίσα ίσα να βλέπω την πίσω μεριά της μάσκας. Καταφέρνω και βγάζω τη μάσκα, και τότε το βλέπω. Είχε πάει ο πατέρας μου σε άλλο φίλο του με βενζινάδικο (ναι ΟΛΟΙ οι φίλοι του είναι ένας και ένας), να αλλάξει λάδια, και ο έταιρος ΘΕΟΣ ξέχασε το εργαλείο για το φίλτρο λαδιού πάνω στην μετώπη. Με αποτέλεσμα να κάθετε στραβά το καπό και να μην ανοίγει. Έχοντας βγάλει τη μάσκα, καταφέρνω και ξεφρακάρω το εργαλείο, το βγάζω, ανοίγω το καπό και ξαναβάζω τη μάσκα στη θέση της. Η πρώτη αντίδραση του πατέρα μου όταν είδε το εργαλείο που βρήκα, ήταν ότι πρέπει να το παέι πίσω μην το ψάχνει ο άνθρωπος. Όχι ότι ήταν τυχερός που είχε φρακάρει καλά το καπό και δεν άνοιξε εν κινήση.Τρίτη και Best All μας συνέβει με τον Χάρο (Mazda 323 sedan BG 1990). Αρχικά να πω ότι το αμάξι αυτό ήταν το μόνο αυτοκίνητο της οικογενείας (είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στην οικογένεια μου που παίρνει παλιά αυτοκίνητα) που αγοράστηκε μεταχειρισμένο, και αυτό γιατί έπρεπε να πάρει άμεσα ένα αυτοκίνητο ο πατέρας μου για τη δουλειά, καθώς είχα λιώσει το μέχρι τότε οικογενειακό μας ASTRA. Και ήταν το μόνο που δεν μας άφησε ποτέ, δεν μας έβγαλε κανένα απρόοπτο πρόβλημα και δεν ανέβηκε ΠΟΤΕ σε οδική βοήθεια, ακόμα και μετά από στούκες. Αντίθετα το kadett μας άφηνε τόσο συχνά που ήταν σχεδόν καθημερινή ιεροτελεστία το να το σπρώχνω .
Επανερχόμαστε λοιπόν. Το Mazda αγοράστηκε μεταχειρισμένο το 2005. Και φυσικά σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική του πατέρα μου η συντήρηση ήταν, αλλάζουμε κάτι μόνο όταν σπάσει. Φτάνουμε στο σωτήριο έτος 2008 και περίπου πάνω από 100000χλμ μετά. Έρχονται η δικοί μου στην Κοζάνη για να ξεκινήσουμε την μετακόμιση. Στην Ελασσόνα περίπου το αμάξι κομπιάζει και σβήνει. Τηλεφωνούν αμέσως σε οδική και τους λένε ότι μάλλον τα έπαιξε η τρόμπα βενζίνης. Τελικά παίρνει μετά από λίγο, οπότε με τα πολλά φτάνουν Κοζάνη. Μου λένε τι συνέβει και τους είπα να τσεκάρουμε το φίλτρο της βενζίνης. Ο πατέρας μου κατηγορηματικός μου λέει ότι δεν έχει. Πως δεν έχει ρε μάστορα? Μου το είπε ο ******* (ο φίλτατος της πρώτης ιστορίας). Ρε χριστιανέ μου έχει και μάλλον έχει βουλώσει το κακόμοιρο. Τίποτα αυτός. Με τα πολλά παίρνω τον μηχανικό μου και του λέω τι συμβαίνει. Η γνώμη του είναι να τσεκάρουμε το φίλτρο, αλλά επειδή ήταν εκτός εκείνες τις μέρες θα μπορούσε να το δει δύο τρεις μέρες μετά. Ο πατέρας μου με την κλασική ξεροκεφαλιά του μου λέει ότι βιάζεται και ότι δεν μπορεί να παίζει με τους 'φίλους' μου. Ξεκινάει και ψάχνει μάστορα. Να αναφέρω ότι πλέον στην Κοζάνη η Mazda έχει μόνο μία έκθεση, και για service πρέπει να τρέχεις στην Πτολεμαϊδα.Βρίσκει λοιπόν έναν 'γνωστό' ηλεκτρολόγο της πόλης (δεν είναι και πολλοί άλλωστε) που μας είπε ότι δούλευε παλιά στη Mazda. Βλέπει το αμάξι και ο ειδήμωνας μας λέει ότι είναι η αντλία βενζίνης. Βρε άνθρωπε μου να δούμε το φίλτρο? Κοιτάει το χώρο της μηχανής, και μετά από λίγο λέει ότι δεν έχει. Τραβάω τα βυζιά μου εγώ.
Βρίσκουμε μία μεταχειρισμένη αντλία, την αγοράζουμε, την βάζουμε αλλά τίποτα. Πάμε σε έναν άλλο παλιό της Mazda, φίλο του ηλεκτρολόγου, βάζουμε μία άλλη μεταχειρισμένη, αλλά τίποτα. Ξεκινάνε να πέφτουν οι ιδέες, για παραγγελεία καινούργιας μηχανικής, ή για πιο 'σωστά' αντικατάσταση με ηλεκτρική. Φυσικά τον πείθουν να βάλει ηλεκτρική. Πάμε σπίτι και φυσικά βρίζοντας τον που έχει πληρώσει ήδη ένα σωρό λεφτά τους λέω ότι ούτε με την ηλεκτρική θα δουλέψει, και μετά θα θέλουν να αλλάξουν την πλακέτα του καρμπυλατέρ. Και μετά σειρά έχει όλο το καρμπυλατέρ. Φυσικά ο πατέρας μου γνωστός ξεροκέφαλος θεωρεί δεδομένο ότι εγώ είμαι μικρός και δεν ξέρω.
Την επόμενη το πρωί πάμε και βάζουμε την ηλεκτρική. Εκτός ότι το αμάξι κάνει σαν μίξερ δεν βλέπουμε άλλη βελτίωση. Οπότε ο φωστήρας μας λέει να παραγγείλουμε την πλακέτα. Και φυσικά ο πάνχαζος ο πατέρας μου συμφωνεί. Την παραγγέλουμε και τελικά καταφέρνουν να την έχουν εκεί το ίδιο απόγευμα. Πάμε για μία ακόμα φορά, σπάνε την παλιά βγάζοντας της (πόσο λακαμάδες μπορεί να είναι κάποιοι) και βάζουν την καινούργια. Τελικά μία από τα ίδια. Κάπου εκεί έχω αρχίσει και βγάζω καπνούς που αφήνω τον παππού να μιλάει. Η τελική διάγνωση είναι ότι φταίει το καρμπυλατέρ. Και φυσικά πρέπει να το αλλάξουμε. Παρότι διαφωνώ ο πατέρας μου συνεχίζει να με αγνοεί και δίνει το ΟΚ. Ξεκινάνε λοιπόν τα αστέρια της μηχανολογίας και βγάζουν τον παπά. με αποτέλεσμα να πέσει η πεταλούδα του στο χώρο της μηχανής. Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο μηχανικός μου. Να πάω αμέσως στο συνεργείο του φανοποιού μου (και κολητού). Παίρνω αμέσως την κατάσταση στα χέρια μου, και τους λέω να μαζέψουν το αμάξι και ότι φεύγουμε. Τα κάνουν μπάχαλο, βάζουν τον παπά στο πορτ μπακγκάζ γιατί ήταν ανίκανοι ακόμα και να τον βάλουν στη θέση του, και λέει το ταλέντο με ύφος κουταβιού ότι κάπου έπεσε η πεταλούδα του παπά. Ο πανέξυπνος ο πατέρας μου λέει δεν πειράζει, θα βάλουμε κάποιο παξιμάδι. Κάπου εκεί τελειώνουν τα όμορφα, ξεκινάω τα απαραίτητα κοσμητικά και τους εξηγώ ότι αν δεν την βρουν θα κάνω το μαγαζί καλοκαιρινό, και αυτούς σάκους προπόνησης. Φακοί, μαγνήτες και 10 λεπτά μετά η πεταλούδα στα χέρια μου. φεύγω βρίζοντας και πάω στον φίλο μου, με τον πατέρα μου να φωνάζει ότι τον κάνω ρεζίλι, και γιατί φώναξα στους μηχανικούς. Φτάνω, ανοίγω καπό και πριν καν με χαιρετήσει βάζει το χέρι κάτω από την κολώνα του τιμονιού και τραβάει το σωληνάκι της βενζίνης. Βγάζει το φίλτρο και αδειάζει στο έδαφος σκέτη σκουριά. Καθάρισε και την οπή για τον αέρα στην τάπα της βενζίνης, βάλαμε και την αρχική αντλία επάνω και βγάλαμε την άθλια ηλεκτρική. Το αμάξι όχι μόνο πέταγε, αλλά έκανε και ταξίδι επιστροφής τιγκαρισμένο όσο δεν φαντάζεστε (είχε κάτσει) και λόγω των μπλόκων των αγροτών τότε έκανε και μέρος της διαδρομής offroad (γιταί οι άλλοι φωστήρες οι αστυνομικοί δεν μας άφηναν να περιμένουμε). Εκείνες τις μέρες πρέπει να πληρώσαμε πάνω από 250Ε στα μαστόρια και στα εργατικά. Και τελικά ήθελε μόνο λίγα Ε.Και πριν πει οποιοσδήποτε ότι ήταν λάθος μου που δεν επενέβηκα νωρίτερα, θα αναφέρω ότι ο πατέρας μου είναι τόσο ξεροκέφαλος που πριν μερικές μέρες έπεσε και διέλυσε το δεξί του πόδι (κνήμη, περόνη και αστράγαλο, δύο λάμες και 19 βίδες) γιατί δεν δέχτηκε ότι τα παιδια του είχαν δίκιο ότι είχε βάλει λάθος στη σκάλα.
ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ!!!!!!!!!! Και ολοι οι μπαμπαδες καπως ετσι ηταν ..........τωρα οχι ......γιατι ειμαι εγω μπαμπας!
-
Ο χρήστης Α 110 ΑLPINE έγραψε:
@Djet: Έχεις άπολυτο δίκιο σε αυτά που γράφεις εκτός απο αυτό:
Για το σκαθάρι σου, υποθέσεις έκανα (και τελικά βγήκα λάθος ), αλλά όσο κι αν δε θες να το πιστέψεις, αυτά συμβαίνουν πάρα πολλές φορές. Μου έχει τύχει, σε Πεζώ 106, να ξινίσει ο ιδιοκτήτης επειδή του άλλαξα τα τακάκια και στους 2 τροχούς, γιατί 'ο προηγούμενος που το πήγαινα και ήταν πολύ τίμιος, μου είχε αλλάξει τις σιαγώνες μόνο του ενός τροχού, γιατί οι άλλες δεν ήταν φθαρμένες'. Εντάξει, σε τέτοιες περιπτώσεις απλώς δεν τον αφήνεις να φύγει χωρίς να γίνει ό,τι είναι σωστό, αλλά γενικά πολύς κόσμος αντιπαθεί τη λεπτομέρεια και την προσεκτική δουλειά, γιατί πιστεύει ότι η τσαπατσούλικη θα του κοστίσει παραπάνω.
Τα ίδια και με τους φαναρτζήδες (εκεί η ατάκα είναι 'βάλε ένα καινούριο καπώ πάνω αλλά μην το βάψεις') , αλλά και με τα ηλεκτρολογικά. Εκεί να δείς τί πατέντα -άκρως επιτυχημένη και λειτουργική, πολλές φορές- πέφτει, όταν χαλάει κάποιο περίεργο εξάρτημα που δεν υπάρχει στο εμπόριο.
Υπάρχει βέβαια κι η άλλη κατηγορία 'φτιάξτο όπως νάναι, θα το κρατήσω 6 μήνες και μετά θα το δώσω' (χωρίς απαραίτητα να το εννοούν). Όσο ευγενικός και να είσαι, θα αναγκαστείς να...εκπληρώσεις κάποιες απο τις επιθυμίες τους, γιατί αλλιώς, απλώς δεν πληρώνουν...και τους χάνεις από πελάτες ενώ ταυτόχρονα σου βγάζουν και 'κουδούνια' στην πιάτσα.
Δε διαφωνώ με την πιθανότητα ηλιθιότητας του ιδιοκτήτη... σαφώς έχεις δίκιο και το έχουμε νιώσει όλοι όσοι έχουμε αγοράσει μτχ αυτοκίνητο, ειδικά από ανθρώπους που δεν είχαν την οικονομική βάση για να το συντηρήσουν (το 90% των σπορ ιστορικών στην Ελλάδα δλδ). Αναφέρομαι, όμως, στις δουλειές που τα μαστόρια τις πληρώνονται κανονικά.
Επίσης, Α 110 ΑLPINE, όπως είπαμε και προηγουμένως, σε ορισμένες περιπτώσεις (πχ φρένα, ηλεκτρικά κλπ κλπ) οι συνέπειες της πατέντας μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστες. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν υπήρχε στην Ελλάδα πραγματική απόδοση ευθυνών στον καθένα για τη δουλειά του, αν θα τολομούσε κανείς να 'κάνει το χατήρι' του μαλάκα ιδιοκτήτη προκειμένου να μην τον χάσει από πελάτη. Τότε, βέβαια, θα έπρεπε να γίνεται και σοβαρός έλεγχος ως προς το ποιος είναι ικανός να κάνει τις επισκευές και μάλλον οι περισσότεροι θα το γυρίζαν σε φούρνο το μαγαζι...Προσωπικά, πάντως, εκτιμώ ιδιαίτερα το μάστορα που μου λέει 'Δεν μπορώ να στο φτιάξω αυτό'...
Μαστορας οικοδομής (αυτοί είναι οι χειρότεροι!).
Αποφάσισα να ελεγξω τα ηλεκτρολογικά του σπιτιού γιατί πολλά πράγματα είχαν περίεργη συμπεριφορά (ασφάλειες έπεφταν, φωτα αλερετούρ δε δούλευαν, διακόπτες ήταν ανάποδα και πολλά άλλα). Με τρόμο ανακαλύπτω ότι πέρα από τις πατέντες (ματίσματα και γειώσεις χύμα), σε δυο περιπτώσεις εχει περάσει τη φάση ο τύπος με κίτρινο καλώδιο γείωσης!!! Τον παίρνω τηλέφωνο και τον ξεχέζω... Αγόρι μου, μου λέει, αυτές τις βλακείες ποιος στις έμαθε... ίδια διατομή έχουνε τα καλώδια άρα τα ίδια ρεύματα περνάνε, τι σημασία έχει που είναι κίτρινο...
Όταν του είπα ότι δεν είναι ηλεκτρολόγος για εμένα και ότι θα μπορούσε να είχε σκοτώσει ένα λιγότερο πονηρεμένο συνάδελφό του φυσικά μου το έκλεισε πιστεύοντας ότι είμαι άλλος ένας ηλίθιος που γκρινιάζει για να γκρινιάζει... -
Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
Μαστορας οικοδομής (αυτοί είναι οι χειρότεροι!).
Αποφάσισα να ελεγξω τα ηλεκτρολογικά του σπιτιού γιατί πολλά πράγματα είχαν περίεργη συμπεριφορά (ασφάλειες έπεφταν, φωτα αλερετούρ δε δούλευαν, διακόπτες ήταν ανάποδα και πολλά άλλα). Με τρόμο ανακαλύπτω ότι πέρα από τις πατέντες (ματίσματα και γειώσεις χύμα), σε δυο περιπτώσεις εχει περάσει τη φάση ο τύπος με κίτρινο καλώδιο γείωσης!!! Τον παίρνω τηλέφωνο και τον ξεχέζω... Αγόρι μου, μου λέει, αυτές τις βλακείες ποιος στις έμαθε... ίδια διατομή έχουνε τα καλώδια άρα τα ίδια ρεύματα περνάνε, τι σημασία έχει που είναι κίτρινο...
Όταν του είπα ότι δεν είναι ηλεκτρολόγος για εμένα και ότι θα μπορούσε να είχε σκοτώσει ένα λιγότερο πονηρεμένο συνάδελφό του φυσικά μου το έκλεισε πιστεύοντας ότι είμαι άλλος ένας ηλίθιος που γκρινιάζει για να γκρινιάζει...Τον Πανο ειχες;
Ανωτάτη Μαστορική